Happy memories I love you <3<3
8.3
เขียนโดย 
แป้งซังแมวพิมดีด
วันที่ 28 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.12 น.
7 บท
6 วิจารณ์
9,509 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 29 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.03 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
4) 3.1สเต็ก(ตอนสั้น)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"กรุ้งกริ้ง! กรุ้งกริ้ง!"เสียงนาฬิกา ที่ปลุกในยามเช้าดังขึ้นเป็นช่วงขณะ
และนี้ เป็นครั้งแรก ที่ผมตื่นมาผมพร้อมกับนอนบนเตียงอันแสนนุ่มสุดอบอุ่น อย่างกับฝันแหนะ
"ก๊อกๆ!!" เสียงอะไรนะ? "ก๊อกๆ!" ยัง ยังไม่หยุดอีก "ก๊อกๆ!"
"เคาะหาพ่อมึงหรอ!!!!"ผมตะโกนออกไป ด้วยความอ่อนล้าอ่อนเพลียจากเมื่อวาน เอ๊ะ!
แต่ว่าที่นี้...ไม่ใช่บ้านของเรานิ...แล้วคนที่เคาะประตูห้องคือ..???<โดนด่ายับแน่ตูTT>
"ไปแดกข้าวได้แล้ว"
"เอ๊ะ.." "ใครว่ะ?"เสียงนิ่งๆตะกี้ เสียงใครกัน?
"กูเคเคไง" "ไอ่สมองเสื่อม"
"ร..หรอ" ทำไม เราโดนมันด่าขนาดนี้แล้ว ยังจะนิ่งอยู่อีก.. "ไอ่..."
"วันนี้ กูทำกับข้าวเอง" "ช่วย ไปแดกให้หน่อย" "มึงแดกได้ทุกอย่างอยู่แล้วนิ"
"ได้..." ทำกับข้าวเอง หรอ
.
.
"กูมาล่ะ" ผมนั่งลงบนเก้าอี้ พลางเหลือบไปยัง อาหารที่เสริฟอยู่
"ช่วยแดกหน่อยสิ"มันพลางหยิบช้อน ส้อมมาให้ผม
"มึงใส่ยาอะไรลงไปไม่เนี้ย?!"
"ใส่พ่อมึงดิ" "อย่าเล่นตัวให้มากนะมึง กูแค่อยากให้มึงแดกๆ พึ่งบ้านเขาอยู่ก็ทำตัวดีๆหน่อย"เอ้า..ด่ากุซะงั้น
"เอ่อได้.." ผมพลางตัดสเต็กที่อยู่ในจาน "แดกล่ะน่ะ" "อ้ามมม.." "ง่ำๆๆ"
"อ..อร่อยไมมึง!"มันทำน่า แบบอ้อนวอนคำตอบ
"อร่อยดี"
"หรอ..".........เงียบกริบ....จริงๆแล้วเราไม่ควรพูดกับเจ้าบ้านี้เลยด้วยซ้ำ
แล้วทำไม เราถึงยังมานั่งแดกข้าวกับเจ้านี้ได้...เราควรจะไปแล้ว ก่อนที่อดีตจะตามมาทำร้ายอีกครั้งหนึ่ง
"มึง" "วันนี้ตอนเย็น พ่อกับแม่ไม่อยู่น่ะ" "พวกเขา ไปงานเลี้ยงรุ่นว่ะ"
"ไอ่ชิบหาย ไปไรตอนนี้ว่ะ" "เอ่อๆกูไปล่ะ" ผมรีบขึ้นไปบนห้อง ทั้งที่ตัวผมเองก็อยากที่จะ กินสเต็กนั้นต่อแท้ๆ จริงแล้วเจ้าบ้านั้น คงไม่ได้คิดจะเเกล้งหรอกนะ
บ้างที่เราควรไว้ใจหมอนั้น...จะไว้ใจดีไมนะ...
ไว้ใจเถอะ555+ เอาเป็นว่าอันนี้เป็นตอนสั้นอ่านก่อนนอนเด้อ
และนี้ เป็นครั้งแรก ที่ผมตื่นมาผมพร้อมกับนอนบนเตียงอันแสนนุ่มสุดอบอุ่น อย่างกับฝันแหนะ
"ก๊อกๆ!!" เสียงอะไรนะ? "ก๊อกๆ!" ยัง ยังไม่หยุดอีก "ก๊อกๆ!"
"เคาะหาพ่อมึงหรอ!!!!"ผมตะโกนออกไป ด้วยความอ่อนล้าอ่อนเพลียจากเมื่อวาน เอ๊ะ!
แต่ว่าที่นี้...ไม่ใช่บ้านของเรานิ...แล้วคนที่เคาะประตูห้องคือ..???<โดนด่ายับแน่ตูTT>
"ไปแดกข้าวได้แล้ว"
"เอ๊ะ.." "ใครว่ะ?"เสียงนิ่งๆตะกี้ เสียงใครกัน?
"กูเคเคไง" "ไอ่สมองเสื่อม"
"ร..หรอ" ทำไม เราโดนมันด่าขนาดนี้แล้ว ยังจะนิ่งอยู่อีก.. "ไอ่..."
"วันนี้ กูทำกับข้าวเอง" "ช่วย ไปแดกให้หน่อย" "มึงแดกได้ทุกอย่างอยู่แล้วนิ"
"ได้..." ทำกับข้าวเอง หรอ
.
.
"กูมาล่ะ" ผมนั่งลงบนเก้าอี้ พลางเหลือบไปยัง อาหารที่เสริฟอยู่
"ช่วยแดกหน่อยสิ"มันพลางหยิบช้อน ส้อมมาให้ผม
"มึงใส่ยาอะไรลงไปไม่เนี้ย?!"
"ใส่พ่อมึงดิ" "อย่าเล่นตัวให้มากนะมึง กูแค่อยากให้มึงแดกๆ พึ่งบ้านเขาอยู่ก็ทำตัวดีๆหน่อย"เอ้า..ด่ากุซะงั้น
"เอ่อได้.." ผมพลางตัดสเต็กที่อยู่ในจาน "แดกล่ะน่ะ" "อ้ามมม.." "ง่ำๆๆ"
"อ..อร่อยไมมึง!"มันทำน่า แบบอ้อนวอนคำตอบ
"อร่อยดี"
"หรอ..".........เงียบกริบ....จริงๆแล้วเราไม่ควรพูดกับเจ้าบ้านี้เลยด้วยซ้ำ
แล้วทำไม เราถึงยังมานั่งแดกข้าวกับเจ้านี้ได้...เราควรจะไปแล้ว ก่อนที่อดีตจะตามมาทำร้ายอีกครั้งหนึ่ง
"มึง" "วันนี้ตอนเย็น พ่อกับแม่ไม่อยู่น่ะ" "พวกเขา ไปงานเลี้ยงรุ่นว่ะ"
"ไอ่ชิบหาย ไปไรตอนนี้ว่ะ" "เอ่อๆกูไปล่ะ" ผมรีบขึ้นไปบนห้อง ทั้งที่ตัวผมเองก็อยากที่จะ กินสเต็กนั้นต่อแท้ๆ จริงแล้วเจ้าบ้านั้น คงไม่ได้คิดจะเเกล้งหรอกนะ
บ้างที่เราควรไว้ใจหมอนั้น...จะไว้ใจดีไมนะ...
ไว้ใจเถอะ555+ เอาเป็นว่าอันนี้เป็นตอนสั้นอ่านก่อนนอนเด้อ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
