I'm Psychosis เออ ! พอดี กูมันโรคจิต!

Chapter 6 : เจอ ♥ซิน

 ผมเดินคอตกพาพี่โจมาล้างเสื้อที่อาบล้างหน้าทันที ผมอยากจะร้องไห้พี่เค้าน่ะ  ไม่คิดมากหรอก  แต่แลเงียบๆอะ  ผมก็เลยรู้สึกผิดมากกกกกกกกก(ลากเสียงยาวๆแสดงถึงความรู้สึกผิดจริง!TT) 

พอผมเช็ดเสื้อ (ที่ดูเหมือนจะต้องกลับบ้านไปเปลี่ยนใหม่="=)

เสร็จ  ผมก็ไถ่โทษพี่โจโดยการพาพี่เค้ามานั่งดูดกาแฟแก้วใหม่ โดยมีเจ้ามือเลี้ยง ผมนั่นเอง  ฮ่าๆ พี่โจนั่งที่นั่งดูดกาแฟเงียบ ทำหน้าเหมือนเพิ่งคิดอะไรได้ เงยหน้ามาถามผม 

" เออมึง ชื่อเยลลี่ที่อยู่ปีหนึ่งหรือเปล่า!?" เสียงดูตื่นเต้นอะ  เป็นไรมากเปล่า พี่! =__= 

"ครับ " 

" เออ...มึงรู้จักเด็กผู้ชายทีชื่อซินไหม? มันอยู่ปีเดียวกับมึงอะ"  พี่โจถามผม  เค้ารู้จักไอ้เชี่ยซินด้วยหรอว่ะเนี่ย ตอบว่ารู้จักแล้วจะเป็นอะไรไหมว่ะ  แต่เอาน่า  สายตาพี่แกดูว้อนท์มากอะ  =__= 

"เออ..พี่มีอะไรกับไอ้ซินเปล่าครับ "  ผมถามพี่โจกลับไป  รู้สึกเหมือนสายตาแกจะเปล่งประกายเงางามมากกว่าเดิมนะ=__= 

"จริง! มึงรู้จักมันใช่ไหม?แล้วนี่มันอยู่ไหนเนี่ย "เห้ย! แลตามหาไอ้ซินจังว่ะ   ไอ้เชี่ยนั่นไปทำอะไรพี่โจว่ะ  ไม่ใช่ว่าไปกวนตีนจนพี่เขาเลือดขึ้นหน้าแล้วตามตัวให้ขวักอย่างนั้นหรอกนะ=__=  

" เออ...พอดีไอ้ซินมันป่วยนะครับ  เป็นไข้นิดหน่อย มันเลยไม่ได้มาเรียน"ผมตอบพี่โจ หน้าร่างสูงดูอ่อนลงเมื่อรู้ว่าไอ้ซินไม่มา 

" ถึงกับเป็นไข้เลยเหรอเนี่ย"  ร่างสูงพึมพำกับตัวเอง แต่กูก็ได้ยินครับ=__= ทำไมดูเป็นห่วงไอ้เชี่ยซินจังวะ หรือว่าสองคนนี่จะกิ้กกั๊กกัน   เห้ย! ไม่น่าใช่  ตอนไอ้น้ำแดงชี้บอกชื่อให้ฟัง  มันยังเหมือนเพิ่งจะรู้จักเองเลยนี่หว่า =___= อืมมมม 

มึงทำกูวิตกจริตนะไอ้เชี่ยซิน =_= 

"มึง  เยลลี่ " 

" อะ เออ ครับ" 

"กูขอที่อยู่บ้านมันหน่อย " พี่โจจะขอที่อยู่ไอ้ซินไปทำไมครับ กูมึน=_=? 

 หลังจากที่ผมบอกที่อยู่บ้านไอ้ซินกับพี่โจไปแล้ว พี่แกก็ขอตัวจรลีไปทันที ทิ้งผมนั่งแกร่วๆ เดียวดายในร้านกาแฟข้างๆมอ ผมเลยเลือกที่โทรไปหาเพื่อนเกลอสองตัวนั่น  แทนที่จะอโลนอยู่คนเดียวดีกว่า 

........ 

Sin : Talk 

 ตอนนี้ผมนั่งดูทีวีอยู่กับพี่ดรีมครับ คือผมออกจากห้องนอนมา นั่งเล่นที่ห้องรับแขกกับพี่ชายแล้วครับ  ก็มันเบื่อ  นอนตลอด จนผมหายง่วงเป็นปลิดทิ้งแล้วเนี่ย 

"หิวไหมครับ? "พี่ดรีมถามแล้วเอามือมาลูบหัวผม ผมเลยล้มตัวลงนอนตักพี่ชาย  พี่ดรีมหัวเราะกับความอ้อนของผม  ก็ผมรักพี่ชายตัวเองนี่นา ผมก็อยากอ้อนบ้างอะไรบ้าง อิอิ 

" หิวแล้วครับๆ"  ผมตอบ เพราะเริ่มทนเสียงร้องอันบาดจิตของกระเพาะน้อยๆของผมไม่ไหวแล้ว  ไอ้นี่ก็กรีดร้องอยู่นั้นแหละ  ไม่เกรงใจกันบ้างเล้ย =_= 

"ฮ่าๆ โอเค งั้นเดี๋ยวพี่ทำอะไรให้กินแล้วกันนะครับ  ว่ามาเลยน้องชายจะกินอะไรครับผม "  พี่ดรีมถาม  ผมนิ่งคิดก่อนจะตอบ 

"ผมอยากกินหูฉลามน้ำแดง เป็ดปักกิ่ง ยำกุ้งแม่น้ำ  ล๊อบเตอร์ผัดพริกเผา พี่ดรีมทำให้ผมกินหน่อยสิครับ อิอิ "  ผมกวนพี่ชายตัวเองไปหน่อย ความจริงไม่ได้อยากกินหรอก  ไอ้หูฉลามน้ำแดงหรือล๊อบเตอร์ผัดพริกเผาอะไรนั่นน่ะ  ฮ่าๆ 

"แหม่ๆ ไอ้น้องชาย  ถ้าสั่งแบบนี้แล้วพี่ทำได้  พี่จะไปเปิดร้านอาหารจริงๆเลยล่ะ  "  

"แฮ่ะๆ ผมก็กวนพี่ดรีมไปงั้นแหละครับ  คิคิ" ผมหัวเราะคิกคักชอบใจ 

" ครับๆ "พี่ดรีมตอบเสียงกวน ก่อนจะเดินตัวปลิวเข้าครัวไป 

ก๊อกๆๆๆ!เสียงเคาะประตูถี่ๆเหมือนคนรีบร้อนดังขึ้น  เอ้านี่ ใครมาบ้านผมเนี่ย แล้วเปิดประตูรั้วหน้าบ้านผมเข้ามาได้อย่างไร=___=ถึงมาเคาะประตูบ้านกูได้เนี่ย   ผมคิดพลางเดินมาเปิดประตูบ้าน   ก่อนที่ผมจะทำหน้าเงิบ เดี๋ยวนะมึง กูขอสตั้นแปป!   ไอ้พี่โจนี่หว่า!!!!มาได้ไงว่ะ!!!!!!  บ้านกูเนี่ย!!! 

พี่โจมองหน้าผมนิ่งๆ ก่อนจะคว้าตัวผมไปกอด แบบโคตรแน่น=__= 

"มึงรู้ไหม ว่ากูตามหามึงลำบากขนาดไหน! แล้วกูก็ยังไม่เจอมึงสักที!! " มาถึงก็เริ่มพูดทวงบุญคุณครับ =__=  แล้วใครให้มึงตามหากูละ  ฟายยย! 

พี่โจผละกอดผมออก ก่อนจะยืนจ้องผม   เอิ่ม...อึดอัดว่ะ  

" พี่ตามหาผม...มีธุระอะไรเหรอครับ"ถามไปอย่างนั้นทั้งๆ ที่พอจะรู้อยู่แล้วว่าเขามาทำไม ถ้าไม่ใช่ว่าจำเรื่องคืนนั้นได้ 

" มึงจำไม่ได้?" พี่โจพูดอย่างไม่เชื่อ  เอ่อ..หรือกูจะเล่นบทความจำเสื่อมดีว่ะ  มันจะได้ไม่มายุ่งกับกูอีก =__= 

"เออ... "ผมกำลังจะอ้าปากพูด แต่พี่โจก็ดักคอผมก่อน 

" กูรู้ว่ามึงจำได้  ไม่ต้องมาเนียน" แหน่ะ ! รู้แกว=__= 

"เออ  ผมจำได้  แล้วทำไม  พี่มาที่นี่อีกทำไม เรื่องคืนนั้นมันก็แค่  ผมเมา พี่ก็เมา จบป่ะ " ผมสรุปให้ร่างสูงที่ยืนหน้านิ่งอยู่หน้าประตู  ไม่คิดจะชวนเข้าบ้านด้วย เป็นไงล่ะ  ยืนให้ขาแข็งไปนั่นแหละ! 

"ไม่  กูไม่จบ " เอ้า! ไอ้นี่นิ =__= 

" พี่ไม่จบ?แล้วพี่ต้องการอะไรอีก!?"  ผมถาม  มึงจะต้องการอะไร ในเมื่อไอ้พี่โจแม่งไม่ได้เป็นฝ่ายที่เสียหายอะไรเลย  กลับเป็นผมที่ต้องมานั่งอมไข้ ไอ ค่อกแค่ก แถมยังแสบก้นนั่งไม่ได้ตั้งสองสามวันแหน่ะ =__= ดูอนาจเนอะ 

"รับผิดชอบ "  ร่างสูงตอบเสียงนิ่ง  ห่ะ! จะให้กูรับผิดชอบมึง! มึงท้องเหรอ??   

"เห้ย! ให้ผมรับผิดชอบพี่เนี่ยนะ  พี่มีอะไรบุบสลายหรอครับ! " ผมตอบกวนตีนพี่โจ ร่างสูงทำน่าเอือมใส่ผม ประมานว่า' คิดได้นะมึง' =__= 

" ไม่ใช่มึงที่ต้องรับผิดชอบ   หมายถึง กู!"  พี่โจตอบ ผมอึ้ง! พี่โจเนี่ยนะจะมารับผิดชอบ กะอีกแค่เด็กผู้ชายอย่างผม  ไม่มีท๊างงงง! 

"ไม่ต้องหรอกครับ  ผมไม่ได้เป็นอะไร  ผมถือว่ามันเป็นแค่เรื่องผิดพลาด เราก็เมากันทั้งคู่  ผมไม่ถือๆ "ผมพูดปัดๆ และทำเหมือนว่าไม่เป็นไร ทั้งที่ในใจมันเต้นตึกๆตักๆตั้งแต่พี่ทีบอกจะรับผิดชอบผมแล้ว!!เห้ย! ผู้ชายอะไร  แมนเชี่ย!   

"มึงไม่ถือ แต่กูถือ! "แหน่ะ ! เริ่มมากความและ ก็กูบอกว่าไม่เป็นไรยังจะมา ถงมาถืออีก  วางๆไปดิ!!   =__=  ผมเริ่มจะไม่ชอบใจไอ้พี่โจและ  มึงเข้าใจป่ะว่ากูชิว! กูไม่ถืออออ!~~ 

" พี่โจ!ผมบอกว่าไม่ถือไง  ไม่เข้าใจเหรอครับ"ผมพยายามเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่เหมือน ความรับผิดชอบในจิตใจของพี่โจ( ที่ดูจะมีเยอะไปไหม?)จะแรงกล้ามาก=__= 

" ไม่!  เอางี้  ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร  แต่ต่อจากนี้ไป กูจะเป็นคนดูแลมึงเอง"  ผมอึ้งอีกครั้ง  เมื่อพี่โจพูดประโยคนั้นออกมา  โอ๊! แมนโคตร  *()* ผมเป็นโรค แพ้ป้อชายมาดแมนครับ   เห็นแล้วใจมันเต้นตึกตัก >_<      ผมแรดได้ไม่นาน  ก็ต้องตกใจ เมื่อพี่โจยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม 

"เป็นไรมึง ทำไมหน้าแดง  ไข้ยังไม่ลดเหรอ "พี่โจถามผม   ก่อนจะเอามือวางที่หน้าผากผม ผมอึกอัก พูดอะไรไม่ถูก ก็หน้าพี่โจเล่นมาใกล้ขนาดมดยังเดินผ่านไม่ได้ขนาดนี้  จะไม่ให้ผมเขินได้ไงเล่า >\\\\< 

"เห้ย!!!  มึงจะทำอะไรน้องกูว่ะ!!!! " พี่ดรีมที่ออกมาเห็นพี่โจยืนหน้าใกล้ผมพอดี  รีบเดินมากระชากตัวผมให้ห่างจากตัวพี่โจทันที โหยยย  พี่ดรีมอ่า >_<  ไม่น่ามาห้ามเลย [ไม่ใช่และ=__= ] 

" ก็กูเป็นแฟนมัน  ทำไมจะทำอะไรมันไม่ได้ละ"พี่โจตอบหน้าตาย นี่มึงรีบใช้สิทธิ์ แฟน เกินไปป่ะ กูยังไม่ได้ตอบรับมึงเลยนะ  =___= 

"แฟนอะไรของมึง!!! "พี่ดรีมเริ่มโมโหครับ ผมเห็นท่าเริ่มไม่ดีเลยเข้าไปกั้นกลางระหว่างพี่ดรีมกับพี่โจไว้   

" เออ..พี่ดรีมครับ  นี่พี่โจ  รุ่นพี่ที่มหาลัยผมครับ"  หวังว่าจะทำให้บรรยากาศมันดีขึ้น  แต่รู้สึกว่า กูจะคิดผิด =__= หน้าไอ้พี่โจ แม่งหงิกกว่าเดิม   เป็นห่าไร!! 

"กูบอกแล้วว่ากูเป็นแฟน ไม่ได้เป็นรุ่นพี่มึง "  โอย  มึงจะมาชัดเจนอะไรตอนนี้  =__= เห็นหน้าพี่ดรีมไหม  จะกินหัวพี่โจอยู่แล้วเนี่ย  พี่ดรีมจับที่ข้อมือผม แล้วออกแรงดันผมไปอยู่ข้างหลังพี่ดรีมทันที 

"กูไม่รู้ว่ามึงมาล่อลวงอะไรน้องกู  แต่กูไม่ยอมให้มึงเข้ามายุ่มย่ามกับน้องกูแน่! "พูดเสร็จพี่ดรีมก็ปิดประตูใส่หน้าไอ้พี่โจดัง ปัง!  ผมสะดุ้งเฮือก    ทำไมพี่ดรีมน่ากลัวจัง T^T 

" เออ...พะ พี่ดรีม"ผมอึกอัก 

"ตอบพี่มา  รู้จักกับมันได้ไง " โอย  อยากจะบอกว่าผมก็ไม่ได้ไปรู้จักมันหรอก  เจอกันครั้งแรกก็นอนเลยไง =__= 

T___T   ห่วย! ชีวิตกู 

"เออ  คือ...พี่โจเค้าเป็นรุ่นพี่ที่มหาลัยผมแค่นั้นจริงๆครับ พี่ดรีม  "ผมส่งสายตาออดอ้อนที่มักจะใช้ได้ผลกับพี่ชายตัวเองเสมอมา  พี่ดรีมถอนหายใจดังๆ  ก่อนจะตัดบท 

"เอาล่ะ  ถ้าซินบอกว่าแค่รุ่นพี่จริงๆ พี่ก็จะเชื่อ  แต่ฟังพี่นะ  อย่าเข้าไปยุ่งกับพวกไอ้โจ  เข้าใจไหม? "  

"เห๋? ทำไมละครับ  ทำไมพี่ดรีมถึงพูดแบบว่าเหมือนรู้จักกับพี่โจละ"ผมสงสัย  ทำไมแค่เจอกับพี่ดรีมครั้งแรก ก็ดูจะไม่ถูกกันอย่างแรงแล้ว แสดงว่าต้องรู้จักกันแน่ๆเลย 

" ถ้าพี่ทำได้พี่ก็ไม่อยากจะรู้จักกับพวกมันหรอก   แต่ซินต้องห้ามยุ่งกับพวกมัน  พี่จะบอกอะไรให้  พวกมันน่ะนะ เสือผู้หญิง ผู้ชายของแท้เลย  โคตรเจ้าชู้เลย  พนักงานหญิงสวยๆเอ็กซ์ในบริษัทพี่น่ะ  โดนมันฟันไปหลายรายแล้ว" เอิ่ม....คือ  ผมก็โดนมันเอาแล้วครับ =__=  ไม่ๆ  ถ้าพูดอย่างนี้ออกไป ไม่รู้ว่าพี่ดรีมจะขึ้น  ขนาดไหน  เงียบๆไว้เป็นดี 

"พี่เป็นห่วงซินมากนะครับ  เข้าใจพี่ไหม? " พี่ดรีมเดินเข้ามากอดผม  ผมพยักหน้าหงึกหงักๆ  ผมเข้าใจ ว่าพี่ดรีมเป็นห่วงผม เพราะฉะนั้น ผมจะไม่ไปยุ่งเกี่ยวกับ พี่โจอีกที่จริงก็ไม่คิดจะยุ่งแต่แรกแล้ว=__= 

" ครับๆ ผมสัญญาเลย ว่าจะไม่ไปยุ่งกับพวกนั้นอีกครับ  พี่ดรีมไม่ต้องห่วง" 

ผมฉีกยิ้มกว้างให้พี่ดรีมที่ยังทำหน้าเครียดๆอยู่ พี่ดรีมถอนหายใจอีกครั้ง แล้วเอามือดีดหน้าผากผม 

" โอ้ย!ซินเจ็บนะ พี่ดรีม  T^T"  ผมโอดโอยไปงั้น  ฮ่าๆ ไม่ได้เจ็บอะไรมากมาย พี่ดรีมหัวเราะ 

"ดี สมน้ำหน้า ไอ้ตัวแสบมันต้องโดนอย่างนี้แหละ " ว่าแล้วพีดรีมก็วิ่งไล่ดีดหน้าผากผมไปทั่วห้อง จนข้าวของกระจัดกระจายพวกเราสองคนพี่น้องก็ยังไม่วาย เลิกเล่น =___=

.......................