Clowns demons ความทรงจำที่แสนเลวร้าย

  ค่ำคืนในวันนั้น...ที่พี่สาวทิ้งผมไว้ในสวนสนุก ...คนเดียว...เธอหัวเราะเยาะ...ผมได้ยิน...แต่เมื่อตอนนั้นผม
ยืนร้องไห้...ก็มีตัวตลกเดินมาแล้วยื่นลูกอมให้   "เด็กน้อย...อยากให้พี่สาวของนายตายมั้ย?"
 
     ในวันที่ 23 เดือน กรฏาคม เป็นเดือนที่นักท่องเที่ยวมาที่สวนสนุก ฟลอเซสมากที่สุด รวมถึงครอบครัว
ของเด็กชายที่มาเยือนที่นี่เป็นปีที่6 พี่สาวของเขา แอน เธอเป็นเด็กที่มีนิสัยก้าวร้าวถ้าไม่ได้ในสิ่งที่
ต้องการ และเคยบอกอยู่หลายครั้งหลายคราว่าเด็กชายทำโน่นทำนี่ให้ไม่พอใจ แต่อย่างไรเธอก็ขัดพ่อ
ของตนไม่ได้ แอน อายุ13ปี ส่วนเด็กชาย อายุ11ปี ห่างกัน สองปีเธอจึงไม่ค่อยชอบน้องชายของเธอซัก
เท่าไหร่
 
    "คราวน์ รีบเดินสิ ฉันอยากไปเล่นโลเลอร์โครสเตอร์แล้วนะ!"
 
    พี่สาวของเขาตะโกนดังมาจากข้างหน้า พ่อกับแม่ของเขาบอกว่า ให้พี่สาวพาไปเล่นเครื่องเล่นด้วย
กันส่วนพ่อกับแม่กำลังเช็คบิลระยะ1ชั่วโมงอยู่ คราวน์ ที่มีความหมายว่า ตัวตลก รีบเดินไปตามพี่สาวโดย
เร็ว ก่อนจะมองพี่สาวของเขาเป็นเชิงขอคำตอบว่านี่เป็น โลเลอร์โครสเตอร์เหรอ!? พี่สาวไม่ตอบแล้วจูงมือ
เขาขึ้นบันได แล้วให้ไปยืนอยู่ที่กระดาน ซึ่งข้างล่างมีบ่อน้ำลึก..
 
     "เราจะเล่นโจรสลัดกัน"
 
พี่สาวของเขาตอบแค่นี้ก่อนจะผลักเขาลงไปใต้น้ำ แอนทำเป็นลืมไปว่า คราวน์ ว่ายน้ำ ไม่เป็น เธอจึงมอง
ดูร่างของคราวน์ค่อยๆจมหายไป นี่คือการแกล้งเหรอ?...นี่คือการหยอกล้อเล่นเหรอ? ...และมัน
เป็น...ความสนุกของเธอเหรอ!!!??...
 
    สายตาของบุคคลปริศนาในเงามืดของแสงมองมายังเด็กสาวที่ได้ทำสิ่งที่ไม่ดีลงไป เขามองอย่างเจ็บ
แค้นก่อนจะ หายตัวไปอย่างรวดเร็ว....
 
    แอนรีบเดินลงมาแล้วทำทีเป็นร้องไห้ฟูมฟายโดยที่เธอเตรียมน้ำยาหยอดตามาอยู่แล้ว จริงๆเธอ
วางแผนตั้งแต่สามวันที่แล้วนี้เอง เธอทำเป็นเหมือนร้องไห้วิ่งไปหาพ่อและแม่ ทั้งคู่มองลูกสาวอย่างตื่น
ตระหนก และตกใจ จึงถามขึ้น
 
    "เกิดอะไรขึ้น แอน เล่าให้พ่อกับแม่ฟังหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น...?!"
 
      สมใจเธอล่ะสิ....!!!
 
     "ค-คราวน์พรัดตกลงไปในบ่อน้ำลึกค่ะระหว่างที่เราวิ่งเล่นกันอยู่"
 
      พ่อและแม่รีบแจ้งไปทางหน่วยกู้ภัยอย่างรีบด่วน แล้วไปยังบ่อน้ำลึก นั่น ทีมกู้ภัยดำลงไปในบ่อก่อน
จะขึ้นมาในเวลาหลายชั่วโมงต่อมา พร้อมร่างที่ซีดเผือดของเด็กชาย ที่ตอนนี้วิญญาณได้ออกจากร่างไป
เรียบร้อยแล้ว....ด้วยฝีมือของคนเลวบางคน....
 
     เธอ...เธอ! ทำให้ชีวิตผมพังพินาศหมด...!!!!
 
    ในเวลาต่อมาทุกคนทะยอยกลับบ้านจนหมด ทิ้งไว้เพียงแต่ผมที่ยืนอยู่ตรงนี้คนเดียว...
น้ำตาของผมในร่างวิญญาณโปร่งแสงค่อยๆไหลลงมาอย่างช้าๆ ผมกำมือแน่น ผมไปทำอะไรให้ ทำไมถึง
กลับมาฆ่ากันแบบนี้ เกลียจนักรึไง !! ถ้าเกลียจทำไมไม่อยู่ห่างจากผมเลยล่ะ!! แล้ว...มาฆ่าผมทำไม!!!
 
         รอยยิ้มและเสียงหัวเราะเยาะของยัยนั่นแทบทำให้ผมอยากจะฆ่าและละเลงเลือกของยัยนั่นจนทั่ว
ทั้งกำแพง !!!!