รักหลอกๆ อยากลองใจเธอ

 
 ตอนนี้ฉันนั่งอยู่ในห้องรับประทานอาหาร ก็นะบ้านคนรวยนี่แต่คุณน้านี่สิยังอยู่แถมเห็นฉันกับพี่คริสตันอยู่ด้วยกันแล้วฉันยังใส่ชุดพี่คริสตันด้วย ฉันนี่อึดอัดแทบบ้า อยากจะรีบกินรีบกลับให้ได้เลย
  "หนูนิวเยียร์น่ารักจังเลยน่ะจ้ะ แม่หน่ะอยากมีลูกสาวมากเลยแต้มีแต่ลูกชาย ถ้าได้หนูมาเป็นลูกสาวแม่อีกคนก็ดีสิจ้ะ" ฉันก็คิดว่าจะว่าอะไรฉันที่นอนห้องพี่คริสตันซะอีก แต่ เอ๊ะ เมื่อกี้คุณน้าว่าไงน่ะ อยากได้ฉันเป็นลูกสาว อุ้ย เขิน >///<
  "..." พี่คริสตันไม่พูดอะไรเอาแต่นั่งกินข้าวเงียบๆ เย็นชาชะมัดเลย อะไรของเขากันตอนแรกยังดูใจดีพูดเยอะอยู่เลย ตามอารมณ์ไม่ทันจริงๆเลย
  "แม่ครับวันนี้มีอะไรกิน เห้ยยย" O  O นิวตันเห้ย มาอยู่นี่ได้ไงเนีย
  "นาย!!"
  "เธอ!!" ฉันกับนิวตันพูดพร้อมกัน นี่มันอะไรกันเนีย ทำไมนายนิวตันมาอยู่นี่ได้
  "นิวตัน มานั่งนี่มา นี่นิวเยียร์ไงจำนิวเยียร์ได้ไหม หนูนิวเยียร์นี่นิวตันน้องชายพี่คริสตันไงค่ะ จำได้ไหม" นะ นะ นะ น้องชาย นี่มันอะไรกันเนีย พี่คริสตันเป็นแฟน(เก่า)นิริน นิรินคบกับนิวตัน นิวตันเป็นน้องชายพี่คริสตัน นี่มันเรื่องบ้าเรื่องบออะไรเนีย
  "O  O!" ส่วนพี่คริสตันก็นั่งอึ้งไปเลย นี่มันเรื่องอะไรกันเนีย
  "ผมว่าผมอิ่ม..." นายนิวตันว่าแล้วกำลังจะลุกแต่ก็ต้องนั่งลงตามเดิม
  "อิ่มอะไรยังไม่ทันจะกินอะไรเลย นั่งลงเดี๋ยวนี้เลย แม่อุส่าทำทั้งที" -   -* ฉันมองหน้านิวตันส่วนนิวตันก็จ้องฉันไม่วางตา
  "ผมขอคุยกับน้องแปปน่ะครับแม่" อยู่ๆพี่คริสตันที่นั่งเงียบนานสองนาน ก็พูดขึ้น
  "จะคุยอะไรกันก็เจอกันออกจะบ่อย" คุณน้าบ่นอุบอิบแล้วนั่งทานข้าวต่อ ส่วนฉันหน่ะหรอ อยากรู้ใจจะขาด แต่ก็เกรงใจคุณน้าด้วยเหมือนกันเลยต้องนั่งทานข้าวต่อ
 
10นาทีต่อมา
 กว่าสองคนนี้จะมาก็ จะคุยอะไรนานขนาดนั้นก็ไม่รู้ ตอนนี้บนโต๊ะอาหารมีแต่ความเงียบปกคลุม ฉันได้แต่นั่งเงียบๆไม่พูดอะไร
   ฉันได้แต่นั่งมองหน้านายนิวตัน ส่วนนิวตันก็ทำเป็นไม่สนใจ นั่งกินข้าวไปทั้งๆที่นิวตันก็ชำเลื่องมองมาทางฉันตลอด ได้มีเคลียแน่
 
  "นั้นหนูกลับบ้านก่อนน่ะค่ะคุณน้าสวัสดีค่ะ" 
  "เดี๋ยวน้าให้นิวตันไปส่งละกันน่ะ พี่คริสตันก็ออกไปแล้วด้วย" คุณน้าว่าแล้วมองไปยังลูกชายที่ยืนอยู่ข้างๆ นิวตันชี้เข้าหาตัวเองเหมือนถามว่าผมหรอ ส่วนพี่คริสตันก็ออกไปข้างนอกเมื่อ20นาทีที่แล้วเห็นว่าต้องไปคุยเรื่องงานที่มหาลัยกับเพื่อน ส่วนเสื้อผ้าฉัน แม่บ้านก็เก็บใส่ถุงให้ฉันต้องใส่ชุดนี้กลับบ้านไปก่อน
    ตั้งแต่ขึ้นรถมานิวตันนั่งเงียบมาตลอดเหมือนไม่อยากจะพูดอะไร
  "นายทำแบบนี้ทำไม" ฉันเปิดประเดนพูดก่อน
  "..." เงียบใส่ฉันอีก
  "ฉันถามไม่ได้ยินรึไง" ฉันหันไปหาคนข้างๆที่ไม่ยอมตอบ
  "เรื่องอะไร" เหมือนพี่ไม่มีผิด เย็นชาทั้งคู่ -  -*
  "นายก็รู้ว่านิรินกับพี่คริสตันคบกันอยู่ นายมาแย่งเขาออกจากกันทำไม" ฉันว่า
  "ฉันไม่รู้เรื่อง" นิวตันว่าแล้วหันมามองฉันแล้วหันไปมองข้างหน้าต่อ
  "ไม่รู้เรื่องบ้าบออะไรกัน" 
  "เงียบๆทีเถอะน่ะ เดี๋ยวถึงเวลาเธอก็รู้เอง" รู้อะไรล่ะ รู้ว่านายแย่งแฟนคนอื่นหน่ะสิ แย่ที่สุดเลย!!
  ฉันนั่งเงียบตลอดทางไม่พูดอะไร ฉันก็ไม่รู้ทำไมถึงรู้สึกโมโห อาจเป็นเพราะ โมโหแทนพี่คริสตันก็ได้ ถ้าเกิดพี่คริสตันรู้ขึ้นมา คงเสียใจมากแล้วก็คงได้ทะเลาะกับนายนิวตันแน่ๆ
  "ขอบคุณที่มาส่ง" ฉันว่าแล้วหันไปเปิดประตู
  "มันเป็นหน้าที่" -  -!! นิวตันว่าแล้วขับรถออกไปเลย ฉันควรจะบอกพี่คริสตันดีรึเปล่าเนีย แล้วยัยนิรินรู่เรื่องรึยังว่านิวตันกับพี่คริสตันเป็นพี่น้องกัน โอ๊ย ปวดหัวโว๊ย