รักหลอกๆ อยากลองใจเธอ

 ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงคืน ฉันยังคงนั่งอยู่ที่ห้องของพี่คริสตัน พี่คริสตันเอาแต่ดื่มเหล้าไม่สนใจฉันมั่งเลย เอาแต่นั่งมองรูปยัยนิริน T  T แล้วทำไมฉันต้องมาหน้าด้านนั่งต่อแบบนี้ล่ะเนีย

  "นั้นฉันกลับก่อนน่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วกำลังจะออกจากห้องแต่คนที่นั่งดื่มเหล้าอยู่นั้น อยู่ๆก็ลุกขึ้นมาขวางประตูไว้

  "จะไปไหน" เย็นชาชะมัดเลย ใจร้าย

  "กลับบ้านค่ะ เดี๋ยวคุณแม่จะรอนานด้วยนี่ก็ดึกมากแล้ว" ฉันว่าแล้วก้มลงมองนาฬิกา

  "ไม่ต้องหรอก พี่บอกให้คุณน้ากลับไปนานแล้ว" อะไรน่ะกลับไปแล้วไม่เห็นบอกฉันเลย

  "ตอนไหนกันค่ะ ทำไมนิวเยียร์ไม่รู้เรื่องเลย" ฉันว่า

  "ตอนที่นิวเยียร์ไปเข้าห้องน้ำ วันนี้นิวเยียร์นอนที่นี่น่ะครับ" ที่ครัสตันว่าแล้วยื่นหน้ามาใกล้ๆฉัน 

  "ฉันว่าพี่เมามากแล้วแหละค่ะ แล้วนี่ก็บ้านผู้ชายด้วยฉันอยู่ที่นี่นานแล้วด้วย" ฉันว่าแล้วกำลังจะเดินไปเปิดประตู แต่พี่คริสก็จับมือฉันซะก่อน  

  "โอ๊ย พี่คริส นิวเยียร์เจ็บน่ะบีบแขนนิวเยียร์ทำไมเนีย" ฉันว่าแล้วพยายามแกะมือคนที่กำลังเมาออก นี่เขาเมามากแล้วคิดว่าฉันเป็นนิรินรึไง

  "ขอโทษครับ แต่นิวเยียร์อยู่เป็นเพื่อนพี่ได้ไหม" อยู่เป็นอย่างอื่นไม่ได้หรอค่ะ(แฟนน่ะค่ะแฟน)

  "แต่นิวเยียร์ง่วงนี่ค่ะ" ฉันว่าแล้วมองหน้าคนตรงหน้าที่มองฉันนิ่ง อะไรล่ะก็ฉันง่วงนี่ทำไมต้องอึ้งด้วย

  "นั้นนอนเตียงพี่ก็ได้ครับ พี่นอนข้างล่างได้ครับพี่แค่ไม่อยากอยู่คนเดียว" ฉันมองหน้าพี่คริสตันอย่างชั่งคิด นอนก็อยากนอนน่ะ แต่ นี่มันบ้านผู้ชายนี่นา

  "ก็ได้ค่ะ" ฉันว่าแล้วเดินไปที่เตียงแล้วนอนลง ถ้าให้กลับตอนนี้ฉันก็คงไม่ไหวเหมือนกัน นอนแล้วค่อยกลับตอนเช้าก็ได้คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง

  "เดี๋ยวพี่เล่นกีต้าให้ฟังน่ะครับ" พี่คริสตันว่าแล้วหยิบกีต้าขึ้นมา

  "พี่เล่นเป็นด้วยหรอค่ะ" ฉันว่าแล้วมองหน้าคนตรงหน้า

  "นิดหน่อยครับ" พี่คริสว่าแล้วเริ่มเล่นเพลง

ไม่รู้ว่านานแค่ไหนแล้วฉันรู้สึกเคลิ้มไปกับเพลงจนไม่รู้สึกอะไรอีกเลย

ติ๊ดๆๆ

 เสียงนาฬิกาดัง พอฉันขยับตัวก็รู้สึกหนักๆ โอ๊ย ฉันว่าเมื่อคืนฉันก็ไม่ได้ดื่มอะไรน่ะทำไมถึงรู้สึกหนักแบบนี้เนีย พอโฟกัสได้ก็ต้องตกใจว่าที่รู้สึกหนักหนัก นั้นคือ พี่คริส พี่คริสนอนกอดฉัน ไหนบอกว่านอนข้างล่าง แถมใกล้กันซะขนาดนี้อีกต่างหาก-////- โอ๊ย เขิน

  แต่ดูหน้าใกล้ๆแบบนี้ก็ดีไปอีกแบบน่ะ หน้าคมๆ ผิวขาว จมูกโด่ง คนอะไรจะหล่อขนาดนี้น่ะ 

  "อื้ออออ" ฉันรีบหลับตาลงเพราะคนตรงหน้ากำลังจะตื่น เกือบไปแล้วไงถ้าเกิดพี่คริสตันรู้ว่าฉันนอนมองหน้าเขาน่ะคงจะตกใจน่าดู

  "ยังไม่ตื่นอีกหรอเนีย ใกล้ๆแบบนี้ก็น่ารักแฮะ จุ้บมอนิ่งน่ะครับ" พี่ พี่ พี่คริส พี่คริสจุ้บห้นาผากฉัน แถมบอกว่าฉันน่ารักอีก  ฉันควรจะตื่นหรอนอนต่อดีเนียย โอ๊ยย ใจเต้นแรงไปหมดแล้ว ถ้าเกิดฉันไม่ตื่นตอนนี้พี่คริสตันต้องรู้แน่แน่เลยว่าฉันแกล้งหลับ

  "อื้ออ" ฉันทำเสียงเหมือนคนงัวเงียพี่คริสตันสะดุ้งนิดหน่อยแล้วผละตัวออก

  "เอ่อ ตื่นแล้วหรอครับ" พี่คริสตันดูจะเขินๆ แต่ฉันต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้สึกอะไรก่อน

  "ค่ะ พี่คริสตันเป็นอะไรรึเปล่าค่ะ" ฉันว่าแล้วทำเป็นขยี้ตา อันนี้ฉันแสบตาจริงๆนี่นา แล้วทำไมพี่คริสตันต้องมองฉันแปลกๆด้วยล่ะ

  "ปะ...เปล่าครับ หิวรึยังครับ" พี่ครัสถามพลางลุกขึ้น

  "ก็นิดหน่อยค่ะ แต่นิวเยียร์อยากอาบน้ำมากกว่า แต่นิวเยียร์ไม่มีชุดเปลี่ยนเลยนั้นนิวเยียร์กลับบ้านก่อนน่ะค่ะ" ฉันว่าแล้วกำลังจะลุกขึ้นแล้วก็ต้องนั่งลงเหมือนเดิม

  "ไม่ต้องครับใส่ชุดพี่ก็ได้" ชุดพี่คริสตันเนียน่ะ ชุดผู้ชายเนียน่ะ

  "คือนิวเยียร์จะใส่ชุดพี่คริสตันได้หรอค่ะ" ฉันว่าแล้วมองชุดพี่คริสตันกับตัวฉัน พี่คริสตันหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวตัวใหญ่แทบจะคุมได้ทั้งตัว

  "ครับใส่ชุดนี้แหละ แล้วก็ทานข้าวที่นี่น่ะครับ" พี่ครัสตันว่าแล้วจับแขนฉันใส่เดินไปในห้องน้ำแล้วยื่นผ้าขนหนูกับเสื้อให้แล้วก็กางเกงขาสั้นฟุตบอล เฮ้อ ฉันต้องใส่แบบนี้จริงๆหรอเนีย

30นาทีต่อมา

  "น่ารักจังเลยนั้นเดี๋ยวพี่ขอเข้าไปอาบน้ำก่อนน่ะครับ" พี่คริสว่าแล้วเดินเข้าไปในห้องน้ำ  ชุดที่ฉันใส่ออกมา เสื้อเชิ้ตของพี่คริสฉันใส่ทียาวเกือบจะถึงเข่าส่วนกางเกงขาสั้นฟุตบอลนี่ก็หลวมสุดต้องรัดแน่นๆ เฮ้อ ใครมาเก็นฉันสภาพนี้ คงคิดไปไกลแน่ๆเลย