Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

 
@ร้านอาหาร Happy Drink
"เธอนัดฉันมาที่นี้ทำไม?" ยัยบีไนซ์เปิดปากถามฉันทันทีที่ฉันโทรไปนัดให้มาหาที่ร้านอาหาร
"ฉันมีเรื่องที่จะปรึกษา"
"เฮอะ!ทำไมต้องมาปรึกษาคนอย่างฉันด้วยล่ะ"บีไนซ์เเสยะยิ้มเป็นนังปีศาจเมื่อเห็นฉันเริ่มเจออุปสรรคกับชีวิต
"ก็...ฉันอยากระบายทุกๆอย่างให้ใครสักคนสามารถรับฟังได้น่ะ ฉันอยากให้เธอช่วยรับฟังปัญหาของฉันหน่อยได้มั้ย"
"เล่ามาสิ"
....
"ฉันออกจากเเก๊งเเคทเเคทเเล้ว"
"จะบ้าหรอ!!! ออกยังไง ทำไมถึงออก เกิดอะไรขึ้น" นี้เเหละยัยบีไนซ์ ฉันจับผิดนางได้ตั้งนานเเล้วล่ะ ยัยนี้ชอบเก๊กว่าตัวเองร้ายเเต่ที่ใหนได้ก็เเอบเป็นห่วงฉันอยู่เหมือนกันล่ะสิ
"มันอธิบายยาก...ฉันเเค่อยากจะขอไปพักอยู่กับเธอก่อนได้มั้ย พอดีว่าช่วงนี้ฉันจนตรอกเหลือเกินน่ะ"
"ได้สิ เเล้วทำไมถึงออกมาได้ล่ะ"
"เเจ๊สเปอร์ไล่ฉันออกจากเเก๊ง...มันหลายอย่างเเล้วด้วยล่ะมั้ง"
"ไม่ต้องห่วงนะ ฉันก็เคยเป็นเหมือนเธอ"
บีไนซ์ยังคงปลอบใจฉันต่อไป ตอนนี้ฉันเริ่มรู้สึกดีมากขึ้นเเล้วล่ะ
การที่มีคนคอยรับฟังความรู้สึกเรามันก็ดีอย่างนี้เองล่ะนะ
@Starship enterฯ
พอกลับมาทำงานฉันก็รีบเดินเข้าไปที่ล็อบบี้ส่งของทันที ปกติจะบ่นว่าไม่อยากไปตลอด...ไม่ใช่อะไรหรอกนะงานกงอท่วมหัวเเล้วเนี้ย
เเอ๊ด
"เฮ้ย!!! วอนโฮ..."
อีตาวอนโฮมานอนพิงเบาะอะไรอยู่ตรงนี้เนี้ย เเอบมานอนหลับอู้งานป๊ะเนี้ย ไม่อยากไปซ้อมเต้นชัวร์เลย
"เอ้า!...มาเเล้วหรอ" ตื่นเเล้วคนบ้าอะไรเนี้ยทำไมตื่นเร็วจัง
"นายมารอฉันหรอ"
"อืม อยากเลี้ยงข้าวเที่ยงเธอน่ะ"
"เสียดายจัง ฉันเพิ่งกินไปเมื่อกี้เอง"
"อ้าว!-_-"
อีตาวอนโฮทำหน้าบูดเหมือนเด็กกำลังโดนเเย่งขนม ทำไมล่ะ!เขามาชวนฉันไปกินข้างเที่ยงทำไม มีจุดประสงค์อะไรรึเปล่า
"นายมาชวนฉันเพราะอะไรเนี้ย"
"ยุ่ง"
หน๊อยยย ที่จริงฉันก็ไม่น่ากลับมาด้วยซ้ำไป เชอะ!น่าจะปล่อยให้อีตานี้นอนตายอยู่ที่น่ะเเหละ
ฟึ่บ
"ฉันอุตส่ารอเธอกลับมางั้นเธอก็ต้องรอฉันกินข้าวด้วย"
กรี๊ดดด อีตาวอนโฮเข้ามาจับเเขนฉันเเละพาเดินออกจากล๊อบบี้ไป สัมผัสมือของเขาช่างอบอุ่นจริงๆทำไมเวลาที่ฉันอยู่กับวอนโฮ...ทุกๆอย่างจะดูเเฮปปี้ไปหมดเลยล่ะ เรื่องเครียดๆก็เริ่มเลือนลาง ช่วงเวลาที่ฉันได้อยู่ใกล้กับเขาเนี้ยเป็นอะไรที่ดีมากเลยทีเดียวเเล้วเขาล่ะ...รู้เหมือนที่ฉันรู้สึกรึเปล่า
@Very happy drink (ไม่ใช่ร้านเดิมเเต่มีหลายสาขา)
อีตาวอนโฮสั่งบะหมี่มากินสองชามจนเกลี้ยงกริบ...อีตานี้คงหิวจริงๆเเหละนะ
"นี้นายกินหรือสูบเข้าไปเนี้ยทำไมมันทั้งเร็วทั้งเกลี้ยงเเบบนี้"
"ก็คนมันหิวนี้ ถ้าเกิดมีวัวย่างทั้งตัวเนี้ยฉันก็กินเกลี้ยงอ่ะ"
"เอาเถอะยะ กินเเบบนี้ไม่อ้วนตายเหรอ ลงพุงป๊ะเนี้ย"
"ลงพุงบ้าอะไรเธอ เดี๋ยวเย็นนี้ฉันก็เข้าฟิตเนสอีก ดูนี้สิซิ็กเเพ็คฉันเเน่นนะเว้ย"
ฟุ่บ
กรี๊ดดดด >///< อีตาวอนโฮเปิดเสื้อโชว์กล้ามหน้าท้องที่ดูเซ็กซี่เเละเเข็งเเกร่งราวกับนายเเบบนิตยสารชื่อดังให้ฉันดู ...อิ่มอกอิ่มใจเลยล่ะ
"เลิกถลกเสื้อขึ้นสะทีเถอะขอร้องล่ะ ฉันไม่อยากเป็นตากุ้งยิงตอนนี้"
"ฮ่าๆ ได้ๆ ถ้าอยากดูเมื่อไหร่ก็ขอฉันก็เเล้วกันนะ"
"ไม่มีวันยะ"
ฉันบอกเเล้วไงว่าช่วงเวลาที่ฉันอยู่กับวอนโฮเนี้ยทั้งสนุกเเละตื่นเต้นในเวลาเดียวกันมันเป็นอะไรที่พิเศษสำหรับฉันจริงๆ ใครจะคิดยังไงก็ช่างเเต่ฉันเเฮปปี้ก็โอเคเเล้ว ^^
....