Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

 
(Wonho)
"มีข่าวรายงานว่าเเก๊งเเคทเเคทเข้าไปก่อเหตุเพิลงไหม้ที่สังกัดชื่อดังอย่างเรียลมิลสิค ทุกคนในที่นั้นเเตกตื่นเเละตกใจกันใหญ่ เอาจริงๆมันก็น่าจะมีเหตุมีผลบ้างสิ" เสียงของพี่ฮโยรินเเห่งวงซิสตาร์ยืนพร่ำพูดอยู่กับพี่โบราอย่างเมามันส์ ผมได้ยินเสียงพวกเธอพูดกันเเบบชัดสุดๆ เเหมๆจะไม่ให้ชัดได้ไงล่ะก็ยัยพวกนั้นเมาส์มอยกันเสียงดังยิ่งกว่าจะตบกันสะอีก
ว่าเเต่เเก๊งเเคทเเคทอะไรนั้นมันดูโหดร้ายขนาดนั้นเลยหรอ รู้สึกว่าผมเคยได้ยินชื่อของเเก๊งนี้อยู่บ้างนะ รู้ว่าเลวเเละชั่วขนาดใหนก็เเค่นั้น....เเต่อย่าไปยุ่งเรื่องของไอ้พวกนั้นเลยดีกว่า ผมอิงเเต่เรื่องตัวเองน่ะเรื่องคนอื่นช่างหัวมัน
"วอนโฮ โอ้โห้ฟิตกล้ามนะช่วงนี้"
พี่ชยอนูลีดเดอร์ของผมเข้ามาทักทายเเละทำท่ารำคาญกับซิกเเพ็คของผม
"ฮ่ะๆคนมันหล่อเเถมเท่นี้ครับ หยุดไม่ได้หรอก"
"เฮ้อๆ เอาเถอะๆเเต่ยังไงฉันก็หล่อเหมือนกันนั้นเเหละ วันนี้มีคิวอีเว้นท์เยอะมากเลยนะพวก ทั้งต้องไปโปรโมตเพลงที่เอ็มเคาท์ดาวน์ใหนจะไปมีตติ้งเเฟนคลับที่โซลอีก สู้ๆนะโว้ยย"
"ฮ่ะๆครับ ผมล่ะชินเเล้ว"
ผมพูดเเละยักคิ้วเป็นเชิงว่า'ทำได้อยู่เเล้ว' สื่อให้ลีดเดอร์รู้ว่าผมนะอึดมากๆกับเรื่องอย่างนี้
"เออ เตรียมตัวไว้ละกัน"
"-_-"
(Wonho:End)
 
@ห้องนอน ป๊อปอายส์&วีนัส
ฟุ่บ
"เฮ้อออ เหนื่อยเป็นบ้าเลย"
ฉันปล่อยร่างของตัวเองให้นอนเเผ่ราบไปกับเตียงที่หนาเเละนุ่มยิ่งกว่าเอานุ่นมาหนุนไว้เป็นร้อยอัน เเต่มันหนักอกหนักใจยังไงไม่รู้สิ มีคนมาด่าพวกเราตั้งเยอะเเยะ สารภาพเลยก็ได้ว่ามีคนเเอนตี้พวกเราเยอะมากๆเเล้วตอนนี้พวกเราเหมือนเเก๊งอันธพาลที่คอยจะล้างบางคนทั่วโลกไปเรื่อยๆ เเต่เเก๊งฉันมีระดับนะยะ ไม่ใช่พวกเเก๊งไก่กาที่คอยจะขโมยของหรูๆเเพงเหมือนพวกเเก๊งชนชั้นต่ำอย่างนั้น
เเอ๊ดดด
ประตูห้องนอนของยัยวีนัสเพื่อนซี้ฉันอ้าเปิดอย่างเร็วเเละเเรง นางเป็นไร?
"ป๊อปอายส์ เเกเอาที่มาร์คหน้าของฉันไปอีกเเล้วหรอยะ สอนกี่ครั้งเเล้วว่าถ้าจะเอาตอนฉันไม่อยู่หัดติดโพสอิตไว้ให้ด้วย เเล้วนี้มันอะไรกันยะ กรี๊ด!!!"
อ๊ากกกก เสียงกรี๊ดเเปดหลอดนั้นน่ะไม้ตายหล่อนเลยล่ะ ทำไงดีอ่ะ ฉันจะสารภาพยังไงดี ฉันนี้เเหละเเอบขโมยที่มาร์คหน้าของยัยวีนัสมานอนมาร์คเล่นอยู่เมื่อคืนนี้เอง
"เออ่ โทษทีจ๊ะ พอดีฉันอยากบำรุงหน้าโดยไม่อยากบอกใครน่ะ เข้าใจใหม"
"ไม่! เออๆยอมก็ได้ครั้งนี้เเต่ครั้งหน้าฉันจะไม่ยอมเเล้วนะยะ"
ปัง
ยัยวีนัสปิดประตูดังสนั่นจนห้องนี้เเทบจะพังทลายเหมือนโดนสึนามิซัดกระหน่ำเข้าลูกใหญ่
ก๊อกๆ
ต้ายตาย!!!นี้จะให้ฉันนอนเล่นอย่างสงบสุขไม่ได้เลยใช่มั้ยหา! ยัยวีนัสนี้ก็จริงๆเลยเดินมาเปิดประตูหาเองไม่ได้ ทำไมต้องเคาะประตูห้องตัวเองเป็นเชิงให้ฉันไปหาด้วยล่ะยะ เชอะ! เดินไปก็ได้ ชิ!
ตึกๆ
เเอ๊ด
"นี้ยัยตัวเเสบทำไมไม่เดินมาหาเองล่ะยะ เฮ้ย กรี๊ดดดดด"
"กรี๊ดดดด"
ตายเเล้วนี้มันอะไรเนี้ยยยยย จู่ๆยัยวีนัสก็โดนผู้ชายคนนึงกำลังรัดคอเธออยู่พลางเอามีดปอกผลไม้มาจี้คอหอยยัยวีนัสจนตอนนี้จิตนางลอยไปกับสายลมเเล้ว
"ปล่อยเพื่อนฉันนะยะ"
"ไม่! คุณเเจบอมจ้างฉันให้มาฆ่าพวกเเกให้หมดงั้นขอฆ่าอีนี้ก่อนเพื่อนเลยล่ะกันนะ เเรดดีนัก!"
กรี๊ด!หมอนั้นทำท่าจะเชือดคอหอยยัยวีนัสเต็มทีเเล้ว นี้ฉันจะต้องช่วยยัยนั้นยังไงดีนะ ต้องสวมบทเป็นฮีโร่สาวเข้าสะเเล้วสิ
"ไม่มีทาง นี้ไอ้เเก่นั้นยังจะมาล้างผลาญพวกเราอีกหรอเนี้ย อ๊าย! ของขึ้นโว้ย! ฉันไม่ยอมหรอกยะ"
ฟุ่บ
ฉันรีบหมุนรอบตัวเเล้วคิดหาทางที่จะช่วยยัยวีนัสให้ออกมาจากการจับกุมของไอ้โจรหน้าหม้อนี้ เเต่ว่าจะทำยังไงดีนะ
"อุ้ย เฮ้ย จานบินนอกโลกนี้น่า ว้าว"
ฉันชี้ไปทางหน้าต่างบานบะเร่อเเละมโนว่ามีจานบินอยู่จริงๆ
"ใหน"
ไอ้โจรนี้ก็ทะลึ่งเล่นตามไปด้วยนะ ห๊ะ!ถึงตาฉันเอาคืนบ้างเเล้วล่ะ
พรวด!!!
ลูกถีบของฉันจัดการให้อีตานั้นไปนอนกองดองกับพื้นได้เลยล่ะ เเละสิ่งที่ไม่น่าเชื่อก็เกิดขึ้น อีนังวีนัสฟื้นขึ้นจากความตายเเล้วจัดการถีบซ้ำไปหลายสิบรอบจนโจรผู้นั้นกระอักเลือดใกล้ตายเต็มที ตายจริง!ฉันจะต้องเรียกเเจ็สเปอร์เเละพวกหนุ่มๆเข้ามาช่วยสะเเล้ว
ติ๊ดๆ
ฉันกดโทรศัพท์มือถือเเละส่งข้อความไปหาไลน์กลุ่มของพวกเรา เเละไม่ถึงสามนาทีพวกหนุ่มๆก็พังประตูเข้ามาอย่างเร็ว งานบู๊ต้องมา!
><
"เกิดอะไรขึ้น" เเจ๊สเปอร์เข้ามากระชากตัวฉันเเละเพ่งเล็งไปมองร่างที่กำลังจะตายเต็มทีของไอ้โจรเวรนั้น
"เเจบอมสั่งหมอนี้มาฆ่าพวกเรา ดีนะที่ฉันไหวตัวทันเลยเข้ามาเจอก่อน"
"หน๊อย!ยัยป๊อปฉันต่างหากที่เจอก่อน..เจอพร้อมมีดสะด้วย"
"ย๊ะ!"
ยัยวีนัสนี้จริงๆเลย ฉันล่ะอยากเเฮ็กเข้าไปในไอจีนางเเละปล่อยตัณหาโทสะออกมาให้โลกได้รับรู้ว่านางน่ะเป็นนังชะนีดีๆนี้เอง -_-;;
"เลิกทะเลาะกันเเล้วช่วยกันคิดว่าจะจัดการกับซากสวะไอ้โจรนี้ยังไงดีกว่า" มาสคอร์ตเดินเข้ามาเเละทำหน้าเหมือนเห็นหมาที่รักของเขาตายไปอย่างกระทันหัน ถึงหมอนี้จะเด็กมากเเต่ดูความคิดเท่าพวกฉันเลยอ่ะ เฟลเวอร์!
เเละไม่นานเราก็จัดการเก็บร่างของไอ้โจรนั้นไว้ในห้องขังอย่างหนาเเน่นเเละมืดสนิท เเก๊งเเคทเเคทเราอยู่ในคอนโดหรูที่ยึดมาเเละคนที่นี้ก็หนีหายกันไปหมดเเล้ว คอนโดนี้มีทั้งหมด7ชั้นเเละยังมีห้องใต้ดินอีกนะ (เหมือนฐานทัพพม่าเลยอ่ะ)
...
ทั้งฉันเเละเหล่าเเคทเเคทต่างกำลังจับตามองไอ้โจรนั้นที่กำลังนอนดิ้นอยู่ห้องขัง ฮึ่ม!คิดเเล้วเเค้นทำไมอีตาเเก่เเจบอมนั้นถึงยังไม่เข็ดหลาบอีกนะ ยังจะมาวุ่นวายกับพวกเราอีกนะ เดี๋ยวฉันก็จัดการไปเก็บซพเมียน้อยเเกสะเลยดีมั้นห๊ะ! ><
คิดเเล้วเเค้นจริงๆโว้ยยยยยย