Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

ณ ประเทศเกาหลี สวรรค์ของเหล่าไอดอลมากมาย....

@สังกัด Real music (เรียล มิวสิค)

ตึกๆ

เสียงเหล่าพนักงานกำลังเดินกันให้วุ่นเเละอลหม่านเป็นที่สุด ไม่ใช่เพราะไฟไหม้หรือเพราะน้ำกำลังท่วมหรอกนะ....เเต่เพราะว่า... พวกฉันกำลังบุกไงจ้ะ

^^ เเคทเเคททีมลุยโว้ยยยยยยยยยย ><

"ว้ายยย ช่วยด้วยเเก๊งเเคทเเคทบุก"

"กรี๊ดดดด"

ยัยพวกพนักงานสตาฟฟ์เเละเหล่าไอดอลมากมายต่างกรี๊ดกันเเละร้องห่มร้องไห้เมื่อเห็นพวกฉันบุกเข้ามาถึงข้างในตึกนี้ เอิ่มมม...ที่ฉันมาไม่ใช่เพราะจะมาก่อกวนหรือสร้างความวุ่นวายอะไรหรอกนะ เเต่ที่ฉันมาน่ะมันมีเหตุผลน่ะสิ

ปัง

หัวหน้าเเก๊งของพวกเราอย่างอีตา'เเจ๊สเปอร์'วิ่งเข้าไปส่งรูปถีบใส่ประตูห้องผู้จัดการสังกัดอย่างไม่ลังเล พอประตูหลุดไปทั้งดุ้นก็เห็นอีตา'เจบอม'เจ้าของสังกัดหรือผู้จัดการของที่นี้กำลังนั่งยิ้มเเหยๆอยู่คนเดียว ไอ้หมอนี้เเหละตัวดีเลย ฉันสาบานเลยนะว่าเเก๊งของพวกเราไม่เคยไปทำอะไรให้เเกเลยเเต่เเล้วทำไมเเกต้องมาทำร้ายเเก๊งเเคทเเคทของพวกเราด้วยล่ะ (เศร้า T^T) เมื่อสามวันก่อนอีตาเเก่นี้ยกพรรคพวกเอาน้ำมันมาราดถิ่นของพวกเราเเละยังจุดไฟเผาอีกด้วย เเล้วถ้าเกิด'เดสเสิร์ท'ไม่เอาน้ำมาดับไฟเเล้วอะไรมันจะเกิดขึ้นล่ะค่ะ ไฟไม่เผาบ้านไปเลยหรอยะ เเค้นนี้ต้องชำระ (มองเเรง จิกกล้อง)

"มีอะไรจะพูดรึเปล่า คุณเเจบอม"

มาสคอร์ตเดินเข้าไปกอดคอลุงเเจบอมที่ตอนนี้เยี้ยวราดไปเรียบร้อยเเล้ว หมดกันภาพลักษณ์เเห่งเรียลมิวสิค -_-;;

"เอ่อ...คะคือ..."

"นายทำไปทำไมหา! มาเผาถิ่นของพวกฉันทำไมกัน" เเจ็สเปอร์เเล่นเข้าไปกระชากคอเสื้อคุณเเจบอมจนเขาต้องตบบ่าเเจ็สเปอร์เบาๆเหมือนขอร้องให้เบาหน่อยๆ เเต่จะเหลือหรอยะอีตาเนี้ยเเรงเยอะยิ่งกว่ากระทิงทั้งฝูง ขนาดฉันที่โดนอีตานี้เดินชนนิดๆหน่อยๆยังกระเด็นเหมือนโดนรถบรรทุกชนเลยล่ะ

"ฟังฉันก่อนนะ ฉันเเค่คิดว่าที่นั้นมันไม่มีใครอยู่เเละที่สำคัญมันก็ดูรกร้างจะตายไป เผาๆไปก็ไม่เสียหายอะไรหรอกนะ"

"อย่ามาโกหกเเกต้องการทำลายเเก๊งพวกฉันใช่มั้ยล่ะ เพราะทางรัฐบาลเกาหลีเคยบอกไว้ว่าถ้าทำลายเเก๊งเเคทเเคทได้เมื่อไหร่คนๆนั้นจะได้รับเหรียญกล้าหาญ"

"เอ่ออ เเฮะๆ"

"เเกนี้มัน"

เเจ็สเปอร์เดือดฝุดๆเเล้วอ่าาา ฉันควรจะมีบทบาทบ้างสิยะ นี้ฉันเป็นนางเอกนะควรจะออกมาเสนอหน้าให้มันบ่อยๆเข้าไว้สิ

"เเจ็สเปอร์ ค่อยๆพูดกันก็ได้นะ" ฉันเดินเข้าไปตบบ่าเเจ็สเปอร์เบาๆ วิธีการทำให้เขาอารมณ์เย็นลงคือการตบบ่าเนี้ยเเหละ

"อืม...."

เเจ็สเปอร์ผายมือให้ฉันเเละเขาก็เดินเข้าไปทรุดนั่งข้างๆกับเดสเสิร์ทเเทน หน้าเขาตอนนี้นิ่งมากกกก ดุมากกก เท่มากก กรี๊ดดดดด >0< ปรบมือสิค่ะ

ตึกๆ

ฉันเดินเข้าไปใกล้คุณเเจบอมเเละค่อยๆโน้มใบหน้าลงไปใกล้ๆหูของเขาพลางกระซิบบอกเบาๆว่า

"คุณเองก็กล้าดีนะที่มาลองดีกับพวกเรา ...กล้ามันก็ดีไปเเต่ถ้ากล้าเกินไปมันก็ไม่ดีนะค่ะคุณ "

ฉันเผยรอยยิ้มนางปีศาจที่เสเเสร้งสุดๆ ฉันนี้ไม่ใช่คนร้ายกาจอะไรเลยล่ะ เเค่เสเเสร้งทำไปงั้นเเหละ

อีตาเเก่เเจบอมหน้าซีดเป็นเผือกทันทีที่เห็นรอยยิ้มของฉัน เอ๊ะ!นี้ฉันยิ้มหลอนขนาดนั้นเลยหรอเนี้ย กรี๊ดดดด

"ครั้งนี้เราจะไม่เอาคืนอะไรมาก ก็เเค่ขอเผาที่นี้ไม่สักสองสามชั้นก็เเล้วกันนะเเต่ถ้าควบคุมเพลิงเอาไว้ไม่ได้ ก็...ช่วยไม่ได้นะครับ"

อีตามาสคอร์ตพูดด้วยท่าทางกวนติ่งสุดๆ อีตานี้ทั้งฉลาดเเละเลวในเวลาเดียวกันจริงๆ ฉันนี้นีบถือจริงๆเลยจ้าาา ^^

"หา! ว่าไงนะ"

ฟู่ๆ!

ไม่ทันเเล้วอ่าาา ไฟลามไปทั่วทั้งชั้นเเล้ว ตอนนี้ก็เหลือเเต่คุณเเจบอมเเล้วที่ยังคงนั่งหน้าเหวอเอ๋อรับประทานไปอย่างไม่ต้องสงสัย ทั้งฉันเเละเหล่าเเก๊งก็ได้พลีกายหนีกันออกมาเเล้ว.... เเต่สิ่งที่ทำไปมันอาจจะเเรงไปสักนิด..เเต่มันก็สาสมที่เขาทำไว้กับพวกเรา พูดได้เลยว่า....'ไม่เลวจริง ทำไม่ได้นะจ๊ะ' 

...

เเละภายในสิบวินาทีเหตุการ์ณนี้ก็ถูกจารึกไว้บนโลกอย่างน่าใจหาย บ้างก็เห็นดีเห้นงามบ้างก็ด่าจนไม่มีที่จะอยู่ ตอนนี้ทั้งวงการบันเทิงเเละสือข่าวต่างๆก็ได้เเต่ภาวนาว่าเมื่อไหร่ไอ้เเก๊งบ้านี้จะโดนตามล่าอาญัติเสียที เเต่เสียใจนะจ๊ะคงไม่มีวันนั้นหรอกพวก กรี๊ดดดด ฮิ้ววว

....

(ติดตามต่อน้าา)