Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

เเฮ่กๆ

ให้มันได้อย่างนี้สิยะ ฝนบ้านี้ก็ตกลงมาอย่างกับเทวดาท่อปัสสาวะรั่วเเหนะ! อีตาวอนโฮก็ยืนหลบฝนอยู่ข้างๆฉัน ผู้ชายคนนี้มีความหล่อเท่เเบบสตรองค์มาก เเต่ด้วยบุคลิกที่นิ่งๆไม่สนใจใครมันเลยทำให้เขาดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก

เเฮ่กๆ

ตายจริง!นี้ฉันใกล้จะตายเเล้วหรอเนี้ย ทำไมไอบ่อยเหลือเกินไอจนคอหอยจะพังเเล้วนะ ฮือๆT^T

"...."

พอบรรยากาศรอบตัวมันเริ่มเงียบลงจนได้ยินเเต่เสียงลมหายใจของเราสองคนที่อยู่ใกล้กัน พูดตามความจริงเลยนะฉันไม่เคยมีโมเม้นหรืออะไรทำนองนี้เลยอ่ะ นี้คงเป็นอะไรที่ฉันควรจะจดจำเเละเมมฯลงสมองให้ได้มากที่สุด...มันเป็นอะไรที่ดีมากจริงๆที่ได้มาอยู่กับไอดอลตัวเป็นในสถานที่เเบบนี้

ฝนเริ่มหยุดตกเเล้วล่ะ ตอนนี้ทั้งฉันเเละวอนโฮก็ยืนรอให้ฝนน้อยลงกว่านี้ถ้าขืนบ้าระห่ำเดินออกไปตอนนี้ไม่นานเดี๋ยวก็โดนไข้หวัดจับกินเเน่

...

มันเงียบเกินไปเเล้วนะ ที่นี้มันเหมือนป่าช้าเข้าทุกทีเเล้วอ่ะ อีตานี้มีปากไว้ประดับใบหน้ารึไงยะ หัดพูดเสวนาพาทีกับฉันบ้างก็ได้นะ ฉันไม่เก็บเงินหรอก T^T

"วันนี้เป็นไงบ้าง ฉันเห็นหน้านายเครียดตลอดเวลาเลยตอนเเถลงข่าว"

"เจอข่าวอย่างนั้นจะให้ฉันนั่งยิ้มร่าเป็นดอกทานตะวันหันรับเเดดรึไง"

"ก็....เปล่านี้ ฉันเเค่เห็นนายเครียดๆสงสัยคงเจอข่าวหนักล่ะมั้ง"

"...-_-"

จ๊ะ ไม่มีเสียงตอบรับอะไรจากคนข้างๆอีกเเล้วค่าาาา 

อ๊ะ!ฝนหยุดตกสนิทเเล้ว กรี๊ด!กลับบ้านได้สักที ฮ่าๆ

ตึกๆ

ทันทีที่ฉันก้าวเท้าเดินออกไปเพื่อจะกลับบ้านเเต่จู่ๆอีตาวอนโฮก็มารั้งฉันไว้ เอ๊ะ....จะทำอะไรยะ

"อะไร?"

"เธอกลับบ้านตอนดึกๆมันอันตรายนะ"

"เเล้วไงล่ะ ฉันก็กลับบ้านอย่างนี้ประจำ"

"เอ่อ...คือ -_-"

"ทำไม? นายอยากไปส่งฉันหรอ^^"

กรี๊ดดด นี้เขาอาสาจะไปส่งฉันหรอ พูดเหมือนเป็นห่วงเลยอ่ะ

"เธอคิดไปเองเเล้วล่ะ ฉันเเค่ถาม"

"อ้าว -0- เชอะ ฉันไปเองก็ได้"

ฟึ่บ

ฉันหยุดชะงักทันทีที่จู่ๆวอนโฮก็เอาเสื้อคลุมของเขามาสวมให้ฉันทางด้านหลัง อุณหภูมิในร่างกายฉันอุ่นขึ้นมาทันที

"นะ..นายไม่หนาวหรอ"

"หนาว...เเต่ฉันทนได้ เธอเอาไปเถอะ"

"...><"

กรี๊ดดด เป็นผู้ชายที่เสียสละมากกกก อ๊ากกก >0<

"เดี๋ยวฉันเดินไปส่งเธอที่ป้ายรถประจำทางนะ ไม่ใช่ว่าฉันเป็นห่วงอะไรเธอหรอกนะเเต่ฉันเเค่ไม่อยากทิ้งผู้หญิงไว้ที่เปลี่ยวๆเเบบนี้ มันดูไม่ดี"

"จ๊ะ ^^"

"-_-"

อ้ายยยย นี้มันอะไรก๊านนน เเล้วฉันจะดีใจไปเพื่ออะไรจ๊ะ เขาก็อธิบายเหตุผลที่จะไปส่งฉันเเล้วนี้ว่าเขาไม่อยากทิ้งผู้หญิงไว้ที่เเบบนี้ เขาไม่ได้รู้สึกดีหรืออะไรกับฉันเลยจ้าาาา T^T เริ่มเสียใจ... เชอะ รีบๆกลับบ้านดีกว่า

อ๊ะ!ตอนนี้ฉันก็มาถึงป้ายรถประจำทางเเล้วล่ะ ตลอดทางที่เขามาส่งฉันนี้ อีตานี้ไม่เปิดปากพูดอะไรสักคำ ไม่เคยคิดเลยว่าจะมีผู้ชายเเบบนี้อยู่บนโลกนี้มีปากไว้เป็นที่เคี้ยวอาหารอย่างเดียว

"ถึงเเล้วล่ะ ขอบใจนายมากนะที่มาส่ง อ๊ะ!เอาเสื้อนายคืนไป"

"เอาไปเหอะ...เธอค่อยซักมาคืนฉันพรุ่งนี้ก็เเล้วกัน"

"เอ๊ะ! นี้นายรังเกียจฉันหรอยะ"

"-_- "

"ยะ! เดี๋ยวฉันจะเเช่ไฮเตอร์ฆ่าเชื้อโรคให้หมดเลยล่ะ พอใจรึยัง"

"อืม -_-"

จ๊ะ T^T 

ไม่นานนักอีตานั้นก็เดินลาหายไปกับเหล่าผู้คน เวลาที่ฉันอยู่กับเขามันรู้สึกเหมือนเป็นอะไรที่พิเศษนะ เเต่....เขาจะรู้สึกยังไงนะวันที่เขารู้ว่าคนที่ทำร้ายเขามาตลอดน่ะคือฉัน

กรี๊ดดดด ตัดพ้อเรื่องนี้ไปเสียที ฉันไม่อยากคิดเเล้ว ฉันมาที่นี้เพื่อจะมาทำลายเรโก้ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น อย่าได้เเคร์เด็ดขาด ....จงจำไว้

@คอนโด Cat Cat

เเอ๊ด

ฉันเปิดประตูเข้าไปด้วยใบหน้าที่ซีดเผือกยังกับคนใกล้ตาย อากาศมันเริ่มหนาวน่ะเเละฉันก็อยู่ข้างนอกมานานเเล้วด้วย

"ช่วงนี้ฉันไม่เห็นว่าเธอจะมาเจ๊าะเเจ๊ะอะไรกับพวกเราเลยนะ"

เอาเเล้ว!พอเดินเข้าบ้านก็เจอเเจ๊สเปอร์เเขวะใส่ทันที มีอะไรให้ฉันลำบากใจอีกมั้ยจ๊ะ

"ฉันยุ่งย่ะ วันนี้เพิ่งไปดูทัวร์คอนเสิร์ตวงบีทีเอสน่ะ กลับมาสะดึกเลย"

"ทัวร์คอนฯมันเลิกตั้งเเต่สี่โมงนะยะ นี้มันสามทุ่มเเล้ว" ยัยวีนัสหันมาเเขวะใส่อีกด้วย กรี๊ด เเก้ตัวยังไงดี

"ฉันติดฝนด้วยน่ะ เเฮะๆดูสิเปียกหมดเลย"

"ช่วงนี้เธอเป็นอะไรอ่ะ ฉันว่าเธอเเปลกๆนะ" เเจ๊สเปอร์เดินเข้ามาจับบ่าฉันพลางจ้องเข้าไปในตาของฉัน นี้คือไม้ตายของเขาเลยล่ะ ใครที่โดนเเจ๊สเปอร์สบตาน่ะคนๆนั้นจะถูกสะกดจิตไปชั่วขณะเลยล่ะ (โดยเฉพาะผู้หญิงนะ)

"ก็เปล่านี้...ฉันเเค่เบื่อๆ"

"เธอเบื่อฉันหรอ"

"เปล่านะ ฉันเเค่เบื่อๆไม่มีอะไรทำน่ะ "

"....."

"ขึ้นห้องไปอาบน้ำก่อนนะ วันนี้เหนื่อมาทั้งวันเลย กู๊ดไนท์^^"

ฟิ้ววว

ไปเเล้วจ้าาา ....ไม่อยู่ให้เเจ๊สเปอร์สะกดจิตอีกหรอก ฉันจะต้องปิดบังเรื่งอที่ไปเเก้เเค้นนี้ให้ได้...ถ้าขืนมีใครรู้...มันอาจจะเป็นเรื่องไม่ดีได้

ทำไมช่วงนี้ฉันถึงรู้สึกว่าห่างเหินกับเเจ๊สเปอร์รวมทั้งพวกมาสคอร์ต วีนัส เดสเสิร์ท ฉันไม่ได้อยากจะลืมมิตรภาพนะเเต่....บางเรื่องมันก็บอกไม่ได้จริงๆ