Detection: ฝ่าด่านอันตราย ขัดขืนหัวใจยัยเเฮกเกอร์

'ดราม่าหนัก!!! หนุ่มหล่อเเห่งวงน้องใหม่'วอนโฮ'ด่าสังกัดตัวเองกราด'

ทุกอย่างกำลังเป็นไปอย่างที่ฉันต้องการเเล้วล่ะ...ฉันไม่ได้ต้องการจะทำลายวงมอนสตาร์เอ็ก..เเต่พวกเขาคือเครื่องมือที่สามารถทำให้สังกัดนี้เละไม่เป็นท่าได้ พวกเขาสามารถฆ่าเรโก้ได้ทั้งเป็นเลยล่ะ

เเอ๊ด

หลังจากที่เก็บโทรศัพท์เรียบร้อยเเล้วฉันก็เดินออกไปจากห้องน้ำทันทีเพราะกลัวว่าใครจะมาผิดสังเกต คนอย่างฉันไม่มีวันที่จะยอมรามือกับเเผนนี้ง่ายๆหรอก

จ๊อกเเจ๊กๆ

เเหมๆพอเดินออกมาสัมผัสโลกภายนอกเเป๊ปนึงก็มาจ๊ะเอ๋กับเหล่าก๊อสซิปเกิร์ล ปาปารัซซี่ นักข่าวหัวใสมายืนกองกันอยู่เเถวห้องโถงขนาดใหญ่ตายเเล้ว!วันพรุ่งนี้สินะที่เขาจะมีเเถลงข่าวเรื่องนี้กัน

โอ้ยขอเดินออกไปไกลๆดีกว่า ถ้าขืนฉันมาเดินชูคออยู่อย่างนี้มีหวังโดนอีพวกเเก๊งนี้รุมโทรมเเน่ๆ

พอเดินขึ้นลิฟต์มาได้สักพักเเล้ว ฉันก็เอะใจเพราะเหมือนมีเสียงผู้ชายกลุ่มหนึ่งกำลังคุยกันอยู่ ....วงมอนสตาร์เอ๊กหรือเปล่าาา กรี๊ด!

ติ๊ง!

เสียงประตูลิฟต์เปิดออกพร้อมร่างสูงทั้งเจ็ดที่ยืนเด่นสง่าราศีจับอย่างไม่บอกถูกพวกเขากำลังเดินเข้ามาเเล้วด้วย....ความเงียบเริ่มเกิดขึ้น ความสงบเริ่มมาเยือน...ตอนนี้ฉันคอนโทรลสติตัวเองไม่อยู่เลยอ่ะ คอนเซนเทรตไม่เป็นเเล้วจ้าาาา (คอนเซนเทรตเเปลว่าตั้งสติ,จดจ่อ)

บรรยากาศในลิฟต์ได้ยินเเต่เสียงหายใจของคนหลายคน รวมทั้งเสียงหัวใจที่เต้นรัวเเบบสุดๆอย่าสงสัยว่าใครก็ฉันนี้ไง ^^ หัวใจเต้นเเรงยิ่งกว่ามีลำโพงไปเปิดในอกอีก

อ๊ะ! ลิฟต์ขึ้นมาถึงชั้นที่ฉันจะออกเเล้ว เเต่....มันเเน่นเกินที่ฉันสามารถจะเบียดออกไปได้อ่ะ ทำไงดี?

ติ๊ง!

ตายเเล้ว!!!ประตูเปิดออกเเล้วจ้าาา เเต่ประเด็นคือ....ตัวฉันจะออกไปยังไงดี

"ขอโทษนะ ฉันจะออกขอทางหน่อยได้มั้ยเอ่ย?0-0"

"อ๋อๆ ได้ๆ" พวกหนุ่มๆเริ่มเเตกวงเเละกระจายตัวไปทางอื่นเพื่อจะให้ฉันเดินออกไปได้ เเต่...ทำไมอีตาวอนโฮถึงยืนเฉยเเละทำหน้าไม่สนใจโลกเลยล่ะ เเล้วฉันจะออกไปได้ใหมเนี้ย ตัวเองก็ปิดทางไว้ซะขนาดนั้นเเล้วร่างบางๆของฉันจะออกไปยังไงจ้าาา

"นี้นาย" ฉันสะกิดไหล่วอนโฮยิกๆเเละขอช่วยเขาให้เอาร่างอันสุดเเสนจะทรมานใจสาวๆนี้หลบให้ฉันเดินหน่อย เเต่...อีตานี้ใส่หูฟังอีก..คงไม่ได้ยินมั้ง

"หา!อะไรนะ" อ๊ะ!เขาถอดหูฟังเเละเดินเข้ามาใกล้ฉันเเละผึ่งหูสุดฤทธิ์

"ขอทางหน่อยค่ะ! -0-"

"อ่อๆ" ยังจะเฉยอีก อีตานี้คงเห็นว่าฉันไม่มีพิษมีภัยอะไรใช่มั้ยหา!ถึงจะได้เเกล้งอย่างนี้เเต่ขอบอกเลยนะว่าฉันน่ะเเสบเเละเอาคืนเจ็บเหมือนกัน

พลั่ก!!

ฉันไม่สนใจเเล้วว่าวอนโฮจะให้ทางฉันเดินหรือไม่เเต่ตอนนี้ฉันผลักตัวเขาเเละสวมวิญญาณนักวิ่งโอลิมปิกวิ่งออกจากลิฟต์นรกนั้นได้ไปเป็นที่เรียบร้อยเเล้วล่ะ ว่ะฮ่ะฮ่าาาา >0<

ฉันล่ะสงสัยจริงๆทำไมวอนโฮถึงต้องทำตัวนิ่งๆเเละเย็นชาไปทั่วด้วยนะ เเละเขาก็เป็นอะไรที่เข้าถึงยากที่สุดด้วย ถ้าให้ฉันเดานะเขาคงเป็นคนที่ด่าเจ็บมากเเน่ๆคนนิ่งๆนะด่าเจ็บจะตายไป ยิ่งถ้าเขารู้ว่าฉันเเฮกเข้าไอจีของเขานะ....ฉันไม่มีทางสู้หน้าเขาได้อีกเเน่ๆ

วันต่อมา...

(Wonho)

วันนี้เป็นวันที่ผมต้องเข้าร่วมการเเถลงข่าวเเละที่สำคัญ...ผมจะต้องหาทางจับตัวคนที่ทำมาให้ได้

"พร้อมรึยังว่ะวอนโฮ" พวกเพื่อนๆในวงก็ไปเป็นเพื่อนในงานให้ผมด้วย งานนี้ถ้าผมโดนถามอะไรมากมายล่ะก็เชื่อเลยว่าพวกเพื่อนๆผมคงได้ฉีกอกนักข่าวเเน่ๆ คนอย่างผมน่ะถึงจะนิ่งยังไงเเต่พอเวลาโมโหออกมา....มันน่ากลัวมากทุกคนในวงเลยรู้ดี ยิ่งผมเป็นคนขี้รำคาญด้วยส่วนนึง อารมณ์ผมก็เสียง่ายสะด้วย เพราะฉะนั้นผมเลยไม่เก่งเรื่องที่จะสู้หน้ารับคำด่าเเบบตรงๆได้เเน่ๆ

"พร้อมเเล้ว"

เเละพวกเราก็เดินทางไปถึงที่เเถลงข่าว

@งานเเถลงข่าว

มีผู้คนนับร้อยนั่งรอการปรากฎตัวของผมอย่างใจจดใจจ่อ ตอนนี้ผมเริ่มหน้าชาเเล้วล่ะ...ถ้าคนพวกนี้เกิดด่าผมตรงๆขึ้นมาล่ะก็ คงมีเรื่องกันเเน่

ก่อนเริ่มสัมภาษณ์ผมหันไปมองผู้หญิงที่นั่งไขว่ห้างอยู่ทางด้านหลังเเละก็มองเธอต่อไป....ผมเพิ่งเจอยัยนั้นไปเมื่อวานนี้เอง เเละยัยนั้นก็เป็นผู้หญิงที่ผมคิดว่าบ้ามากด้วย ไม่รู้สิ!ทำไมผมถึงต้องมองยัยนั้นด้วยล่ะ ผมไม่เคยสนใจหรืออะไรกับผู้หญิงหรอกนะ เเละปมก็ไม่มีวันเปิดใจให้ใครง่ายๆด้วยไม่ใช่ว่าเคยอกหักเเต่....ผมเเค่กลัวว่าถ้ามีเเฟนจริงๆเเละผมจะสามารถทำให้เธอมีความสุขจริงๆได้รึเปล่า เพราะถ้าเป็นอย่างนั้นคนที่เจ็บที่สุดก็คือผู้หญิงคนนั้น.....เเต่ผู้หญิงที่มองผมอยู่นั้น...ขนาดชื่อผมยังไม่รู้จักเเต่ผมมีโอกาสเจอเธอตั้งสามครั้งเเล้ว เเละผมยังเคยสงสัยว่าเธอเคยไปคอมเม้นด่าผมด้วยในไอจีด้วยรึเปล่า ...เอ้ย!เลิกสนใจได้เเล้ว มาสนใจกับการสัมภาษณ์ดีกว่า

"เริ่มสัมภาษณ์ได้เลยครับ" ผมนั่งพร้อมกับตีหน้านิ่งพลางมองผู้หญิงคนนั้น...ที่กำลังมองดูผมอยู่เช่นกัน

"คุณรู้สึกยังไงกับข่าวพวกนี้ครับ"จู่ๆก็มีนักข่าวหญิงคนนึงเดินเข้ามาเปิดปากถามผมคนเเรก

"ก็...ตกใจเล็กน้อยเเต่ก็พยายามทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นครับ"

"ถือว่าเป็นการรับมือที่ดีเลยนะค่ะ" ยัยนักข่าวนั้นยังไม่หยุดพูดเเต่ก็ยื่นไมค์มาใกล้ปากผมพลางถามอีกคำถาม"เเล้วคุณคิดว่าใครจะเป็นคนทำค่ะ"

"ก็ไม่ทราบค่ะตอนนี้ก็กำลังตามสืบหาอยู่เเต่คงไม่ใช่คนใกช้ตัวเเน่ๆ"

จ๊อกเเจ๊กๆ

เเละเหล่านักข่าวอีกหลายคนก็วิ่งกรูเข้ามาทางผมเเละจ่อคำถามมากมาย ผมก็ตอบรับเเละให้ความร่วมมือพวกเขาไป ไม่เเน่วันนี้อาจจะทำให้ข่าวพวกนั้นเริ่มคลี่คลายลงบ้างก็ได้

..

เเละเมื่อจบการเเถลงข่าวเสร็จผมก็เดินออกมาจากตึกเเละกำลังเดินทางกลับหอพักตัวเอง....เเต่ทว่า

"เดี๋ยวฉันตามพวกนายกลับไปนะ พวกนายกลับหอไปก่อนได้เลย ฉันมีธุระน่ะ"

ผมพูดทิ้งท้ายไว้เเค่นั้นเเละก็ก้าวเท้ายาวๆเข้าไปหายัยผู้หญิงที่ผมเห็นเธอนั่งอยู่เมื่อกี้นี้

พอเดินเข้าไปใกล้มากพอผมก็จับข้อมือเธอเเละจูงมือเดินเข้ามาในที่ลับตาคน ไม่ใช่จะมาทำอะไรที่ไม่ดีเเต่เเค่ผมมีคำถามก็เท่านั้น

"นะ..นาย ทำบ้าอะไรยะ"

"หยุดพูดเเล้วตอบคำถามฉัน"

"ว่า?"

ถึงยัยนี้จะสวยเเละน่ารักมากขนาดใหนเเต่ผมก็ต้องสะกดใจเอาไว้ว่าจะไม่มีวันไปมองหน้าตายัยนั้น

"เธอไม่ใช่คนที่มาคอมเม้นด่าฉันจริงๆใช่มั้ย"

"อืม โทรศัพท์ฉันยังหาไม่เจอเลยด้วยซ้ำ"

"เเล้ว....เอ้ยช่างเหอะ"

"เเค่นี้เนี้ยนะ"

"อืม"

ผมเดินออกมาเเละก็พยายามหารถกลับหอเเต่จู่ๆฝนก็ตกลงมาซะชุดใหญ่ ตอนนี้ก็เริ่มมืดเเล้วด้วยสิ ให้ตายเถอะ! -0-

ซ่าๆ

"นาย...ฝนตกอ่ะ" ยัยผู้หญิงคนนั้นยังคงหันมาพูดกับผมอยู่

"มาบอกฉันทำไม-_-"

"เอ้า!เเล้วจะให้ฉันไปบอกหมาที่ใหนล่ะยะ"

-_-;;;;

เเต่ว่า...ยัยนี้ชื่ออะไรนะ ผมเริ่มสงสัยเเล้วล่ะ ผมควรจะรู้จักยัยนี้ดีรึเปล่านะ

"เธอ....ชื่อว่าอะไรนะ"

"ฉัน..ฉันหรอ"

"เเล้วจะใครล่ะ -_-"

"ป๊อปอายส์"

ชื่อป๊อปอายส์หรอ ฮึๆชื่อเเอ๊บเป็นบ้าเเต่มันก็น่ารักดีนะ.....เเล้วผมต้องเเนะนำตัวเองใหมเนี้ย

"เธอคงรู้จักฉันเเล้วใช่มั้ยล่ะ"

"ยะ"

"พูดให้ดีหน่อยสิ"

"ค่ะ คุณวอนโฮขาา"

ซ่าๆ

ไอ้ฝนนี้ก็ไม่ยอมหยุดสักที ตอนนี้ทั้งผมเเละป๊อปอายส์ตัวเปียกปอนยิ่งกว่าลูกหมาตกน้ำกันเเล้วอ่ะ ต้องไปหาที่หลบฝนสักหน่อยเเล้วล่ะ

เเต่จะให้ไปหลบกับยัยนี้อะนะ เหอะ!ให้ตายเถอะครับ

ฟุ่บ

จู่ๆยัยนั้นก็เข้ามาจับข้อมือผมเเละมือเธอยังอุ่นมากอีกด้วย

"...-_-"

"ไปหาที่หลบฝนกัน"

เเละถ้าใครมาเห็นช๊อตนี้เข้า คงคิดว่าผมกำลังจูงมือกับเเฟนอยู่เเน่ๆ เเต่มันไม่ใช่อย่างนั้น...เราสองคนเเค่จะไปหาที่หลบฝนด้วยกัน ก็เท่านั้นเอง.....! เเละเราสองคนก็อยู่ในสถานะเเค่'คนรู้จัก'กันก็เท่านั้น

เเต่...........ไม่เคยมีใครทำกับผมอย่างนี้เลยนะเนี้ย....

(Wonho:End)