[Allxshintaro] องค์กรลับมัดหัวใจ
6.0
2)
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความปัง!!!!
เสียงลั่นไกดังสนั่นเด็กหนุ่มสองคนเบิกตากว้างมองร่างโปร่งที่ล้มลงไปกองกับพื้นเลือดสีแดงสดไหลจจากศรีษระ
เจิ่งนองเต็มพื้นคาโนะดีดนิ้วด้วยการกระทำแบบนั้นทำให้บริวารลูกน้องที่ยืนอยู่สลายหายไป มันเป็นแค่
ภาพลวงตาที่สัมผัสและจับต้องได้ทั้งสองรีบวิ่งไปประคองร่างโปร่งขึ้นเพื่อดูความสุกดิบของเขา
ปรากฎคนตัวเล็กที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงคิโดะลอบหายใจพลางเกาผมสีเขียวของตนหันไปหาเจ้าตัวปัญหา
ที่ยืนอยู่ กระบอกปืนในมือเรียวถูกเก็บกลับเข้ากางเกงพลางสบถเบาๆ
"รำคาญ..."
"ไม่เอาน่าฮิบิยะคุง~นานทีเราได้เล่นวิ่งไล่จับทั้งทีนะ"
"นั่นสิฉันอุตสาห์แสดงเต็มที่แบบไม่ใช่ฉันเลยนะ"
"...เอาไปฝังด้วยล่ะเหม็นสาบ"
"รับแซ่บคุณหมายเลข 8"
คาโนะยิ้มร่าตะเบ้ะแบบไม่ทุกข์ร้อนทั้งทั้งที่มีศพมานอนกองตรงหน้าแท้ๆ
คิโดะและคาโนะอุ้มร่างเล็กเดินออกนอกโกดังไปพร้อมฮิบิยะที่เดินไปขึ้นรถอย่างไม่เหลียวแล
ร่างเล็กถูกห่อด้วยผ้าขาวบางยัดใส่ท้ายรถไปภายในรถมีสมาชิกอีก2คนกำลังนั่งอยู่
ชายคนแรกมีเรือนผมสีดำติดกิ๊บสีเหลืองเข้มหันมองก้อนผ้าขาวบางพลางทำหน้าบูด
ส่วยชายคนที่สองมีเรือนผมสีเงินแต่งตัวคล้ายๆตัวละครในเกมนั่งทานขนมอย่างไม่สนใจ
"เซโตะเลิกทำหน้าบูดได้แล้วน่าเจ้าฮิบิยะมันคันมือเท่านั้นล่ะ"
"โฮ่ คิโดะ คาโนะ ฮิบิยะคุงขี้โกงง่ะผมกะจะออกไปเล่นด้วยแต่ถูกฮิบิยะคุงแย่งซีนซะได้"
"หิวอ่ะ"
"โคโนฮะไอที่นายกินอยู่ยังไม่พออีกเรอะ!"
คิโดะพูดพลางขับรถไปอน่างสบายอารมณ์ทุกคนในรถสุขสันต์กันนจนไม่ได้สังเกตว่าเจ้าคนที่ถูกห่ออยู่
ได้หายไปเหลือเพียงกระสุนปืนและผ้าขาวบางเท่านั้นอีกด้านหนึ่งร่างเล็กที่หนีออกมาจากท้ายรถสาวเท้าวิ่ง
ไปในเมืองอย่างไม่สนสายตาใครร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลและหยาดเลือดผู้ที่พบเห็นต่างตกใจกันมาก
ร่างเล็กวิ่งมาถึงซอกซอยแห่งหนึ่งผ่านทะลุไปถึงบ้านเล็กๆสองชั้นหลังกนึ่ง
เสียงลั่นไกดังสนั่นเด็กหนุ่มสองคนเบิกตากว้างมองร่างโปร่งที่ล้มลงไปกองกับพื้นเลือดสีแดงสดไหลจจากศรีษระ
เจิ่งนองเต็มพื้นคาโนะดีดนิ้วด้วยการกระทำแบบนั้นทำให้บริวารลูกน้องที่ยืนอยู่สลายหายไป มันเป็นแค่
ภาพลวงตาที่สัมผัสและจับต้องได้ทั้งสองรีบวิ่งไปประคองร่างโปร่งขึ้นเพื่อดูความสุกดิบของเขา
ปรากฎคนตัวเล็กที่นอนแน่นิ่งไม่ไหวติงคิโดะลอบหายใจพลางเกาผมสีเขียวของตนหันไปหาเจ้าตัวปัญหา
ที่ยืนอยู่ กระบอกปืนในมือเรียวถูกเก็บกลับเข้ากางเกงพลางสบถเบาๆ
"รำคาญ..."
"ไม่เอาน่าฮิบิยะคุง~นานทีเราได้เล่นวิ่งไล่จับทั้งทีนะ"
"นั่นสิฉันอุตสาห์แสดงเต็มที่แบบไม่ใช่ฉันเลยนะ"
"...เอาไปฝังด้วยล่ะเหม็นสาบ"
"รับแซ่บคุณหมายเลข 8"
คาโนะยิ้มร่าตะเบ้ะแบบไม่ทุกข์ร้อนทั้งทั้งที่มีศพมานอนกองตรงหน้าแท้ๆ
คิโดะและคาโนะอุ้มร่างเล็กเดินออกนอกโกดังไปพร้อมฮิบิยะที่เดินไปขึ้นรถอย่างไม่เหลียวแล
ร่างเล็กถูกห่อด้วยผ้าขาวบางยัดใส่ท้ายรถไปภายในรถมีสมาชิกอีก2คนกำลังนั่งอยู่
ชายคนแรกมีเรือนผมสีดำติดกิ๊บสีเหลืองเข้มหันมองก้อนผ้าขาวบางพลางทำหน้าบูด
ส่วยชายคนที่สองมีเรือนผมสีเงินแต่งตัวคล้ายๆตัวละครในเกมนั่งทานขนมอย่างไม่สนใจ
"เซโตะเลิกทำหน้าบูดได้แล้วน่าเจ้าฮิบิยะมันคันมือเท่านั้นล่ะ"
"โฮ่ คิโดะ คาโนะ ฮิบิยะคุงขี้โกงง่ะผมกะจะออกไปเล่นด้วยแต่ถูกฮิบิยะคุงแย่งซีนซะได้"
"หิวอ่ะ"
"โคโนฮะไอที่นายกินอยู่ยังไม่พออีกเรอะ!"
คิโดะพูดพลางขับรถไปอน่างสบายอารมณ์ทุกคนในรถสุขสันต์กันนจนไม่ได้สังเกตว่าเจ้าคนที่ถูกห่ออยู่
ได้หายไปเหลือเพียงกระสุนปืนและผ้าขาวบางเท่านั้นอีกด้านหนึ่งร่างเล็กที่หนีออกมาจากท้ายรถสาวเท้าวิ่ง
ไปในเมืองอย่างไม่สนสายตาใครร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผลและหยาดเลือดผู้ที่พบเห็นต่างตกใจกันมาก
ร่างเล็กวิ่งมาถึงซอกซอยแห่งหนึ่งผ่านทะลุไปถึงบ้านเล็กๆสองชั้นหลังกนึ่ง
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
7 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ