Hello my prince! ปล้นหัวใจเจ้าชายซาตาน

หลังจากที่ฉันเข้ามาในโรงขี้หมูขี้ไก่แล้ว ก็ยังต้องมานอนบนพื้นดินที่แสนสกปรกT^T โอ้ววดูนี่สิค่ะ อาหารที่ถูกจัดตกแต่งสวยงามน่ารับประทานในทันทีเนี่ย(ประชด) เขาจัดเรียงข้าว ไส้กรอก แฮม รวมกันไว้ในจานข้าว(หมา)อย่างสวยงาม และไม่มีส้อมช้อนให้เลยเรอะ!! =_= หรือเขาอยากให้ฉันกินแบบหมานะ ได้ฉันก็ทำได้น่าแค่นี้เอง ว่าแต่หมาเขากินกันยังไงหรอ (- -  ) (  - -) ฉันมองไปรอบๆที่มีแสงสว่างจ้า แล้วมองไปก็จะเจอ อีตาเจ้าชายหน้าหล่อซาตานนั่งทานข้าวอย่างหรูที่โต๊ะหินอ่อนที่มีเพชรผสมอยู่ ว้าวว*0* ถ้าฉันไปทุบและฉกเพชรมาจะดีมากเลยสินะ (คิดไรอกุศลมากเลย><) ฉันสะบัดหัวสองสามทีก่อนจะเชิดหน้าใส่เจ้าชาย เจ้าชายเห็นก็หัวเราะคิกคักก่อนจะก้มหน้าก้มตากินต่อ แต่พอฉันหันกลับไปก็ปรากฏว่าเจอหมาขนปุยน่ารักๆนั่งอยู่โต๊ะและมีคนรับใช้กำลังป้อนอาหารให้มัน และนั่นอะไรอ่ะอะไร ข้าวของยัยหมานั่นดีกว่าของฉันเสียอีก>< กรี๊ดดดดแม้แต่สิ่งที่ฉันได้รับยังไม่เท่ากับหมาเตี้ยนั่นเลยเรอะ>O< จะมากไปแล้วนะเจ้าชายซาตาน(ตั้งแทนชื่อจริงๆเขาเลยอ่ะ) กระซิก กระซิก ข้าวยังได้ด้อยกว่าหมา ที่หลับที่นอนมันยังดีกว่าฉันอีก และดูการเอาใจใส่เซ่ ฮืออ หมามันยังได้ดีกว่าฉัน โฮกกกกกกTOT   
ตึก! ตึก!
"อ้าว....ไม่กินเหรอยัยโจรยั่วสวาท" จู่ๆก็มีเสียงของใครสักคนมาอยู่ที่ใกล้หูฉัน พอฉันหันไปก็จ๊ะเอ๋กับใบหน้าหล่อเหลาของเขา =o= แน่นอนเขาคือเจ้าชายซาตาน เจ้าชายที่ใจร้ายมากๆ T^T 
"T^T จะกินได้ไง ช้อนก็ไม่มีให้อ่ะ" ฉันพูดพร้อมกับหยิบจานข้าว(หมา)ยื่นไปทางเจ้าชาย เจ้าชายมองเหล่มาทางจานข้าวก่อนจะปัดแล้วถามฉันว่า
"แล้วเธอชื่อะไร" เจ้าชายถามก่อนจะเอาช้อนเงินที่ใสปิ๊งตักข้าวแล้วยัดใส่ปากฉัน OxO
"แอปเอิ้ลอายอสอะอาวอนอ้ม" ฉันพูดในขณะเคี้ยวข้าวอยุ่เจ้าชายถึงกับทำหน้างงงันทีเดียว =w= "เธอว่าอะไรนะ กินข้าวให้เสร็จก่อนแล้วค่อยพูด" เจ้าชายพูดพร้อมกับเกาหัวแกรกๆ 
"ฉันบอกว่า! ฉันชื่อ แอปเปิ้ลพายรสมะนาวปนส้ม" =o= เจ้าชายทำหน้าอึ้งกับชื่อฉัน นั่นไงฉันว่าแล้วเขาจะต้องงงกับชื่อของฉันมากแน่ๆ >M< ฉันอายกับชื่อตัวเองจังเลย แงงงงงงงงงงงงงงง~     "บ้าน่า! เธอหลอกฉันเหรอไงเอาดีๆ" อะไรของเขาเนี่ย ก็เนี่ยชื่อของฉันจะให้แันไปเอาชื่อปลอมมาจากไหนเรา สมองฉันคงไม่คิดชื่อเก๋ไก๋โก๋เก๋งขนาดนั้นหรอก หนังสือก็ได้เรียนแค่ถึง ป.2 ><      
"นี่แหละค่ะชื่อของฉัน คุณเจ้าชาย ^^" ฉันกระตุกยิ้มใส่เจ้าชายสองสามทีก่อนจะหุบยิ้มเหมือนเดิม "อ่า...เชื่อก็ได้ ฉันก็ขอแนะนำตัวเองบ้างละ ฉันเจ้าชาย โอฮาเรีย เบลเบิ้ล ลาเอียร์ เจ้าชายที่จะได้ครองเมืองเดี๋ยวนี้ 555555" =o= เหออออออ ไอ้ที่ฉันเหอก็ไม่ใช่ไรหรอก ชื่อเขาว่าไรนะ อะไรคือ โอ เบล เบล อะไรสักอย่าง เฮ้ย!! ชั่งเถอะยังไงชื่อของเขาก็ไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกับชีวิตฉันอยู่แล้วฉันจะสนใจทำไมเนอะ ฉันทำหน้าทำตาเหมือนรู้เรื่องแต่ใจจริงไม่เข้าใจเลยจ้าา>< ว่าแต่ฉันขอไปอยู่ที่อื่นได้ไหมอ่ะ เริ่มจะจุกกลิ่นอุบาทนี่แล้วนะ "เจ้าชายฉันขอไปนอนที่ดีกว่านี้ไม่ได้หรอ" ฉันทำตาวิ๊งๆใส่เจ้าชายพร้อมยั่วเจ้าชายอีกครั้งโดยการลูบแขนไปมา หวั่นไหวละซี้~~ ><
"ได้สิ" 0_0 ได้ ได้งั้นหรอ เยส!! ดีใจจังวู้วว ครั้งนี้ไม่ต้องเปลืองเนื้อเปลืองตัวไปยั่วเจ้าชายให้เสียของอะไรเลยดีจัง ......แต่เดี๋ยวนะ ได้ ง่ายขนาดนี้แสดงว่าเขามีอะไรแอบแฝงอยู่แน่ๆ เพราะเขาคงไม่ตกลงเอออาใจไรง่ายขนาดนี้หรอก >๐< มันต้องมีเงื่อนงำแน่ๆเลย
 
ณ ในวังแสนกว้างใหญ่ มีห้องนอนสุดหรูที่ประดับด้วยทองและเพชรมูลค่ามหาศาล =0= เขาคงไม่ให้ฉันนอนที่ระดับนี้หรอกม้างงงง ฉันว่าเขาคงอาจจะพาฉันมาดูเพื่อแบบดีใจไปก่อนไรหรือเปล่านะ แต่ความคิดของฉันก็พลิกคว่ำทันทีเมื่อเจ้าชายเปิดประตูพร้อมกับลากฉันเข้ามาในห้องนอนใหญ่ แล้วเขาก็ถอดเสื้อสูทออก เฮ้ยๆๆๆ >.,< ใจเย็นๆก่อนเจ้าชายนี่ฉันเป็นผู้หญิงนะโว้ยยยย "เจ้าชายจะทำไรน่ะ ใจเย็นก่อนนะคะ TT" ฉันพูดพร้อมกับถอยหลังไปเรื่อยๆจนไปชนประตู พอฉันจะเปิดดันล็อกไว้ซะนี่ >๐<แว้กกกใครก็ได้ช่วยด้วยฉันจะโดนเจ้าชายปล้ำ ว้ากกกกกก  
หมับ!!! 0_0
เอ๋! เจ้าชายคว้าแขนฉันไว้พร้อมจับฉันหมุนให้มาเผชิญหน้ากับเจ้าชาย แต่สายตาเจ้ากรรมดันไปเห็น ซิกแพคของเขาเต็มที่ซะได้อร้ายยย >< ซักพักกำเดาฉันจะไหลแล้วนะ 
พรืด!! >.,<
ความคิดของฉันประเสิรฐเริศหรูกู๊ดเวรี่กู๊ดไอเดียจริงๆ พอฉันคิดปุ๊บเลือดเจ้ากรรมก็ไหลออกมาจากจมูกมากมายทำเอาเจ้าชายตกใจอึ้งกิมกี่ไปเลย >< อร้ายยย หน้าอายมากเลย "เฮ้ย!! เลือดกำเดา รอแปปนะฉันจะไปเอาน้ำแข็งมาให้"  เจ้าชายรีบวิ่งออกไปพร้อมวิ่งไปสั่งพวกแม่บ้านให้ไปเอาอุปกรณ์มา ส่วนฉันก็นั่งอุดรูจมูกตัวเองพร้อมเงยหน้าขึ้นให้เลือดหยุดไหล แล้วฉันก็แทบจะสำลักเลือดตายเพราะอีตาเจ้าชายดันตะโกนซะลั้นแล้ววิ่งมากระชากมือพร้อมจับหัวฉันก้มลง แล้วเขาก็เอาผ้าที่ห่อน้ำแข็งมาวางแล้วเอาป้าแห้งมาเช็ดคราบเลือดตรงจมูก "เธอจะบ้าหรือไง ทีหลังเป็นอย่าเงยหน้าเดี๋ยวก็สำลักตายหรอก" เขาพูดพร้อมกับบรรจงเช็ดด้วยความอ่อนโยน ฉันนั่งมองเขาด้วยสายตาที่ดีใจเล็กๆกับสิ่งที่เขาทำ มันดีมากอ่ะ ทร่มีผู้ชายหล่อๆแถมเป็นเจ้าชายอีกมาคอยเช็ดให้ คิดดูสิฉันยากจนมาก และไม่เคยมีใครเอาใจใส่ฉันมาก่อน ล่าสุดก็แค่คุณแม่มาเช็ดเลือดกำเดาให้ฉันก่อนจะเสียไป ฉันนั่งร้องไห้คนเดียวโดยไม่มีใครมาปลอบเลย และต่อมาหลังจากนั้นฉันก็ถูกเจ้าของห้องเช่าไล่ออกไปเพราะมาอยู่กินฟรีหลายครั้งแล้ว ครั้งนี้เขายึดเงินที่มีทั้งไปด้วยเหตุผลที่ว่าจ่ายแค่นี้แกก็สายหัวไปได้แล้ว ทำนองนี้ฉันเดินไปเรื่อยๆโดยไม่มีสิ้นสุด เม็ดฝนก็เริ่มตกลงมา จนฉันหาที่หลบแทบไม่ทัน ฉันไปหลบอยู่ที่ซอกตึกตรงถังขยะจนเผลอหลับไป ฉันไม่ได้ไปเรียนมาเป็นเดือนแล้วหลังจากแมทเสียไปแล้วเงินที่ต้องจ่ายค่าเทอมฉันก็ไม่มีสักบาท แต่ฉันก็ไม่สนใจใดๆเพราะฉันก็เป็นแค่เศษขยะเดินได้ ทุกวันฉันกินอาหารจากถังขยะ และช้อนพลาสติกแถมมาให้ ส่วนน้ำฉันก็กินจากน้ำฝนเอา จนกระทั่งฉันโตฉันก็เดินไปเรื่อยๆจนพบผู้หญิงคนนึงที่กำลังยั่วเสี่ยพุงพุ้ย พอเจ้าเสี่ยคนนั้นตายใจก็เอาเงินยัดมาให้เป็นพัน พอฉันเห็นก็คิดได้ทันทีเลยว่า ฉันจะไปยั่วเจ้าพวกเสี่ยนี้บ้าง ฉันจะได้ใช้เงินไปสร้างตัวเองใหม่เสียที แล้วหลังจากนั้นฉันก็เจอกับเจ้าชาย แล้วเจ้าชายที่กำลังเช็ดเลือดกำเดาให้อยู่นั้นก็หยุดเช็ดทันทีที่เห็นฉันนิ่งเงียบน้ำตาเริ่มคลอเบ้า และฉันก็เผลอหลุดพูดไปว่า "แม่จ๋า" แล้วโผลเข้ากอดเจ้าชาย เจ้าชายดูอึ้งกับฉันมากที่จู่ๆก็ร้องไห้ขึ้นมาแต่เจ้าชายก็ยังไม่อยากจะถามอะไร จึงทำเพียงแค่ลูบผมฉันไปมาเพื่อปลอบฉัน TVT ทำไมกัน ทำไมฉันถึงคิดว่าเขาคือแม่ได้เนี้ย ฉันนั่งร้องไห้อยู่กับอกเจ้สชายเป็นเวลานานจนเผลอหลับไปไม่รู้ตัว แต่รู้แค่ว่า "ฝันดีนะ" จากเจ้าชาย