Hello my prince! ปล้นหัวใจเจ้าชายซาตาน

" หนูพาย...เขา..."  แม่บ้านเว้นวรรหนึ่งช่วงก่อนจะบอกอาการของพายออกมา  " หนูพายเสียเลือดมากเลยเพคะ... " !!! ว่าไงนะ 

" เธอเป็นอะไร โดนอะไร! " โอเฮเนียตื่นตะหนกทันทีเมิ่อได้ยินอาการเมื่อซักครู่

" เอ่อ...ดิฉันว่า....ยาพิษนะเพคะ " แม่บ้านตอบคำถามของเจ้าชายผู้พี่ จะเป็นไปได้ไง พายไม่มีศัตรูที่ไหนเลยนะ...หรือว่ามี

"  ไม่ใช่หรอก! ใครจะเป็นคนมาทำพายกัน " ผมค้านกับคำตอบของแม่บ้านเมื่อครู่   " อย่าเพิ่งด่วนสรุป อาจจะมีก็ได้นี่ " โอเฮเนียเดินมาพาดไหล่น้องชายก่อนจะพากันลากไปที่ห้อง นั่นคือ ที่เกิดเหตุ (ห้องนอนพาย)

" ... แล้วพายล่ะ " ผมถามแม่บ้านเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องแล้ว

" ดิฉันเรียกให้ทหารพาไปโรงพยาบาลแล้วเพคะ " แม่บ้านตอบ

" อืม.... " ผมตอบสั้นๆ ก่อนจะเดินไปหยิบแก้วใสๆที่มีน้ำเหลืออยู่ที่ก้นแก้วเพียงนิดเดียว

" ผมขอเข็มเงินหน่อย... " ผมบอกแม่บ้านที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ ให้ไปรีบหยิบเข็มมา  " เพคะ " แม่บ้านตอบก่อนจะวิ่งไป แล้วโอเฮเนียก็เดินเข้ามาข้างใน

" ใคร...มันทำกัน " ผมปล่อยปริศนาออกไป โดยที่ใครก็ไม่สามารถตอบได้ถ้ายังไม่รู้ตัวว่าเป็นใคร  " เรื่องนี้ปล่อยให้ตำรวจทำเถอะ.... เราไปดูพายกันดีกว่านะ "

" อื้ม...งั้นนายออกไปก่อน เดี๋ยวตามไป " ผมพูดและไล่พี่ชายแบบกายๆ

" อ่า...นั่นมันกล่องอะไรกันนะ " พี่ชายผู้พี่เดินไปหยิบกล่องเล็กๆที่วางอยู่บนโต๊ะ คล้ายๆจะเป็นกล่องของขวัญ

" =/\= โธ่.....ก็คิดว่าของฉัน โว้ว เอ้า! ของนายอ่ะ " โอเฮเนียบ่นนิดๆก่อนจะยื่นกล่องเล็กๆนั่นมาให้ผม  " อะไร! " ผมถามมันด้วยความสงสัย " ของแกไง จะเอาไหม ถ้าไม่เอาฉันจะเอาเอง " มันตอบกึ่งกวนกึ่งจริง " ตบสิ! - - เอามา "

 " 55555 หวงจริงจริ๊ง น้องใครวะ " มันตอบและยื่นกล่องมาให้ " น้องของคนหน้าตาไม่ดี " ผมตอบกวนๆกลับไป ผมถือกล่องเล้กๆไว้ก่อนพวกเราจะเดินไปยังรถหรูกัน เพื่อไปหาพาย ส่วนแม่บ้านก็เอาเข็มเงินมาให้ผมระหว่างทางเดิน แต่ยังดีที่ผมหยิบแก้วมาด้วย และสิ่งที่แปลกก็เกิดขึ้น แล้วก็มีปฏิกิริยาขึ้นจริงๆ และที่สำคัญใครทำกันนะ!

" พายๆ...พายๆๆๆ " เสียงเล็กแหลมตะโกนเรียกชื่อฉันอยู่ข้างๆ อื้ม..ใครกันที่มาปลุกเวลาคนจะนอนนะ ฉันลืมตาขึ้นช้าๆเพื่อจะดูว่าใครหน้าไหนมันมาปลุก  " O/\O โอเมก้า!! เธอมาอยู่ห้องฉันได้ไงกัน " ฉันถามยัยเพื่อนตัวแสบที่นั่งอยู่ข้างๆฉันด้วยความแปลกใจ

"ห้องเธอเหรอ...ลองแหกตาดูสิคะ คุณเพื่อน.. " ฉันมองชุดที่ใส่และรอบๆห้องดูตามที่ยัยโอเมก้าบอก

" -0- จริงด้วย! นี่มันชุดโรงพยาบาลนี่ ฉันเป็นไรอ่ะ " ฉันถามยัยโอเมก้าที่นั่งอยู่ข้างๆฉัน  " อยากรู้เหรอ? " ยัยนั่นถามฉันเพื่อให้แน่ใจ

" ก็ใช่น่ะสิ " ฉันตอบและทำหน้าจริงจัง

" เธอ.....เป็น...." เป็น............ จะลุ้นระทึกทำไม