ยัยปากร้ายกับนายปากหมา
เขียนโดย 
blue_butterfry
วันที่ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 17.14 น.
แก้ไขเมื่อ 13 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย
12) เพื่อน แฟน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความวันที่ 14 กุมภา เป็นวันที่ทุกคนมีความสุขเพราะจะได้ไปสารภาพรักและให้ดอกไม้กับคนที่ชอบ แต่ฉันกับรู้สึกไม่แฮปปี้สักเท่าไหร่เลย เพราะเมื่อคืน หนึ่งโทรมาหาฉันบอกว่าจะสารภาพรักกับพีช ฉันก็ดันตอบตกลงไป เลยต้องมาช่วยหนึ่งบอกรักพีชในตอนนี้
"มาแล้วๆๆๆ" ฉันว่าแล้วรีบปัยยืนหลังหนึ่ง พีชกำลังเดินตรงมาที่นี่
พรึบ
ฉันผลักหนึ่งออกไป เกือบชนกับพีชที่เดินเข้ามาพอดี ทำให้คนตรงหน้าอึ้งๆนิดๆก่อจะยิ้มออกมา
"พีช" หนึ่งเรียกอย่างเขินอาย
"หืม?"
"เราชอบพีชน่ะ ช่วยคบกับเราทีน่ะ" หนึ่งว่าแล้วยื่นกุหลาบให้กับพีช พีชดูอึ้งไปมากก่อนจะมองมาทางฉัน ฉันเลยหลบสายตาของเขา
"คบเลย คบเลย คบเลย" เพื่อนๆในห้องพูดพร้อมกัน
"เอ่ออ.." พีชดูจะอ้ำอึ้งๆไปนิด
"คบเลย คบเลย" ฉันเลยช่วยเสริมไปอีก ฉันก็ไม่รู้ทำไม แค่คิดว่าตอนนี้ฉันกำลังช่วยหนึ่งอยู่ แต่กลับรู้สึกปวดใจ
"อื้อตกลง" พีชตอบตกลงแต่มองมาทางฉัน ฉันควรจะดีใจใช่ไหม แต่ทำไมกลับรู้สึกอยากจะร้องไห้ออกมา
ฉันออกมาจากตรงนั้นไม่อยากจะเห็นทั้งคู่ยืนด้วยกัน ฉันควรจะดีใจกับทั้งคู่แต่รู้สึกกับไม่อยากให้มันเกิดขึ้น
"มานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้" เสียงพัชพูดขึ้น ทำให้ฉันสะดุ้งนิดๆ
"อ่อ เปล่าอ่ะ" ฉันตอบไป
"น้ำค้าง" พัชเรียกฉัน
"หืม?"
"คือ เราชอบน้ำค้างน่ะ ไม่ใช่แบบเพื่อนอ่ะ มากกว่าเพื่อน เราแค่อยากจะบอกน้ำค้างแต่ถ้าน้ำค้างไม่คิดอะไรกับเรา เราก็เข้าใจน่ะ" พัชพูด สายตาเขาดูจริงจังมาก เหมือนที่พูดมานั้นออกจากใจเขา ฉันเข้าใจความรู้สึกพัชน่ะ ว่ารักเขาข้างเดียวเป็นยังไง พัชดูแลฉันดีมาตลอด
"..." ฉันได้แต่นิ่งเงียบ
"เป็นแฟนกับเราน่ะ" พัชพูดแล้วยื่นดอไม้มาให้
"อื้อ" ฉันตอบตกลงไป ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน
"จริงน่ะ น้ำค้างเป็นแฟนกับเราจริงน่ะ" พัชว่าแล้วจับมือฉัน
"จริงสิ" ฉันพูดแล้วยิ้ม
พัชดูดีใจจนกอดฉันแน่น หายใจไม่ออกกกกก
"พัช นี่มันโรงเรียนน่ะ" ฉันว่าดุดุ
"ก็เราดีใจนี่นา" พัชว่า
ฉันไม่ได้พูดอะไรแค่มองหน้าพัชที่ดูจะดีใจมากในตอนนี้
"น้ำค้าง" เสียงของอีกคนดังขึ้น ฉันหันไปมองทางต้นเสียงเห็นพีชยืนอยู่ แต่ทำไมสีหน้ากลับรู็สึกไม่พอใจเลยล่ะ เป้นอะไรของเรา
"ว่าไง" ฉันว่าแล้วยืนขึ้น แล้วหนึ่งหายไปไหนไม่ได้อยู่ด้วยกันหรอกหรอ
พรึบ
อยู่ๆพีชก็ดึงฉันอย่างแรก ทำให้ฉันถึงกับงงว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ ฉันที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินต่างจากคนที่ดึงแขนฉันนั้นดูเดินสบายๆเลย
"พีช จะไปไหนช้าๆหน่อย เราจะล้มอยู่แล้วน่ะ" ฉันว่าแล้วดึงแขนกลับ แต่อีกคนยิ่งดึงและบีบแขนฉันแรงขึ้น
"เราเจ็บน่ะพีช" ฉันว่าแล้วจับแขนตัวเองตรงที่เขาจับ
"หึ" อยู่ๆพีชก็หัวเราะ หัวเราะอะไรของเรา นี่ฉันเจ็บน่ะ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
