แค่อยากให้รู้ว่ารักเธอ
เขียนโดย ลันตนา
วันที่ 12 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 14.02 น.
แก้ไขเมื่อ 15 เมษายน พ.ศ. 2562 21.37 น. โดย เจ้าของนิยาย
22) Sweet Game ♥
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความบทที่ 22 Sweet Game ♥
“โทร.ไม่ติดเลยค่ะ” ไอรนิทร์เอ่ยอย่างร้อนรน ไอรินทร์แนบเครื่องมือสื่อสารแบบบางแนบหูอีกครั้งเพื่อติดต่อคนที่อยู่อีกฟาก สองวันที่ผ่านมายังมามารถติดต่อบิดาและมารดาได้เป็นปกติแต่วันนี้เกิดอะไรขึ้น ส่วนก้องภพรัวปลายนิ้วสัมผัสตัวเลขบนจอทัชสกรีนเพื่อต้องการติดต่อบ้างแต่เสียงตอบรับคือว่างเปล่า...
“ขอโทษครับ ไม่ทราบว่าวันนี้เรือที่จะมาส่งผู้โดยสารรอบต่อไปจะมากี่โมง” ก้องภพสอบถามพนักงานหนุ่มประจำหน้าฟอนต์
“เรือโดยสารที่จะมาเกาะดวงใจมาอาทิตย์ละครั้งเท่านั้นครับ” พนักงานหนุ่มส่งยิ้มให้และปฏิบัติหน้าที่ของตนต่อไป
“หรือว่า...” ไอรนิทร์สบดวงตาคม
“เราโดนปล่อยเกาะ” ทั้งสองเอ่ยพร้อมกัน
“อาร์มบอกว่าทั้งสองรู้เรื่องที่โดนปล่อยเกาะแล้วค่ะ” คุณวรรณวิภารายงานเรื่องทางโทรศัพท์ให้ทุกคนรับทราบ
“รู้แล้วก็ทำอะไรไม่ได้” คุณสุภาพรพูดติดอารมณ์ดีพร้อมกับยกถ้วยเซรามิกสีขาวขึ้นจิบกาแฟ
ไม่เพียงแค่นั้นพีรพัฒน์ยังได้รายงานเรื่องดีเกี่ยวกับความสัมพันธ์ที่ดีขึ้นของทั้งชายหนุ่มหญิงสาวไม่แน่ว่าในเร็วๆนี้พวกเขาอาจจะได้ยินข่าวดีจากทั้งสอง
“ทำอย่างไรดีคะ” ไอรินทร์กุมมือชายหนุ่มแน่นหวั่นเกรงในสิ่งที่เกิดขึ้น ก้องภพรวบร่างบางเข้าสวมกอดไม่รู้ว่าจะตอบอย่างไรดีเพื่อให้เธอสบายใจ ถ้าอยากจะกลับต้องรอเรืออาทิตย์หน้าอย่างเดียว
“เราไปปั่นจักรยานกันดีไหม” คนในอ้อมกอดผงกศีรษะแทนคำตอบ
จักรยาเช่าสองล้อที่มีนายทหารหนุ่มเป็นสารถีกับสาวน้อยข้างบ้านนั่งซ้อนท้าย อากาศอบอุ่นสบายในยามบ่ายช่วยให้ไอรินทร์ผ่อนคลายขึ้นจากความกังวล สวนหย่อมสองข้างทางช่วยสร้างสีสันให้ความรื่นรมและดึงดูดนักท่องเที่ยวให้มานั่งพักผ่อน
“คุณคะ! พวกคุณอะค่ะ หยุดก่อน” เสียงของใครบางคนเรียกพวกเขา ก้องภพเบรกจักรยานอย่างแรงส่งผลให้คนซ้อนท้ายศีรษะกระแทกเข้ากับแผ่นหลัง
“คุณช่วยรับสิ่งนี้ได้ไหมคะ” นักท่องเที่ยวสาวร้องขอเมื่อชายหนุ่มเลื่อนจักรยานเข้าใกล้ ไอรินทร์และก้องภพมองแผ่นกระดาษใบหนึ่งในมือขาวนวลนั้นอย่างสงสัย
“มันคืออะไรคะ” ไอรินทร์ถามนักท่องเที่ยวสาวเป็นภาษาอังกฤษ สาวผมสีน้ำตาลเลื่อมชมพูไม่ตอบแต่ยัดกระดาษแผ่นนั้นให้ชายหนุ่ม ก้องภพคลี่แผ่นกระดาษยับย่นออก
“Sweet Game ♥ Romantic Night” อ่านข้อความจบแถบคิ้วหนาย่นลงเพื่อต้องการคำขยายความจากเจ้าของแผ่นกระดาษ
“มันเป็นเกมส์สนุกๆ ค่ะฉันอยากเล่นมากสามีฉันเลยซื้อบัตรให้แต่วันนี้เขาบังเอิญไม่สบาย ฉันคิดว่าจะทิ้งแต่นึกเสียดายเพราะค่าบัตรราคาสูงมากฉันเห็นคู่คุณน่ารักดีจึงอยากให้ค่ะ” ตอบเสร็จสาวในชุดเดรสเปรี้ยวเข็ดฟันเดินออกไปทันทีโดยไม่เปิดโอกาสให้ทั้งคู่ถาม คนวางระเบิดหายตัวไปแล้วทิ้งให้หนุ่มสาวสองคนมองหน้ากันกับสลับมองกระดาษแผ่นน้อย
กลุ่มคนมากมายยืนต่อแถวหน้าโต๊ะลงทะเบียนจากการสังเกตไม่ได้มาแบบเดี่ยวทุกคนจะมีคู่ควงเป็นคู่ชายหญิงน่ารักระหนุงกระหนิง
“น่าสนุกจังเลยค่ะ” ไอรินทร์พูดและหันมองบรรยากาศคึกคักรอบกาย มือเล็กและมือใหญ่ประสานกันแน่นหนา
“เฮ้อ... ไม่เห็นจะมีอะไรเลย” ชายหนุ่มพยายามดึงสาวน้อยออกห่างเพราะเขาเบื่อสถานที่คนเยอะ อยากตามใจเธอสักครั้งแต่ขอเปลี่ยนเป็นวันอื่นเถิด
ไอรินทร์ไม่ฟังทั้งยังฉุดร่างสูงให้เดินไปยังที่ว่างและมีเจ้าหน้าที่รับลงทะเบียนประจำอยู่ ขีดๆเขียนๆบนหน้ากระดาษขนาดเอสี่สักครู่จึงได้รับเสื้อโปโลแบบคู่รักสีนมเย็นหนึ่งตัวและสีฟ้าอ่อนอีกหนึ่งตัวปักลายรองเท้าผ้าใบทั้งสองตัว ข้อความภาษาอังกฤษบนเสื้อบอกความหมายว่า เราจะเดินด้วยกันตลอดไป
ลานกว้างอเนกประสงค์ของเกาะคลาคล่ำไปด้วยเหล่าผู้ลงสมัครเล่นเกมส์และผู้เข้าชมกิจกรรมทุกคู่แข่งขันจะมีชื่อประจำคู่ ชื่อกลุ่มของก้องภพและไอรินทร์คือ นกเงือก
“ทำไมต้องตั้งชื่อว่านกเงือกด้วยละ แปลกพิลึก” ชายหนุ่มรู้สึกขำกับชื่อของคู่ตนเอง ชื่ออื่นมีตั้งมากมายแต่ทำไมต้องชื่อนี้
“รินทร์ขอบชื่อนี้ค่ะ” หญิงสาวตอบพร้อมยิ้มแฉ่ง ไม่ใช่เป็นแค่ชื่อที่เธอชอบแต่มันยังมีความหมายมากกว่านี้ ก้องภพที่ยังไม่ได้รับคำตอบที่แท้จริงส่ายศีรษะระอาเพราะเชื่อว่าต้องให้ถามอีกสักกี่ร้อยพันรอบเธอก็ไม่ยอมตอบอยู่ดี
“เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเรามาเริ่มกันที่เกมส์แรกกันเลยดีกว่านะครับ เกมส์แรกมีชื่อว่าถือไข่ แต่เกมส์ของเราจะพิเศษกว่านั้นครับคือเราจะไม่อนุญาตให้ใช้มือถือนะครับ แต่เราจะใช้หน้าถือไข่” แล้วพิธีกรหนุ่มจึงแสดงให้ดูเป็นตัวอย่าง นำไข่ต้มที่ปอกเปลือกเหลือเพียงเนื้อไข่ขาวที่ลื่น จากนั้นนำไข่ต้มมาขั้นไว้ระหว่างหน้าผากของพิธีกรหนุ่มและพิธีกรหญิง
“นำไข่ที่ถือไปใส่จานในฝั่งตรงกันข้าม ถ้าหากไข่หล่นแต่ไม่แตกสามารถเริ่มต้นใหม่ได้ แต่ถ้าหากระหว่างเดินเกิดไข่จนไข่แตกหรือไข่หล่นแตกจนเห็นไข่แดงถือว่าแพ้ค่ะ” พิธีกรสาวประกาศ
เมื่อได้ชมตัวอย่างเกมส์แรกของรายการ กรรมการจึงเป่านกหวีดเริ่มการแข่งขันทันทีทุกคู่นำไข่ต้มปอกเปลือกวางระหว่างหน้าผาของคนสองคน เกมส์นี้ไม่ได้มีแค่ความสนุกเฮฮาเพียงอย่างเดียวแต่ยังบอกความนัยไว้ว่าคู่ชีวิตจะต้องอยู่ด้วยกันบนความพอดีหรือทางสายกลางไม่ควรแน่นหรือหลวมเกินไป เปรียบความรักเหมือนกับไข่ต้มที่ขั้นกลางระหว่างหน้าผากของทั้งสอง ถ้าหากดันแรงเกินไปอาจทำให้แตกได้แต่ถ้าหากหลวมอาจทำให้ลื่นหลุด
เสียงเชียร์สองข้างสนามแข่งส่งกำลังใจไปให้ผู้แข่งขัน ก้องภพรวบเอวบางไว้แนบกายและตนเองก็ย่อกายลงมาให้พอดีกับระยะหน้าผากของไอรินทร์ ไข่ต้มจอมซนไม่แตกแต่รั้นจะลื่นหล่นอยู่ตลอดเวลาเชิญชวนให้จนมูกชนจมูกบ้าง ปากชนปากเป็นครั้งคราว จมูกชนแก้มบ้าง แต่จะโทษเจ้าไข่ต้มจอมซนฝ่ายเดียวคงไม่ถูกฝ่ายเพราะก้องภพเองบางคราวฉวยโอกาสหาเรื่องหยอกล้อจนทำให้ฝ่ายหญิงที่ไม่ทันตั้งตัวขวยเขิน
‘ปี้ดดด....ดด’
“หมดเวลาสำหรับเกมส์แรกแล้วคะ ผู้แข่งขันจากยี่สิบคู่ตอนนี้คงเหลือเพียง...สิบสี่คู่ !!”
“ครับผม ทีมที่เข้ารอบได้แก่ ทีมลูกดก ทีมน้ำตาล ทีมนกเงือก...” พิธีกรหนุ่มประกาศซึ่งในนั้นมีชื่อทีมของก้องภพและไอรินทร์ด้วย
“ห้าคู่ที่ได้เข้ารอบสุดท้ายจะได้รับสิทธิ์เข้าร่วมปาร์ตี้สุดพิเศษในคืนนี้อีกด้วยค่ะ” ข้อเสนอดังกล่าวดึงดูดใจผู้เข้าแข่งขันที่เข้ารอบไม่น้อยเพราะจะมีเซอร์ไพรท์พิเศษ
“เกมส์ต่อไปคือเกมส์อุ้มรักครับผม แต่เกมส์ของเราไม่ใช่อุ้มลูกโป่งน้ำธรรมดานะครับ กติกาเป็นอย่างไรครับคุณน้ำ”
“กติกาเกมส์อุ้มรักของเราก็คือให้ฝ่ายชายอุ้มฝ่ายหญิงที่ถือลูกโป่งน้ำในมือไปใส่ไว้ในตะกร้าในฝั่งตรงข้าม หากหกล้มแต่ลูกโป่งไม่แตกสามารถเล่นต่อได้ แต่ถ้าหากเกิดกรณีใดๆ จนลูกโป่งแตกถือว่าหมดสิทธิ์ในการแข่งขันค่ะ”
“เข้าที่ หนึ่ง...สอง...ซั่ม! !”
เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาเกมส์ที่สองจึงเริ่มขึ้นอย่างตต่อเนื่อง เสียงเชียร์ดังกึกก้องขึ้นอีกครั้งเมื่อทุกคู่วิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับมีร่างหญิงสาวอยู่บนแขน ในเกมส์นี้บอกผู้เล่นว่าให้ช่วยกันประคับประคองรักของตนไว้ไม่ว่าจะเกิดกรณีใดๆ ขึ้นให้ช่วยกันแก้ไขและหันหน้ามาคุยกัน แต่ถ้าหากเกิดการผิดใจกันและไม่ยอมหันหน้าคุยกันอาจความรักอาจถึงจุดแตกสลายเหลือเพียงเศษเสี้ยวที่ไม่อาจต่อกลับมาให้เหมือนเดิมตลอดไป
“หนักไหมคะ” ไอรินทร์ถามคนทั้งอุ้มทั้งวิ่งที่ตอนนี้เหงื่อไหลไคลย้อยจนน่าสงสาร
“หนักโคตร กินอะไรเข้าไปเนี่ย” คนพูดแกล้งว่ากัดฟันและทำท่าทางหนัก คนฟังถึงกับหน้ามุ่ยอุตส่าห์ลดน้ำหนักตั้งเยอะ “หนักซะเมื่อไหร่ละแค่นี้สบายๆ” เห็นคนในอ้อมแขนเริ่มหน้างอง้ำจึงหวั่นใจ สองขายังคงทำหน้าที่วิ่งต่อไปข้างหน้ารอบที่สามแม้จะรู้สึกเหนื่อยแต่มีความสุขที่ได้ทำกิจกรรมกระชับรักกับหญิงสาวที่แทรกซึมอยู่ในทุกตารางนิ้วของหัวใจ
การแข่งขัน เกมส์หวานแหวว ผ่านไปจนถึงรอบห้าคู่สุดท้ายซึ่งหนึ่งในห้าคู่นั้นก็มีคู่นกเงือกอยู่ด้วย ส่วนผู้ที่ไม่ได้เข้ารอบทางผู้จัดกิจกรรมมีของขวัญปลอบใจมอบให้กับทุกคู่ ส่วนผู้เข้ารอบพิธีกรผู้ดำเนินรายการยังคงย้ำเกี่ยวกับปาร์ตี้สุดพิเศษที่ขอปิดไว้เป็นความลับ
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ