ยัยตัวร้ายหวานใจไอดอล

ตืด ๆ ๆ ๆ เสียงโทรศัพท์ดังแต่เช้าเลย
"สวัสดีค่ะ" ฉันกรอกเสียงใส่ปลายสาย
"ครับ ผมผู้จัดการ BTS นะ น้องมินใช่ไหมครับ" ปลายสายถาม
"ใช่ค่ะ" จากที่กำลังงัวเงียก็กลับกลายเป็นกระปี้กระเป่า
"คือทางเราขอเลื่อนนัดจากอาทิตย์หน้าเป็นวันนี้นะครับ เพราะว่าอาทิตย์หน้า BTS ไปทัวคอนเสิตร์ที่ไทย" 
"วันนี้หรอค่ะ กี่โมงค่ะ แล้วที่ไหน" ฉันตกใจและตื่นเต้นในเวลาเดียวกัน
"เวลาประมาณ 9 โมงเช้า เดี๋ยวไปเจอกันที่สวนสนุกเลยนะครับ" 
"ค่ะ" สิ้นคำฉันก็รีบวางสายแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำทันที
อาจจะสงสัยว่าทำไมผู้จัดการ BTS ถึงมีเบอร์ฉันเดี๋ยวจะย้อนไปเล่าให้ฟังในวันที่จัดคอนเสิตร์การกุศล หลังจากที่ลงจากเวทีผู้จัดการวง BTS ก็ได้เรียกฉันไปหาแล้วจัดการขอเบอร์โทรฉันไว้เพื่อติดต่อบอกวัน เวลาและสถานที่ร่วมกิจกรรมกับเหล่าศิลปิล BTS นั้นแหละคือที่มา 5555
       เวลาผ่านไปเกือบสองชั่วโมงฉันก็ถึงที่หมาย
"นี่ฉันมาเร็วไปหรอ" ก็มาไม่เห็นนี่น๋า เอ๊ะ! หรือว่าพวกเค้าจะไม่มากันแล้ว
ตืดๆๆๆๆ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น
"คร้า ว่างัยค่ะ" 
"น้องมินอยู่ไหนแล้วครับ" เสียงผู้จัดการ BTS
"ตอนนี้มินอยู่หน้าทางเข้าสวนสนุกค่ะ"
"อ้อรออยู่ตรงนั้นนะครับ เดี๋ยวพี่จะไปรับ"
"ค่ะ" รับหรอรับไปไหน เดี๋ยวนะที่ว่าให้มารอสวนสนุกไม่ได้มาทำกิจกรรมกันที่นี่หรอ เอ๊ะ! ยังงัย ฉันเริ่มงงสับสน
 ไม่นานรถตู้คันสีดำก็มาจอดตรงหน้า
"น้องมินใช่ไหมครับ" 
"ค่ะ"
"ขึ้นรถสิ เดี๋ยวเราต้องเดินทางกันอีกไกล"
ได้ยินเช่นนั้นฉันจึงไม่รอช้าที่จะก้าวขาขึ้นรถตามที่ผู้จัดการ BTS บอก
ภายในรถมีเหล่า BTSนั่งอยู่ฉันนี่ตื่นเต้นไปหมด แถวแรกที่ติดกับคนขับจองกุกกับแร๊ปมอนเตอร์นั่งด้วยกัน ต่อมาแถวที่สองเจฮอบนั่งกับจิมินส่วนวีนั่งข้างหน้ากับผู้จัดการส่วนฉันได้นั่งกับซอกจินนี่สิโครตเขิน!! ระหว่างทางพวกเค้าก็ชวนฉันคุยโน้นนี่ตามประสาเหมือนทำความคุ้นเคยกันระหว่างอยู่บนรถ ฉันได้พยายามถามว่าเราจะไปทำกิจกรรมกันที่ไหนแต่ว่าพวกเค้าก็ไม่ยอมบอก ไม่รู้จะปิดบังไปทำไม
"น้องอยากทำอะไรร่วมกับพวกพี่" อยู่ดีๆวีก็หันหน้ามาถาม
"เอ่อ  ไม่รู้สิค่ะฉันบอกไม่ถูกเหมือนกัน"
"ยกตัวอย่างเช่น" วีถามอีกรอบ
"ยกตัวอย่างหรอค่ะ อึม... อย่างเช่นกินข้าวกับพี่ เฮ้ย! ฉันหมายถึงพวกพี่นะค่ะ " เผลอหลุดปากจนได้ยัยมินเอ้ย รู้นะว่าชอบวีแต่ช่วยเพลาๆลงหน่อย
"กินข้าว แค่นั้นหรอ" วีถามสีหน้ามึนงง
"ค่ะ" ฉันตอบด้วยความเขินอาย 
ซอกจินนั่งจ้องฉันอยู่นานแล้วฉันเองก็สังเกตมานนานแล้วเหมือนกันเพียงแต่ไม่พูด ถึงในใจอยากจะถามตรงๆออกไปว่า"หน้าฉันมีอะไรติดหรอ ถึงได้จ้องขนาดนี้" มันก็เป็นแค่ความคิดอ่ะน่ะ แต่จริงๆแล้วฉันอายที่ต้องมีคนมาจ้องฉันต่างหาก โดยเฉพาะ ไอดอลชื่อดังอย่างคิมซอกจินเนี่ย!!
"จิน ทำมัยนายเงียบจัง" เจฮอบถามคนที่นั่งนิ่ง
"แล้วจะให้ฉันพูดอะรัยอ่ะ" สีหน้านิ่งๆ
"ไม่ถามน้องเค้าล่ะ" เจฮอบเอ่ย
"ถามรัย"  จินทำหน้างงๆ
"อ้าว! ก็เรื่องที่นายบอกฉันเมื่อคืนงัยอยากรู้ก็ถามน้องเค้าเลย" เจฮอบพูด
"เรื่องรัย" จองกุกถาม
"นั้นสิเรื่องอะรัยทำมัยฉันไม่เห็นรู้เลย" วีทำหน้างง
"ฉันลืมแล้ว"จินตอบพร้อมกับหันหน้าหนี
ทำเอาฉันนี่งงเลยตกลงยังไงกันเรื่องที่เจฮอบพูดกับซอกจิน แล้วจินเค้าอยากจะถามอะไรฉัน
"คืองี้จินเค้าอยากจะถามน้องว่า...."  อุบ เจฮอบกำลังจะพูดต่อแต่มือของซอกจินยื่นไปปิดปากเอาไว้ เจฮอบรีบดึงมือของซอกจินออก
"อะไรของนายเนี่ย" เจฮอบถาม
จินไม่ได้ตอบอะไรแต่ดูเหมือนจะส่งสัญญาณอะไรสักอย่างบอกเจฮอบเค้าถึงได้นิ่งไป
ฉันอยากรู้มากว่าสองคนนี้มีอะไรกันแน่ จินเค้าอยากถามอะไรฉันทำไมถึงไม่ยอมให้เจฮอบพูดแล้วทำไมถึงทำเป็นลืมด้วย ไม่ใช่แค่ฉันหรอกที่อยากรู้คนในรถที่ไม่รู้เรื่องคงอยากจะรู้เช่นกันดูจากสีหน้าแล้ว พวกเค้าคงสงสัยเหมือนฉันนี่แหละ
"พี่มีอะไรจะถามฉันหรอค่ะ" ฉันคงทนสงสัยแบบนี้ไม่ได้หรอกยังงัยต้องรู้ให้ได้
"ป่าวหนิ ไม่มีอะไรหรอก" จินตอบ
"ตั้งแต่ขึ้นรถมาแล้ว ฉันเห็นพี่มองฉันอยู่ตั้งนาน แต่ฉันก็ไม่กล้าถามว่าพี่มองทำไม มีอะไรอยากถามฉันก็ถามมาเถอะค่ะ" ฉันอยากรู้มากว่าเค้าจะถามอะไรถึงได้ทำท่าทางแปลกๆ
"เอ่อ คือว่า..เธอใช่คนที่เป็นข่าวลงเน็ตกับ พี่ซูโฮวง EXO  ไหม"  จินถามน้ำเสียงติดคัด
"ใช่ค่ะ " ฉันตอบพร้อมกับก้มหน้าลง
"แล้วแผลพกช้ำตามแขนนี่ล่ะ เป็นเพราะแฟนคลับของพี่ซูโฮหรอ" จินจับแขนฉันขึ้นดู
ฉันรีบดึงแขนออกจากมือเค้าทันที 
"ป่าวค่ะ รอยพวกนี้ฉันเล่นกับเพื่อนแรงไปหน่อย" ฉันไม่อยากให้พวกเค้ารู้เลยว่าที่จริงมันเกิดจากแฟนคลับของซูโฮจริงๆ ก็มันน่าอายหนิ
"อ้อ! เป็นแบบนี้นี่เอง" จินพยักหน้า
"เรื่องนี้ใช่ไหมค่ะที่พี่อยากถาม"
"ครับ"
"แล้วทำไมไม่ถามตรงๆล่ะค่ะ พี่เจฮอบจะถามแทนพี่ก็รีบปิดปากไว้ ทำไมถึงทำแบบนั้นค่ะ" ฉันซักต่อ
"ก็ ตอนแรกกะจะถาม พอเห็นรอยพกช้ำตามแขนพี่เลยว่าไม่ถามจะดีกว่า เดี๋ยวจะเป็นการระลาบระล่วงเกินไป" น้ำเสียงเค้าดูอบอุ่นมาก
"เพราะแบบนี้พี่เจฮอบจะถาม พี่เลยไม่อยากให้พี่เจฮอบถามมิน เป็นแบบนี้เองสินะ " 
"พระเอกเกินไปแล้วพี่" จองกุกแอบแซว
"นั้นสิ จินของเราเนี่ยเท่ห์ฉมัด" แร๊ปมอนเตอร์แซวต่อ
 ซอกจินเผยยิ้มเล็กน้อย ทำมัยเค้าดูมีสเน่ห์เวลายิ้มจังเลยทำเอาฉันค้อยตามมองรอยยิ้มของเค้าไม่รู้ว่านานเท่าไหร่จนมารู้ตัวอีกทีก็ตอนที่จิมินเรียก
"น้อง เป็นรัยไปพี่เรียกตั้งนาน" 
"ปะ  ปะ ปะ ป่าวค่ะ" น้ำเสียงติดคัด
 "หิวไหม" จิมินถาม
"ไม่ค่ะ"
"แล้วพวกนายหิวไหม ฉันจะให้ผู้จัดการแวะร้านสะดวกซื้อ" 
"ก็ดีนะ" เจฮอบพยักหน้า
"พี่ช่วยแวะร้านสะดวกซื้อหน่อยนะครับ" จิมินเอ่ย
"OK" ผู้จัดการตอบกลับ