ยัยสุดฮอตก่อกวนหัวใจนายตัวร้าย
9.2
เขียนโดย พาสเทลเบอรี่
วันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 18.58 น.
7 บท
3 วิจารณ์
9,312 อ่าน
แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.59 น. โดย เจ้าของนิยาย
5) ขอโทษ
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ"นายทำแบบนี้ทำไม"
ฉันหันไปถามไมค์ก่อนจะเดินจากไปจนเหลือพวกเขาสองคน
Mike special section2
เฮ้อ ผมหันไปหาไอ้มาร์คเวรก่อนจะพูดประโยคนึงไป
"ฝาก...ไว้...ก่อน...เถอะ!!!"
พูดจบผมก็เดินออกมาให้ไอ้มาร์คนั่งเช็ดเลือดอยู่คนเดียวที่หลังโรงเรียนผมวิ่งตามไอรีญไป ผมดึงแขนเธอไว้อย่างแรงจนเธอหมุนมาหาผม
''นายมีอะไร''
''เรามีเรื่องต้องคุยกัน''
''เรื่องอะไรอีก...ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย''
เธอพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนี
''แต่ฉันมี!!!''
เสียงเข้มและดังของผมทำให้เธอหันกลับมาเหมือนเดิม
''อะไรมีอะไรที่ต้องคุยกันอีกหรอ''
''ทำไมเธอต้องปกป้องมัน"
''มาร์คทำอะไรผิดหรอ''
ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงแล้วเข้าเพจFcไอรีญก่อนจะยื่นให้เธอดู เธอเลื่อนไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดชะงักก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนมาให้ผม ผมหยิบขึ้นมาดูมันคอมเม้นต์เพิ่มขึ้นอีกสองใต้ภาพที่ผมกำลังต่อยมาร์คส่วนไอรีญยืนอยู่ข้างๆคอมเม้นต์พวกนั้นล้วนเป็นประโยคเสียเสียหายหายเหมือนประโยคที่มาร์คพิมพ์
''แค่นี้ใช่ไหม''
''นี่ฉันช่วยเธอนะไอรีญ...''
''การช่วยของนักเลงสำหรับฉันไม่เรียกว่าช่วยหรอกนะไมค์แทนที่นายจะมาพูดกับฉันเรื่องนี้นายเอาเวลามาพูดคำว่าขอโทษดีกว่ามั้ืย...ขอโทษนะพอดีฉันไม่ใช่พวกหัวความรุนแรง''
เธอทิ้งท้ายไว้แค่นี้ก่อนจะหันไปเดินต่อ ผมคุกเข่าลงลง
''ขอโทษนะไอรีญ''
ผมตะโกนออกไปเสียงดังจนหลายๆคนหันมามองเพราะคนอย่างผมจะไม่มีวันคุกเข่าขอโทษใคร ไอรีญหันกลับมาหาผม
''ลุกขึ้นเถอะ''
น้ำเสียงเธอเหมือนอยากให้ผมลุกจริงๆ
''ไม่จนกว่าเธอจะให้อภัย"
''ฉันให้อภัยก็ได้"
''ไม่มีคำว่าก็ได้''
''ฉันให้อภัย''
ผมลุกขึ้นก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
ฉันหันไปถามไมค์ก่อนจะเดินจากไปจนเหลือพวกเขาสองคน
Mike special section2
เฮ้อ ผมหันไปหาไอ้มาร์คเวรก่อนจะพูดประโยคนึงไป
"ฝาก...ไว้...ก่อน...เถอะ!!!"
พูดจบผมก็เดินออกมาให้ไอ้มาร์คนั่งเช็ดเลือดอยู่คนเดียวที่หลังโรงเรียนผมวิ่งตามไอรีญไป ผมดึงแขนเธอไว้อย่างแรงจนเธอหมุนมาหาผม
''นายมีอะไร''
''เรามีเรื่องต้องคุยกัน''
''เรื่องอะไรอีก...ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย''
เธอพูดพร้อมกับเบือนหน้าหนี
''แต่ฉันมี!!!''
เสียงเข้มและดังของผมทำให้เธอหันกลับมาเหมือนเดิม
''อะไรมีอะไรที่ต้องคุยกันอีกหรอ''
''ทำไมเธอต้องปกป้องมัน"
''มาร์คทำอะไรผิดหรอ''
ผมนิ่งไปสักพักก่อนจะล้วงหยิบโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงแล้วเข้าเพจFcไอรีญก่อนจะยื่นให้เธอดู เธอเลื่อนไปเรื่อยๆก่อนจะหยุดชะงักก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนมาให้ผม ผมหยิบขึ้นมาดูมันคอมเม้นต์เพิ่มขึ้นอีกสองใต้ภาพที่ผมกำลังต่อยมาร์คส่วนไอรีญยืนอยู่ข้างๆคอมเม้นต์พวกนั้นล้วนเป็นประโยคเสียเสียหายหายเหมือนประโยคที่มาร์คพิมพ์
''แค่นี้ใช่ไหม''
''นี่ฉันช่วยเธอนะไอรีญ...''
''การช่วยของนักเลงสำหรับฉันไม่เรียกว่าช่วยหรอกนะไมค์แทนที่นายจะมาพูดกับฉันเรื่องนี้นายเอาเวลามาพูดคำว่าขอโทษดีกว่ามั้ืย...ขอโทษนะพอดีฉันไม่ใช่พวกหัวความรุนแรง''
เธอทิ้งท้ายไว้แค่นี้ก่อนจะหันไปเดินต่อ ผมคุกเข่าลงลง
''ขอโทษนะไอรีญ''
ผมตะโกนออกไปเสียงดังจนหลายๆคนหันมามองเพราะคนอย่างผมจะไม่มีวันคุกเข่าขอโทษใคร ไอรีญหันกลับมาหาผม
''ลุกขึ้นเถอะ''
น้ำเสียงเธอเหมือนอยากให้ผมลุกจริงๆ
''ไม่จนกว่าเธอจะให้อภัย"
''ฉันให้อภัยก็ได้"
''ไม่มีคำว่าก็ได้''
''ฉันให้อภัย''
ผมลุกขึ้นก่อนจะแยกย้ายกันกลับบ้าน
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ