ยัยสุดฮอตก่อกวนหัวใจนายตัวร้าย

                         วันรุ่งขึ้น

               13:00

''เลิกเรียนแล้วกลับบ้านเลย''

มิสแก้วทิ้งท้ายไว้แค่นี้แล้วเก็บหนังสือของมิสที่อยู่บนโต๊ะออกไปจากห้อง เพื่อนคนอื่นๆก็เก็บออกไปจากห้องหมดแล้วเหลือแต่ฉันที่กำลังเก็บของส่วนที่ฉันช้าที่สุดเพราะอะไรน่ะหรอ ก็มัวคิดเรื่อง

เมื่อวานอยู่เนี่ยสิ

''ไอรีญไอรีญไอรีญไอรีญ''

ใครเรียกฟระกะจะหันไปด่าแล้วเชียวแต่หันไปนี่ไม่กล้าด่าเลยก็อีตาไมค์อะไรดลใจให้มายืนกะโกนเรียกฉันอยู่หน้าห้องก็ไม่รู้ ฉันรีบเก็บของแล้วเดินออกไปหาไมค์ทันที

''มาทำไมไม่ทราบบบบบบบ''

ฉันลากเสียงยาวใส่เขา

''จะไปส่ง''

เขาลากฉันมาที่หลังโรงเรียนเมื่อออกจากซอยโรงเรียนแล้วก็มีกลุ่มวัยรุ่น2-3คนมาดักไว้

''มีผู้หญิงมาด้วยจะให้ผู้หญิงปกป้องหรอป็อด''

''หมายความว่าไง''

''ก็แบบนั้นแหละ'

''กวนตีน''

ไมค์ไม่ตอบด้วยคำพูดแต่มองด้วยสายตาเพชรฆาตและไอ้พวกนั้นต่อยไมค์ไปรอบหนึ่งแต่ไมค์ก็โต้ตอบเป็นชุดจนหงายไปกองพื้นทีละตัวเขาลากฉันไปโกดังอะไรก็ไม่รู้ สายตาเขามองดูราดราวในขณะที่มือเขายังค้ำกำแพงข้างหังฉันอยู่

''ดีนะที่เธอไม่เจ็บ''

''ไม่เจ็บบ้านนายสิ''

ถ้าเขาหันมาดูฉันสักนิดจะรู้ว่าฉันมีแผลจนเลือดออกเลือดที่แผลฉันมันไหลโดนขาเขา

''ถุยน้ำลายทำไม''

''โอ๊ย''

สุดท้ายเขาก็หันมามองฉันเขาเลยตองอุ้มฉัน

''มันมาแล้ว''

ฉันตะโกนเมื่อเห้นไอ้พวกนั้นเดินมาอีกรอบไมค์ก็เลยเอาตัวฉันเป็นอาวุะนี่แหละเขาหมุนตัวฉันระดับหัวมันเพื่อขาฉันจะได้ทีบมัน(รึป่าว)