แม่แก้วกลางใจ

เป็ดน้อยพาไป.

…ตุ้บ ตั้บ … เฮ้!! เอ้า ก๊ากก

“เอาอีก ลูกพ่อ เอ้า! สู้มัน สู้ ยังงั้น” เสียงเชียร์เจ้า ‘ซุปเปอร์’ ไก่ชนพันธุ์ประดู่หางดำ

ผลั๊วะ ตุ้บๆๆตั้บ พรึ้บ

โว่วววว เจ๋งวุ้ย เอ้าเลย โฮ่ววว เย้ เฮ้ย!! ……

“เฮ้ย!! พอๆๆๆเลย พี่สิงห์เล่นงี้ เจ้า ‘แรมโบ้’ ฉันก็แย่สิ โว้ยยยย!” พยัคฆาโวยวายรีบคว้าเจ้าแรมโบ้ลูกรัก เมื่อเห็นท่าจะสู้เจ้าซุปเปอร์ของสีหราชไม่ได้ ‘เล่นซะขนร่วง’

“ไหนว่าแค่ซ้อม นี่จะเอาให้ตาย!!” รีบให้น้ำอย่างว่อง ‘บ๊ะ อย่าให้ได้เอาคืน พ่อจะจัดให้ได้ลงหม้อเลยเชียว’ นึกโมโห

“เอ้อ ของมันดี มึงดูไว้ อย่างได้แหยม! 55555” สีหราชหัวเราะลั่นสนานประลองไก่ชนในฟาร์มของตนเอง ก่อนจะอุ้มเจ้าลูกชายตัวเล็กให้น้ำตามประสาคนชนะ

“นายครับนาย! นายคร๊าบบบบบ”

“อะไรของมึงวะ ตะโกนซะไข่กูกระตุก! ไก่กูตื่นหมด!!” พยัคฆาโวยเมื่อเข้ม’คนงานในฟาร์ม ทั้งวิ่งทั้งร้องเรียกนาย’ฟาร์ม จนสะดุ้งหุบปากแทบไม่ทัน

“เออๆ มึงอย่าด่ามันดิวะ มีไรว่ามาสิ!” หันไปมองอย่าขำๆ มือหนาลูบหน้าเจ้าซุปเปอร์อย่างรักใคร่

“ครับนาย. คือลุงชมแกไปส่งลูกเป็ดไม่ได้น่ะครับนาย” รายงานไปอ้าปากสูดอากาศไป.

“ลุงชมเป็นไร ทำไมไปส่งไม่ได้” ถามพลางเดินอุ้มเจ้าซุปเปอร์ไปอาบแดดอุ่นๆยามเช้า

“วันนี้เมียแกไม่สบายครับ ส่วนคนอื่นๆก็ทำหน้าที่ของตัวเองหมด เลยไม่มีใครไปส่งให้”

“ก็มึงไง ไอ้เข้ม ทำเป็นวิ่งมาบอกไมไม่ไปส่งเองวะ!” พยัคฆาได้ทีสวนทันควัน ‘แค้นให้มัน ตกปลาแพ้มันตลอดไอ้ห่านี่ กูจำไม่เคยลืม!’

“อืม ไม่เป็นไร วันนี้ฉันไปส่งเอง ว่าแต่ว่าที่ไหนวะ?”

‘เยอะจนจำไม่ได้ หรือสมงสมองไปกลับการคิดถึงหนูพรีมวะ’ เข้มยังไม่ทันได้ตอบกลับพยัคฆาได้แต่ส่งสายตาเขม่นมันไปก่อน สีหราชก็พูดแทรกขึ้น.

“ที่ พีพี ฟาร์ม ครับ ลูกเป็ด 400 ตัว 20 กะลัง ลงรถเรียบร้อยรอคนไปส่งครับนาย” สายตายังจ้องเขม็งที่เจ้าแรมโบ้ ‘เดี๋ยวเถอะมึง กูจะขอเด็ดๆสักตัวจากนาย ล้มมึงให้ได้! แค้นมันตีไก่กะมันไม่เคยชนะ!”

……..

“หนูพรีม ถึงไหนแล้วลูก แม่กะหนูแยมเตรียมของอร่อยๆไว้รอแล้วนะคะ” คุณหญิงรวิตา พิพัชนาชัย เอ่ยถามลูกสาวผ่านทางโทรศัพท์ นับวันรอว่าลูกสาวจะกลับบ้าน ดีใจจนเนื้อเต้นไม่เป็นอันกินอันนอน น้ำหนักลด 3 กิโลแนะ!

“ใกล้ถึงแล้วค่ะแม่ วันนี้หนูพรีมออกจากโรงแรมแต่เช้ามืดเลยค่ะ ยังไม่มีไรตกถึงท้องเลย หนูจะกินทุกอย่างให้หมด จะแทะทั้งโต๊ะด้วยเลยคร้า อิอิ” ตอบกลับเสียงหวาน เมื่อคืนแวะพักที่นครราชสีมาเช้ามาค่อยเดินทางต่อ ไม่อยากขับรถตอนกลางคืนมันอันตรายคุณพ่อคุณแม่หนูพรีมเป็นห่วง.

“อุ้ย!! คุณแม่แค่นี้ก่อนนะคะ ” พิชาจรัสรีบหักพวงมาลัยหลบรถกระบะสีหม่นที่พุ่งมาจากทางแยกด้วยความเร็ว

“แย่จัง คนแถวนี้ยังไงกัน ขับรถไม่ดูกฎจราจร” อดบ่นไม่ได้ ก่อนจะก้มหยิบโทรศัพท์มือถือรุ่นใหม่ที่หล่นตอนวางสาย

…… ‘ไสว่าสิบ่ถิ่มกันนนนน ไสว่าสิมีกันและกัน ไสว่าสิฮักแพงกัน มีกันตลอดไป’…… สีหราชฮัมเพลงลูกทุ่งยอดฮิต ที่มันติดปากมา มือคว้าพวงมาลัยรถกระบะสีแดงดินฝุ่น รุ่นพ่อ หลบหลุมอย่างอารมณ์ดี

“จำได้บ่หล่า จำอ้ายได้บ่ มีพ่อเป็นคนจน…..เอ้าเฮ้ย โว้ยยยยย” ปี๊กกกกกกกกก

“อุ้ย ว๊ายยยยย กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด” พิชาจรัสหักหลบกระบะสีแดงดินฝุ่นอย่างรวดเร็ว เอี๊อดดดดดด!!!!!

“บ๊ะ ลูกเป็ดกู!! ไม่ตกใจตายแล้วรึไงวะ” สีหราชเหยียบเบรกสุดตรีน! สบถลั่น

“พ่อภพ แม่ริน หนูพรีมยังอยู่ หนูพรีมยังอยู่คร้า” มือคู่เรียวสั่นทาบอกกอดตัวเองแน่น ตกใจหน้าตาตื่น ‘เกือบไปแล้ว เกือบไปวัดถนนแล้วไหมล่ะ’ นั่งสงบจิตสงบใจในรถเก๋งคนงามที่จอดข้างทางไม่ห่างกระบะสีแดงดินฝุ่นเท่าไหร่

“เอ้าแล้วววววว ลูกเป็ดกรู!!!” สีหราสโวยลั่น เมื่อกระโดดลงรถมาเจอลูกเป็ดหลุดออกจากกะลังตั้งท่าจะสำรวจป่าสะงั้น!!

แจ๊บะๆๆๆๆๆๆๆๆๆ กุก กัก แจ๊บะ แจ๊บะ “อย่านะ อย่า…..กูว่าแล้ววววว” ลูกเป็ดอีกกะลังที่ฝาปิดตั้งท่าจะหลุดมิหลุดแหล่กลับพลิกลงข้างท้ายกระบะ ลูกเป็ดน้อยสีเหลืองสวยวิ่งกรูออกสูดอากาศบริสุทธิ์กันให้ว่อน

แจ๊บะ แจ๊บะ แจ๊บะ……..

“แม่คุณเอ้ย!!! จะนั่งทำแมวอะไรอยู่ในรถรีบออกมาช่วยกันจับลูกเป็ดทีเถอะ ไปโน่นแล้วว แจ๊บะ มาๆๆทางนี้ลูกพ่อ เร็วๆๆๆๆ” ร้องเรียกคนบนรถเป็นผู้หญิงแน่ ขับรถแบบมนุษย์ป้าแถวบ้านเปี๊ยบเลย! เรียกคนไปมือหนาตัวโตก็วิ่งตามลูกเป็ดน้อยให้ว่อง

“บ้าฉิบ!” มือหนาสะบัดขี้เป็ด แล้วเช็ดกางเกงยีนส์ซีดๆสองสามที ใส่มา 5 ปี คุ้มก็ครั้งนี้ละว๊า

แจ๊บะๆ เจ้าเป็ดน้อยกางปีกเล็กวิ่งร่อนกันทั่วถนนกว้าง บางแจ่นเข้าสำรวจพุ่มหญ้าต้นไม้ใหญ่ข้างทาง ‘รถก็ไม่มีมาสักคัน อะไรมันจะเป็นใจขนาดนั้น!’

……ฟากคนบนรถยังตกใจไม่หาย แต่เมื่อได้สติก็รีบส่องกระจกสำรวจตามใบหน้าเนื้อตัวงาม ว่ามีบาดแผลตรงไหนหรือเปล่า

“อื้ม เฮ้อ หนูปลอดภัย…แต่เอ๊ะ!!” คว้ากุญแจได้รีบเปิดประตูรถคันงาม เพื่อจะมาดูอีกฝ่าย

“อุ้ย ว๊ายยยยย” แจ๊บะ ก๊าบ! ตกใจชักเท้าหนีตัวอะไรนุ่มๆที่ชนเข้ากับเท้างามอย่างเร็วจนทรงตัวไม่อยู่

ควับ! หมับ ฟอด!!!!

‘อุแม่เจ้า หอมชื่นใจ’ ร่างหนุ่มซวนเซเข้าสู่อ้อมแขนแกร่งที่เหมือนจะตั้งท่ารอรับ ปากหนวดเคราครึ้มก้มกดตรงแก้มนวลเหมือนตั้งใจ

กรี๊ดด ‘เหม็นอะไร? เน่าๆ!!” พิชาจรัสขวัญเสียโผเข้าสู่อ้อมกอดโดยสัญชาตญาณของลูกผู้หญิงขี้กลัว จะตัวอะไรก็ช่าง!! สำหรับตอนนี้หนีไอ้ตัวนุ่นๆให้ได้ก่อนเถอะ!.

….ดุกดิ๊ก แจ๊บะ….

“ว๊าย!! ไอ้คนฉวยโอกาส อะไรของนายเนี๊ยะ” ผลักอกแกร่งให้ห่าง หวังจะฝากเล็บมือนางสักหน่อย แต่!!

“หนูพรีม….” สีหราช ตกใจตาค้าง อ้าปากกว้าง กอดเป็ดน้อยแน่น!

‘นี่มันคนหรือยักษ์ ขนดก ซกมกหน้าหนวดกันล่ะนี่’ มือเรียววาดค้างเติงกลางอากาศ ใบหน้าหวานเหว๋อไปในทันทีเมื่อแหงนหน้าสบตากลมโตกับสายตาคม หน้าเข้ม ครึ้มหนวด!!

“นะ นายหน้าหนวด ยี้!” มือเรียวตวัดมากอดตัวแทน เมื่อสายตาคมกลับไม่สบตากลมโตแต่เริ่มไล่สำรวจตั้งเรือนผมน้ำตาลอ่อน ลำคอระหง ผิวขาวนวลหลบหายเข้าในคอเสื้อกว้าง เห็นเนินอกแว๊บๆ ‘แม่คุณดันกอดตัวผิดที่เห็นของดีเลยไหมล่ะ’ อึก เอี๊ยก! เอวขอดรับกลับสะโพกหนัดแน่นในกางเกงยีนส์ขาสั้นพอดีตัว ขาขาวยาวเรียว โอ่วววววว………

‘หนูพรีมของพี่สิงห์’

แจ๊บะ แจ๊บะๆๆๆๆ

“ว๊าย!! เป็ดน้อย” พิชาจรัสคว้ารับลูกเป็ดที่ดิ้นรนจนหลุดและพุ่งตัวจากแขนแกร่งที่รัดแน่นตามอารมณ์หวาม จินตนาการหื่นของสีหราชมาไว้แนบอก.

“นายยักษ์ ขนดก นี่จะฆ่าลูกเป็ดนะรู้ไหม!” เสียงแว้ดดึงสติหลุด

‘ฮึ อะไรนะ นายยักษ์ขนดก! นี่หนูพรีมเรียกเราว่าไรนะ?’ สีหราชสะบัดหัว คลำหน้าลูบหนวด

“นายยักษ์ขนดก ซกมก หน้าโจร!! ใจร้าย นายจะฆ่าเป็ดรู้ไหม!!” นิ้วเรียวชี้หน้าต่อว่าให้หนำใจ เท้าเล็กก้าวถอยหลังเข้าหารถ

“ฆ่าคุณหมกป่าน่ะสิไม่ว่า!” หน้าหื่นสุดๆ ‘เจอไม่ทันไร ใสเป็นชุดเลยนะแม่คุณ! เดี๋ยวะพ่อจับฟัดกลางป่าซะเลยนิ’

“กรี๊ดดด อย่าเข้ามานะ” แจ๊บะๆๆๆๆ วิ่งอ้อมไปข้างรถเมื่อรู้ตัวว่าพลาดแล้ว ที่ไปว่านายหน้าโจรอย่างนั้น!

“จะไปไหน มาช่วยกันจับซะเป็ดซะดีๆจะหนีเอาตัวรอดหรือไงแม่คุณ” เสียงเข้มตวาดดัง เดี๋ยวแกล้งซะให้เข็ด ว่าเราโจรดีนัก!

“ไม่ๆๆ เป็ดนาย นะ นายเอาไปนะ” คนสะดุ้งตื่นกลัวยื่นลูกเป็ดตัวซวยไปข้างหน้า ขาเจ้ากรรมดันถอยหลังเรื่อยๆจะเล่นเกมส์ไล่จับอ้อมรถหราพ่อชอบเชียวล่ะ หึ.

“มา ม๊ะ ลูกเป็ดน้อย มาให้จับซะดีๆ” คนตัวยักษ์ทำหน้าหื่น กัดปาก ลูบหนวดย่างสามขุมเข้าหา ‘ทั้งคนทั้งเป็ด ฮ่าๆๆๆน่าขำนัก’

“กรี๊ดดดด” พรวด ยี้!! ลูกเป็ดตัวซวยปล่อยอึใส่มือเรียวนุ่มอย่างไม่ลังเล ก่อนหนีเอาตัวรอดแต่เพียงผู้เดียว!

แปะ ผลัก! “ไปให้พ้นนะ นายโจรหน้าหนวด” ฟัดมือเต็มขี้เป็ดน้อยใส่หน้าอกนายยักษ์ ขนดก ซะเต็มรักก่อนจะสปีดตัวเข้าในตัวรถ สตาร์ทเครื่องได้ก็พุ่งทะยานเครื่องยนต์สมรรถนะดีหนีให้ไกล โจรบ้าหน้าหนวดทันที!! ทิ้งไว้เพียงขี้เป็ดเปื้อนใหญ่บนเสื้อตัวเก่ง ‘เอาสิทั้งเสื้อทั้งกางเกง’

“เอาที่สบายใจเลย แม่คุณเอ้ย!!!” สีหราชตะโกนไล่หลังโบกมือส่งจูบตามแม่คุณคนงาม

‘จำพี่สิงห์สุดหล่อไม่ได้ซะงั้น แต่พี่จำได้นะน้องพรีมสุดที่รัก’ หัวใจร้องตะโกนบอกรักแม่ยอดขมองอิ่ม‘สิบปีที่พี่รอพี่จะทวงคืน!!’

แจ๊บะ แจ๊บะ ก๊าบ!! สายตาคมไล่มองตามลูกเป็ดน้อยวิ่งร่อนเข้าป่าหนีตายรึไงน้อ ‘เจ้าเป็ดน้อย’

“เอ้า ถือซะว่าปล่อยเป็ดคืนสู่ป่าละกันคร๊าบบบ”

…..

…. ‘ห้าสายไม่ได้รับ’…..

“คุณพ่อคร้า ช่วยหนูพรีมด้วยยยยย…งือ ยี้เหม็นขี้เป็ด!!!”

ขนมผิง,กะทิ จัง