คำสาปสยองในโรงเรียน!!!

     ณ โรงเรียนแห่งหนึ่งในโตเกียว ประเทศญี่ปุ่น [Part:โคโคโร่]
     วันนี้คือวันเปิดเทอมวันแรกของผม ผมคอนนี้อยู่ในระดับชั้น ม.3 ห้อง 1 
สึบาซะ ริว:ไง!!! โคโคโร่ เปิดเทอมวันแรก 
     เสียงทุ้มหนุ่มเต็มที่ของ 'สึบาสะ' ทำให้ผมถึงกับสะดุ้ง ผมหันไปค้อนให้หนึ่งที
บังอาจ!!! เรียกผมให้ตกใจ เหมือนเพื่อนของผมอิกคนหนึ่งรู้สึก หันไปกระทุ้งท้องของสึบาสะเบาๆ
ไดซุเกะ ยูตะ:นายก็นะ...ทำเพื่อนตกใจหมด
     เหมือนมีความหนาวเย็นย่างกรายเข้ามาในห้อง ทำให้เสียงที่ดังในห้องเมื่อกี้นี้เงียบทันที
เมื่อ 'ยูกิ ฮิเมะ' ก้าวเข้ามาในห้อง ผมมองเธอด้วยความขนลุกพิกลๆ 
     เหมือนเธอจะรับรู้ถึงสายตาของผม...
     เธอหันมามองผมด้วยสายตาแห่งความดูถูกอย่างเป็นที่สุด และเดินจากไป
โคโคโร่ ฮิคาริ:(ขบฟันด้วยความโกรธ บีบมือไปมา แล้วคิดในใจ) ทำไมต้องมองเราอย่างนั้นด้วย
กรอด...
     แล้วเสียงแจ้นๆ ของ 'ริโกะ ยูกะ' ดังมาพร้อมกับ 'อากิ ไอ' และ 'อากาเนะ ซากุระ' ที่เดินคุย
กันมาอย่างสนุกสนาน แล้วแยกตัวกันไปนั่งที่ของตัวเอง แล้วอาจารย์ก็เดินเข้ามาในห้อง พร้อม
เสียงทำความเคารพของ...
ไคโตะ มิโฮะ:นักเรียนทั้งหมด ทำความเคารพคุณครู
นักเรียนทั้งหมด:สวัสดีครับ/ค่ะ
     แล้วการสอนก็ถูกดำเนินไปอย่างสนุกสนาน จนถึงเวลาพักเที่ยง
     ผมไม่รอช้า รีบเดินไปที่โต๊ะของยูกิ ร่างของเจ้าของโต๊ะนั่งอยู่ เธอหันมาพร้อมกับส่งสายตา
อันดูถูกให้ผม
ดูถูกให้ผม
ยูกิ ฮิเมะ:...
โคโคโร่ ฮิคาริ:ทำไมต้องทำสายตาแบบนี้ให้ผม???
ยูกิ ฮิเมะ:แล้วมันหนักหัวนายรึไง???
     เธอตวาดใส่ผม
ยูกิ ฮิเมะ:โชคร้ายจริงๆ ที่ต้องมาเจอคนบ้าด้วย แล้วยังโชคร้ายอีกที่ต้องมาอยู่ม. 3 อาถรรณพ์
ด้วย
โคโคโร่ ฮิคาริ:หมายความว่าไง???
     ผมแปลกใจกับคำพูดของเธอ
ยูกิ ฮิเมะ:นายนี่มัน... โง่จริงๆ ถึงฉันเล่าไป นายก็ไม่เชื่อหรอก 
     ปัง!!!
     ผมทุบโต๊ะของยูกิ ฮิเมะเสียงดังลั่น 
โคโคโร่ ฮิคาริ:เล่ามา...
ยูกิ ฮิเมะ:ได้...
     'ผ่านมาประมาณ 20 ปีที่แล้ว ผอ.ที่ปกครองรร.นี้ไม่ได้ร่ำรวยเหมือนตอนนี้หรอก เมื่อก่อน
เป็นแค่คนธรรมดาๆ ทำอะไรก็ไม่เจริญ จนกระทั่ง... เขาได้ไปเที่ยวบนภูเขาอันรกร้างแห่งหนึ่ง 
ได้เจอปีศาจตนหนึ่ง ไม่รู้อะไรดลใจให้เขาบนกับปีศาจ โดยเขาขอให้เขามีรร.เป็นของตนเอง
แลกกับการส่งเด็กม.3 เป็นเหยื่อสังเวยเล่นของปีศาจตนนั้น มันเป็นแบบนี้ทุกปีของม.3 ที่ต้อง
สุ่มและส่งไป 8 คน จะมีคนรอดแค่ 4 คน เท่านั้นที่รอดกลับมา ถ้าเกิน ปีศาจตนนั้นจะมาเก็บไป
ถ้ามีคนถูกส่งไป จะหลับไปจนกว่าจะกลับมา ถ้าตาย ก็ใหลตายทันที คนที่จะถูกส่งไปจะมี
เครื่องหมายไม้กางเขนที่หลังมือ'
โคโคโร่ ฮิคาริ:อึก!!!
     ผมสะอึกเบาๆ
ยูกิ ฮิเมะ:มันจบเพียงเท่านี้แหละ คนอย่างนายน่าจะเข้าใจง่ายนะ โคโคโร่!!!
     ผมรีบเดินกลับไปที่โต๊ะ สีหน้าของยูกิที่เย็นชาแปรผันเป็นตื่นตระหนกสุดๆ
ยูกิ ฮิเมะ:หละ...หลังมือของโคโคโร่มีไม้กางเขน 
     ยูกิรีบพลิกหลังมือของตนเอง
ยูกิ ฮิเมะ:มะ...ไม่นะ 
     หลังมือของยูกิก็มี...
to be the continune.