Y School!? รักอันตรายเดิมพันหัวใจกับวายสคูล
เขียนโดย Reset01
วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.59 น.
แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2558 16.45 น. โดย เจ้าของนิยาย
2) 2.1
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความแกรก....แกรก...
หืม...เสียงอะไรน่ะ...นี่มันห้องของผมนี่ แล้วเสียงนั่น..ผมพยุงตัวมาเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอนแล้วมองไปตรงปลายเตียง...อ่าผมยังตื่นไม่เต็มที่เลยทำให้ผมมองไม่ออกว่าคนนั้นคือใครกัน...
"อ้าวตื่นแล้วหรอ แม่ทำให้โควจังตื่นรึเปล่า"อ่า..จริงด้วยผมลืมคิดไปซะสนิทว่าคนที่เข้าออกห้องของผมเป็นว่าเล่นมีเพียงคนเดียว..นั่นหล่อนกำลังทำอะไรกับตู้เสื้อผ้าผมน่ะ..หรือว่าหล่อนจะ!
"แม่กำลังขโมยกางเกงในผมรึไง"หล่อนชะงักสักพักก่อนจะหัวเราะออกมา มีอะไรน่าขำไง ผมรีบลุกจากเตียงเดินไปผลักหล่อนออกจากตู้ผมเบาๆ ผมก้มลงมองของในมือหล่อน"ชุดนักเรียน?"
"ใช่จ่ะ..แค่ชุดนักเรียน ทำไมโควจังถึงมองแม่ในแง่ลบจังนะ"หล่อนเดินมาใช้มือที่ว่างจากถือชุดนักเรียนมาโอบคอผม ผมรีบปัดมือหล่อนทิ้ง ก่อนจะผละตัวออกมานิดหน่อย หล่อนหัวเราะนิดๆก่อนจะหันหลังออกจากห้องผมไป...เดี่ยวสิ..หล่อนจะเอาชุดผมไปทำอะไร?
"เดี่ยว!...แม่จะเอาชุดผมไปทำอะไร"ผมวิ่งตามหล่อนไป หล่อนชะงักก่อนจะหันหน้ามาคุยกับผม
"ยังไงซะ...โควจังก็ต้องย้ายโรงเรียนยูนิฟอร์มก็เป็นคนละแบบแม่คิดว่ายูนิฟอร์มอันเก่าเก็บไว้ก็คงไม่มีประโยชน์อะไรเกะกะตู้เสื้อผ้าโควจังซะเปล่าๆแม่เลยจะเอาไปทิ้ง"หล่อนชักจะก้าวก่ายผมเกินไปแล้วนะ...ไหนจะย้ายโรงเรียนให้ผมโดยพละการไหนจะเข้าห้องผมโดยไม่ต้องขออนุญาติ...แล้วยังจะเสื้อที่เป็นความทรงจำของผมไปทิ้งเพราะยึดเอาความคิดบ๊องตื้นตัวเองเป็นหลัก...แย่จริงๆ
"เอาคืนมา...ใครสั่งให้ยุ่งกับของๆผมแบบนี้"ผมยืนจ้องตาของหล่อนนิ่งๆ จากที่หล่อนกำลังยิ้มก็หุบยิ้มแล้วมองกลับมาด้วยสายตาเรียบๆ...หล่อนไม่ยอมคืน ได้...
พรึบ!
"อย่ามายุ่งกับของทุกอย่างของผมอีก"หลังจากกระชากเสื้อของผมคืนมาได้แล้ว ผมก็หันหลังและเดินกลับห้องแต่ก่อนจะเข้าห้องผมก็บอกข้อเตือนสำคัญกับหล่อนเอาไว้...
"โคว วันนี้แม่บอกว่าจะพาเราไปซื้อยูนิฟอร์มใหม่นี่รีบกินเข้าสิเดี่ยวคุณแม่จะรอนาน"หืม...ซื้อยูนิฟอร์ม?วันนี้เนี่ยนะ
"แต่ผมจะเปิดเทอมอีกตั้ง1เดือนนี่ครับจะรีบไปซื้อทำมะ..."
โป๊ก!
"โอ๊ยพ่อเขกหัวผมทำไมเนี่ย!"
"เวลาแค่1เดือนมันเร็วไปซื้อเตรียมๆไว้ดีแล้ว..."พูดจบก็ซดกาแฟอ่านหนังสือพิมพ์ไปพลางอย่างชิวๆ..เกลียดชะมัดให้ตายสิ คุณพ่อเหลือบมองผมสักพักก่อนจะยีผม และเร่งให้ผมรีบกินข้าวแล้วไปซื้อยูนิฟอร์มของโรงเรียนใหม่กับ..หล่อน
"ยูซากุไปกับพี่มั้ย"ผมลดกระจกรถ ถามไอ้น้องตัวดีที่จูงมือพ่อพร้อมกับขยี้ตาเดินออกมาจากในบ้านยูซากุมองผมสักพักก่อนจะส่ายหัวพร้อมกับหาวออกมาเด็กน้อย....
"ยูซากุจังม่าม๊ากับพี่ชายจะไปช็อปปิ้งแล้วน้า~"
"โชคดีนะครับพี่ชาย ม่าม๊าด้วยขับรถดีๆนะครับฮ้าว~"
"ไปนอนต่อกันเถอะลูกรักของพ่อ~!"พูดจบคุณพ่อก็อุ้มน้องของผมเข้าบ้านไป สุดท้ายก็เหลือผมกับหล่อน หล่อนยิ้มให้ผมนิดๆก่อนจะออกรถไปแล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรกันเลย...
#วันนี้พอแค่นี้ดีกว่าสมองไม่ค่อยแล่นเลยอ่า
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ