Twin love รักนี้มีแต่ป่วน

บ้างครั้งสิ่งที่ผมรออยู่นั้นอีกไม่นาน...
....มันจะกลายเป็นจริง...
เพียงแค่คำพูดของเธอว่า'ตกลง'เท่านั้น
ฉันที่ร้องไหออกมามากมาย คนอย่างฉันจะไปสู้อะไรกับพี่รากิ ได้ล่ะไงสะ พี่ธีโอก็ต้องชอบ พี่รากิมากกว่าฉันแน่ๆ เห้อดีเหมือนกันที่ มหาวิทยาลัย ปิด 1 อาทิตย์ จะมีเวลาทำใจได้มากขึ้น ดีอยู่อย่างที่ไม่ได้อยู่ห้องเดียวกันกับพี่รากิไม่งั้นสู้หน้ากันไม่ได้แน่
 
“เห้อ”ฉันที่ถอนหายใจ น้ำตาหมดไปไม่รู้กี้หยดแล้ว วันนี้ก็ได้เอสมานั่งดื่มด้วย เอสนะเย็นชาจะตายแต่ยอมมาก็เพราะ ข้ออ้างของฉันล่ะนะ ดูไงก็รู้ว่าเอสชอบพี่รากิ ขนาดไหน ถึงจะดูยากไปไหนก็เถอะ
 
“เธอกินเยอะเกินไปแล้ว”เอสที่เอาแก้งเหล้าออกจากปากฉัน
“อะไรกัน ไม่เมาหรอก กินไปแค่ 2-3 แก้วเอง ไม่เมาหรอก”เมาแน่ๆ
“ไม่เมาอะไรล่ะ กลับบ้านเถอะ”เอสที่ คิดเงินแล้วเอาร่างของฉัน ที่เมาสุดๆ กลับบ้าน
 
เอส
ผมที่พา เพรทเซลเดินออกจากร้านเพื่อจะพากลับบ้าน เหอะเมาไม่เป็นท้าแล้วยังบอกว่าไม่เมาอีก ยัยนี้นับวันยิ่งบ้าขึ้น ผมที่ยอมมากลับเธอก็เพราะว่ายัยนั้นจะบอกเรื่อง รากิหนึ่งเรื่องเท่านั้นเองถึงยอมมาด้วย
“นี้อย่ามองฉันแปลกๆได้ไหม”ผมที่รำคาญ เพรทเซลแบบสุดๆ ยัยนี้ เนี่ยนะดูไม่เหมือนพี่สาวของตัวเองสักนิดเลยด้วย
 
“เห่ พี่ธีโอนี้ มานี้นะขอหน่อยที่หนึ่งสิ”จู่ๆ เพรทเซลก็ จับห้าผมแล้วยิ้ม ก่อนที่ปากของเราจะประกบกัน ผมที่ตกใจจนแทบพลั่กเธออก แต่ผมกลับโดนใครไม่รู้กระชากตัวออกมาก่อนจะโดนหมัดหนักๆเข้ามาในหน้า
ผมที่ล้มลงกับพื้น เลือดที่ออกตรงมุมปาก ผมที่เอามือแตะที่มุมปาก ทำให้ผมเงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายที่ ยืนอยู่ตรงนั้นกำลังกระชากเพรทเซลออกไป
 
“ธีโอนี้ กุญแจรถฉันอยู่กับนายนะ เอาคืนมาก่อนสิ”เสียงที่ฟังสุดคุ้นหูผมที่ยืนขึ้นมา หันไปมองที่ต้นนั้นเสียงนั้น รากิ
 
“ฉันขอยืมก่อน”ผู้ชายคนนั้นที่เดินออกไป ทิ้งให้รากินั้น จ๋อยไปทันทีมือบางๆที่ยกมาเกาหัวตัวเอง อย่างงง รากิที่หันมามองผม เธอดูตกใจเล็กน้อย “เอส เป็นอะไรรึเปล่า” เธอที่หยิบผ้าเช็ดหน้ามาเช็ดเลือดที่มุมปากของผม ผมที่จับมือของรากิเอาไว้ รากิที่กระชากมือของเธอกลับทันที แล้วเหมือนจะไม่พอใจอะไรสักอย่าง
 
“ไอคนบ้า”เธอที่หันหลังให้ คำพูดที่พึมพำออกมาเบาๆแต่กลับทำให้ผมรู้สึกมีความสุขขึ้นมายังไงไม่รู้
 
“หาที่คุยที่อื่นเถอะ”ผมที่หันมองรอบๆก่อนจะดึงมือของรากิ ไปตรงอื่น ที่ไม่มีคนมอง รากิที่เช็ดแผลให้ผม ตอนแรกที่เห็นเธออยู่ในร้านอาหารกับผู้ชายคนนั้น ก็รู้สึกว่าตัวเอง ทรมานสุดๆ แต่พอมาเห็นหน้าเธออีกครั้งแล้วเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นว่าเป็นแฟนของเพรทเซลก็รู้สึกโล่งอกไงไม่รู้
 
“นี้เธอเป็นอะไรนะ”รากิที่หันหลังให้ผม เหมือนจะงอนอะไรสักอย่างผมที่จับบ่าทั้งสองข้างของเธอ ให้มามองหน้ากัน
 
“ไม่ได้เป็นอะไร”
 
“ไม่เชื่อ”
 
“อะไรล่ะ ก็บอกว่าไม่ได้เป็นไรไง”รากิที่ สะบัดมือผมทั้งสองของแล้วหันหน้ากลับทางเดิม แล้วได้ยินเสียงพึมพำเบาๆของเธออกมา ที่ทำให้หน้าอันเฉยชาของผมมีรอยยิ้มขึ้นมา “ใครบอกว่ารักฉันหนักรักฉันหนา แล้วมีหน้าไปจูบกับผู้หญิงอื่นอีก ชิ”
 
“เมื่อกี่พูดอะไรนะ”ผมที่ล้อเธออีกครั้ง ทำให้เธอหันหน้ามามองผม ผมที่ทำหน้านิ่งใส่ ทำให้มือบางนั้นตีลงมา ที่แขนของผมทันที
“นายได้ยินแล้วนี้ พอใจยัง”รากิที่ดูจะโกรธจริงๆ เธอที่ลุกขึ้นยืนแล้วจะเดินออกไป
“เดี๋ยวสิ อาจารย์ซากะ”ผมที่คว้าข้อมือของเธอมา ให้หันมามองหน้าผม หน้าของเราห่างกันแค่นิดเดียวเท่านั้นเอง
“ปล่อยฉันนะ”เธอที่ดูจะขัดขืนผมที่บีบข้อมือเธอแรงขึ้น เพื่อให้ฟังผม
 
“ฟังนะครับ อาจารย์ซากะ”
 
“...”
 
“ผมไม่ได้มีอะไรกับ เพรทเซล ทั้งนั้น ผมมีคนเดียวอยู่ในหัวใจของผมคนเดียวเท่านั้น แล้วผมก็จะบอกเธอตอนนี้ด้วย”
 
“...”
 
“อาจารย์ครับช่วยคบกับผมที่เถอะ”รากิที่ดูจะตกใจเล็กน้อย มือบางนั้น ข้าหนึ่งที่เอามาปิดปากตัวเองเอาไว้ แล้วส่ายหน้าไปทางอื่น
 
“ข...ขอโทษนะ เอส”เพียงแค่คำพูดนั้นผมก็ คิดจะเดินกลับแล้วนี้ครั้ง ที่สามแล้วสินะ ที่ได้ยินคำขอโทษจากปากเธอทุกครั้งที่สารภาพ ผมที่หันหลังแล้วก้าวออกไป จู่ๆมือนั้น ก็จับที่บ้าของผมแล้วโดดเข้าหาทันที ผมอ่าแขนรับตัวของคนตัวเล็กเอาไว้ รากิที่จูบผมเอาไว้ ค้างไว้อย่างนั้นสักพัก ก่อนที่เธอจะถอดริมฝีปากของเธอออก แล้วยิ้มออกมา “ฉันล้อล้อเล่นนะ งั้นฉันตกลง กลับกันเถอะ”มือบ้างที่ จับมือของผมเอาไว้ แล้วพาเดินออกจากตรงนั้นทันที