Twin love รักนี้มีแต่ป่วน

คุณเคยอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไข 'อดีต'ไหม...
ผมคนหนึ่งที่อยากกลับไปแก้ไขอดีต...ของผม
 
“รุ่นพี่ครับ ไม่ได้เจอกันตั้ง 3 ปีเลยนะครับ”รุ่นพี่รากิ ที่กำลังกินป็อกกี้ รุ่นพี่รากิ ที่เงยหน้ามามองผม
“จริงด้วย(‘ ’)”3 ปีผ่านไปรุ่นพี่รากิเปลี่ยนไปมากก็เถอะนะ แต่นิสัยความซื่อภายนอกของรากิยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนเลย นี้ล่ะมั้งเป็นสิ่งที่ดึงดูดนะ
“รุ่นพี่ครับ รุ่นพี่ทำไมถึงกลับมาที่นี้เร็วขนาดนี้ครับ น่าจะไปญี่ปุ่นก่อนไม่ใช้หรอครับ”รุ่นพี่ที่ก้มหน้าลง ดูไม่เป็นรุ่นพี่เลย
“นั้นสิ...ทำไมฉันถึงกลับมาที่ก่อนนะ”เสียงอันเล็กนั้นที่ดังออกมา ทั้งแผ่วเบาเหลือเกิน แต่ทำไมมันถึงได้เหมือนมีดกรีดแทงใจขนาดนี้ น้ำใสๆที่ไหลออกมาจากสองข้างแก้มจากคนตัวเล็ก ที่กำลังก้มหน้าอยู่ ส่ายฝนที่ตกลงมา ทำไมถึงได้สร้างบรรยากาศขนาดนี้นะ
“รากิ”ผมที่เอ่ยออกมาเบาๆ ถึงรุ่นพี่จะอายุมากกว่าผม 5 ปี แต่การที่เรียกแค่ชื่อนั้น ก็กลายเป็นความเคยชินไปแล้ว ผมหลงรัก รุ่นพี่ตัวเล็กคนนี้ตั้งเมื่อไรกันนะ ถึงจะรู้ก็เถอะว่ารุ่นพี่มีคนที่ชอบอยู่แล้วแต่ขอให้ที่ ตรงนั้นเป็นผมบ้างได้ไหมนะ
ผมที่ย้ายไปนั่งฝั่งเดียวกันกำรุ่นพี่ ผมที่กอดปลอบ คนตัวเล็กไม่มีคำพูดอะไรออกมานอกจากเสียง สะอึกสะอื้น ของคนตัวเล็กเท่านั้น มือของผมที่ค่อยลูบหัวของเธอ ยังไงสะ รุ่นพี่ ก็ยังเป็นรุ่นพี่อยู่ดี น้ำตาจระเข้ชัดๆเลย
ฝนที่ดูท้าจะไม่หยุดตกง่ายๆ เสียงของฝนที่ดังเข้ามาในอาคารที่ไม่มีคนอยู่ หลังจากที่นั่งตรงโต๊ะ ก็ย้ายมาปลอบคนตัวเล็กตรงกำแพงแทน ผมไม่อยากถามหรอกนะว่ารุ่นพี่ร้องไหทำไม ถามไปแล้วเหมือนกับทำให้ตัวเองเจ็บไปเปล่าๆ คนตัวเล็กที่ดูจะหยุดร้องไหไปแล้ว แต่กลับกลายเป็นหลับไปแทน ดูยังไงก็น่ารักจริงๆนั้นแหละ
2 ชั่วโมงผ่านไป
ข้างนอกนั้นฝนได้หยุดตกแล้ว รุ่นพี่ที่ตื่นขึ้นมา ดวงตากลมโตนั้น ผมสีขาวสวย ท้าคนอื่นทำคงลดอายุตัวเองนั้นแหละ แต่ท้าเป็นรุ่นพี่รากิแล้วไม่เลยดูน่ารักดีออก ผมที่ปัดผมของรุ่นพี่ที่ปิดหน้า
“(‘ ’)เอส”เสียงอันเล็กน่ารักที่ตื่นขึ้นมาพอดี ผมที่ตกใจเล็กน้อย แล้วออกห่างจากรุ่นพี่ทันที
“รุ่นพี่รากิ”ผมที่เอามือมาปิดปากตัวเองเอาไว้เพื่อกลบความเขินอาย
“ไงก็ขอเบอร์หน่อยสิ เอส”รุ่นพี่รากิที่ยืนโทรศัพท์มาให้ ผมที่รับแล้วกดเบอร์ตัวเอง โทรออก แล้ววางสายคืนให้รุ่นพี่ทันที
“นี้ครับ”
“ขอบใจนะ(‘ ’)”รุ่นพี่ที่รับมาถือเอาไว้ คนตัวเล็กที่ก้มหน้าเล่นโทรศัพท์ตัวเองแล้วเก็บลงกระเป๋ากระโปรงตัวเอง “งั้นกลับก่อนนะ”
“ครับ”รุ่นพี่ที่เดินออกไป ผมที่ยังคงนั่งในที่ที่เดิม ผมที่นึกย้อนกลับสมัยก่อน ท้าผมยอนเวลากลับไปได้ผมอยากกลับไปแกไขอดีตนั้นจริงๆ ผมอยากอยู่ข้างๆรุ่นพี่รากิ ให้พี่เขาให้อภัยผมในตอนนั้น ตอนนี้รุ่นพี่คงลืมแล้วล่ะมั้ง เรื่องมันก็ตั้ง 6 ปีแล้วนี้นะ
ผมเคยบอกชอบรุ่นพี่ แต่กลับโดนรุ่นพี่บอกว่าไม่ชอบพวกเจ้าชู้ผมเลยเปลี่ยนตัวเองใหม่ หมดจนเวลาผ่านไปเมื่อสามปีก่อน ผมได้บอกรุ่นพี่อีกครั้งผมเปลี่ยนตัวเองหมดเลย ผมได้บอกรักรุ่นพี่อีกครั้งแต่ว่ารุ่นพี่กลับมีคนที่ตนรักอยู่แล้ว ท้าย้อนกลับไปตอนนั้นผมจะไม่บอกรุ่นพี่ว่าผมชอบรุ่นพี่ ผมอยากเก็บเอาไว้ แล้วสารต่อมันทีหลัง จะมีวันนั้นรึเปล่าผมก็ยังไม่รู้เลยด้วยซ้ำไป แย่ใช้ไหมล่ะ