Twin love รักนี้มีแต่ป่วน

 
ในโลกใบนี้...ไม่มีคำว่า'บังเอิญ'...
จะมีก็แต่...'พรหมลิขิต'
วันต่อมา
08:00 น.
"วันนี้มีเรียนตอนบ่ายใช้ไหม?"พี่ธีโอที่ถามฉันหลังจากที่ออกมานออกมายืนรออยู่หน้าห้อง
"ค่ะวันนี้มีเรียนบ่าย"ฉันที่ตอบกลับไป เอ่อจริงด้วยเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ ไปหาพี่รากิก่อนดีกว่า แล้วค่อยไปหาอะไรทาน"เอ่อ พี่ธีโอค่ะ คือวันนี้อยากไปหาพี่รากิที่ห้องก่อนนะค่ะ"
“อืม”
ฉันที่เดินลงมา พอข้ามถนนไปก็เป็นเพนท์เฮ้าส์ สุดหรูของพี่รากิแล้ว แต่ดีที่ว่าฉันมีกุญแจหองพี่รากิอยู่ตอนนี้พี่รากิน่าจะตื่นแล้วด้วย ฉันที่ไขกุญแจห้องเปิดประตูเข้าไป ท้าจำไม่ผิดฉันมาทำความสะอาดที่นี้ จนใหม่แต่ทำไม มันถึงได้กลายเป็นแบบนี้ล่ะ กลิ่นเหล้าสุดยอดเลย
“พี่รากิค่ะ”พี่รากิที่นอนอยู่ตรงโซฟา ขวดเหล้าที่ว่างไว้เต็มห้อง อะไรเนี่ยกลับมาก็ดื่มหนักเลยหรอ
“โอ๊ยน่ารำคาญ อย่ามายุ่งคนจะนอน”พี่รากิที่ไม่ได้ลืมตามาดู ปัดมือฉันออกแล้วดึงผ้าห่มมาคลุมตัว ตัวเอง
“นี้ พี่ว่าเก็บห้องนี้ก่อนเถอะ”พี่ธีโอ ที่บอกกับฉัน ฉันที่มองรอบห้อง ดูไม่ได้เลย
“ก็ดีเหมือนกันค่ะ รกมากเลย”
30 นาทีผ่านไป
หลังจากที่เก็บห้องจนเสร็จเรียบร้อยพอดีเลยที่พี่รากิตื่นขึ้นมาพอดี ดูจะง่วงนอนสุดๆ
“พี่ค่ะ กว่าจะตื่นได้นะค่ะ”ฉันที่เก็บผ้าห่ม พี่รากินี้นะ ถึงจะถึงตื่นยังไง หน้าสดขนาดไหนก็ดูสวยตลอดเวลาจริงๆ ฉันล่ะก็หน้าสดยังกับศพT.T
“อะไรล่ะ หลบๆจะไปอาบน้ำโว๊ย”พี่รากิที่เดินเข้าห้องน้ำไป
ฉันที่เดินไปหลังครัว หิวข้าวจัง ที่นี้มีอะไรให้กินมั้ง ฉันที่เปิดถุง ออกมามีอาหารเต็มเลย ขนมก็มี เค้กก็ด้วย แต่รู้สึกจะขาดไม่ได้ก็พวกเหล้า นี้แหละ ซองบุรี พี่รากิสูบด้วยหรอ ไม่อยากเชื่อ แต่ก็เอาเถอะ ตอนนี้หิวข้าวที่สุดล่ะ
ฉันที่ทานข้าวจนหมด พี่รากิที่เดินออกจากห้องน้ำมาพอดี *0* อิจฉาหุ่นจัง ฉันอ้วนขึ้นอะ หน้าท้องถึงจะไม่มีพุง แต่ก็อ้วนอยู่ดีอะ
“อร่อยไหม”พี่รากิที่ ยืนพิงประตู ฉันที่พยักหน้าตอบเพราะข้าวอยู่ในปาก “ขอก็ไม่ได้ขอไอเด็กนี้”พี่รากิดูจะไม่ค่อยชอบใจเท่าไรหนัก ทำไมพี่ชอบโมโหด้วยนะ
“อ้าวน้องเพรทเซล เห็นรากิไหม”พี่ลูกพีชที่เดินลงมา จากห้อง พอเห็นฉันรีบวิ่งลงมาทันที
“อ่อ เห็นเดินเข้าไปในครัวนะค่ะ”
“จ๊ะ กินให้อร่อยนะ”พี่ลุกพีชที่เดินเข้าไปในครัว “อีรากิ มีคนโทรมาโว๊ยมาเร็ว ฉันรำคาญ”เสียของพี่ลูกพีชที่ดังออกมา สองคนนี้คุยกันเบาๆไม่เป็นหรอ
“อะไรล่ะก็บอกแล้วไง ตัดสายโทรศัพท์ถอดแบตฯ ทิ้งไปเลย”พี่รากิที่ตอบกลับมา เอาจริงๆนะ พี่เขามีอะไรกันแน่ แทนที่จะกับไปหาคุณพ่อที่ญี่ปุ่นก่อน ทำไมถึงกลับมาที่ไทยก่อนล่ะ
“พี่ค่ะหนูไปเรียนก่อนนะค่ะพี่”ฉันที่หยิบของแล้วเดินออกมาพร้อมพี่ธีโอ
“อ่า”พี่รากิที่ตอบกลับมา จากันมั้งก็ไม่ได้เลย
รากิ
“รากิ แกจะเอาไงว่ะนี้เขาโทรมาตามแล้ว แกจะเอาไง ต้องกลับแล้วนะโว๊ย”ลูกพีชที่โว๊ยขึ้นมา มันจะอะไรนักหนานะ สัญญาก็หมดไปแล้วจะมาอะไรนักหนาว่ะ
“ฉันไม่กลับ แล้วบอกไปเลยนะ สัญญาฉันก็ไม่ต่อ”ฉันที่รำคาญพวกที่โทรมาก็รู้อยู่หรอกนะ ว่าพวกหนังสือ โฆษณา ที่โทรมาตาม แล้วในจะบริษัทอีก
“รากิ แกกลับมาที่นี้ทำไมว่ะ แกต้องกลับญี่ปุ่นก่อนไม่ใช้หรอ ไปถ่ายแบบ โฆษณา จะได้จบๆแล้วแกก็มา ทำงานที่ไทยต่อ”มันก็ใช้ทำไมฉันถึงไม่ไปญี่ปุ่นก่อน ถึงฉันจะกลับจากนอร์เวย์มาแล้ว ก็น่าจะไปญี่ปุ่นก่อนจะได้ทำงานให้เสร็จๆไปจะได้ไม่ต้องมานั่งรำคาญแบบนี้ ก็นะเพื่อมาสารต่อความรักไงล่ะ คิดว่าจะไปกันได้ดี แต่ว่าคงสายไปแล้วล่ะ อยู่ที่นี้อีกสักพักแล้วไปญี่ปุ่น กลับมาไทย ยุ่งจริงๆเลย ท้าพวกนั้นตามมาไทยได้ก็ไม่ต้องยุ่งยากเลย
“เออ ลูกพีชทำไมไม่ให้ทางญี่ปุ่นมาถ่ายแบบที่ไทยไง ท้าหนังสือหรือโฆษณาเล่มในไม่มาก็ไม่ต้องถ่ายจบ โอเคนะ”ฉันที่บอกลูกพีช แล้วตัวเองก็หยิบ กระเป๋า “ฝากด้วยนะลูกพีช”ฉันที่วิ่งออกมาจากห้อง วันนี้ต้องไปมหาวิทยาลัยที่คูซ่านี้ ยังไงสะก็ได้ตำแหน่ง ผู้ช่วยศาสตราจารย์ มาแทนก็ดีใจอยู่หรอก
มหาวิทยาลัย คูซ่า
ฉันที่เดินด้วยความรีบ โดยไม่ได้มองทางว่าชนกับใครเขา
“โอ๊ย”เสียงของผู้ชายที่ฉันชน ฉันที่เงยหน้ามอง ผู้ชายคนนั้นกะจะด่าฉันแต่พอได้สบตากัน เท่านั้น ฉันก็รู้เลยว่าใคร
“พี่รากิ”
“เอส”