Twin love รักนี้มีแต่ป่วน

9.4

เขียนโดย โนเอล

วันที่ 24 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 22.46 น.

  11
  7 วิจารณ์
  13.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 3 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 15.10 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) 3 ปีผ่านไป

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

 

คุณเคยที่จะกลับมาสานต่อเรื่องบางเรื่องไหม?

ฉันเป็นคนหนึ่งที่เคยแต่ว่า...

ตอนนี้ความรักที่จะกลับมาสานต่อได้...

พังทลายลงแล้ว.

 

วันที่ 1 ธันวาคม 2528

สนามบิน

ฉันที่ยืนรอพี่สาว ที่บอกว่ามาถึงประเทศแล้วไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นวันนี้ด้วย T.T วันนี้มีนัดกับแฟนนะ แต่ก็ดีเหมือนกันที่พี่เขายอมมาด้วย เพื่อมารับพี่สาว สุดสวย ที่พึงกับมาจากเรียนจบที่ต่างประเทศ พอดีเลยจะได้ไปทานข้าวกัน

"พี่ธีโอขอโทษนะค่ะ ที่ต้องพามาด้วย"ฉันที่หันไปหาพี่ธีโอ แล้วก้มหัวขอโทษพี่เขาทันที

"ไม่เป็นอะไรหรอก พี่ก็อยากเห็น พี่สาวของเราเหมือนกัน"พี่ธีโอที่ยิ้มให้ คนอะไรไม่รู้น่ารักเป็นบ้าเลย

หน้าก็สวย จนฉันละอาย><

ฉันที่ยืนดูอยู่ ก่อนที่จะเห็นผู้หญิงที่มา ที่ถือกระเป๋าลากใบใหญ่ ใส่เสื้อโค้ทสีดำ ถุงน่องสีดำ รองเท้าส้นสูงผมสีขาว (ท้าฉันทำล่ะลดอายุตัวเองไปเยอะเลย) เธอที่ใส่แว่นกันแดด สุดๆเลยอะ ยังกับกำลังถ่าย MV อยู่เลย เด่นสะดุดตาขนาดนั้น พอมองไปก็มีผู้ชายเดินตามมาด้วย

“พี่ รากิค่ะ”ฉันที่ตะโกนเรียกพี่ รากิ(รากิคือแอลจากเรื่องLove Candy มัดหัวใจนายหน้าหวาน)พี่ที่เดินเข้ามาหาฉัน *0* ผู้หญิงอะไรจะสวยขนาดนี้ ยอมแพ้เลย กับความสวยของนางสมกับเป็นพี่เลย นี้หรอนางแบบระดับโลก

“ไงจ๊ะ น้องเพรทเซล”เสียงของผู้ชายที่ดังขึ้นมา เอ่อพี่เขาเป็น กระเทยอะนะ

“สวัสดีค่ะพี่ ลูกพีช”ฉันที่ยกมือไหว พี่ลูกพีชที่รับไหว้ฉัน

“พี่ รากิค่ะ นี้แฟนหนูค่ะ พี่ธีโอ”ฉันที่เดินไปหาแฟนตัวเอง พี่รากิ จากใบหน้านิ่งๆนั้น คิ้วที่ขมวดเข้าหากัน ก่อนที่พี่จะถอดแว่นออกมา แล้วเหมือนจะมองที่พี่ธีโอ

“ธีโอ”พี่รากิที่พึมพำออกมาเบาๆ “สวัสดีค่ะ ขอบคุณนะค่ะที่ค่อยช่วยดูแล เพรทเซล มาตลอด”พี่รากิดูจะทำหน้านิ่งสุดๆ แล้วใส่แว่นเหมือนเดิม “พี่ว่า ไปที่อื่นเถอะ ตรงนี้คนเขาดูเยอะ”

“ค่ะ ไปหาอะไรทานกันเถอะ”ฉันที่ลองมองรอบๆดู จริงด้วย มีแต่คนถ่ายรูปเต็มไปหมด แต่ว่านะพี่ รากิเป็นนางแบบนี้นะคงไม่แปลกเท่าไร

ร้านอาหาร

ขนาดในร้านยังไม่เว้นเลยล่ะ คนที่ยืนกันเต็มไปหมด พวกเราก็เอาโต๊ะที่มันเป็นส่วนตัวที่สุดแล้วนะ แต่ว่าส่วนตัวขนาดใน  แต่ไอรังสีอำมหิตนี้มันอะไรกันนะ น่ากลัวเป็นบ้า แรงกดดันมหาศาลนี้มันอะไรกัน การที่พี่รากิเป็นแบบนี้มันก็ไม่แปลกหรอก แต่ทำไมถึงมีรังสีอำมหิต กับ แรงกดดันมากขนาดนี้ด้วยล่ะ

“อะ...อาหารมาแล้วค่ะ”พยักงานที่มาเสริฟอาหารนั้นถึงกลับแทบจะรีบวางรีบไปทันที พี่รากิที่ตวัดตามองพนักงาน ทำให้พนักงานรีบวิ่งไปทันที

“พี่รากิค่ะ เลิกเถอะค่ะไอนิสัยแบบนี้นะ ทำไมกันค่ะ ผ่านไปตั้ง3ปี ทำไมพี่ไม่เปลี่ยนไปเลยล่ะค่ะ”ฉันที่พูดเสียงดังใส่พี่รากิเมื่อหมดความอดทน

“แกเป็นแม่ฉันหรอ”...ทำไมคำพูดของพี่รากิถึงได้ รู้สึกแย่ขนาดนี้นะT.T พี่สาวอะไรกันเนี่ย

“ก็เป็นน้องพี่ไงค่ะถึงเตือน”ฉันที่ตอบกลับไปแบบหาอะไรตอบกลับแทบไม่ได้

“ฉันแก่กว่าแก ตั้ง 6 ปีอย่ามาทำเป็นพูด แม่ก็ไม่ใช้”

“...”

เถียงไม่ออกเลยค่ะ ความเงียบปกคลุมแทนทันที เป็นผู้หญิงที่เปลี่ยนบรรยากาศได้ตลอดเวลาจริงๆ ถึงเวลาจะผ่านไป นิสัยของพี่รากิก็ยังเหมือนเดิม เป็นคนปากหนักไม่เปลี่ยนเลย

20 นาทีต่อมา

พวกเราที่ทานข้าวกันเสร็จหลังจากที่จ่ายเงินแล้ว พี่รากิก็ขอตัวไปพักที่เพนท์เฮ้าส์ 2 ชั้น สุดหรูของพี่ พี่ดูจะเย็นชาลง เวลาที่ฉันหวานกับพี่ธีโอ พี่รากิดูจะไม่ยอมพูดกับใครเท่าไร

“นี้ไปไหนต่อล่ะ”พี่ธีโอที่ถามฉันทำให้ตื่นจาก ภวังค์ ทันที

“ไปดูหนังกันเถอะค่ะ”ฉันที่จับมือพี่ธีโอแล้วเดินเข้าห้างไป จะว่าไปก่อนพี่รากิไปเรียนต่อพี่รากิกลับมาใครด้วยนี้นะ ใครกันนะ

.

.

.

.

จะพยายามอัพตอนเรื่อยๆนะค่ะ ^^ "หมึกสีดำ"

151025

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.3 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา