ยัยเฉิมคนนี้ผมจองน่ะ

     นี้ฉันก็มาใช้ชีวิตในบ้านวินก็เข้า 2 อาทิตย์แล้ว แต่วันนี้เป็นวันที่จะมีการเต้นรำ อยากจะร้องไห้ยังเต้นไม่เป็นเลย ทำไงดี

"นี้เธอ"

"นี้เธอ"

"นี้เธอ!"

"จ๊ะ มีอะไรเหรอ"ฉันพูดก่อนจะหันไปหาเจ้าของเสียง นั้นก็ไม่ใช่ใคร วิน นั้นแหละ

"เป็นอะไร"

"เปล่านิ"

"วันนี้จะมีงานเต้นรำที่โรงเรียนนิ วันนี้ตอนเที้ยงเธอต้องไปวัดตัวกับฉัน" วินพูดพร้อมกับยิ้มอย่างน่ากลัว

"ฮะ ไม่เอาอ่ะ"ฉันพูดก่อนจะเบื่อนหน้าหนี ถ้าไปเขาอาจจะรู้สัดส่วนเราเอาไปล้อจนเราอายแน่เลย ไม่เอาT/////T

"ไม่ได้ อย่าดื้อ ไม่งั้นเธอก็จะไม่ได้เงิน"วินพูดแล้วยิ้มเจ้าเล่ห์จนฉันกลัวจนตัวสั่น

"ก็ได้ ฉันจะไป"ฉันพูด

ยังไงเงินตอนนี้มันก็สำคัญที่สุดไม่งั้นฉันไม่มีที่ซุกหัวนอนแบบถาวรแน่ 

พักเที่ยง

ตอนนี้ฉันก็มาอยู่กับวินบนรถ เพื่อจะไปร้าน ฉันพึ่งรู้สึกตัวว่าเราสองคนจับมือกัน ทำไมเราต้องเขินด้วย-/////-

"ทำไมหน้าแดง ไม่สบายเหรอ"วินพูดก่อนจะเอาหน้าเข้ามาใกล้ ใกล้เกินไปแล้วนะ 

"ก็ไม่เห็นมีไข้เลย"เขาเอาหน้าผากมาชนฉันเพื่อวัดไข้ แปลกดี แต่ทำไมเราต้องชอบด้วยละ โอ้ยหยุดคิดได้แล้ว

หลังจากที่ฉันพยายามลบความคิดที่ออกจะ....นะ ก็ถึงร้านที่จะพามาตัด บอกเลยดูแค่นี้ฉันยังไม่ที่จะเข้าร้านเลย

"ลงจากรถสิ"วินพูด

ก็บอกแล้วว่าไม่กล้าลง

"เอ่อ ไปร้านอื่นไหม"ฉันพูดด้วยความไม่แน่ใจที่จะลง

"ร้านนี้ แล้วลงได้แล้ว"ฉันพูด

ฉันก็ลงจากรถไป แล้วเดินเข้าร้านไปกับวิน

"สวัสดีค่ะ เชิญวัดตัวค่ะ" พนักงานผลักฉันเข้าห้องแต่งตัว วัดทุกส่วนดีนะที่พนักงานไม่พูดเสียงดัง ฉันเลยไม่เขินซักเท่าไร

"คือ ท่านชายค่ะ มีอยู่2ชุดค่ะ ที่จะใส่ได้ มีสายเดี่ยวสีชมพูอ่อนประดับคริสตัส กระโปรงยาวเป็นระบาย ส่วนอีกชุด เป็นสีครีม กระโปรงเรียบ เกาะอก ท่านชายจะเลือกชุดไหนค่ะ"พนักงานพูด

"เอาชุดแรกดีกว่า ขอเสื้อคลุมขนสัตว์สีขาวด้วย"

"ได้ค่ะ"

เสร็จแล้วพนักงานก็เอาชุดที่นายวินเลือกมา เอามาใส่ให้ฉัน เขินจนขนหัวลุกแล้ว

"เสร็จแล้วค่ะ"

ฉันก็ออกมาในชุดที่วินเลือก ทำไมวินทำสายตาแปลกๆ

ฝ่ายวิน

ความจริงก็สวยนะ แต่ทำไมแว่น ไม่ได้ต้องถอด 

"เธอถอดแว่นแล้วใส่คอนแทคเลนส์ แต่ตอนน้ถอดแว่นก่อน"วินพูด

คงสวยมากจนฉันไม่อยากให้ใครเห็นแน่

"ไม่เอา ไม่ถอด"ฉันพูดก่อนจะเดินห่างจากเขา แต่เขาจับมือฉันทัน

"ทำไมถึงไม่ถอด"

"ฉันมันไม่สวย ฉันมันอัปลักษณ์"

"ไม่ เธอสวยมาก ตอนนี้ก็ยังสวย" 

นี้เราพูดไรออกไปเนี้ย โอ้ย-//////-

ฝ่ายเรา

ดีใจจังที่วินพูดแบบนี้ เราควรจะเปิดใจสินะ ผู้ชายคนนั้นก็เป็นแค่อดีตตอนนี้ฉันควรจะอยู่กับปัจจุบัน ฉันควรเปลี่ยนแปลงตัวเอง

"ได้ ฉันยอมใส่คอนเเทคเลนส์"

ฉันถอดแว่นให้วินดู หลังจากนั้นฉันก้เก็บเสื้อกลับขึ้นรถ แต่ฉันก็ลืมถามราคาวินไปซะสนิทเลย

หลังจากนั้นก็ถึงเวลาเต้นรำ