ยัยเฉิมคนนี้ผมจองน่ะ

     ตอนนี้ก็ได้เวลาที่ฉันจะต้องไปหาแม่วินแล้วซินะ ก็คงไม่มีอะไรหรอก ฉันได้เดินไปพร้อมกับวินแล้วขึ้นรถโดยไม่คิดอะไร จนฉันเผลอหลับไป

"นี้ถึงบ้านแล้ว"

"..."

"เฮ้ย!ตื่น"

"อืม ง้ำง้ำ เอาอีก"

"นี้เธอจะตื่นไหม ไม่ตื่นฉันจะ...หอมแก้มเธอ"

"..."

"เฮ้ย หลับลึกนะเธอ"

อยู่ฉันก็รู้สึกความอบอุ่นในแก้มข้างซ้ายของฉัน ฉันจึงลืมตาขึ้นมา ก็เห็นวินยืนรอข้างนอกรถอยู่

"ถึงแล้ว รีบๆออกมา"เขาพูดและก็ขวักมือฉัน 

ฉันก็รีบออกจากรถ แล้วก็ยืดเส้ยยืดสายก่อนจะเข้าบ้านของเขา

แม่เจ้าo_o เพิ่งเคยเห็นคฤหาสน์อันใหญ่โตยังกับหนังฝรั่ง โครตสวยอ่ะ แต่ดูแล้วถ้าให้เดินทั่วบ้านคงเมื่อยขามากอ่ะ ไหนจะทำความสะอาดบ้านอีก แต่เอ๊ะ!เขาก็จ้างคนใช้ได้นิ ทำไมต้องทำเองด้วยล่ะ นั้นสินะ หลังจากที่ฉันได้คุยกับตัวเองไปนานแสนนาน

"นี้เธอ มัวทำไรอยู่ ตามมา"วินพูด แล้วก็เดินนำหน้าฉันไปส่วนฉันก็ได้แต่เดินตามไปอย่างรวดเร็ว เพราะเขาเดินเร็วมาก

ผ่านไป10นาที

"ถึงแล้ว นี้คุณห้องทำงาน รอท่านในนี้ก่อน"เขาพูดแล้วก็อมยิ้มมุมปากแปลกๆ อะไรของเขาเนี้ยมาแนวไหนฮะ

ฉันก็ได้แต่นั่งรอ ในห้องทำงานที่ใหญ่โต ใหญ่กว่าห้องนอนฉันถึง3เท่า ทำไมต้องใช้พื้นที่เยอะขนาดนี้

แอ๊ด แอ๊ด

"ขอโทษนะที่มาสาย เธอสินะที่วินพูดถึง" 

อยู่ๆก็มีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้ามา ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเป็นใคร ก็แม่ของวินแหละ 

"ค่ะ ฉันชื่อ ปรายค่ะ"

"อ้อจ๊ะ ยินดีที่ได้เจอตัวจริงนะจ๊ะ"แม่ของวินพูดพร้อมยิ้มหวานให้ฉัน คนบ้านนี้เขาเป็นพวกยิ้มเจ้าเสน่ห์ซะจริง

"คือว่า หนูจะมาคุยเรื่องงานนะคะ"

"อ้อ แม่คิดว่าอยากให้ปรายเรียกว่าแม่ก่อนนะจ๊ะ"

อยู่ก็ให้พูดว่า แม่ ก็นะเขาก็คงอายุไล่กันละมั่ง ก็ดีนะ

"ค่ะ คุณแม่"

"จ๊ะ แม่คงให้ลูกเป็นผู้จัดการไม่ได้หรอกจ๊ะ แต่ถ้าเป็นแม่บ้านได้อยู่นะ"แม่ของวินพูดแล้วยิ้มอย่างมีความสุข

"หนูไม่เกรียงงานหรอกคะ เป็นได้หมดแต่หนูของเงินไปใช้หนี้ให้แม่ก่อนได้ไหมค่ะ"

แม่วินก็เงียบไปก่อนจะทำหน้ายิ้มแป้นให้ฉัน

"ได้สิ เท่าไรล่ะ"

"500,000บาทค่ะ"ฉันพูด

แม่ของวินทำได้เครียดไปแวบหนึ่ง ก่อนจะพูดว่า

"แต่เงินนั้น แม่ขอให้ตอนสิ้นเดือนนี้นะ แค่มีข้อแม้"แม่วินพูดแล้วอมยิ้มมุมปาก

"อะไรคะ"

"หนูต้องมาอยู่ที่บ้านแม่จนถึงสิ้นเดือนนับจากวันนี้เป็นต้นไป"

อะไรนะ แล้วเราจะบอกแม่ว่าอย่างไรเนี้ย ตายแน่

"เรื่องของแม่ของเธอฉันไปบอกเธอแล้วล่ะ แต่แม่เธอบอกแล้วแต่ปรายนะ"แม่วินพูดแล้วก็ยิ้มอย่างมีความสุข เอาไงดีล่ะเรา จะอยู่ที่นี้ก็จะใช้หนี้จนหมดได้นะ 

"ค่ะ ฉันขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะค่ะ"

"จ๊ะ"แม่ของวินยิ้ม ก่อนจะออกจากห้องไป