Love My Prince รักนะ ♥ เจ้าชายน้อยองค์น้อย

     “ผมจะเป็นคนปกป้องและดูแลพี่สาวเอง...นะครับ” ที่เขาพูดมาเนี่ย แทบจะไม่ได้ตอบคำถามของฉันเลยนะ

แอด~~~

     “ขออนุญาตค่า อริสอยู่รึเปล่า ฉันมาแล้วนะ” อ๊ะ! เสียงเกรซนี่ จริงสิ! ฉันเป็นคนเรียกเกรซเพื่อมาปรึกษาเรื่องเด็กคนนี้ โดยเฉพาะ เพราะว่าเกรซเป็นคนที่ให้คำปรึกษาไม่ได้ดีมาก

     “เกรซมาแล้วหรอ รอแปปนะ เดี๋ยวจัดห้องก่อน”

     “ไม่ต้องหรอก ไม่เป็นไรมันก็ไม่ได้รกอะไรมากหรอกนะ” ไม่ได้รกมาก แต่ก็รกสินะ เกรซช่วงแรกๆจะขี้แกรงใจ แต่ถ้าคุยไปประมาณสิบนาที ยัยนี่ก็จะไม่แกรงใจอะไรอกแล้วละ แสบ ซน ซ่า ครบเลยละ

      “งั้นฉันขอสัมภาษณ์อะไรเล็กๆ น้อยๆ หน่อยหนึ่งละนะคะ” มาแล้ว เจ้าแม่เกรซิลล่า (ก็อตซิลล่า) ฉบับดั้งเดิม

      “เอาละๆ คุณน้องชินรู้สึกยังไงที่ต้องมาอยู่กับสาวไร้เสนห์น่า...บลาๆๆๆ...แบบนี้”

      “นี่ๆ เธอพูดอะไรนะ ฟังไม่ค่อยถนัดเลย - - ”  ยัยนี่หลอกด่าฉันอีกแล้วละสิ

      “ถ้าถามผมว่ารู้สึกยังไง ก็คงจะรู้สึกว่าพี่นี่สุดยอดกล้าหาญ แล้วก็ใจดี ประมาณนั้นละครับ ^^ ”

หวี้ด หวิ้ว~~~

                ร่วมแรงร่วมใจประสานกันจังเลย

      “แหมๆ อยู่ด้วยกันแค่แปบเดียวเอง ก็รู้ถึงไส้ถึงพุงขนาดนี้เลยนะ ^^ ”

      “แล้วไอตรงใจดีเนี่ย แน่ใจนะ ว่าใช่อลิซจริงๆ” ฟิวส์ นายกลัวว่าจะไม่มีบทพูดรึไง เล่นพูดมาซะคนอื่นเค้าเสียหายหมดเลย - -

      “นี่ๆๆๆ พอเลยๆ จบการสัมภาษณ์ได้แล้ว” ฉันรีบโบกมือห้ามให้หยุด แล้วก็ไล่ให้กลับไปนั่งที่เดิม “แล้วเรื่องเด็กคนนี้ จะเอายังไงละ ฉันเรียกพวกเธอมาเพราะเรื่องนี้ต่างหากละ แล้วแม่ของฉันก็พยายามเออออให้ฉันมีแฟนแน่ๆ”

      “ก็ไม่ต้องยังไงอะไรมาก ก็ให้อยู่ที่นี่ ช่วยงานบ้านไปสักพัก แล้วเรื่องข้อมูลละก็...ฮึ ฮึ ฮึ เดี๋ยวฉันคนนี่จะจัดการให้เอง ท่านฟิวส์สุดเทพซะอย่างแค่เรื่องสร้างข้อมูลปลอมง่ายๆ สบายมาก ไว้ใจได้เลย”

      “ฉันเองก็เห็นด้วยนะ เรื่องเงิน เธอก็คงรีบแจ้นไปขอตังเพิ่มแล้วละสิ” รู้ดีจริงๆ รู้มากเกินไปจนล้นเลยละ “เท่านี่ทุกอย่างก็ลงตัวโอเคแล้วละ จริงไหมคะ คุณเจ้าบ้าน”

      “ถ้างั้น...ผมก็อยู่ที่นี้ได้ใช่มั้ยครับ พี่สาว♦♦ ♦ ” สายตาพิฆาตแบบนี่มาอีกแล้ว

      “อ่าๆ จะทำอะไรก็ตามใจแล้วกัน” เจอแบบนี่แล้วจะปฏิเสธได้ยังไงละ

      “ถ้างั้นก็...” เกรซยังไม่ทันพูดจบ ก็มีเสียงเคาะประตูดังขึ้น

     ก๊อก! ก๊อก!

     เสียงเคาะประตูบ้าน

     “สวัสดีครับ นี่เจ้าหน้าที่ตำรวจ ช่วยเปิดประตูให้เข้าไปตรวจค้นด้วยครับ! ”

     “เฮ้ยๆ!! ซวยแล้ว”

     “แล้วจะเอาไงดีละ คิดสิๆ” ฉันรีบคิดวิธีด้วยหัวสมองอันปราดเปรื่องนี้ แต่พออยู่สถานการณ์แบบนี้ทีไรก็ไม่เคยคิดได้ทันท้วงที แล้วหลังจากสิ้นเสียงของคุณตำรวจ พวกเราทั้งหลายต่างก็อยู่ไม่เป็นสุข วิ่งแล้นกันให้พล้าน ถ้าตำรวจมาเห็นแบบนี้ จะไม่สงสัยอะไรก็คงจะเป็นไปไม่ได้เลย

     “ยังไงเราก็รีบไปเปิดประตูให้เขาก่อนเถอะ ไม่งั้นพวกคุณตำรวจอาจจะบุกเข้ามาแน่” เกรซเพื่อนรักที่สุดจะพึ่งได้ก็พูดขึ้น แล้วมองด้วยน่าตาจริงจังแตกต่างจากเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิง เลยทีเดียว หน้าแบบนี้แปลว่าเธอกำลังจะเอาจริง!“แล้วก็ ลิซ! เธอไปเปิดประตูก่อนนะ เดี๋ยวพวกฉันเอาตัวชินคุงไปซ้อนก่อนแล้วจะตามออกไป” ฉันทำตามที่เกรซ แล้วออกไปเจอกับคุณตำรวจเพียงคนเดียว

     แอดดด~~~

     “สวัสดีค่ะ พวกคุณตำรวจมีอะไรหรอคะ?” ฉันพยายามทำหน้าตานิ่งๆและไม่เหลียวมองไปด้านหลัง มีคุณตำรวจมา 3 คน ยืนเรียงหน้ากระดาน แล้วต่างมองมาที่เสียงเปิดประตู

     “พวกเราได้รับแจ้ง จากเพื่อนบ้านของคุณ ว่ามีคนนอนตายอยู่หน้าบ้านของคุณ ทางเราเลยมาตรวจสอบ” นอนตาย ก็จริงที่สภาพแบบนั้นก็คงจะเหมือนปานตาย แล้วไอการนอนไม่ยอมตื่นนั้นอีก แต่พวกคุณป้าข้างบ้านนี่ หูตาไวจริงๆ “แล้วคุณซึ่งเป็นเจ้าของบ้าน พอจะทราบหรือเห็นเด็กหนุ่มคนนั้นบ้างมั้ยครับ?” โดนถามเข้าแล้ว คงจะต้องถูไถไปว่าเป็นน้องชายนั้นแหละนะ

      “เป็นน้องชายที่พึ่งมาจากต่างประเทศนะ พอดีว่าระหว่างทางโดนหมาที่ไหนก็ไม่รู้กัดเอา แล้วพอจะกลับมา ก็ยังไม่ทันเข้าบ้าน ก็ล้มลงซะงั้น เรื่องก็เป็นแบบนี่ละค่ะ” ฉันไปเป็นนักเขียนนิยายได้เลยละมั้งเนี่ย แล้วไอคำพูดแบบนี่ พวกคุณตำรวจเขาจะเชื่อกันมั้ยเนี่ย

      “อ๋อ หรอครับ” เชื่อด้วย O_o เนียนจังเลยนะฉัน “งั้นพวกเราขอตัวก่อนขอบคุณสำหรับความร่วมมือ สวัสดีครับ” เขายืนตรงทำความเคารพแล้วกลับไป จะว่าไปแล้ว ก่อนหน้านี่ตอนที่คุยกับคุณแม่ แม่ก็ถามว่ามีตำรวจมาหารึเปล่า แต่พวกคุณตำรวจก็ไม่ได้ถามนอกจากเรื่องเด็กคนนั้นเลย ก็คงจะไม่มีอะไรมั้ง

      “จ่าครับ ก่อนหน้านี้ มีสายเข้าจากเมืองนอก แล้วเนื้อความที่แจ้งมา อยู่แถวๆนี้ด้วยละครับ จะตรวจเลยรึเปล่าครับ” นายตำรวจคนหนึ่งหยุดเดิน แล้วหันไปถามกับคุณตำรวจที่มียศเป็นจ่า

      แถวนี้! โทรจากเมืองนอก! คุณแม่รึเปล่าเนี่ย ถ้าใช่แล้วทำไมแม่จะต้องให้ตำรวจมาตรวจสอบด้วยละ... หลังจากที่พวกคุณตำรวจออกไปได้ประมาณสิบนาที ก็พากันเดินไปเดินมา อยู่แถวๆหน้าบ้านของฉัน แบบนี่คงต้องอยู่ในบ้านไปซักพักแล้วละ จะว่าไปแล้วพวกยัยเกรซ พากันไปซ้อนถึงป่าช้าไหนแล้วละเนี่ย มาช้ากันจริงๆ

      “ลิซๆ พวกตำรวจไปกันรึยัง” เกรซรีบวิ่งมาหา แต่พวกชินกับฟิวส์ก็ไม่กลับมาด้วย

      “แล้วสองคนนั้นละ”