[3P]เมื่อผมเป็นชู้...กับเมียชาวบ้าน

 

 

ตอนที่๙ เสี่ยภูกับป๋าติน

 

 

 

 

ผมขึ้นมาบนห้องก็เจอไอ้ภูนั่งหน้าบูดเป็นตูด สงสัยคงไปอาบน้ำแล้วเรียบร้อย ฮ่า ๆ นึกแล้วก็ยังขำ

“ถ้ามึงยังไม่เลิกทำหน้าตาแบบนั้นนะมึง”มันถลึงตาใส่ผม ผมก็เดินเซๆ ไปทางอื่นที่ไกลมือไกลตีนมันที่สุด มันยิ่งทำหน้าบูดใหญ่ ถ้าเป็นสาว ๆทำ ก็คงจะพอดูน่ารักนะ แต่นี่มันไอ้ภูครับ ไม่มีอะไรจะบรรยายนอกจากคำว่า น่าถีบมาก ผมล้มตัวนอนลงบนเตียงทันที ขี้เกียจอาบน้ำแล้ว มันก็ตามมาวุ่นวายกับผมด้วยการใช้เท้าเขี่ย ๆตัวผม ไอ้นี่นิ เล่นตีนเลยเหรอ ผมก็ปัดๆออก

“อย่ายุ่งกับกู”

“แหวะ มึงไปอาบน้ำไป๊”แล้วมันก็ถีบผมตกเตียงไปเลยครับ เชี่ย! ผมโงหัวมามองมันที่ยืนยิ้มแบบสะใจนักหนาอยู่ เดี๋ยวมึงๆ กูจะไปแหวะอ้วกใส่หน้ามึงอีกรอบเลยคอยดู

“ทำไม มองทำไมอยากหรือ”มันทำหน้าหื่น ๆ

“ไอ้เหี้ย ใช้เล็บขบคิดรึไง”แม่ง ผมดันตัวเองลุกขึ้นมาจากพื้นอย่างทุลักทุเลไอ้ภูกระโดดขึ้นมาบนเตียงกอดหมอนมองผมอยู่ มองเหี้ยอะไรของมันนักหนาวะ

                “ไปอาบน้ำ รึจะให้กูอาบให้ หือ”เหอะ ถ้าให้ไอ้ภูอาบให้คงไม่ได้อาบอย่างเดียวหรอก ผมก็รีบเข้าไปในห้องน้ำทันที น้ำเย็น ๆช่วยให้สร่างขึ้นมานิดหน่อย จนอาบไปได้สักพักถึงมีสติว่า ลืมเอาผ้าเช็ดตัวเข้ามานี่หว่า ผมค่อย ๆแง้มประตูออกไปดู เห็นไอ้ภูนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง

“เฮ้ย”ผมส่งเสียงเรียกมันหันมามองเลิกคิ้วกวนตีน ๆ

“อะไร จะอ่อยกูเหรอ”อีกแหละ ใช้เล็บขบอีกแล้วนะมึง ผมถอนหายใจกับความคิดของมัน

“หยิบผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อยดิ”

“มาเอาเอง”มันยิ้มเจ้าเล่ห์ เรื่องอะไรผมจะต้องแก้ผ้าออกไปให้มันดูด้วย ถึงมันจะเคยเห็นก็แล้วเถอะ เหมือนโชคจะช่วยผม เพราะไอ้ตินกลับมาแล้ว

“เอ่อ ไอ้ตินมึงช่วยหยิบผ้าเช็ดตัวให้กูหน่อย”โชคดีที่มันยอมไปแต่โดยดี ไม่คิดจะแกล้งผมเหมือนไอ้ภูแต่มันก็มองหน้าผมแปบนึง ผมลอบมองสีหน้ามันว่ามันอยู่โหมดไหน ค่อยโล่งหน่อยเมื่อผมเห็นสีหน้ามันกลับมาเป็นปกติแล้ว

“กูกะจะแกล้งมันซักหน่อย”ไอ้ภูทำเสียงจิ๊จ๊ะในลำคอ ขอให้กูอยู่อย่างสงบบ้างเถอะ หลังจากที่รีบใส่เสื้อผ้า ปกติถ้าอยู่คนเดียวผมใส่แค่บอกเซอร์เท่านั้นแหละ แต่มีมันสองคนมาอยู่ด้วยก็ชักไม่ปลอดภัยเข้าไปทุกที

……………………………………

ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่ค่อยชินการใช้ชีวิตโดยมีมันสามคนมาป้วนเปี้ยนแบบนี้ แถมยังมาจัดการวุ่นวายกับชีวิตผมอีก ผมก็ไม่รู้จะทำอย่างไงแล้ว ก็ได้แต่ทน ๆไป เฮ้อ ไอ้ฟิกเซ็ง แต่ตอนนี้!ถ้าพวกมันคิดจะอยู่ห้องผมผมว่ามันก็ต้องมีการวางกฎกันหน่อย นี่อะไร ปล่อยให้ห้องรกขนาดนี้ ขยะก็กองเบ้อเร่อ จานก็ยังไม่ได้ล้าง ปกติไอ้ตินมันก็ล้าง แต่เดี๋ยวนี้มันยุ่งบวกกับที่มันผีเข้าผีออก ผมปรายตามองไอ้ภูที่นอนเกาพุงดูทีวีสบายใจเฉิบ ไอ้ตินก็เสียบหูฟัง นั่งทำมิวสิคเอ็มวี วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์น่ะครับ ก็เลยมีเวลาสำรวจห้องของตัวเอง

ปัง!

ผมตบโต๊ะเสียงดัง ได้ผล ไอ้ภูสะดุ้งหันมามองผมด้วยสายตาขุ่นมัวโทษฐานที่ไปขัดจังหวะการดูหนังของมัน แต่ไอ้ตินมันไม่ได้ยินเพราะมันเปิดเพลง ผมเดินไปดึงหูฟังออกมา ไอ้ตินมันก็มองหน้าผมแบบงง ๆ

“เอาล่ะ ถ้าพวกมึงคิดจะมาอยู่ห้องกูล่ะก็ กรุณาช่วยฟังที่กูพูดหน่อย”ผมฝืนใจพูดดีกับพวกมันเต็มที่ ไอ้ภูเลิกคิ้วมองผม ไอ้ตินยังคงมองผมด้วยสายตางงเหมือนเดิม งงอะไรของมึงนักหนา หมั่นไส้

“มีอะไรก็รีบพูด กูจะดูหนัง กำลังมันส์เลย”

“มึงช่วยรักษาความสะอาดห้องกูหน่อยได้ไหม แล้วขยะอ่ะ เอาไปทิ้งด้วย”ผมพยักเพยิดไปที่ถังขยะล้น ๆของไอ้ภู ไอ้ตินยังไม่เท่าไหร่  ไอ้ภูนี่ตัวดีเลย

“หือ กูก็ทิ้งของกูหนักหัวมึงตรงไหนไม่ทราบ”มันตอบหน้าตากวนตีน

“มันไม่หนักหัวกูหรอก แต่กลิ่นมันรบกวนกูเว้ย แล้วนี่ก็ห้องกู มึงมาอยู่ก็ต้องรักษาความสะอาดด้วยดิวะ”ขนาดผมไม่ใช่คนที่รักษาความสะอาดมากนะ ยังต้องออกปากพูดกับไอ้ภู

“เออ ๆเดี๋ยวกูก็ทำเองแหละ บ่นมากจริง”มันพูดแค่นั้นแล้วันไปดูหนังต่อ ผมก็ถอนหายใจเฮือกใหญ่ สุดท้ายผมก็ต้องไปล้างจาน เพราะจานจะไม่มีใช้อยู่แล้ว ขณะที่กำลังเรียงจานอยู่ไอ้ตินก็เดินมาดึงจานออกจากมือผม ยังดีที่มีสำนึกมาช่วย

“เดี๋ยวกูช่วย”ผมก็ดึงจานกลับ

“กูทำเองได้ แค่นี้เอง มึงไปเอาผ้าไปซักดิ”ใช้มันซะเลย อยากอาสาดีนัก มันก็ว่าง่ายยอมเอาผ้าลงไปซัก แต่เนื่องจากผ้ามันเยอะทั้งของผมแล้วก็มันสองคนอีก มันก็เลยเอาไปไม่หมด ไอ้ภูก็เลยต้องมาช่วยอีกแรง พอมันสองคนออกไปแล้ว รู้สึกว่าห้องทั้งห้องดูเงียบลงไปเยอะเลย ผมก็ค่อยสบายใจหน่อย ได้อยู่คนเดียว แต่ก็สบายใจได้พักเดียวแหละ สักพักมันก็มาวุ่นวายกับผม ทั้งไอ้ภูกับไอ้ตินนั่นแหละ นี่สรุปว่าพวกมึงมาช่วยกูล้างจานรึมาป่วนกูเนี่ย แค่ล้างจานทำไมมันถึงได้เลอะขนาดนี้วะ!!

“กูว่าออกไปข้างนอกดีกว่าป่ะ”ไอ้ภูเอ่ยชวนหลังจากที่ทำภารกิจล้างจานเรียบร้อยแล้ว

“เออ ก็ดีเหมือนกัน ไม่เคยออกไปกับไอ้ฟิกซักที”ไอ้ตินดันเออออเห็นด้วย ความจริงผมก็อยากไปแต่ไปกับพวกมันสองคนนี่ เปอร์เซ็นมันก็ลดลงทันที แต่มีรึที่ไอ้ฟิกจะไปขัดใจคนอย่างไอ้ภูได้ ยิ่งมีไอ้ตินเป็นกำลังเสริมอีก

“มึงจะเอามอไซไปเหรอ”ผมถามด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อไอ้ภูมันคร่อมรถมอเตอร์ไซเรียบร้อยแล้ว มึงเอาอะไรคิดวะ ไอ้ภู!ผู้ชายอัดกันไปสามคน คงเป็นภาพที่แบบอุบาทว์น่าดู

“เออดิ มึงตาบอดเห็นเป็นรถสปอร์ตรึไง”มันจิกกัดผมด้วยคำพูด

“เร็ว ๆดิ”ไอ้ตินเร่งผมเมื่อผมรีรอไม่ซ้อนไอ้ภูซักที ไม่พูดเปล่ามาจับก้นผมอีก ผมส่งสายตาเอือม ๆไปให้มัน ต้องหาทางถึงเนื้อถึงตัวกูตลอด

“เร็ว ๆน้องเดี๋ยวพี่พาแว๊น”ไอ้ภูมันบีบแตรเร่ง ผมก็เลยทำใจขึ้นไปซ้อนไอ้ภู มีไอ้ตินตามหลังมา ผมนี่แบบโดดเบียดเต็ม ๆอ่ะ

“มึงอย่าจับเอวกูนะ”เหมือนชี้โพรงให้กระรอก มันคว้าหมับเข้าที่เอวผมทันทีเลย ไอ้ภูก็ขี่ช้าอย่างกับเต่า ผมก็อายนะ ไอ้ตินมันเล่นกอดผมแล้วเอาคงมาเกยไหล่ผมไว้อีก ผมนี่เอาหน้ามุดอยู่กับหลังไอ้ภูอย่างเดียวเลย กว่าจะถึงห้างหน้าผมหนาไปหลายเมตร มันพาผมมาซื้อโทรศัพท์ใหม่  ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมมันต้องพาผมมาซื้อ ผมมาเองได้มั้ง ทำอย่างกะผมเป็นเด็ก พอมาถึงร้านขายมือถือพวกมันสองคนก็เริ่มเปิดการโต้วาทีกันทันที ว่ารุ่นไหนดี รุ่นไหนไม่ดี พนักงานขายก็ยืนมองพวกมันตาปริบ ๆ มันสองคนเถียงกันอยู่หลายสิบนาทีแล้วก็กวักมือเรียกผมที่ยืน อยู่ห่าง ๆ สรุปคือมันให้ผมไปเลือกเอง ไม่เข้าใจว่ามันจะยืนเถียงกันให้เสียเวลาทำไม ไอ้ฟิกปวดหมอง พวกมันสองคนยังไม่จบครับมันลากผมเข้าร้านนู่นออกร้านนี้ ซื้อนู่นซื่อนี่เยอะแยะ บ่นไปงั้นแหละ ก็เงินพวกมันอยู่ดี แต่ผมก็ชะงักเมื่อเห็นใครบางคนคล้าย ๆกับไอ้โป้ มันมาเที่ยวกับแฟนมัน ผมเห็นมันก็ซีดเลย ไม่อยากให้มันเห็นว่าผมมากับไอ้สองคนนี่ ผมทำท่าหันรีหันขวางหาที่หลบ ไอ้โป้มันปากหมาพอ ๆกับไอ้ชายนั่นแหละ

“เป็นอะไรของมึง ยุกยิกอยู่ได้”ไอ้ภูมันถามเสียงรำคาญ ๆ เมื่อหันมาเห็นผมทำตัวแปลก ๆ มันมองไปรอบ ๆอย่างจับผิดจนไปเจอไอ้โป้ที่อยู่ข้างหน้าอีกไม่กี่เมตรมันก็จะเดินมาทางนี้แล้ว

“อ๋อ…เพื่อนมึงนี่เอง”มันหันมาโอบเอวผม ผมก็ปัดมือมันออก อีกข้างก็พยายามสะบัดมือไอ้ตินออกแต่มันยิ่งกำแน่นขึ้นไปอีก

“อ้าวไอ้ฟิก”มันทำหน้าแปลกใจที่เจอผม แต่ต้องแปลกใจยิ่งกว่าเมื่อเห็นคนที่มากับผม มันมองไอ้ตินที่จับมือผมอยู่สลับไอ้ภูที่โอบเอวผมหลวม ๆ ผมหน้าร้อนผ่าววาบ ๆ มึงอย่าถามอะไรกับกูเลยนะเว้ย

“เอ่อ ว่าไง”เหงื่อตกเลยกู

“มึงมากับใครวะ”มันทำหน้างง ๆ มันคงจำไอ้ภูไม่ได้

“เอ่อ….”ทั้งไอ้ภู ทั้งไอ้ตินพร้อมใจกันกดดันผมทางสายตา ผมรู้ว่าถ้าผมบอกไอ้โป้ว่ามากับเพื่อน มันต้องทำอะไรบ้า ๆกับผมแน่ ผมกลืนน้ำลาย ไอ้โป้เลิกคิ้วมองผม

“คือกูมากับ……..”ทำใจไม่ได้ว่ะ

“…กูมากับแฟน”ผมตอบมันเสียงแหบ ๆ กูอายย มันสองคนยิ้มอย่างพอใจกับคำตอบ

“แฟน คนไหนวะ”มันถามต่อ ท่าทางยังคาใจอยู่

“ก็….”อ๊ากกก กูพูดไม่ได้ เข้าใจมั๊ย     

“สองคนเลยเว้ย เพื่อนมึงโชคดีนะ ได้แฟนทีเดียวสองคน”คราวนี้ไอ้ภูมันเป็นคนพูด สงสัยมันจะรำคาญผมมั้ง ไอ้โป้ท่าทางตกใจ

“หา สองคน”ยังงงไม่เลิกอีก

“เออ ไอ้ฟิกขอสอง”ไอ้ตินมึงพูดอะไรของมึง

“…”สัด พูดอะไรของมัน ผมทำหน้าไม่ถูก ไอ้ตินหัวเราะหึ ๆ แล้วลากผมออกมาจากไอ้โป้ มันคงรู้ว่าผมอาย

“น้องฟิกอยากได้อะไรอีกไหมครับ เดี๋ยวป๋าตินจะซื้อให้”มันมากระซิบที่หูผม ผมก็ยิ่งอายหน้าแดงหูแดงไปใหญ่ พูดอะไรของมันวะ ไอ้ภูก็เป็นไปกับเขาด้วย

“บอกเสี่ยภูมา เดี่ยวเสี่ยภูจัดให้”

“พวกมึงเล่นเหี้ยอะไรเนี่ย กู…กูจะกลับแล้วเว้ย”ผมรีบเดินหนีพวกมันมาก่อน อะไรเนี่ย ทำไมหน้าผมร้อนขนาดนี้ ผมยกมือลูบหน้าตัวเอง เป็นครั้งแรกที่รู้สึกเสียศูนย์แบบนี้ แต่สุดท้ายผมก็ยังไม่ได้กลับเพราะถูกมันลากมากินข้าวเคล้าบรรยากาศอันโรแมนติก อ้วกกกกกกก กูจะอ้วก มันเลือกร้านติดริมแม่น้ำ ส่วนมากคู่รักเขาจะนิยมมานั่งร้านนี้เพราะบรรยากาศมันดี ซึ่งผมไม่ถูกกับไอ้อะไรแบบนี้เลย แถมมากันสามคนอีก ไอ้หิวก็หิว แต่เห็นตาเยิ้ม ๆ ของมันก็กินไม่ลง

“น้องฟิกสั่งเอาเลยนะครับ ไม่ต้องเกรงใจป๋านะ ป๋าเป้าตุงเอ๊ย กระเป๋าตุง”ไอ้ตินยิ้มนิด ๆ สัดป๋าพ่อมึงสิ ผมนี่หน้าหดเหลือสองนิ้วเพราะคนที่มารับออเดอร์เป็นผู้หญิง พอได้ยินไอ้ตินพูดน้องเขาก็หัวเราะคิกคักขึ้นมา ไอ้ภูก็นั่งอมยิ้มเลว ๆของมัน กูหมดอารมณ์แดกข้าวแล้ว บรรยากาศสวย นี่แทบไม่เข้าสายตา

“เอ้า น้องฟิกไม่สั่งเดี๋ยวเสี่ยภูสั่งให้แล้วกันนะครับ”แล้วมันก็หันไปสั่งกับน้องผู้หญิงคนนั้นที่ยังคงมีรอยยิ้มแปะอยู่บนหน้า พวกมึงสองคนสนุกกันนักใช่ไหมมมม

“ไม่กินล่ะ น้องฟิกหรือต้องให้ป๋าป้อนให้”

“มึงเลิกพูดแบบนี้เหอะ กูจะอ้วก”กูรับไม่ได้อย่างแรง

“มะ ๆเดี๋ยวกูป้อน”ไอ้ตินมันยื่นช้อนที่ตักกุ้งแช่น้ำปล่ามาให้ผม ผมก็ปัดออก คนมองเยอะแยะ ไอ้ภูก็ตักให้ผมนะ…ตักแต่ผัก ส่วนตัวมันเองแดกหมู ไอ้เวร ผมรู้สึกว่ามีใครกำลังจ้องมองผมอยู่ ผมก็เลยหันไปมองก็เจอกับไอ้เด็กคิม มันรีบหลบสายตาไปทางอื่นเมื่อเห็นผม มันมากับผู้ชายตัวใหญ่ ๆ ผมคาดว่าน่าจะเป็นลูกค้ามันนะ เพราะเห็นไอ้เด็กนั่นตักอาหารให้ด้วย

“มึงมองอะไร”ไอ้ภูถามด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด ผมรีบถอนสายตากลับมา

“เปล่า ก็มองไปเรื่อย ๆนั่นแหละ เฮ้ย อันนี้อร่อยว่ะ มึงลองชิมดิ”ผมรีบตักปลาสามรสไปให้มันกับไอ้ตินชิม ไอ้ตินมันก็มองหน้าผมแบบจับผิด

“กูก็นึกว่ามึงมองไอ้เด็กนั่นซะอีก”ไอ้ภูดันรู้ทันอีก

“บ้าดิ”

“หึ กูเห็นมันมองมึงตาถลนเลย”

“เหรอ ก็กูหล่อไง”ผมส่งยิ้มแหย ๆให้มัน ไอ้คิมมันยังคงมองมาทางผมอยู่ หวังว่าจะไม่มีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้นอีกนะต่างคนต่างอยู่ล่ะกันนะไอ้คิมเอ๊ย