[3P]เมื่อผมเป็นชู้...กับเมียชาวบ้าน

บทนำ

...ผมชื่อฟิก ชอบทำอะไรที่มันท้าทาย ผมก็เลยแอบเป็นคบกับแฟนชาวบ้านเขา ฟังไม่ผิดหรอกครับ ผม‘แอบคบ’แฟนคนอื่นจริงๆ ถึงมันจะดูเป็นรสนิยมที่ออกจะแปลกประหลาดไปสักนิดแต่มันก็สนุกดี ตื่นเต้น ระทึกขวัญ เหมือนแบบที่ผมอยากเจอ แต่มีข้อแม้อยู่หนึ่งอย่างคือ ห้ามให้ใจกับแฟนชาวบ้านเขาเด็ดขาด เพราะสิ่งที่ผมให้และต้องการก็มีเพียงแค่ ‘เซ็กซ์’อีกรูปแบบหนึ่งเท่านั้น ผมไม่ต้องการ การผูกมัดจากคู่นอน ถ้าผมไม่ระวังเผลอให้ใจไปล่ะก็ คนที่เจ็บก็คือผมเอง และมันก็จะไม่ใช่เรื่องน่าสนุกอีกต่อไป
แต่ตอนนี้ผมกำลังสนุกอยู่กับ พี่อันแฟนของไอ้ติน รุ่นพี่ที่มหาลัยผมเอง แต่มันเรียนเกษตร ผมเรียนสถาปัตย์ คณะคู่แค้นกันเลยล่ะ ตอนแรกผมก็แปลกใจมากที่รู้ว่ามันเเอบมากกเมีย(ผู้ชาย)ของมันไว้ที่หอนี้ เพราะเท่าที่ผมเคยเจอมัน ไอ้ตินมันก็ออกจะแมน สาวล้อมหน้าล้อมหลังเป็นว่าเล่น

แต่ก็อย่างที่เห็น มันคงจะชอบแบบนี้มากกว่า แต่เสียใจด้วยนะ มึงกำลังโดนเมียมึงสวมเขาว่ะ คิดแล้วก็สะใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ทำไม แต่มอ.ผม มันมีธรรมเนียมแปลกๆคณะเกษตรกับสถาปัตย์มันไม่ค่อยกินเส้นกันสักเท่าไหร่ แถมคณะก็ดันมาอยู่
ใกล้ ๆกันอีก และก็เป็นเรื่องที่ออกจะบังเอิญที่ไอ้ตินมันอยู่ข้าง ๆห้องผมนี่เอง ผมมองร่างที่อยู่ใต้ร่างผม ด้วยความรู้สึกตื่นเต้นเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา...
"ฟิก เบา ๆหน่อย เดี๋ยวคนอื่นได้ยิน"ไม่ทันเเล้วมั้ง เมื่อกี้พี่อันร้องซะลั่นเมื่อผมแทรกตัวเข้าไปจนสุด

"โทษทีพี่"ผมบอกเสียงสั่น ๆ ผมเร่งจังหวะเร็วขึ้นเมื่อรู้สึกว่าช่องทางของอีกฝ่ายตอดรัดแน่น รู้สึกดีเป็นบ้า ผมก้มลงไปจูบพี่อันเพื่อปิดเสียงครางนั้น แลกลิ้นกันสักพักผมก็ผละออกมาขบ กัดที่ยอดอกที่เเข็งเป็นไตแทน
"อื้อ ฟิก พี่เสียวจังเลย"ผมเร่งจังหวะเมื่อรู้ว่าตัวเองใกล้จะถึงจุดระเบิด ผมส่งเสียงพอใจออกมา ก่อนที่จะเสร็จไปพร้อมกับพี่อัน
"พี่มีความสุขจังเลย ฟิก"พี่อันโน้มตัวมาจูบผมเบา ๆ พูดอย่างกับไม่ค่อยได้นอนกับไอ้ตินอย่างนั้นแหละ

"แล้วไอ้ตินล่ะ"ผมถามเมื่อพี่อันผละมาจากริมฝีปากของผม

"ช่วงนี้ตินงานยุ่งกับแปลงเกษตร แล้วก็อะไรหลาย ๆอย่างเป็นมาอาทิตย์กว่าเเล้วเนี่ย"ช่วยไม่ได้นะไอ้ติน มึงปล่อยให้แฟนมึงเหงาเองนะเว้ย จะมาโทษผมไม่ได้

"งั้นผมกลับก่อนนะพี่"ผมบอกพลางหยิบเสื้อมาสวม ผมไม่มีเหตุผลที่จะอยู่ต่อเพราะสิ่งที่ผมมองหาก็แค่ ความสุขของตัวเองเท่านั้น อีกอย่างก็กลัวไอ้ตินมันกลับมาแล้วมาเจอช็อตเด็ดเข้า

"เดี๋ยวก่อนสิฟิก อยู่กับพี่ก่อน พี่เหงา อยากมีเพื่อนคุย"ผมหันไปมองพี่อันออกจะรำคาญนิดหน่อย ก็เป็นซะแบบนี้

"ผมเป็นคู่นอนพี่ ไม่ใช่เพื่อนคุย"พี่อันหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของผม

"ทำไมฟิกพูดแบบนี้ล่ะ”

"ผมจะบอกให้นะ ผมไม่ได้นอนกับพี่แค่คนเดียว"ยังมีของคนอื่นให้เล่นสนุกอีก แต่ผมก็ป้องกันตลอด เรื่องแบบนี้จะมาวางใจไม่ได้ พี่อันทำหน้าบึ้งเหมือนไม่พอใจ ก่อนจะคว้าหมอนมาฟาดผมเต็มแร

"โอ๊ย อะไรเนี่ย"ผมยกมือป้องหัวไว้

"ทำไมฟิกทำแบบนี้วะ"

"ผมบอกพี่ไปแล้ว ว่าเราแค่สนุกกัน พี่จะจริงจังทำไม พี่เองก็มีแฟนอยู่แล้วนี่"พี่อันนิ่งเมื่อคำพูดของผมกระทบใจพี่เขาเต็ม ๆ

"ฟิก...ให้พี่เลิกกับตินก็ได้ เเล้วเรามาคบกันนะ"พี่อันมองผมด้วยใบหน้ามีความหวัง

"ไม่ได้หรอกพี่่ แบบนั้นมันไม่สนุก ผมไม่อยากมีโซ่มาคล้องคอ ไปก่อนนะ"ผมรีบลุกจากเตียงเดินไประเบียงหลังห้องเป็นวิธีที่ผมเข้ามา ระเบียงมันติดกันก็เลยปีนมาได้

"งั้นพี่จะบอกเรื่องทั้งหมดให้ตินรู้"พี่อันขู่ ผมก็ยกยิ้มอย่างไม่ทุกข์ร้อนอะไร

"ถ้าพี่อยากให้มันรู้ก็เชิญ เรื่องของผมกับพี่ก็เป็นอันจบ"ผมไม่เสียอะไรอยู่แล้ว

"พี่จะบอกตินว่าฟิก ข่มขืนพี่"ผมเบิกตากว้างมองพี่อัน ไม่คิดว่าความคิดแบบนี้จะออกมาจากคนอย่างพี่อันที่ดูไม่มีพิษสง แต่ผมน่าจะรู้ คนไม่มีพิษสงจะมาแอบนอนกับผมลับหลังไอ้ตินได้ยังไง แล้วจะให้ผมทำยังไง...ยอมงั้นเหรอ

หึ ไม่มีทางหรอก...ถ้าผมทำแบบนั้นก็แปลกแล้ว

"ก็เอาสิ ผมไม่กลัวหรอก บอกผมด้วยนะว่าจะบอกวันไหน ผมจะได้เตรียมตัวรับมือไอ้ตินทัน"ผมส่งยิ้มให้กับสีหน้าตกใจของพี่อันอีกครั้ง

"เดี๋ยวสิ ฟิก"ผมไม่ฟังเสียงเรียกนั้น รีบกระโดดข้ามมายังห้องของตัวเองทันที สงสัยผมต้องยุติเรื่องของผมกับพี่อันแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นจะเป็นปัญหาเรื้อรังได้ โอ๊ะโอ ใครโทรมาเนี่ย ผมมองไอโฟนของตัวเองที่สั่นครืดๆ ชื่อ'นิค' ปรากฏอยู่บนหน้าจอ หืม แฟนคนอื่นโทรมา ผมกระแอม ก่อนจะรีบกรอกเสียงหล่อ ๆลงไปทันที

"ว่าไงครับ นิค"

[นิคเหงา ออกมาเจอหน่อย คิดถึง] สงสัยจะคิดถึงมาก เสียงสั่นมาเชียว

"ครับ ๆเดี๋ยวฟิกจะรีบออกไป"แล้วผมก็วางสาย ดีจริง ๆวันนี้ จะได้เอาน้ำออกอีกรอบ ผมรีบอาบน้ำแต่งตัว เวลาที่ผมนอนกับใครผมจะไม่ให้ใครทำรอยเอาไว้ เพราะเดี๋ยวแฟน(คนอื่น)ก็รู้หมดสิ ว่าผมเพิ่งไปนอนกับคนอื่นมา

ในขณะที่ผมกำลังล็อคประตูห้อง ผมก็เจอกับใครบางคนที่เพิ่งเดินเข้ามา ที่แท้ก็ไอ้ตินนี่เอง ผมยิ้มกับตัวเองนึกถึงเรื่องที่มันโง่โดนสวมเขาแล้วก็สะใจ วันนี้สงสัยมันคงทำงานหนักเพราะเห็นเดินหน้ามุ่ย หัวยุ่ง ๆเสื้อช็อปยับ ๆ มา มันคงเห็นว่าผมยิ้ม มันก็เลยถามกลับด้วยน้ำเสียงหาเรื่อง

"ยิ้มเหี้ยอะไร จะอ่อยกูเหรอ" ผมสะบัดหน้าไปมอง อะไรนะ อ่อยหรือ อยากจะหัวเราะให้ฟันหัก ใครอ่อยมึงกันครับ กูยิ้มให้ความโง่ของมึงต่างหาก แต่ก็ทำได้แค่คิดในใจ

"แหม่ หลงตัวเองไปรึเปล่าครับ พี่"ผมเน้นคำว่าพี่ไป ดูเหมือนเคารพมันมาก แต่ความจริงไม่เลย มันมองผมด้วยสายตารังเกียจและดูชิงชังจนทำให้ผมใจหวิว ทำไมมันมองผมแบบนั้นวะ แต่ก็คงพอจะเดาได้ว่ามันคงเกลียดขี้หน้าผมเหมือนที่เด็กเกษตรทั่วไปพึงจะมีแก่เด็กสถาปัตย์อย่างผม ผมเลิกสนใจมัน เพราะรีบไปหานิค ไม่อยากให้รอนาน แต่จังหวะที่ผมเดินสวนกับมัน ผมได้ยินเสียงหัวเราะหึ ๆอย่างชั่วร้ายแว่วเข้ามาในหู มันหัวเราะอะไรวะ ช่างแม่ง ผมไม่สนใจมันหรอก
ผมมาถึงจุดนัดหมายที่ผมกับนิคมักจะมาเจอกัน นั่นก็คือร้านกาแฟ นิครุ่นเดียวกับผม เรียนอยู่มหาลัยเดียวกันคณะบริหาร ส่วนผัว เอ๊ย แฟนนิคมันคือไอ้ภูรุ่นพี่คณะวิศวะ ปีสาม(ผมอยู่ปีหนึ่ง)

"มาช้าจังเลยนะ ฟิก"นิคพูดขึ้นเบา ๆ เสียงยังคงสั่นอยู่ ใบหน้าออกจะซีด ๆ ไม่สบายรึเปล่าวะ

"รถติดน่ะ แล้วทำไมหน้าซีดจัง ไม่สบายเหรอ"ผมยื่นมือไปแตะที่ใบหน้าของอีกฝ่ายที่กุมมือผมเเน่นแถมมือยังเย็นเยียบเลย อะไรเนี่ย ตื่นเต้นขนาดนี้เลยเหรอ

"เปล่าคือ...."นิคกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็น

"มีอะไรหรือนิค"ผมเริ่มกังวลนิดหน่อยและเริ่มรำคาญกับท่าทางของคนตรงหน้าที่มีสีหน้าดูหวาดผวา สายตาจ้องไปยังตำแหน่งที่อยู่เหนือตัวผม ผมมองตามและสะดุ้งเฮือกใจหล่นไปอยู่ที่ตาตุ่มทันทีเมื่อพบกับร่างสูงและสีหน้าโกรธจัดของบุคคลที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของไอ้นิค ‘ไอ้ภู’ ได้ยินข่าวลือมาหนาหูว่ามันโหดมากๆ

‘ฉิบหายแล้ว’ เริ่มมองเห็นลางร้ายรางๆแล้วสิ

"วันนี้แหละวันตายของมึง ไอ้เหี้ยฟิก!"ตัวผมถูกกระชากออกมาจากเก้าอี้จนล้มลง ไอ้นิคหน้าซีดมากกว่าเดิมเหมือนคนที่กลัวจนทำอะไรไม่ถูก อย่าบอกนะว่าเรียกผมมาให้แฟนมันยำ ชีวิตผมถึงคราวอวสานก็วันนี้ล่ะ ผมรับรู้ได้ถึงรังสีความโหดที่แผ่มาจากคนตรงหน้า

"พี่ภู ใจเย็น ๆก่อนสิพี่"ผมส่งยิ้มแห้ง ๆไปให้ ก่อนจะพูดจาใจให้ไพเราะน่าฟังเข้าไว้ แต่นอกจากมันจะไม่ฟังแล้ว มันยังกระชากผมที่ทรุดอยู่กับพื้นพร้อมกับเหวี่ยงจนผมกระเด็นลงไปทรุดแทบเท้ามันอย่างหมดสภาพ แค่นี้ก็รู้แล้วว่าผมไม่ใช่คู่มือมัน ผมกวาดสายตาไปรอบ ๆเพื่อหาตัวช่วย แต่ในร้านไม่มีใครสักคน ผมน่าจะสังเกตุ แล้วแบบนี้จะมีใครช่วยผมได้ไหมเนี่ย

"มึงนอนกับแฟนกู จะให้กูใจเย็นเหรอฮะ ไอ้เวร"ว่าแล้วมันก็ซัดหมัดแรกใส่ผมทันที ผมได้แต่ยกมือป้องกันไว้ แรงอย่างกับควายแบบนี้ ผมสู้ไม่ไหวหรอก

"อ่อนว่ะ"ลูกถีบอีกหนึ่งส่งมาทำให้ผมนอนจุกอยู่กับพื้น เหลือบตามองไปที่ไอ้นิค มันนั่งตัวสั่นหน้าซีดน้ำตาคลอเป็นลูกหมา

"พี่ภู พอเถอะ เดี๋ยวก็ตายกันพอดี"มันพูดขึ้นมาอย่างกล้าๆกลัวๆ ยังดีที่มันใจกล้าช่วยพูดให้ผมบ้าง

"มึงหุบปาก!หรือว่าอยากโดนซ้อมอีกคน"ผมโดนกระชากให้ลุกขึ้นอีกครั้ง ไอ้ภูมันกำคอเสื้อผมไว้แน่น ก่อนจะถลึงตามองผมอย่างโกรธแค้น ราวกับผมไปดักตีหัวพ่อมันมาเมื่อชาติปางก่อน ด้วยความปากดี คำพูดไวกว่าสมองผมจึงพูดยั่วโมโหมันไป

“จะโทษกูไม่ได้นะ มึงปล่อยให้เมียมึงเหงาเอง อุก ”พูดจบประโยคได้ไม่ถึงสิบวิ มันสวนหมัดมาอีกครั้ง ผมโดนมันทั้งเตะ ต่อย สารพัดจนรู้สึกว่าน่วมไปทั้งตัว สภาพผมคงดูน่าสมเพชมากแน่ ๆ ผมถ่มเลือดออกจากปาก ไอ้ภูกระชากผมให้เงยหน้ามองมัน

"บทเรียนสำหรับมึงจำไว้!"แล้วมันก็ผลักหัวผมเต็มแรง จนหัวโขกกับพื้นเสียงดัง มึนสองต่อเลย

"ส่วนมึง โชคดีไปนะที่วันนี้กูต้องเคลียร์กับมัน แต่นับจากนี้ อย่ามาให้กูเห็นหน้าอีก ไม่งั้นมึงโดนมากกว่ามันสองเท่า"มันตวาดใส่ไอ้นิคที่ตัวสั่นงันงก มันพยักหน้าหงึกหงักก่อนจะรีบวิ่งออกไปจากร้านด้วยความหวาดกลัว ไอ้ภูมันยังไม่ไปไหนครับ ยังมายืนมองหน้าผมอยู่อีก

‘มองเชี่ยไร’ผมได้แต่ก่นด่าในใจ

"มึงก็หน้าตาดีนะ ทำไมชอบยุ่งกับของชาวบ้านเขานักวะ"ผมเหล่ตามองมัน หาเองมันไม่สนุกไง แอบกินของชาวบ้านมันเร้าใจกว่าเว้ย เมื่อไหร่มันจะไปให้พ้นๆหน้าผมสักที ผมไม่อยากฝืนทำเหมือนไม่เจ็บนานกว่านี้ ผมค่อย ๆดันตัวเองลุกขึ้น อย่างยากลำบาก มันยังคงยืนยิ้มเยาะผมอยู่อย่างนั้น ราวกับพอใจกับสภาพของผม

"หึ กูว่ากูยังไม่สะใจว่ะ ถ้าให้มึงมาเป็นเมียกู มึงคงทรมานมากกว่าใช่--"มันพูดไม่ทันจบเพราะผมถุยน้ำลายผสมเลือดใส่หน้ามันทันที จะให้ผมเป็นเมียมันเหรอ เหอะๆ จะเป็นเมียใครผมก็ไม่เป็นทั้งนั้น คนอย่างไอ้ฟิกเกิดมาเพื่อเป็นรุกเท่านั้น!





---------
ฝากด้วยค่ะ