~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~

ฉันยังจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ค่อยได้ แต่ฉันยังจำที่เด็กผู้ชายนนึงให้กำไรฉัน ใช่โชจังรึเปล่าน้า
นาฬิกาปลุกฉัน ตื่นได้แล้ว  = = นาฬิกาแปลกมากนานๆทีจะใช่ได้
‘ไปอาบน้ำดีกว่า’
ฉันพูดแบบพึ่งตื่น ฉันลงจากเตียง ฉันก็ยังคิดเรื่องที่แม่เล่าให้ฟังตอนนั้น ฉันคิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก T T  ช่างเศร้าจังน้า  ค่อยอีกทีละกัน
“อาหารเช้ามาแล้วครับ”
เอ๊ะ!!! ใครพูดใครมาอยู่บ้านฉัน ฉันรีบอาบน้ำ ไปห้องครัว ปรากฏว่า .........  โชจังมาหรอ เอ๊ะ เอ๊ะ 
‘ทำไมคุณโชชิมาทำไมที่นี้หรอค่ะ’
“เธอหนีกลับบ้าน ฉันเลยแอบตามมา”
ฉันช๊อคแปป  = =  แล้วมานอนตรงไหน กันได้ยินเรื่องที่คุยกับแม่เมื่อวานรึป่าว เขารู้เข้าคงแย่
‘คุณมานานยังเนี่ย?’
“เมื่อวานอ่ะครับมานอนกับคุณอ่ะครับ”
‘มานอนตอนไหนค่ะ’
พูดว่ามานอนกับคุณ ฉันแบบยังไม่รู้ตัวเลย
“นอนกับคุณตอนหลับแล้วครับ พอตื่นผมรีบอาบน้ำ เห็นนาฬิกาพังเลยซ้อมให้อ่ะครับ”
‘นอนกับฉัน ฉะ...................ฉัน T T’
ฉันสงบไปเลย ฟื้นอีกที มันเป็นแค่ฝันหรือความจริงเนี่ย ผ่านไปนานเท่าไหร่หรอเนี่ย
พอตื่นขึ้นพบว่า ฉันฝันไป มันไม่เป็นจริงไปหรอก  T  T  แต่ฝันถ้าเป็นจริงละก็...........บ้าน้าไม่เป็นจริงหรอก ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ ไปทำงานต่อ
. . . . . ฉันไม่พบ โชจัง เขาไปไหนน้า   คิดถึงเขาจัง  ฉันเพ้อเจ้อไรไป  ทำงานทำงาน ><
เฮ้ย~ แต่พบยาโต้ เฉย เขาเดินเขามาหาฉันมีไรป่าวน้า
“คุณดังโงะ ครับ อรุณสวัสดิ์ ครับ”
‘ค่ะ อรุณสวัสดิ์’
“โชจัง ประชุมอยู่หรอเนี่ยทำไมไม่เอาเธอไปด้วยละ?”
‘ฉันก็ไม่รู้ไม่เห็นตอนเช้าค่ะ’
“แหม่~โชจังใจร้ายจังน้า ไปหาไรกินตอนเช้ากันไหม”
‘ค่ะ’
พอดีเลยฉันยังไม่ได้กินไร
ณ ร้านอาหาร
ฉันมานั่งกินข้าวตอนเช้ากับยาโต้ และระหว่างนั้นฉันเห็น..............