~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~

ช่างมันเถอะ เขาอาจจะไม่ชอบเราก็ได้รู้สึกหลงตัวเองจัง ถ้าทำงานเสร็จได้เงินเดือนดีฉันจะกลับบ้านนอก แต่ทนเนอะ T0T

“คุณดังโงะ ไปงานผมด้วยนะครับ”

‘ค่า ฉันไปแน่นอน’

“คุณดังโงะ แล้วจะไปไหนต่อครับ”

‘เอ่อ........ฉัน’

“พวกเราจะไปดูของกันนะ”

“โชจัง แหม่ชวนสาวไปดูอีกแล้วหรอเนี่ย นายนิเจ้าเล่ห์จังน้า”

ได้ยินคำนี้ ฉันเสียใจไงก็ไม่รู้  ฉันอยากร้องไห้จัง ฉะฉันไม่อยากไปดูขอแล้ว  ฉันก้มหน้าลงเพราะรู้สึกเสียใจไงไม่รู้

“คุณดังโงะ อย่าไปเชื่อใจมันละครับ โชจังเจ้าเล่ห์น้าระวังไว้น้า ผมไม่มีไรมากละครับ ไปก่อนนะครับ”

“คุณซากุโกะ อย่าไปเชื่อมันนะครับ”

‘ฉันขอตัวก่อนนะค่ะ ฉันนัดเพื่อนไว้อ่ะค่ะ ลาก่อน เจอกันพรุ้งนี้ตอนทำงานนะค่ะ’

ฉันโกหกเขา ฉันรู้สึกไม่มีหวังที่เขาจะมารักฉัน ฉันกลับบ้านดีที่สุด ฉันคิดแบบนี้ดีสุดนะ ฉันได้กลับบ้านมาแล้วซะที คิดถึง คุณแม่จัง โทรหาแม่ดีกว่า

“ตื้อ.....ตื้อ......ฮัลโหลค่า”

‘ฮัลโหลค่ะ แม่คิดถึงแม่จัง’

“อ้าวลูกหรอ ซากุโกะสบายดีไหม”

‘สบายดีค่ะ หนูคิดถึงแม่จัง’

“จ้าแม่คิดถึงเช่นแต่ซากุโกะหางานได้ยังจ้ะ?”

‘หนูหาได้แล้วค่ะ แต่หนูไม่ค่อยสบายใจเลยค่ะ’

“มีไรไหมจ้ะ ปรึษาแม่ได้นะซากุโกะ”

‘แม่รู้จัก อาทุดิ โชชิ’

“โชชิหรอ อ่อแม่รู้จัก เล่นกับหนูตอนเด็กๆไงจ้ะ”

‘ห๊ะ!!!!’

ฉันตะลึงไปพักนึง  ฉันจำอะไรไม่ได้เลยนะ แม่พูดขึ้นฉันเริ่มที่อยากรุ้เรื่องเก่าๆจัง

“ซากุโกะ เป็นไรไปจ้ะ จำไม่หรอจ้ะ”

‘แม่ เล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมค่ะ’

“แม่ก็จำไม่ค่อยได้นะ ตอนนั้นเขามาเล่นกับหนูตอนพวกเขามาพักโรงแรมของเราไงจ้ะ  ตอนนั้นลูกกับเขาเล่นกันสนุกมากเลยจ้าแต่ ตอนไหนไม่รู้ลูกกับเขาไปเล่นกันในป่าลูกได้แผลมานิน้า 555เขาแบกลูกกลับมาโรงแรม  เห็นเขาบอกว่าซากุโกะจะต้องภรรยาของเขา ผมจะมารับเธอ ตั้งแต่นั้นลูกยังไม่ฟื้นเพราะลูกสงบไป ลูกฟื้นอีกทีเขาก็ไปแล้วจ้ะ แต่ลูกไปเจอเขาแล้วหรอจ้ะ เขาจะจำรู้ได้ไหมจ้ะ”

‘ค่ะ น้าจะจำไม่ได้นะค่ะ แค่นี้นะค่ะรหนูรู้สึกมีความสุขแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ รักแม่มากค่ะแค่นี้นะค่ะ’

............แต่ฉันยังจำไม่ได้ ฉันนอนดีกว่า แม่เล่าให้ฟังฉันรู้สึกในใจมีให้เขาแล้วสินะ