~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~

ฉันยังจำเรื่องตอนเด็กๆไม่ค่อยได้ แต่ฉันยังจำที่เด็กผู้ชายนนึงให้กำไรฉัน ใช่โชจังรึเปล่าน้า

นาฬิกาปลุกฉัน ตื่นได้แล้ว  = = นาฬิกาแปลกมากนานๆทีจะใช่ได้

‘ไปอาบน้ำดีกว่า’

ฉันพูดแบบพึ่งตื่น ฉันลงจากเตียง ฉันก็ยังคิดเรื่องที่แม่เล่าให้ฟังตอนนั้น ฉันคิดเท่าไหร่ก็ไม่ออก T T  ช่างเศร้าจังน้า  ค่อยอีกทีละกัน

“อาหารเช้ามาแล้วครับ”

เอ๊ะ!!! ใครพูดใครมาอยู่บ้านฉัน ฉันรีบอาบน้ำ ไปห้องครัว ปรากฏว่า .........  โชจังมาหรอ เอ๊ะ เอ๊ะ 

‘ทำไมคุณโชชิมาทำไมที่นี้หรอค่ะ’

“เธอหนีกลับบ้าน ฉันเลยแอบตามมา”

ฉันช๊อคแปป  = =  แล้วมานอนตรงไหน กันได้ยินเรื่องที่คุยกับแม่เมื่อวานรึป่าว เขารู้เข้าคงแย่

‘คุณมานานยังเนี่ย?’

“เมื่อวานอ่ะครับมานอนกับคุณอ่ะครับ”

‘มานอนตอนไหนค่ะ’

พูดว่ามานอนกับคุณ ฉันแบบยังไม่รู้ตัวเลย

“นอนกับคุณตอนหลับแล้วครับ พอตื่นผมรีบอาบน้ำ เห็นนาฬิกาพังเลยซ้อมให้อ่ะครับ”

‘นอนกับฉัน ฉะ...................ฉัน T T’

ฉันสงบไปเลย ฟื้นอีกที มันเป็นแค่ฝันหรือความจริงเนี่ย ผ่านไปนานเท่าไหร่หรอเนี่ย

พอตื่นขึ้นพบว่า ฉันฝันไป มันไม่เป็นจริงไปหรอก  T  T  แต่ฝันถ้าเป็นจริงละก็...........บ้าน้าไม่เป็นจริงหรอก ฉันลุกขึ้นไปอาบน้ำ ไปทำงานต่อ

. . . . . ฉันไม่พบ โชจัง เขาไปไหนน้า   คิดถึงเขาจัง  ฉันเพ้อเจ้อไรไป  ทำงานทำงาน ><

เฮ้ย~ แต่พบยาโต้ เฉย เขาเดินเขามาหาฉันมีไรป่าวน้า

“คุณดังโงะ ครับ อรุณสวัสดิ์ ครับ”

‘ค่ะ อรุณสวัสดิ์’

“โชจัง ประชุมอยู่หรอเนี่ยทำไมไม่เอาเธอไปด้วยละ?”

‘ฉันก็ไม่รู้ไม่เห็นตอนเช้าค่ะ’

“แหม่~โชจังใจร้ายจังน้า ไปหาไรกินตอนเช้ากันไหม”

‘ค่ะ’

พอดีเลยฉันยังไม่ได้กินไร

ณ ร้านอาหาร

ฉันมานั่งกินข้าวตอนเช้ากับยาโต้ และระหว่างนั้นฉันเห็น..............