~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~

เธอกำลังเสริฟอาหารมาให้ผมด้วยที่เธอแลมองผมอย่างกลัวๆ ทำให้ผมนั้นก็แอบเยใจนิดหน่อยนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมได้ยิ้มไปให้เธอ แล้วเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาแล้วก็เขาก็ยิ้มให้ผมกลับ ด้วยความยิ้มแย้มของเขาช่างดูน่ารักในสายตาผม ทำให้ผมหน้าแดงไปด้วย  เสริฟอาหารเสร็จกินกันเรียยบร้อยแล้ว ทุกคนก็ขึ้นที่พักแล้วนอนกันไป.....จนเช้าวันรุ่งขึ้น
“โชจัง.....ไปเล่นกันเถอะ”//ยาโต้ ตะโกนเรียกอย่างส่งเสียงดัง
จากนั้นแม่ของโชจัง บอกไปว่า  ‘ไปตั้งแต่เช้าแล้วละไปเล่นกับผู้หญิงไม่รู้ไปไหน’
ยาโต้ก็รู้ทันทีว่าไปไหน......
หลังเขาที่พักของดังโงะ
“เรียกมาทำไมหรอ? โชจัง??”
‘เราให้นี้เอาไปสิ.....’ โชจังก้ทำท่าเขินอายดังโงะหลบหน้าไป
“ขอบใจจ้า ”ดังโงะยิ้มใส่โชจังที่น่ารักที่สุด
‘สัญญาได้ไหม.........’
“เอ๊ะ??”
โชจังได้กระซิบดังโงะบางอย่างไม่สามารถรู้ได้แค่สองคนเท่านั้น.....
 
“นายมาทำไรกันหรอสองคน ห้ะ”
ยาโต้มาพอดี กับการกระซิบได้จบลงไม่ทันที่ยาโต้จะรู้ได้เหมือนกัน
 
‘ยาโต้ไปเล่นกันเถอะไปกันเดี่ยวไปส่งดังโงะก่อน’
“อ่าแล้วแต่นาย”
ทั้งสองคนไปส่งดังโงะกลับบ้านแล้วไปเล่นกันปกติ พอถึงวันกลับโชจังได้ไปหาดังโงะที่กำลังเก็บดอกไม้หลังเขา บอกว่า  ‘สัญญาจำไว้นะ บายต้องไปแล้วนะ’
“ยะ..อย่า พึ่งไปนะ เอิ่ม....บายย”
โชจังไปจับหัวเธอแล้วลูบเบาๆให้เธอได้รับความอ่อนโยน แล้วจากไปหลายๆปีผ่านพวกเขาก็ .....
 
 
 
** สปอยอีกนิดนึง **
ใกล้จบแล้วจ้า ไม่กี่ตอนละอิอิ  ทั้งสามก็จะมาหลังเขาจบ.... 5555+
อัพช้าขออภัย
ขอบคุณที่อ่านกันนพค่ะ