~รักป่วนคุณชายเจ้าเล่ห์~

เธอกำลังเสริฟอาหารมาให้ผมด้วยที่เธอแลมองผมอย่างกลัวๆ ทำให้ผมนั้นก็แอบเยใจนิดหน่อยนะ แต่ไม่เป็นไรหรอก ผมได้ยิ้มไปให้เธอ แล้วเธอก็รู้สึกดีขึ้นมาแล้วก็เขาก็ยิ้มให้ผมกลับ ด้วยความยิ้มแย้มของเขาช่างดูน่ารักในสายตาผม ทำให้ผมหน้าแดงไปด้วย  เสริฟอาหารเสร็จกินกันเรียยบร้อยแล้ว ทุกคนก็ขึ้นที่พักแล้วนอนกันไป.....จนเช้าวันรุ่งขึ้น

“โชจัง.....ไปเล่นกันเถอะ”//ยาโต้ ตะโกนเรียกอย่างส่งเสียงดัง

จากนั้นแม่ของโชจัง บอกไปว่า  ‘ไปตั้งแต่เช้าแล้วละไปเล่นกับผู้หญิงไม่รู้ไปไหน’

ยาโต้ก็รู้ทันทีว่าไปไหน......

หลังเขาที่พักของดังโงะ

“เรียกมาทำไมหรอ? โชจัง??”

‘เราให้นี้เอาไปสิ.....’ โชจังก้ทำท่าเขินอายดังโงะหลบหน้าไป

“ขอบใจจ้า ”ดังโงะยิ้มใส่โชจังที่น่ารักที่สุด

‘สัญญาได้ไหม.........’

“เอ๊ะ??”

โชจังได้กระซิบดังโงะบางอย่างไม่สามารถรู้ได้แค่สองคนเท่านั้น.....

“นายมาทำไรกันหรอสองคน ห้ะ”

ยาโต้มาพอดี กับการกระซิบได้จบลงไม่ทันที่ยาโต้จะรู้ได้เหมือนกัน

‘ยาโต้ไปเล่นกันเถอะไปกันเดี่ยวไปส่งดังโงะก่อน’

“อ่าแล้วแต่นาย”

ทั้งสองคนไปส่งดังโงะกลับบ้านแล้วไปเล่นกันปกติ พอถึงวันกลับโชจังได้ไปหาดังโงะที่กำลังเก็บดอกไม้หลังเขา บอกว่า  ‘สัญญาจำไว้นะ บายต้องไปแล้วนะ’

“ยะ..อย่า พึ่งไปนะ เอิ่ม....บายย”

โชจังไปจับหัวเธอแล้วลูบเบาๆให้เธอได้รับความอ่อนโยน แล้วจากไปหลายๆปีผ่านพวกเขาก็ .....

** สปอยอีกนิดนึง **

ใกล้จบแล้วจ้า ไม่กี่ตอนละอิอิ  ทั้งสามก็จะมาหลังเขาจบ.... 5555+

อัพช้าขออภัย

ขอบคุณที่อ่านกันนพค่ะ