3Kill ฆ่า ฆ่า ฆ่า

9.8

เขียนโดย ชิโร่

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.04 น.

26 ตอน

32 วิจารณ์

30.95K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2558 22.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

19) ตอนที่ 18 ตัวหมากหนึ่งตัวที่ล้มลง

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

CR.SHL

''เอาล่ะนะ อินวี่ ผมจะขย่ำเธอภายในหนึ่งนาที ให้รู้ถึงความต่างชั้นของโลกมนุษย์กับนรก''

''ชิส์...''

ด้วยประโยคก่อนหน้านี้ที่ผมพูดออกไป ทำให้อินวี่เธอดูหงุดหงิดหน่อยๆ ส่วนทางด้านเฮลไซท์ที่ยืนอยู่บนหัวของเซอร์เบอรัสยังไม่ได้แสดงอาการหรือการกระทำใดๆ

และการบุกจู่โจมอย่างฉับพลันของผมก็เริ่มขึ้น.. ปีกผงาดแวมไพร์ทั้งสี่ของผมชูขึ้นอย่างสง่างาม และพุ่งดิ่งโจมตีใส่อินวี่แบบซึ่งๆหน้าโดยไม่มีการอ้อมค้อมอะไรทั้งสิ้น ผมใช้ดาบเล่มที่สองฟันใส่เธออย่างไม่เกรงกลัว ผมเองก็รู้ดีอยู่แล้ว หากบุกไปซึ่งๆหน้าแบบนี้ผมเสร็จเธอแน่ แต่ว่านะ มันก็แค่ส่วนหนึ่งของแผนการเท่านั้น และการเคลื่อนที่ในครั้งนี้ ล้วนคือพลังกายภาพของผมทั้งสิ้น

พริบตาที่ผมกำลังง้านดาบฟันใส่อินวี่ เธอจึงใช้ความสามารถในการขโมยอาวุธผมอีกครั้ง ทำให้ดาบเล่มที่สองในมือของผมถูกเธอช่วงชิงไป กลายเป็นว่าดาบในมือของอินวี่มือดาบไอร่าถึงสองเล่ม จากนั้นในระยะประชิด 5 เมตร เธอพรวดเข้ามาโจมตีสวนกลับผมในจังหวะนั้น กลายเป็นว่าผมถูกอินวี่ใช้ดาบคู่แทงเข้าที่หน้าอก ดาบอันแหลมคมทะลวงไปจนทะลุแผ่นหลังของผม

เลือดผมกระอั๊กปากพร้อมกับความเจ็บปวด

และนี่คือ... กับดัก

เมื่อผมใช้มือขวา ควักเลือดในบาดแผลของตัวเองสดๆออกมา หากจะถามว่าเสี้ยววินาทีที่คับขันแบบนี้ผมคิดจะทำอะไร มันแน่นอนว่าเลือดของแวมไพร์ที่ได้รับการเติมเต็มจะมีความร้อนสูงมากในระดับหนึ่ง ซึ่งผมจะใช้เลือดจากบาดแผลที่ถูกแทงเหล่านี้ สาดใส่หน้าของอินวี่นั่นแหละ

เมื่อผมใช้มือควักเลือดสดๆในแผลที่ถูกแทงแล้ว ก็สาดใส่หน้าของอินวี่ทันที

ถึงเลือดมันจะไม่ได้เป็นอาวุธที่ร้ายแรงถึงทำให้บาดเจ็บได้ แต่การที่ทำให้เธอกระพริบตาหนึ่งครั้งจากการโดนเลือดสาดใส่หน้าคือเป้าหมายที่แท้จริงของผม และในตอนที่เธอกระพริบตาเพียง 1 ครั้ง ผมก็ใช้ความสามารถของโรรี่ ซึ่งก็คือการวาป โดยผมนั้นวาปไปอยู่ด้านหลังของเธอ

อินวี่ดูท่าจะแปลกใจมาก กำลังงงว่าผมหายไปไหน ทั้งๆที่ตัวเองกระพริบตาไปเพียงครั้งเดียวแท้ๆ แต่ศัตรูอย่างผมหายตัวไป และในจังหวะที่ผมอยู่ด้านหลังของเธอ ผมก็ควักหลอดเลือดของไอร่าออกมาจากกระเป๋ากางเกงอย่างรวดเร็วและยัดเข้าปาก และเมื่อผมได้รับเลือดของไอร่าแล้ว ผมจึงสามารถใช้ดาบเล่มที่สามของไอร่าได้อีกครั้ง

ในระยะแบบนี้ผมไม่พลาดแน่ อินวี่ไม่สามารถหลบดาบของผมได้ทันเวลา ถึงแม้ว่าเธอจะพึ่งมารู้ตัวว่าผมใช้ความสามารถวาปมายังด้านหลังของเธอก็ตาม

''นี่เจ้า... วาปมาด้านหลังเองเรอะ!! ''

ทำให้ดาบของผม ตัดหัวของเธอออกไปทันที... เลือดถึงกับสาดออกมาอย่างน่าสยดสยอง หัวหลุดลอยออกไปเหมือนลูกบอลลูกหนึ่ง ร่างกายของอินวี่ในส่วนคอ เลือดพุ่งออกมาเหมือนสายน้ำและล้มตายในที่สุด ร่างและหัว ตกอยู่ห่างกันราวๆ 10 เมตร

การต่อสู้ในครั้งนี้ กินเวลาไป ราวๆ 5 วินาที ซึ่งไวกว่าที่ผมคาดไว้มาก

การฆ่านะ ไม่ใช่การถล่มพลังใส่กันอย่างบ้าคลั่ง แต่มันคือกลยุทธ์ในเสี้ยววินาทีต่างหาก รู้รึเปล่าว่ากระกระพริบตาตอนขับรถหนึ่งครั้งก็มีโอกาศชนได้เหมือนกันถ้าไม่ถูกจังหวะที่ควร เพราะงั้นหากเป็นการฆ่าที่ชำนาญแล้วล่ะก็ จุดบอดนิดหนึ่งก็สามารถปลิดชีวิตของคนได้ พวกปีศาจอย่างพวกแกที่ได้รับพลังจนไม่สามารถรู้จุดบอดของตัวเองได้ มันก็สมควรแล้ว !!

เมื่อผมฆ่าอินวี่ได้แล้ว ก็หันไปมองรากูเอลกับไอร่าในวินาทีต่อจากนั้น

เห็นรากูเอลกำลังได้เปรียบจากการไล่ต้อนเซร่าฟิม ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่เซอร์ไพร์มากๆ ดูสิ เซร่าฟิมถึงกับทำหน้าเครียดพร้อมอาการเหงื่อตก พยายามบินถอยหลังคอยรับดาบตั้งรับรากูเอลอยู่ฝ่ายเดียว แถมควันพิษสีเขียวที่ปีกของเซร่าฟิมที่พยายามปล่อยออกมาเรื่อยๆยังใช้กับรากูเอลไม่ได้ผลอีก

ที่พูดว่าชนะเซร่าฟิมแน่ๆคงไม่ได้โม้จริงๆสินะ รากูเอล....

ส่วนทางด้านไอร่า ยังคงเสียเปรียบ พยามตั้งรับและหลบการโจมตีด้วยหมัดเพลิงของยัยหัวเขียว ผมเองก็พึ่งมาสังเกตุเห็นร่างที่เต็มไปด้วยเพลิงสีฟ้าของลุกซุเรีย ท่าทางจะไม่ได้มีความร้อนรอบตัวอย่างเดียว แต่การถูกเธอต่อยร่างกายอาจจะไหม้ได้เลย เพราะเวลาที่เธอต่อยไอร่าพลาด ก็มักจะต่อยไปโดนพื้นดาดฟ้าจนพังทลายไปด้วยรอยไหม้พร้อมกับควันร้อนๆ

ซึ่งถือว่าดีหน่อยที่ลุกซุเรียมีการโจมตีที่แน่นหนา แต่เชื่องช้ากว่าไอร่ามาก กลับกัน ไอร่าก็เข้าใกล้ลุกซุเรียไม่ได้เช่นกันเพราะความร้อนรอบตัวมันเยอะมาก ใช่... มันร้อนมาถึงผมเลยล่ะ รู้สึกได้หน่อยๆ

เอาล่ะ ช่างไอร่าไปก่อน ต้องทำแผนการต่อ ต่อจากนี้ผมจะไปเด็ดหัวเซร่าฟิมนั่นเอง

แต่ว่า...

มันแปลกๆอยู่นะ

ผมหันไปดูศพของอินวี่ในวินาทีนี้

เธอกลับลุกขึ้นยืนมาโดยไม่มีหัว ?

ห๊ะ... ไม่มีหัว ?

ผมตาค้างไปเลย

ร่างอันบอบช้ำพร้อมเลือดไหลลินออกมาอย่างไม่ขาดสายของอินวี่ กำลังลุกขึ้นมาโซเซเหมือนซอมบี้ไร้หัวไม่มีผิด แต่ว่าทำไมเธอถึงลุกขึ้นมาได้ นั่นทำให้ผมตกใจเป็นอย่างมาก เมื่อหันไปมองหัวของเธอที่ตกอยู่ที่พื้นก็พบว่า หัวมันหายไป ?

ร่างกายของอินวี่เริ่มบวมขึ้นมาเหมือนคนขึ้นอืด.. ไม่สิ เหมือนกับว่าอวัยวะภายในจะมีขนาดใหญ่ขึ้น เหมือนกับกำลังจะระเบิดเครื่องในออกมาไม่มีผิด แขน ขา ท้อง หน้าอก นิ้ว ต่างบวมเป็นรูปร่างอัปลักษณ์ไปหมด นี่มันอะไรกันแน่เนี่ย ! ยังมีความสามารถอื่นอีกรึไง ยัยแมวขโมย

ผ่านไป 4 วินาทีหลังจากนั้น จู่ๆ ร่างกายของอินวี่ ก็กลายร่างฉับพลันเหมือนคนกลายพันธ์ุ กลายเป็นแมวยักษ์ขนาดใหญ่ ขนาดลำตัวประมาณเซอร์เบอรัสหนึ่งตัว เป็นแมวดุร้ายตาสีแดง ขนปุยๆ โดยขนของแมวตัวนี้มีสีขาวจุดดำ ฟันแหลมคมมาก รวมถึงคลานสีขาเหมือนสัตว์ทั่วไป ที่หน้าตกใจกว่าคือเล็บที่แหลมคมยิ่งกว่าเซอร์เบอรัส ถึงแม้จะมีหัวแค่หัวเดียว มันก็ดูน่ากลัวกว่าเป็นไหนๆ

ฝึบบ!! เคลื่อนที่อย่างรวดเร็ว

มองไม่ทัน...

เกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงได้ไวขนาดนี้ ?

มาแล้ว !!!

โดยอินวี่เหมือนไร้ซึ่งสติ เป็นเหมือนแมวบ้าคลั่งซะมากกว่า เสียงร้องโหยหวน ''เมี๊ยว ~'' ดังขึ้นมา จังหวะนั้น ผมกำลังจะง้างปีกเพื่อบินหนีแล้วนะ เพราะสัญชาติญาณมันบอกว่า หากไม่หลบละก็ โดนยัยนี่ขย่ำเละแน่

แต่ผมก็บินหนีขึ้นฟ้าไม่ทัน ยังไงก็เป็นแมวล่ะนะ การตะครุบเหยื่อที่ตัวเล็กกว่าคงเป็นเรื่องที่สบาย น่าตลกที่ผมเปรียบเสมือนผมเป็นหนูตัวหนึ่งที่กำลังวิ่งหนีเลย

สุดท้ายแล้ว เล็บแมวทั้งสองก็ตะครุบผมอย่างรุนแรงจนดาดฟ้าพังทลายลงมาไปด้วยเศษหินเศษดิน ตึกสั่นสะเทือนไปด้วยความโกลาหน จนสนามสู้เปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ด้วยการที่เกิดการสั่นไหวของดาดฟ้า ทำให้ไอร่าต้องกระโดดแยกลงไปสู้ทางด้านล่าง ส่วนรากูเอลยังซัดกับเซร่าฟิมบนอากาศ และไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด

''เอาแล้วๆ ยัยแมวอาระวาดอีกแล้ววว !!''

ลุกซีเรียบ่นพึมพำออกมาด้วยเสียงร่าเริง จากนั้นก็กระโดดลงตึกตามไอร่าไป เพื่อแยกตัวไปสู้กับไอร่าตัวต่อตัวที่พื้นข้างล่าง เดาได้เลยว่าพวกเธอต้องไปสู้กันหน้าตึกเรียนแน่นอน

ส่วนทางด้านผม...

บอกตรงๆว่าจุกมาก ตึกส่วนหนึ่งพังเละจนถึงชั้นล่าง ส่วนเฮลไซท์ที่ยืนอยู่บนหัวของเซอร์เบอรัสตัวที่สามไม่ได้รับผลกระทบแต่อย่างใด และมันก็แน่นอน ผมในตอนนี้กำลังร่วงลงสู่ตัวอาคารเรียน เศษฝุ่นควันจำนวนมากฟุ้งออกมาเต็มไปหมด แต่ผมก็ใช้จังหวะช่วงดาดฟ้าถล่มลงมา แอบหนีเข้าไปยังในห้องเรียนอย่างรวดเร็ว เพื่อแอบอินวี่มาตั้งหลัก

ส่วนทางด้านเธอหลังจากทำลายดาดฟ้าไปส่วนหนึ่งแล้ว ก็กลายร่างเป็นแมวขนาด 2 เมตร เพื่อที่จะได้สะดวกในการเดินในตึก และตามล่าผมที่กำลังแอบทันที

ท้ายสุดฝุ่นควันก็เริ่มจางหายไปจนวิสัยทัศน์มองได้เกือบ 100 %

''บ้าชิบ ยัยแมวนี่โหดเกินไปแล้ว ! ไม่นึกว่าจะมีก็อกสองอีกนะเนี่ย!''

ผมเลือดเต็มตัวไปหมด เนื่องจากโดนเล็บของแมวในการโจมตีครั้งแรกของเธอ เสื้อผ้าก็ขาดสะบั่นด้วยเช่นกัน และตอนนี้ผมก็แอบอยู่ในห้องเรียนแห่งหนึ่ง โดยการที่ใช้โต๊ะเรียน + เศษซากตึกที่พังลงมาเป็นที่กำบัง วินาทีนี้ผมต้องการการฟื้นฟูอย่างเร่งด่วนเเป็นอย่างมาก เพราะร่างกายกระดูกหักไปหลายซี่ จึงได้หยิบหลอดเลือดในกระเป๋าออกมาเพื่อกินมัน แต่ว่า

หลอดเลือดพังเละไปหมด คงเป็นเพราะแรงกระแทกเมื่อกี้แน่ๆ ต่อจากนี้ไม่สามารถกินเลือดได้อีกแล้ว

ถ้าเป็นอย่างนี้ ก็ต้องใช้พลังการฟื้นฟูร่างการมาตรฐานสินะ..

30 วิ.. ไม่สิ 20 วิ

ไม่ทันแน่ เพราะตอนที่ผมกำลังแอบหลังโต๊ะเรียน+ซากตึกที่พังลงมา อินวี่ก็เริ่มตามล่าผมเพื่อฆ่าทิ้ง

หากคิดว่าการฟื้นฟู 20 วิมันเร็วแล้วล่ะก็ ผิดถนัด เพราะตอนนี้ผมได้ยินเสียงโหยหวนของแมวเหมียวกำลังย่างฝีก้าวเข้าห้องที่ผมกำลังแอบอยู่ รู้ตัวเองดีแล้วว่าผมสู้กับเธอไม่ไหวแน่

คิดสิแอล... คิดสิตัวผม

หากโดนยัยนี่จับ จบเกมส์แน่ รากูเอลเองก็ติดมือกับเซร่าฟิม แน่นอนว่ายื่นมือเข้าช่วยเหลือผมไม่ได้แน่ๆ ส่วนไอร่าก็เสียเปรียบอยู่ หากมายื่นมือเข้าช่วยเหลือผม เธอต้องถูกยัยหัวเขียวฆ่าแน่

''เงี้ยวววว !!! ~ ''

การแอบหลังโต๊ะ+ซากตึก ไม่ได้ช่วยอะไรเลย เพราะยังไงเธอก็หาตัวผมเจออยู่ดี.. เวลานี้เหลือราวๆ 15 วินาที ที่ร่างกายผมถึงจะเริ่มฟื้นฟู แต่จะทำยังไงล่ะ.. ถ้าแพ้ล่ะก็ถูกจับเข้าตารางอีกแน่

บ้าชิบ!! ถ้าอย่างงั้น... ก็คงไม่มีทางเลือกสินะ เล่นกัดกันไม่เลิก เดี๋ยวได้รู้แน่ ยัยแมวขโมย !!

แผนการสำรองขั่นสุดท้ายที่ไม่อยากจะใช้ก็ได้เริ่มขึ้น ผมกระโจนตัวออกไปทางหน้าต่างเพื่อหนีออกไปหาไอร่า และทันทีที่ผมกระโดดลงจากอาคารเรียนทางหน้าต่าง ผมก็ได้กางปีกแวมไพร์บินหาตัวไอร่าทันที

และผมก็เหลือบไปเห็นไอร่าอยู่ทางด้านขวามือของผม ซึ่งก็คือบริเวณหน้าตึก เวลานี้ผมเห็นไอร่ากับซุกซุเรียกำลังต่อสู้ โดยไอร่ากำลังตั้งรับไปเรื่อยๆจากการโจมตีของลุกซุเรียอยู่ไม่ผิดแน่ ผมจึงใช้ความเร็วเต็มที่บินไปหาไอร่าทันที

ในขณะที่ผมบินไปหาไอร่าเพื่อทำตามแผนการสำรองสุดท้าย ผมไม่เข้าใจเลยว่าร่างกายมันสั่นเพราะอะไร ภายในใจกู่ร้องออกไปว่า ฆ่าไอร่าทิ้งซะ แล้วสูบพลังมา อีกใจก็บอกว่า อย่า... มันคือะไรกันนะ ในอกมันหวาบๆหวิวๆแปลก แต่มันไม่ทันแล้วล่ะ ผมบินไปดูดเลือดของไอร่าเสียแล้ว

พริบตาที่ผมกระโจนเข้าไปแทรกระหว่างการต่อสู้ของไอร่าและลุกซุเรีย ยัยลุกซุเรียถึงกับกระโดดหนีออกไปตั้งหลักเพราะกลัวผม ส่วนไอร่ายังคงทำหน้างงๆว่าผมบินมาหาเธอทำไม

''อะ..แอล กะ.. เกิดอะไรขึ้นน่ะ ชนะอินวี่ได้แล้วเหรอ''

ไอร่าถามผมด้วยความเป็นห่วง

ใช่ ผมบินมาหาเพื่อฆ่าเธอยังไงล่ะ ไอร่า วันนี้คือวันที่เธอต้องสังเวยชีวิตเพื่อผม.. รักผมใช่รึเปล่าละ ?

วินาทีนี้ ผมใช้เขี้ยวกัดไปที่คอของไอร่าอย่างรุนแรง มันไม่ใช่การดูดเลือดธรรมดาแต่อย่างใด เพราะการดูดเลือดครั้งนี้มันคือการดูดพลังชีวิตออกไปด้วย ซึ่งมันจะทำให้ผมแข็งแกร่งขึ้นดั่งปีศาจร้าย ตลอดมาที่ผมดูดเลือดผู้หญิงในเมืองนี้ก็ทำแบบนี้เช่นกัน ถึงจะดูดพลังชีวิตมาหน่อยเดียวก็ตาม แต่กับไอร่าในครั้งนี้ ผมจะดูดอายุขัยของเธอมาทั้งหมด

''อะ.. แอล ดะ.. เดี๋ยวสิ เธอจะทำอะไรฉันน่ะ ดูดเลือดในเวลา แบ - ..''

//นี่ ระ... เรากำลัง.. ไม่นะ แอล เธอคิดจะฆ่าฉันงั้นเหรอ ไม่นะ... //

เป็นการดูดเลือดที่ไม่โรแมนติกเอาซะเลย ไอร่าเธอร้องไห้ออกมาตอนที่ผมดูดเลือดด้วย สีหน้าของเธอมันเศร้าหมองลงอย่างกระทันหัน และผมไม่ได้รู้สึกใยดีเธอเลยแม้แต่น้อย เธอค่อยๆล้มลงไปนั่งด้วยความเหนื่อยหอบเป็นอย่างมาก เลือดตรงจมูกกับปากของไอร่ากำลังล้นออกมาเหมือนคนกำลังจะตายเพราะโรคร้าย ยิ่งกว่าคือเลือดไม่ยอมหยุดไหลจนเลือดหล่นลงสู่พื้นอย่างมหาศาล

ยัยหัวเขียวถึงกับยืนอึ้งไปพักหนึ่ง

''นี่... ฆ่าพวกเดียวกันเหรอ ''

ร่างกายของผมกลับมาในสภาพสมบูรณ์แบบที่ยิ่งกว่าสมบูรณ์ ปีกแวมไพร์ออกมาได้ถึง 6 ปีกด้วยกัน มันไม่ต่างอะไรกับการแปลกร่างเลยแม้แต่น้อย ผิวของผมกลายเป็นสีคล้ำออกมาเหมือนคนบ้าคลั่ง เขี้ยวยาวออกมาล้นปาก กล้ามเนื้อใหญ่ขึ้นส่วนหนึ่ง เส้นผมกลายเป็นสีขาวเหมือนคนหัวหงอก

เมื่อได้รับพลังที่ล้นหลามขนาดนี้ จึงไม่ปล่อยให้โอกาสหลุดมือไปได้ ลุกซุเรียที่ยืนใกล้ๆ ผมก็พรวดเข้าไปโจมตีเธออย่างรวดเร็วโดยการบีบคอ ถึงแม้ว่าเธอจะใช้พลังไฟสีฟ้ามาป้องกันแล้วก็ตาม ถึงแบบนั้นก็ไม่ได้ทำให้ผมระคายเคืองเลยแม้แต่น้อย

เพราะผมแข็งแกร่งยังไงล่ะ...

ในตอนนี้ที่ผมกำลังใช้แรงกายภาพหักคอของลุกซุเรียโดยการบีบคอ ผมบีบมันแรงมากจนน้ำลายที่ปากของเธอไหลออกมาเรื่อยๆ ขาทั้งสองของลุกซุเรียลอยขึ้นจนเหนือพื้นดิน จังหวะที่ผมกำลังฆ่าให้ลุกซุเรียให้ตายอย่างทรมาน ยัยแมวก็กระโดดลงมาจากตึกอาคาร และกระโจนเพื่อตะครุบผมอีกครั้ง พร้อมขยายร่างใหญ่แมวกว่า 20 เมตร แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมเด็ดขาด

''ยัยแมว ตื้อไม่เลิกนะ ถ้าเป็นแบบนี้ต้องรีบฆ่าลุกซุเรียและไปสู้กับเธอสินะ''

ผมจึงใช้ดาบแทงหัวใจของลุกซีเรียอย่างรวดเร็วแล้วกระชากมันออกมาจนเธอตายคาที่ เมื่อผมแทงเธอเสร็จแล้วก็โยนร่างกายของเธอทิ้งไว้ตรงนั้น เพราะตอนนี้ควรสนใจยัยแมวที่กำลังกระโดดลงมาจากตึกเพื่อตะครุบผมมากกว่า

ขณะที่อินวี่กำลังลอยกลางอากาศเนื่องจากการกระโดดลงมาจากตึก

แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ยอมให้เธอตะครุบผมเป็นครั้งที่สองแน่ เพราะแมวมันบินไม่ได้ผมจึงได้เปรียบ ในระหว่างที่มันกระโดดมากลางอากาศ แต่นอนว่าจะขยับหรือหลบการโจมตีตรงๆของผมจะทำไม่ได้เลย ผมจึงใช้ความสามารถในการวาปของโรรี่

วาปไปที่หลังของยัยแมวนี่ และใช้ดาบ แทงเข้าไปที่สันหลังแบบรัวๆ... แต่ละดาบที่ผมแทงใส่แผ่นหลังไปรัวๆนั้นถูกบีบอัดด้วยเลือดร้อนๆของผมเอง ทำให้การโจมตีทรงอนุภาพเป็นอย่างมาก + กับความแข็งแกร่งทางกายภาพของไอร่าที่ผมสูบชีวิตเธอมา + กับความสามารถของ D. ที่แทงทะลุทุกอย่างได้

ทุกดาบที่ผมแทงล้วนเข้าทุกดอก เลือดสาดออกมาทุกครั้ง

''เมี๊ยววววววว !!!!!!! ~''

อินวี่ร้องออกมาอย่างทรมานพร้อมกับความบ้าคลั่ง ไม่ทันที่มันจะตกลงสู่พื้น ก็ถูกผมแทงรัวๆจนตายคาที่ไปซะแล้ว ในที่สุดเมื่ออินวี่ร่างอสูรกายแมวตกลงมาจากดาดฟ้า ทุกอย่างก็จบ...

การต่อสู้จบลง ผมชนะได้ทั้งลุกซีเรียและอินวี่ โดยแลกกับชีวิตสุดท้ายของไอร่า

ถึงจะได้ความสามารถใหม่และร่างที่แข็งแกร่งของแวมไพร์มา แต่การใช้มันเหนื่อยหอบสุดๆไปเลย ในใจผมคงยังคงดีใจออกมาว่า นี่เราชนะแล้วเหรอ... ชนะแล้วงั้นสินะ...

แต่ในการชนะครั้งนี้ มันแลกด้วยชีวิตของไอร่าน่ะสิ... ตอนนี้เธอคงใกล้จะตายเต็มที่แล้วสินะ...

เมื่อทุกอย่างจบลง ผมจึงหันกลับไปมองไอร่าที่กำลังใกล้ตาย

แววตาของไอร่ากำลังสิ้นหวังพร้อมเหงื่อและเลือดตกลงจากใบหน้าอย่างไม่ขาดสาย จมูก,ตา,ปาก,หู อวัยวะบนใบหน้าของเธอล้วนมีเลือดไหลออกมาไม่หยุด ตามซอกแขนหรือขา เล็บ ทุกส่วนในร่างกาย ต่างถูกทะเล้นเลือดออกมาทั้งนั้น

ผมจึงเดินไปไกล้ๆเธอ...อย่างช้าๆ ทำไมเวลาเห็นน้ำตาของเธอที่ไหลพร้อมกับเลือด ถึงได้เจ็บในอกแปลกๆนะ.. ยิ้มเข้าไว้สิ ตัวผม เรากำลังจะชนะเฮลไซท์แล้วนะ...

เมื่อผม เดินมาอยู่ต่อหน้าไอร่าที่กำลังนั่งคุกเข่าร้องไห้รอความตาย

เธอเงยหน้าขึ้นมามองผม..

ผมไม่ได้พูดอะไร...

เธอก็ไม่ได้พูดอะไร.. เอาแต่คงร้องไห้ด้วยน้ำตาของความเสียใจ หรือเปล่านะ...

''ขอโทษนะ ไอร่า.. ''

ผมพูดไปเพียงประโยคเดียว ผมทำได้เท่านี้ สั้นๆและไม่ยาวไปกว่านั้น

นั่นคือคำร่ำลาสำหรับเราสองคน ผมโบยบินจากพื้นขึ้นไปยังดาดฟ้าอีกครั้งเพื่อไปต่อสู้กับเซร่าฟิม หรือก็คือการช่วยเหลือรากูเอลนั่นแหละ...

_______________________________________________________________________

##########################

#############

####

โรล.. ฉันกำลังจะไปหาเธอแล้วนะ...

อืม... ฉันมีประโยชน์ต่อแอลสินะ ฉันไม่โกรธเธอหรอกนะ ถ้าชีวิตของฉันจะช่วยให้เธอมีความสุขได้นะแอล จนสุดท้ายแล้ว ฉันก็ได้มีความสุข ที่ได้เสียสละเพื่อคนที่เรารัก รู้รึเปล่าว่าฉันเคยได้รับการเสียสละมาเหมือนกัน.. โรลทำเพื่อฉัน ส่วนฉันก็ทำเพื่อเธอ

นี่.. แอล เธอรู้รึเปล่าว่าฉันอยากจะพูดขอบคุณนายนะ แต่ในลำคอมันมีแต่เลือด ฉันเลยพูดออกไปไม่ได้น่ะ ฉันพยายามยิ้มให้เธอแล้วนะ อย่างน้อยก็อยากให้เธอมาอยู่ใกล้เคียงในวันสุดท้ายของฉัน

เธอจะบินหนีฉันไปอย่างงั้นเหรอ.. หันกลับมามองหน้าฉันหน่อยสิ ตาของฉันเริ่มมัวหมองแล้วนะ.. ตอนนี้แววตาของฉันกำลังเงยหน้ามองเธอที่กำลังบินไปยังดาดฟ้าสินะ...

นี่... หันกลับมาสิแอล.. ขอร้องล่ะ

ฉันน่ะ.. อยาก... เห็นหน้าเธอใกล้ๆนะ

นี่ฉันมองไม่เห็นอะไรเลย มืดจังเลยนะ... แอล..