3Kill ฆ่า ฆ่า ฆ่า

9.8

เขียนโดย ชิโร่

วันที่ 19 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 20.04 น.

26 ตอน

32 วิจารณ์

30.94K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2558 22.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

18) ตอนที่ 17 การต่อสู้ท่ามกลางแสงจันทร์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

CR.SHL

เว็บขีดเขียน

ลุกซุเรีย

บาปแห่งราคะ เคยเป็นลิงของโลกมนุษย์มาก่อน

อินวี่

บาปแห่งความริษยา เดิมทีเคยมีชีวิตเป็นแมวนรก มาก่อน

ค่ำคืนอันแสนเหน็บหนาวและพระจันทร์เต็มดวงในดาดฟ้าของโรงเรียน...

หลังจากที่ผมไปส่งโรรี่ในสถานที่แห่งหนึ่งแล้ว ก็ได้มาที่นี่พร้อมกับไอร่าและรากูเอล พวกเราทั้งสามคนยืนใกล้ๆกันและเตรียมการต่อสู้กับเฮลไซท์ ภายใต้บรรยากาศอันเยือกเย็นขึ้นเรื่อยๆ สามารถบ่งบอกได้ว่า อีกไม่นานพวกเราจะต้องได้เจอหน้ากันอีกแน่

ผมยืนอยู่ตรงกลาง ไอร่าขวา รากูเอลซ้าย บ่อยครั้งที่สายลมหนาวๆจะปลดปริวอย่างรุนแรงมากระทบกับเสื้อผ้าและเส้นผมของพวกเราจนขยับไปมา พึ่งจะมารู้ตัวว่าตัวเองว่าเส้นผมเริ่มยาวขึ้นในช่วง 3 เดือน และการต่อสู้นี้ ต้องทำลายลูกแก้วสีดำของเฮลไซท์ให้ไวที่สุด หากทำลายมันได้แล้วล่ะก็ พวกปีศาจก็ไม่ต่างจากหนอนแมลงสำหรับผมอย่างแน่นอน

เอาล่ะ... ออกมาซะทีสิ เฮลไซท์...

ในระหว่างที่รอ....

''นี่เจ้าหนุ่ม เฮลไซท์ จะมาจริงๆน่ะเหรอ ?''

รากูเอลหันมาถามผมด้วยความสงสัย ดูท่าเขาจะเซ็งไม่น้อยเลยทีเดียว

''รอดูเถอะครับ...''

ผมกลับหันไปบอกด้วยสีหน้าเย็นชา

''เปรี้ยงงงง !!!''

พริบตาหนึ่งมันเร็วมากจนมองด้วยตาเปล่าไม่ทัน เหมือนกับการมีฟ้าผ่าออกมาที่ดาดฟ้าตรงหน้าของผมในระยะ 50 เมตรข้างหน้า มันเป็นแสงหวาบๆหวิบๆชั่วครู่

วินาทีนั้นเอง.. ก็ค่อยๆเกิดมิติสีดำที่แสนน่ากลัว มันเป็นเหมือนหลุมดำอะไรซักอย่าง ที่มีสายฟ้าสีดำปนแดงสะท้อนออกมาเหมือนมิติสายฟ้า รูดำนั่นเป็นลักษณะวงกลม แต่มันไม่ค่อยกลมซักเท่าไหร่ อาจจะเรียกว่าวงรีหรือวงกลมก็ได้เหมือนกัน เส้นผ่าศูนย์กลางประมาณ 20 เมตร แบนเรียบแต่ไม่หนา นับว่าใหญ่ไม่เบาเลยทีเดียว

ถึงจะเตรียมใจมาแล้ว แต่มันก็กลัวที่จะแพ้อยู่ดีสำหรับผม เพราะอะไรน่ะเหรอ.. ดูสิ มิติสีดำนั่นกำลังมี เซอร์เบอรัสออกมาทีละตัว ในที่สุดพวกมันก็ออกมาเรื่อยๆจนจำนวนครบ 3 ตัว

''หมา 3 หัวอีกแล้วเหรอ แถมยังตั้ง 3 ตัว แย่เลยนะ..''

หัวของพวกมันสมประกอบกันทุกตัว นับรวมๆแล้วมีทั้งหมด 9 หัว ฟันอันแหลมคมยิ่งกว่าฉลามของพวกมันกำลังย้อยน้ำลายที่เหมือกรดละลายออกมาพร้อมกับความดุร้าย หากโดนเจ้าหมา 3 หัวนี่กัดจบเกมส์แน่นอน แล้วก็ ท่าทางของเซอร์เบอรัสมันอยากจะขย่ำผมเต็มที่แล้ว พยายามส่งเสียงคำรามออกมาเหมือนกับกำลังแค้นอะไรผมซักอย่าง ไอควันร้อนๆจากปากของมัน ทำให้ผมขนลุก

แต่ผมก็พอจะรู้นะ ว่ามันแค้นเรื่องอะไร แหงล่ะสิ ในวันที่ผมแหกนรกออกไป.. ผมต้องคอยแอบตามทางเดิน แล้วไอร่าเป็นคนสั่งให้พวกมันออกไปจากการเฝ้าประตูนรก แล้วกว่าจะสั่งให้พวกมันถอยออกไปได้ก็กินเวลาไปนานมาก มันคงจะโกรธที่ปล่อยให้ผมแหกนรกออกไปได้

ส่วนพวกเฮลไซท์ทั้งหลาย ยืนอยู่บนหัวของเซอร์เบอรัสตัวกลาง

เฮลไซท์ ยืนอยู่ตรงกลาง ส่วนข้างๆเธอทางด้านซ้ายมือมีผู้หญิงลักษณะไว้ผมหางม้าสีดำสนิท แววตาสีแดงกร่ำเหมือนโกรธใครมา นั่นคงจะเป็นเซร่าฟิมไม่ผิดแน่ ส่วนอีกสองคนที่เหลือ ผมไม่รู้จักเลย คนแรกมีผมสีเขียวยาวสวยท่าทางเป็นผู้หญิงที่อันตราย ส่วนอีกคนเป็นผู้หญิงผมสั้น 2 สี ระหว่างดำและขาว ท่าทางเย็นชาและอันตราย

''โฮ๊กกกก !!!!!!!!!!!!! ~''

เสียงคำรามของเซอร์เบอรัสดั่งสนั่น พร้อมควันจากปาก

และการทักทายของพวกเราก็ได้เริ่มขึ้น

''เฮลไซท์.. ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ''

ผมเงยหน้ายิ้มออกไปให้เฮลไซท์ แต่เธอทำหน้าสิ้นหวังแปลกๆ...

''แอล...''

เฮลไซท์ดูเหมือนว่าจะไม่มีคำพูดอะไรที่จะสื่อกับผม ถ้าจะให้เดาจากสีหน้าของเธอก็คงบอกได้ว่า มีเรื่องที่อยากจะพูดเต็มไปหมด แต่พูดกับผมไม่ได้

พวกเรายังไม่ได้ขยับกันเลยแม้แต่น้อย เหมือนทุกอย่างมันเหมือนหยุดเวลาเอาไว้ ไอร่าเองก็หลบหน้าเฮลไซท์อยู่ตลอดเวลา เอาเถอะ ผมไม่คิดจะไปยุ่งเรื่องของเจ้านายกับลูกน้องที่เคยมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันหรอกนะ

ในที่สุด ร่างกายของผู้หญิงผมเขียว ก็ลุกเป็นไฟ โดยไฟที่ลุกออกมาจากร่างกายของเธอมีสีฟ้าปนน้ำเงิน มันลุกออกมาทั้งร่างเหมือนคนกำลังถูกไฟครอก แววตากลายเป็นสีน้ำเงิน แถมยิ้มออกมาได้สยดสยองเตรียมฆ่าผมเต็มแก่ ดูจากสีหน้าของเธอแล้วคงอยากจะฆ่าผมเพราะคิดว่าเป็นเรื่องสนุกแน่ รอยยิ้มของเธอมันเหมือนกับผู้หญิงซาดิษไม่มีผิด

เหอะ...

อย่างนี้นี่เอง... คิดจะให้ยัยผมเขียวนั่นเปิดประเด็นสินะ ที่ไม่เข้ามาตรงๆคงจะกลัวผมทำแผนการไว้ล่ะสิ สงสัยจะหลาบจำแล้วว่าผมมันตัวอันตรายที่คุกในนรกก็เอาไม่อยู่

และมันไม่ผิดไปจากที่ผมเดา คิดจะใช้ยัยหัวเขียวในการเปิดการต่อสู้ในครั้งนี้ เธอพุ่งลงมาจากบนหัวของเซอร์เบอรัสอย่างรวดเร็ว ตรงดิ่งเพื่อโจมตีผม ไฟสีฟ้าของเธอมันเหมือนจะเผาผราญทุกอย่างให้มอดไหม้ได้ ถึงจะอยู่ห่างกันแต่ก็รับรู้ได้ถึงความร้อน ผมรู้สึกอย่างงั้น แต่การที่มาโจมตีผมตริงๆคิดผิดไปหน่อยนะ ยัยหัวเขียว

อย่าลืมสิว่าไอร่าอยู่ข้างกายผม แน่นอนว่าเธอต้องพรวดเข้ามาปกป้องผมแน่นอน

และมันก็ใช่ ... ไม่ทันที่ยัยหัวเขียวจะเอื้อมมือมาซัดหน้าผม ไอร่าก็พรวดเข้ามาง้างดาบฟันใส่ลุกซุเรียในพริบตานั้นอย่างรวดเร็วด้วยความโกรธที่มาทำร้ายผม บอกตามตรงว่ายัยหัวเขียวนั่นก็ยังพอมีความฉลาดอยู่บ้างที่จะเอียงร่างกายเพื่อหลบดาบของไอร่า แถมยังเบรคตัวเองและกระโดดถอยหลังกลับไปตั้งหลัก ถ้าหากเธอไม่หลบแล้วล่ะก็ คงรู้ดีสินะว่าตัวขาดเป็นสองท่อนแน่

ทุกอย่างกลับมาอยู่ในความเงียบ ท่ามกลางความตึงเครียด

และแล้วรากูเอล...

''เซร่าฟิม... มาสู้กับข้าดีกว่านะ อย่างเจ้าคงไม่คิดไปจะถล่มเด็กหนุ่มแวมไพร์หรอกนะ รังแกเด็กน่ะมันไม่ดีหรอกนะ ยัยคนทรยศ ไม่สิ ยัยแมลงวัน''

รากูเอลยิ้มออกมาพร้อมพูดเหยียดหยามเซร่าฟิม

''ฝั่งแกก็มีไอร่าคนทรยศนี่.. เรื่องสกิลความปากดีและชอบโชว์พาวเวอร์ทั้งๆที่ตัวกากเกินกว่าแมลง ขอร้องล่ะ เลิกได้แล้วนะ รากูเอล ไอ้เทพโสโครกจอมกระจอกที่ดีแต่ปาก''

''โดนเด็กเกรียนมาว่ากระจอกถึงสองครั้งอย่าคิดว่าข้าจะยอมหรอกนะเฟ้ย เซร่าฟิม !''

ท่าทางสองคนนี้จะไม่ถูกกันซะเท่าไหร่เลยเชียว ดูจากอารมณ์ของรากูเอลแล้วคงจะหงุดหงิดน่าดู

''ถ้าอย่างนั่น ฉันจะสอนความปากดีของแกให้เอง รากูเอล''

เซร่าฟิมชักดาบที่มือซ้ายออกมา หากลองมองดาบที่สะท้อนกับแสงจันทร์แล้ว เป็นดาบที่เหมือนกับของไอร่าจริงๆ ไม่สิ ดาบเล่มนั้นมันยาวกว่านิดหน่อย และท่าทางรัศมีจากการฟันจะเหนือกว่าของผมกับไอร่าซะด้วย ไม่สิ.. ไม่ใช่แบบนั้นหรอก อยู่ที่ตัวผู้ใช้มากกว่า แววตาการอยาก ''ฆ่า'' มันบ่งบอก

นอกจากจะชักดาบออกมาเตรียมต่อสู้แล้ว เซร่าฟิมยังสามารถงอกปีกที่หลังมาได้ถึง 6 ปีก ช่วงไหล่ เอว และบั้นท้าย มันเป็นปีกยักษ์ลักษณะวงรีหน่อยๆของแมลงวันไม่ผิดแน่ มันเรืองแสงออกมาทั้งหมด 7 สีสะท้อนกับแสงจันทร์ สีนั่นเหมือนรุ้งไม่มีผิด ท่ามกลางความสง่าของปีกที่กำลังโบยบินเหนือฟ้านั่น ทำให้ดาดฟ้ามันสว่างขึ้นมาทันตาเห็น

ปีกนั่น ยังมีความใสอ่อนๆอยู่ด้วย มันเรืองระยิบเล็กๆ ทำผมตกใจอยู่หน่อยๆ ว่ามันคือปีกแมลงวันจริง?

ผมถึงกับอึ้งไปในความสง่างามของปีกนั่น ทั้งๆที่ปีกแมลงวันไม่ควรจะสวยขนาดนี้แท้ๆ

''ปีกแมลงวันงั้นเหรอ... ข้าตบแมลงวันในโลกนี้ไปหลายตัวแล้วนะ เจ้าก็อยากโดนตบด้วยรึไง เซร่าฟิม จะเอาตบด้วยดาบ หรือจะตบด้วยมือดีล่ะ ?''

รากูเอลก็เริ่มชักดาบสายฟ้าสีฟ้าปนน้ำเงินออกมาเช่นกัน แต่มันไม่ใช่ดาบเคลือบสายฟ้า แต่มันคือสายฟ้าก่อรูปร่างเป็นดาบต่างหาก ถ้าดาบลักษณะนี้ต่อให้ดาบที่ฟันทุกอย่างให้ขาดอย่าง D. ก็ไม่มีประโยชน์ เพราะสายฟ้าจะตื่อติดกันได้เหมือนน้ำ

ปริมาณสายฟ้าที่พุ่งเปรี๊ยๆ ~ มันหนาแน่นกว่าครั้งก่อนมาก ถ้ามนุษย์ไปแตะก็คงจะไหม้เกรียมแน่

ในตอนที่การต่อสู้ระหว่างรากูเอลกับเซร่าฟิมจะเริ่มขึ้น บาปทั้งสองที่ผมไม่รู้จักชื่อ ก็กระโดดลงมาจากหัวของเซอร์เบอรัส พร้อมเดินนำหน้าเซร่าฟิมที่กำลังบินอยู่ เหมือนกับเป็นการบ่งบอกว่า พวกฉันจะจัดการรากูเอลเอง แต่เซร่าฟิมกลับไม่สนใจบาปทั้งสองคนที่จะมาสู้แทนตัวเองเลย

''อินวี่.. ลุกซุเรีย ถอยออกไป ไอ้ปากดีรากูเอลตัวนี้ฉันจะจัดการเอง ถึงจะน่าเสียดายแต่พวกเธอสองคนสู้กับรากูเอลไม่ไหวหรอกนะ สิ่งที่พวกเธอต้องทำคือการจับตัวไอร่ากับแอลมา เข้าใจรึยัง''

เซร่าฟิมออกคำสั่งห้ามเข้ามายุ่งกับลุกซุเรีย และอินวี่ เพราะนี่คือการดวลตัวต่อตัว หากรุมก็เท่ากับเหยียดหยามในความแข็งแกร่งของเซร่าฟิมนั่นเอง เรื่องนี้ผมเห็นก็เข้าใจแล้ว

จากนั้นบาปทั้งสองที่ผมยังไม่ทราบชื่อแน่ชัด ก็หันหน้ามามองผม...

''บู๊ ~ เซร่าฟิมขี้งก ดูยังไงแวมไพร์ตัวนี้มันก็กระจอกนี่นา...แต่อยากได้เป็นของเล่นจัง ! ฮิฮิ ~''

ไอ้การที่ยัยหัวเขียวจอมปากดีมาเหยียดหยามชักอยากหัวเรอะ จะเหยียบให้จมดินเลย ยัยหัวเขียวน่าโง่

''พูดจาให้มันดีๆหน่อยสิ ลุกซุเรีย ท่านแวมไพร์คนนั้นคือคนของท่านเฮลไซท์น่ะ ที่พูดน่ะ เสียมารยาทรู้ไหม หรือจะให้ข้าพูดซ้ำ ถึงจะเข้าใจ''

เอาเถอะ ยัยหัวขาวดำสองสีนี่ดูจะมีมารยาทอยู่หน่อยล่ะนะ...

ในที่สุดก็เข้าใจว่าใครคือใคร ยัยหัวเขียวก็คือลุกซุเรีย ส่วนอีกคนชื่ออินวี่ ชื่อซะน่ารักเลยนะ ดูจากน้ำเสียงก็พอจะเดานิสัยคร่าวๆได้ อินวี่พูดประโยคเหมือนแมมม่อน น่าจะมีประสบการณ์เยอะเหมือนกัน ท่าทางจะเป็นคนรอบคอบและออกแนวเย็นชาตายด้านซะด้วยสิ

ส่วนอีกคน ลุกซุเรีย จะเรียกว่ายัยนี่ตอแหลหรือร่าเริงดี เกลียดผู้หญิงแบบนี้จริงๆ

เอาจริงๆแล้ว ฝั่งเฮลไซท์มี 4 คน ซึ่งน้อยกว่าที่ผมคาดการณ์เอาไว้ ทีแรกก็นึกว่าจะเอาเบลเฟเกอร์มาด้วย ก็ยัยนั่นมีโซ่ที่แข็งแกร่งถึงขนาดมัดผมเอาไว้จนขยับไปไหนไม่ได้เลยนี่นา ที่ไม่พามาสู้กับผมก็ต้องขอชมเชยว่าเป็นความคิดที่ดี เพราะในโลกนี้ใช้พลังไม่เต็มร้อย สรุปคือต่อให้เอาโซ่ของยัยนั่นมา ผมก็พังมันได้สบาย

ส่วนความสามารถของลุกซุเรียท่าทางจะคือเพลิงสีฟ้า การเข้าใกล้เธอถือเป็นเรื่องอันตรายมาก ถึงดาบของไอร่าจะตัดได้ทุกอย่าง แต่การเข้าใกล้กระชิดถือว่าเสียเปรียบ ถ้าอย่างนั้นผมก็ต้องไปสู้กับลุกซุเรีย การเผาผลาญโดยใช้เพลิงสีฟ้าของเธอจะหักล้างกับการฟื้นฟูของผม สรุปคือถ้าสู้ตัวต่อตัวกับลุกซุเรียผมชนะแน่ แต่ว่า จะยังจะใช้แผนการนั่นไม่ได้ตราบเท่าที่ยังไม่รู้ความสามารถของอินวี่

เซอร์เบอรัส 3 ตัว กับอินวี่จะทำยังไง ? ถ้าเป็นแบบนี้ก็ต้องทิ้งระยะห่างเพื่อดูความสามารถของอินวี่ก่อนแล้วกัน ไม่สิ สถานการณ์แบบนี้มันต้อง อืมใช่... ตอนนี้ผมได้ตัดสินใจที่จะสู้กับอินวี่ตัวตัวต่อ และให้ไอร่าสู้กับยัยหัวเขียวลุกซุเรีย

''เฮ้อ... ยัยหัวดำ-ขาว ไม่สิ ต้องเรียกว่าอินวี่สินะ เธอนี่มันปัญญาอ่อนจริงๆเลยนะ''

ผมเริ่มพูดด้วยการเหยียดหยามอินวี่ด้วยความท้าทาย

''ว่าไงนะ...''

เธอโกรธอย่างเห็นได้ชัด

''เป็นอะไร.. ปอดแหกรึไง หรือว่าจะกลัวผม จะเอาแต่ยืนอยู่บนหน้าไอ้หมา 3 ตัวนั่นไปถึงเมื่อไหร่ เฮลไซท์คงจะหงุดหงิดน่าดูเลยนะ ที่มีลูกน้องปัญญาอ่อนแบบนี้ รีบๆบุกเข้ามาได้แล้วนะ''

ผมยังคงท้าทายเธอที่กำลังยืนอยู่คู่กับลุกซุเรีย

''ท่านเฮลไซท์คะ ขอเด็ดหัวผู้ชายคนนี้ได้หรือเปล่าคะ ?''

อินวี่หันหลังไปขอร้องกับเฮลไซท์ และดูเหมือนว่าเฮลไซท์จะอนุญาติโดยการพยักหน้าหนึ่งครั้งแบบเบาๆ จากนั้นอินวี่จึงได้หันหน้ามามองผมพร้อมต่อสู้

ผมจึงได้..

''รากูเอล ฝากเซร่าฟิมด้วยล่ะ ไอร่า ช่วยยื้อเวลายัยหัวเขียวให้หน่อย''

ผมหันหน้าไปบอกกับรากูเอลและไอร่า ส่วนทั้งสองคนก็เตรียมตั้งท่าต่อสู้เช่นกัน มาคิดๆดูแล้วไอร่าคงรับมือยัยหัวเขียวไม่ไหวแน่ ถ้าโชคดีก็ยังไม่อยากให้เธอตายตอนนี้หรอกนะ

เมื่อทุกอย่างเป็นไปตามที่บอก

รากูเอลกับเซร่าฟิมก็พรวดจู่โจมใส่กันบนอากาศทันที โดยเซร่าฟิมตอนนี้ยังคงใช้ปีกบิน ส่วนรากูเอลเองก็มีปีกสำหรับเทพสวรรค์ มันเป็นปีกสีทองอมขาว หรือจะเรียกง่ายๆว่าปีกเทพนั่นแหละ โดยระหว่างที่รากูเอลกระพือปีก ขนมันก็ร่วงโรยลงมาอย่างสง่า คิดไม่ผิดจริงๆที่เอารากูเอลมาเป็นตัวหมาก ถึงจะปากหมาไปหน่อยก็เหอะ

ในที่สุด ดาบสายฟ้าของรากูเอลก็ฟาดฟันใส่กับเซร่าฟิมบนอากาศแบบบ้าระฮั่ม เพราะการโจมตีของทั้งสองคนมันเร็วมากจนมองตาเปล่าไม่ทัน เซร่าฟิมเองถึงดาบของเธอจะตัดได้ทุกอย่าง แต่ดาบสายฟ้าของรากูเอลเป็นเพียงพลังงานสายฟ้าเท่านั้น ถึงจะตัดขาดยังไงก็เชื่อมต่อใหม่ได้ในเวลารวดเร็วอยู่ดี นอกจากนี้ เซร่าฟิมยังต้องมาคอยหลบเศษสายฟ้าของรากูเอลที่กระเด็นมาอีกด้วย เพราะหากไปโดนเศษสายฟ้าเข้าอาจจะมีผลร้ายก็เป็นได้

ส่วนเซร่าฟิมดูท่าจะเสียเปรียบเรื่องการฟันดาบกับรากูเอล คงเป็นเพราะนี่อยู่ในโลกมนุษย์ แต่เธอก็มีควันพิษเป็นอาวุธเช่นกัน โดยควันพิษของเธอนั้นเริ่มปล่อยออกมาจากปีกแมลงวันของเธออย่างช้าๆ เป็นควันที่มีลักษณะสีเขียวบางๆ หากสู้ต่อไปเรื่อยๆรากูเอลจะยิ่งเสียเปรียบ

ส่วนไอร่าก็ตีตัวออกห่างไปยังอีกมุมของดาดฟ้าเพื่อซัดตัวๆกับลุกซุเรีย จะบอกว่าโชคดีก็งั้นๆ เพราะดูจากรอยยิ้มของยัยหัวเขียวลุกซุเรีย จะอยากดวลตัวต่อตัวกับไอร่าอยู่แล้ว

ในเมื่อทั้งสองคนแยกย้ายกันต่อสู้ ก็เหลือแต่ผม โดยผมจะรับมือกับเซอร์เบอรัสทั้งสามตัว เฮลไซท์ และอินวี่ เพราะอะไรน่ะเหรอ ง่ายมาก หากจัดรูปแบบการต่อสู้แบบนี้ ยังไงผมก็ชนะ เฮลไซท์ไม่กล้าฆ่าผมแน่นอน เพราะงั้นต่อให้เฮลไซท์กับหมา 3 หัวจำนวน 3 ตัว หรือยัยอินวี่มารุม ผมก็จะไม่แพ้ ที่เหลือก็แค่เช็คความสามารถของอินวี่ก็เท่านั้น

รากูเอลกับเซร่าฟิมสู้บนอากาศ จะไม่รบกวนการต่อสู้ของผมแน่ นี่คือเรื่องที่ดี

ไอร่าเองก็แยกตัวออกไปดวลตัวต่อตัว เธอคงคิดแล้วว่าอาจจะเป็นการรบกวนผมก็เป็นได้

สรุปคือ ตอนนี้มีเพียงอย่างเดียวที่ผมต้องทำ ฆ่าเซอร์เบอรัสทั้ง 3 ตัว กับอินวี่

ผมเริ่มชักดาบที่มือซ้ายออกมาอย่างไม่เกรงกลัว ปีกแวมไพร์ของผมผงาดออกมาได้ถึง 4 ปีก โดยปีกที่ออกมามีลักษณะเหมือนปีกค้างคาว โผล่ในบริเวณสันหลังและสะโพกของผม เป็นปีกที่ใหญ่และกว้างราวๆ 2 เมตร และการควบคุมก็สมบูรณ์แบบไปในตัวด้วย ในระยะเวลาที่โลกมนุษย์ ผมดูดเลือดผู้หญิงเหมือนน้ำที่กินอยู่ทุกวัน ที่สำคัญยังได้เลือดของโรรี่และไอร่ามาอย่างเต็มเปี่ยม ไม่มีทางที่จะแพ้พวกเธอหรอก

พริบตาที่การต่อสู้แยกย้ายเกิดขึ้น อินวี่ก็กระโดดจู่โจมพุ่งตรงแบบไม่อ้อมค้อมมาหาผมเลยทีเดียว จังหวะนั้นผมจึงหยุดสังเกตุการณ์การต่อสู้รอบข้าง และหันมาใจจดใจจ่อกับการต่อสู้ของตัวเองกับอินวี่ตัวต่อตัว แต่ผมก็ไม่เห็นเธอใช้ความสามารถอะไรเลยซักอย่าง เพราะจังหวะที่เธอพุ่งลงมาอินวี่เธอไม่ได้ง้างหมัดที่จะต่อย หรือมีอาวุธใดๆเลย

แต่ผมก็ไม่ลังเลหรอกที่จะฟาดดาบใส่เธอเพื่อสวนกลับ แต่ว่า ทำไม...

ใช่.. เสี้ยววินาทีที่ผมกำลังฟาดดาบใส่เธอ เธอกำลังเข้าใกล้มาเรื่อยๆ..

ดาบในมือ... หายไปไหน ?

เอ๊ะ...

ทำไมดาบของผม มันไปอยู่ในมือของแกได้ละ อินวี่ !!!!!

ฉึบบบ!!!!

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ดาบในมือขวาของผมหายไปเฉย จู่ๆดันไปอยู่ในมือของของอินวี่ซะงั้น แถมเธอยังใช้ดาบนั่น ฟันผมอย่างรวดเร็วในแนวเฉียงขวา ฉีกเนื้อสดๆของผมจนไหล่ฉีกมาถึงช่วงอก เลือดสาดออกมาทันตาเห็น กระดูดซี่โครงหรืออวัยวะในบริเวณหน้าอกต่างถูกฉีกออกมา แต่ยังดีที่ความเจ็บเหล่านั้นไม่เท่าไหร่สำหรับผม... ผมจึงสวนกลับด้วยการใช้ปีกแวมไพร์ทางด้านหลัง โจมตีไปยังด้านหน้า

และมันก็โชคร้ายหน่อย ที่เธอกระโดดถอยหลังหลบการโจมตีของผม

ช่วงเวลาที่เธอถอยไป ร่างกายผมสามารถฟื้นฟูกลับมายังสภาพเดิมแบบไร้ที่ติได้

แต่ดาบก็ถูกแย่งไปแล้ว...

อา.. น่าตลกชะมัด ผมตกใจนะเนี่ย...

''ฮ่ะๆ.... ฮ่ะๆ... ฮ่าๆ ฮ๊าๆ !! คิดเหรอว่าความสามารถในการขโมยแค่นี้จะชนะผมได้ กระจอกจริงๆ ปัญญาอ่อนว่ะ แค่ดูก็รู้แล้ว ถึงจะเป็นความสามารถที่เจ๋ง แต่เธอก็มีขีดจำกัดในการใช้งานใช้ไหมล่ะ ?''

ก็แค่พยายามที่ยั่วยุเธอเท่านั้น และตอนนี้ก็ได้รู้ความสามารถขอเธอพร้อมวิธีแก้ไขได้แล้ว เพียงแต่ จังหวะที่ผมกำลังเอ่ยปากพูด เซอร์เบอรัสทั้งสองตัว ก็กระโดดมาขย่ำผมอย่างรวดเร็ว แต่แล้วยังไงล่ะ แกคือหมา ส่วนผมคือแวมไพร์ ก็บินซะก็จบเรื่อง หมาอย่างพวกแกบินไม่ได้ใช่ไหมล่ะ

แต่ว่า ไม่บินดีกว่า เพราะนี่คือโอกาสดี...

ถึงเธอจะขโมยความสามารถของผมไป จนผมไม่สามารถกลับมาใช้ดาบอีกครั้งได้ แต่แล้วยังไงล่ะ ?

คิดว่าผมจะโง่ไม่มีแผนสำรองงั้นเหรอ

ด้วยการที่ผมถูกขโมยความสามารถไป จึงหยิบหลอดเลือดในกระเป๋าออกมา ถึงที่จริงจะเอาไว้รักษาบาดแผลยามจำเป็นก็ตาม แต่นี่คือเลือดของไอร่า หากดื่มมันละก็ ผมจะสามารถกลับไปใช้ดาบของไอร่าอีกครั้งได้ สรุปคือ ช่วงจังหวะที่เซอร์เบอรัสมันกำลังได้ใจและพุ่งจู่โจมเรา ก็แค่กระดกเลือดแล้วชักดาบออกมาฟันเท่านั้นเอง ยัยกระจอกเอ้ย

ผมหยิบเลือดหลอดเลือดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว และยัดใส่ปากโดยไม่กระดกเพราะคิดว่ามันไม่ทันเวลา ทำให้ผมเคี้ยวไปทั้งหลอดนั่นแหละ แก้วที่บาดปากจากการเคี้ยวนี่เจ็บชะมัด

จังหวะที่ฟันอันแหลมคมพร้อมน้ำลายกรดของเซอร์เบอรัสกำลังจะกัดผม ผมจึงใช้ความสามารถของโรรี่ที่ก็อปปี้ไว้ตอนดูดเลือดเธอ มันคือความสามารถในการเคลื่อนที่อย่างฉับพลัน ในตอนที่ผมฆ่าลินดาเสร็จแล้วออกมาจากบ้านผมยังจำได้ดี เพราะตอนนั้นคือตอนที่ผมเจอโรรี่ครั้งแรก ไม่สิ มันคือวันที่ผมได้ต่อสู้กับโรรี่เป็นครั้งแรกต่างหาก หากย้อนกลับไปนึกดู เธอใช้ความสามารถในในการเคลื่อนที่ฉับพลันแล้วใช้หน้าเข้งเตะมาที่หลังของผมจนกระเด็นไปชนกำแพง กระดูกเกือบหักในครั้งนั้น

ถึงระยะส่งผลการวาปจะไม่มาก แต่ก็ฆ่าเซอร์เบอรัสได้แน่...

ผม.. หายตัวไปอยู่ใต้ลำคอของเซอร์เบอรัส แล้วออกดาบแทงรัวๆอย่างรวดเร็วไปที่ลำคอของมัน แถมผมยังเล็งไปที่เส้นเลือดอีกด้วย เพราะยิ่งขนาดตัวของมันใหญ่เท่าไหร่ ยิ่งมองหาเส้นเลือดได้ง่าย เป็นกลยุทธิ์ที่ไม่เลว เส้นเลือดในลำคอของมันพุ่งกระจายออกมาอย่างมหาศาลและล้มตายในที่สุด ส่วนอีกตัวก็ถูกผมวาปไปแทงคอเช่นเดียวกัน

ไม่แปลกหรอกนะ เซอร์เบอรัสทั้งคอยาวและตัวใหญ่ การที่ผมวาปไปใต้คอของมันคือเรื่องที่ถูกต้อง เพราะตัวใหญ่ การจะมองสิ่งมีชีวิตที่ตัวเล็กกว่าย่อมลำบาก และการที่มันเป็นสัตว์สี่ขา ตามธรรมชาติแล้วส่วนน้อยที่สัตว์ประเภทนี้จะก้มลงเพื่อดูใต้ท้องของตัวเองถ้าไม่จำเป็น

เพราะงั้นพวกมันจึงไม่สังเกตุเห็นผมที่ใต้คอ รวมถึงหนีผมไม่ทัน

เวลาในการฆ่าเซอร์เบอรัสทั้งหมดราวๆ 15 วินาที พวกมันล้มตายคาดาดฟ้า

จากนั้นผมก็ควักหลอดเลือดทั้งหมดในกระเป๋าออกมาตามซอกนิ้วมือขวา ผมมีเหลือทั้งหมด 4 หลอดด้วยกันนั่นเอง เป็นการขู่อินวี่ได้เป็นอย่างดี

''อินวี่ ความสามารถของเธอคือการขโมยสินะ ระยะส่งผลคือไม่ไกลจากเป้าหมายด้วยงั้นสินะ แต่ว่าจะดีเหรอ ผมมีหลอดเลือดทั้งหมด 4 หลอด แปลว่าเธอต้องขโมยดาบของผมถึง 4 ครั้งนะ ความสามารถของเธอมันแพ้ทางแวมไพร์อย่างผม เข้าใจเรื่องนี้ไว้ด้วยนะ''

ผมมองหน้าอินวี่ด้วยความท้าทาย

''แล้วยังไง ?''

เธออาจจะมีอะไรซ่อนอยู่อีกก็เป็นได้ ดูจากท่าทางที่สงบของเธอ เพราะงั้นต้องใช้เหยื่อล่อ ถึงที่จริงในกระเป๋าจะมีเลือดอยู่ 5 หลอดก็ตาม

''จะบอกอะไรให้นะ อินวี่ เธอน่ะชนะผมไม่ได้หรอก ระยะส่งผลของการขโมยอาวุธของเธอ ราวๆ 5 เมตรได้ เพราะถ้าหากเธอสามารถใช้มันได้ระยะไกล ก็คงขโมยอาวุธของรากูเอลกับไอร่าไปแล้ว ในตอนที่เธอจู่โจมพุ่งตรงเข้ามาประชิดตัวผมก็ได้รู้ ว่าที่เธอพุ่งมาไม่ได้คิดจะโจมตีแต่แรกแล้ว แต่มาเพื่อขโมยดาบแต่แรก''

''โห.. เจ้าฉลาดเหมือนกันนี่ โดนข้าขโมยดาบไปครั้งเดียวก็รู้ความสามารถของข้าซะแล้ว''

เท่านี้ก็รับประกันได้อีกอย่าง ว่าเฮลไซท์จะไม่ยอมลงมาสู้แน่ๆ เท่าที่รู้มาจากไอร่า เฮลไซท์เป็นคนที่หยิ่งผยองและไม่ยอมแตะเนื้อต้องตัวลูกน้องตัวเองหากไม่จำเป็น จะสรุปง่ายๆว่า

เฮลไซท์จะไม่ไปยุ่งกับกับไอร่าแน่ๆ อย่างมากก็ปล่อยให้ไอร่าสู้กับยัยหัวเขียวจนรู้ผลแพ้ชนะ

เฮลไซท์จะไม่ไปยุ่งกับรากูเอลอย่างแน่นอน หากคิดในแง่ว่า เป็นน้องสาวของเซร่าฟิม การเข้าไปรุมรากูเอลถือเป็นการเหยียดหยามฝีมือพี่สาวตัวเอง ก็เธอเป็นคนที่หยิ่งนี่เนอะ ^^

แล้วก็ เฮลไซท์จะไม่ฆ่าผมเด็ดขาด เพราะงั้นการที่เฮลไซท์อยู่เฉยๆเหมือนตัวประดับ เท่านี้ก็เท่ากับว่าการต่อสู้ในครั้งนี้กลายเป็น 3 ต่อ 3

แผนของเธอผมน่ะดูออกหมด เซอร์เบอรัสตัวที่ 3 ทำไมถึงไม่ยอมให้มาสู้กับผมล่ะ คำตอบมันก็ง่ายๆ ขอยกตัวอย่างคำถามออกมา ''ลูกแก้วสีดำอยู่ในที่ไหน ?'' หากจะมาสู้กับผมละก็ การโชว์ลูกแก้วสีดำในขณะต่อสู้ถือเป็นเรื่องโง่ ถ้าเป็นผมละก็ จะซ่อนลูกแก้วสีดำไว้ในท้องของเซอร์เบอรัสแน่

และการที่เฮลไซท์ไม่ยอมออกมาสู้ก็มีเหตุผลอีก 1 ข้อ คืออยู่คุ้มครองลูกแก้วสีดำยังไงล่ะ

และเซอร์เบอรัสที่เธอนั้งอยู่บนหัวนี่แหละ คือตัวการที่ทำให้ผมได้เปรียบ

แต่ตอนนี้ก็ควรช่างเรื่องนั้นไปก่อน ในวินาทีนี้ไอร่ากำลังเสียเปรียบจากการต่อสู้กับไฟสีฟ้าของยัยหัวเขียว ส่วนรากูเอลกำลังได้เปรียบจากการสู้กับเซร่าบนอากาศ ดูเหมือนว่าปีกของรากูเอลพยายามที่จะกระพือรุนแรงเพื่อให้เกิดลม เพื่อควันพิษของเซร่าฟิมที่กำลังแพร่กระจายจะได้เข้ามาไม่ถึงตัว

ถ้าอย่างนั้น หากผมฆ่าอินวี่ได้แล้วควรช่วยใครก่อนดี

ระหว่างรากูเอลที่กำลังได้เปรียบ กับ ไอร่าที่กำลังเสียเปรียบ

ถ้าไปช่วยไอร่าก็เท่ากับว่าต้องเสียเวลาในการกำจัดยัยหัวเขียวลุกซุเรียอีก

ถ้าหากผมไปช่วยรากูเอล ก็อาจจะเด็ดหัวเซร่าฟิมได้ ขณะเดียวกันที่ผมไปช่วยรากูเอล ไอร่าที่เสียเปรียบอาจจะถูกยัยหัวเขียวฆ่าเอาก็ได้

มันก็ง่ายนิดเดียวนิ หลังจากสู้กับอินวี่เสร็จแล้วก็ปล่อยให้ไอร่าตายไปซะ ทำให้เธอยื้อเวลายัยหัวเขียวให้นานที่สุด ระหว่างนี้ผมจะไปช่วยรากูเอลเด็ดหัวเซร่าฟิม การไปถล่มนรกครั้งหน้าผมก็จะได้ไม่ต้องเจอกับคนที่แข็งแกร่งที่สุดในนรกยังไงล่ะ

''เอาล่ะนะ อินวี่ มาเริ่มการต่อสู้ของพวกเราให้จบๆไปเถอะ ผมจะได้เริ่มแผนการไงล่ะ''

หลังจากที่ผมฆ่าอินวี่ได้แล้ว ผมจะทำตามแผนที่คิดไว้เมื่อกี้

จากคนเขียน: ตอนนี้เหมือผมเมาๆยังไงไม่รู้ คิดอยู่ว่าควรรีไรท์ใหม่ดีรึเปล่า ยังไงขอคำวิจารณ์ตอนนี้ด้วยแล้วกันนะ ไม่รู้ว่าบรรยายได้เข้าใจระดับไหนเหมือนกัน

ตอน 17

สารบัญ

ตอน 19