พลิกร็อคหัวใจ นายหน้าหวาน

  ตอนนี้ฉันและฮุนไดอยู่หน้าห้องสภานักเรียนหลังจากที่นั่งอุดอู้ในรถอยู่นานเวลาเรารู้สึกกดดันเวลามันมักจะเดินช้าเสมอ ดีนะที่ฉันยังมีสติพอไม่งั้นตอนนี้ฉันคงต้องงัดเงินในบัญชีมาจ่ายค่าเสียหายให้กับอุบัติเหตุแน่ๆไอเด็กบ้าเอ๊ย!ใครใช้ให้นายเอาหน้ามาใกล้ฉันขนาดนั้น โอ๊ยจะเป็นลม
"นูน่าเป็นไรหรือป่าวฮะ"
"หะ...ป่าวนิ"ทำไมอยู่ๆอากาศก็ร้อนขึ้นนะ
"เออ...คือผมเห็นสีหน้าไม่ค่อยดีนะฮะ ไม่สบายหรือป่าวฮะ"ฮุนไดยื่นมือมาแตะที่หน้าผากของฉัน ไม่ๆๆเอามืออกๆไป อ๊ากเป็นลม
ฉันส่ายหัวปฏิเสธก่อนจะไล่ให้เขาเข้าไปในห้องสภานักเรียนเร็วๆโดยให้ข้ออ้างว่าจะรีบกลับไปพักผ่อนโดยที่ฮุนไดก็ไม่ขัดขืนเลยแม้แต่น้อย ตอนนี้ฉันนั่งรอฮุนไดอยู่ที่ม้าหินอ่อนใต้ต้นไม้ไม่ไกลจากห้องสภานักเรียนมากนัก เผื่อฮุนไดจะได้เห็นฉันง่ายขึ้น
"เฮ้อ~"ผ่านไปแล้วประมาณ15นาทีก็ยังไม่มีทีท่าว่าฮุนไดจะออกมา นี่มัน9โมงกว่าแล้วนะ เสียเวลานอนชะมัด เดี๋ยวนะนอนหรอ ตรงนี้ก็เหมาะดีนี่ ลมพัดอ่อนๆ กว่าจะออกมาก็คงอีกนานละมั้ง หลับดีกว่า ฉันฟุบหน้าลงกับโต๊ะหินอ่อน แล้วจัดท่าให้นอนสบายมากที่สุดจากนั้นตาคู่สวยก็ค่อยๆปิดลง...
"อื้อ"ฉันค่อยๆลืมตาตื่นขึ้นมาก่อนจะดูนาฬิกาที่ข้อมือ10โมงนี่เรานอนเป็นชั่วโมงเลยหรอ ฉันเอื้อมมือไปเพื่อจะหยิบกระเป๋าที่วางอยู่ข้างๆ แต่สายตาก็ไปหยุดอยู่ที่คนตรงหน้าที่นอนฟุบหลับอยู่ไม่ต่างจากฉันก่อนหน้านี้
"ออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่"ฉันหยุดความสงสัยก่อนจะค่อยใช้สายตาสำรวจใบหน้าของฮุนได ใบหน้าหวานราวกับผู้หญิง ริมฝีปากได้รูป ใบหน้าที่ใสจนคนเป็นผู้หญิงยังอิจฉา แต่ในขณะเดียวกันก็ดูหล่อและมีเสน่ห์ ดวงตาแสนเจ้าเลห์บัดนี้หลับตาพริ้ม คงฝันดีสินะ นิ้วเรียวค่อยๆสัมผัสไปที่ใบหน้าอย่างพิจารณาแต่ต้องสะดุ้งตื่นเมื่อเจ้าของใบหน้านั้นคว้าเข้าที่ข้อมือ
หมับ
"!!!"
"แอบมองหน้าผมแบบนี้ลงโทษยังไงดีน้า"ฮุนไดพูดพร้อมทำเสียงยียวนกวนบาทา รู้ได้ไงเนี่ย ขนาดตอนนี่ที่กำลังพูดยังไม่ลืมตาเลย มีตาหลังรึไงห๊ะ
"ฉันป่าว"
"จริงหราาา"แล้วจะลากเสียง'หราาา'ทำไมฟร้ะ ฮุนไดลืมตาช้าๆในขณะที่รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฎ
"ไม่ได้ติดป้ายห้ามมองนิ"ฉันไม่ยอมโดนเอาเปรียบหรอก เหอะ
"มีสิ"
"มีที่ไหน นายติดป้ายไว้ส่วนไหนมิทราบห๊ะ"ฉันยืนเท้าเอวก่อนจะมองหน้าฮุนไดอย่างหาเรื่อง
"ก็นะ"ฮุนไดพูดก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ฉันที่ยืนอยู่ก่อนหน้านี้ดูเตี้ยลงทันทีหัวฉันอยู่แค่คางของเขาเองนี่หน่า
"ก็นะอะไรของนะ..อื้มม"พูดไม่จบประโยค ปากได้รูปของเขาก็สัมผัสเข้ากับปากของฉันทันที ถึงจะเป็นจูบที่ไม่ลึกซึ้งมากแต่มันก็ทำให้ฉันเเทบล้มทั้งยืน ถ้าไม่ได้เขาประคองไว้คงล้มไปแล้ว ฉันเริ่มจะขาดอากาศหายใจจึงทุบเข้าไปที่อกของฮุนไดเเรงๆเรียกได้ว่าบึกบักๆกันเลยทีเดียว ฮุนไดถอนริมฝีปากออกแต่ยังคงวนเวียนอยู่ที่พวงแก้มของฉัน ฉันกอบโกยเอาอากาศที่ถูกช่วงชิงไปเมื่อกี้เข้ามาเต็มปอด แต่ก็ยังไม่กล้าสบตากับเขาอยู่ดี ไอเด็กบ้า! -///-
"หวานจัง"
จู่ๆก็รู้สึกเวียนหัว เอ๊ะทำไมฮุนไดมี2คนล่ะ
"นูน่า"
"นูน่า"
"เฮ้ยนูน่าตื่นๆ"

 ฮัลโหลๆหายไปนานมีคนอ่านอยู่ไหมหนอ ไม่เป็นไรพวกเราจะอัพไปเรื่อยๆค่ะ555