จำเลยสวาท

 "พี่โก้ไปล้างจานเลย เดี๋ยวผิงจะไปเช็คของ" 
ตั้งใจว่าจะแค่ออกไปหาอะไรกิน แต่สุดท้ายก็ได้แวะห้างใหญ่มีของติดไม้ติดมือมาเพียบ ก็ของในบ้านของเขาขาดๆหายๆ ไม่รู้อยู่ยังไง ไม่ได้มาแค่เดือนเดียวต้องซื้อของมาเติมให้เต็มไปหมด หน้าที่ล้างจานงานบ้านงานเรือนเจ้าหล่อนก็ไม่ถนัดเท่าไหร่ เลยไล่เขาไปล้างจานเสีย ตัวเองจะได้สบายไปนอนเช็คของดูทีวีอยู่บนโซฟา
"เป็นผู้หญิงอะไรใช้ผัวล้างจาน" กฤษตฤณบ่นไม่เบานัก
"พูดมากน่ะพี่โก้ จะทำหรือไม่ทำ" เขาพูดซะเสียงดังฟังชัด จนเพลงพิณอายแต่ก็แสร้งต่อว่าเขา พออยู่กันสองคนอารมณ์ดีหน่อยนี่คำพูดโจ่งแจ้งไม่เกรงใจกันเลยนะ
"ไม่ทำก็โดนเมียทุบสิครับ" ชายหนุ่มแกล้งล้อเลียนหล่อน มีหรือจะไม่รู้ว่าเจ้าตัวชอบอายเวลาเขาพูดแสดงฐานะหรือแสดงออกโจ่งแจ้งเกินไป ก็หล่อนฟอร์มเยอะ
"จะโดนทุบเพราะไม่หยุดพูดจาแบบนี้นี่แหละ ไม่คุยด้วยแล้ว" เพลงพิณเดินจากเขาไปทันทีแต่ก็มีเสียงหัวเราะสะใจตามติดมาข้างหลังเป็นระยะ มันน่านัก ไอ้ตำรวจกะล่อน
 
 
 
"พี่โก้ ผิงเอาของไปเรียงหมดแล้วนะ เหลือแต่ถุงของในห้องนอนค่อยเอาไปทีเดียว" 
บนโซฟามีร่างหญิงสาวในชุดกางเกงยีนขาสั้นเซอร์ ๆ ที่ใส่ประจำกับเสื้อยืดพอดีตัว หญิงสาวเป็นคนชอบแต่งตัวสบายๆไม่เหมือนลูกคนรวยแต่เหมือนเด็กกำลังหัดแว้นมากกว่า ผมยาวประหลังถูกปล่อยให้คลอเคลียกับพื้นโซฟาเพราะหญิงสาวนอนตะแคงกระดิกเท้าดูทีวีอยู่ ตะโกนบอกเขาที่อยู่ในครัวสักพักก็ได้ยินเสียงเขาเดินเข้ามา
"ดูอะไร"
 ชายหนุ่มขยับมานั่งอยู่ปลายเท้าหล่อน ฉีกขาหญิงสาวออกให้ข้างหนึ่งไปอยู่ข้างหลัง อีกข้างหนึ่งอยู่ข้างหน้า ล้อมตัวเขาเอาไว้ หล่อนก็เลยได้เปลี่ยนทาเป็นนอนหงายมีกฤษตฤณนั่งอยู่ตรงกลางให้หล่อนพาดขา จะดึงออกเอาไปซ้อนหลังเขาไว้ทั้งหมดก็โดนจับกดเอาไว้ เขาทำแบบนั้นเพราะมันไม่มีที่นั่งพอ โซฟาขนาดเล็กพอดีตัวหญิงสาวทำให้นอนได้เต็มคนเดียว แต่อีกสองฝั่งก็มีเขาก็ไม่เลือกนั่ง
"ละครอะไรไม่รู้ ปัญญาอ่อนว่าจะเปิดช่องเพลงผิงหาไม่เจอ"
"เอารีโมตมาสิ" มีรหัสช่องอยู่ด้านหลัง หล่อนคงไม่ทันพลิกดู เขาก็ไม่ใช่คนดูทีวีบ่อยอะไรก็มีมาเปิดดูข่าวประจำวันบ้างเท่านั้น 
หญิงสาวส่งรีโมตให้เขา ชายหนุ่มก็เปลี่ยนช่องให้หล่อนเรื่อยๆจนพอเจอแนวเพลงที่ชอบหล่อนก็สั่งให้เขาหยุด
"พี่โก้อย่าเอาเท้าผิงไปจับไว้แบบนั้น มันไม่ดี โบราณถือ" เขานวดอยู่ได้ที่ข้อเท้าไปยังฝ่าเท้า มันก็สบายดีหรอกแต่รู้สึกผิดยังไงไม่รู้
"ถือยังไง"
"ก็ผู้ชายห้ามอยู่ต่ำกว่าเท้าผู้หญิง" มันเป็นอะไรที่ไม่ดี เคยได้ยินคนแก่เขาพูดมาแบบนี้หล่อนก็เชื่อตาม
"ก็ผู้หญิงคนนั้นเป็นเมียพี่นี่ จะถืออะไร เท้าคนอื่นพี่จะแตะทำไม"กฤษตฤณแก้จนหล่อนลุกพรืดขึ้นมานั่งแต่ขาก็ยังถูกเขาจับเอาไว้ จนต้องยึดมือกับพนักพิงหลังโซฟา
"ยังไม่ได้แต่งสักหน่อย เมียเมออะไร" แก้มชมพูอายเสียน่ารักเลย ยายขนมผิงของเขา นอกจากโหมดเขินเขาก็ไม่เคยเห็นหล่อนแสดงท่าทีเหมือนผู้หญิงเลย ดังนั้นเขาเลยชอบพูดแกล้งเจ้าหล่อน
"ยิ่งกว่าเมียแล้วผิงน่ะ ดุกว่าแม่พี่อีก" 
"ปากเป็นจังนะพี่โก้ เดี๋ยวนี้" เขารู้จักพูดหยอกล้อหนุ่มสาวกับหล่อนตั้งแต่เมื่อไหร่ เพลงพิณก็ลืมสังเกต ก่อนหน้านี้ตอนเจอกันแรกๆกระทั่งวันหมั้นเขายังเป็นคนนิ่งๆ สุภาพบุรุษ เป็นผู้ใหญ่เกินอายุอยู่เลย
"ไม่ได้สิ เดี๋ยวผิงไม่รัก" เขานวดคลึงข้อเท้าหล่อนจนเพลงพิณชักคิดอะไรไม่ออก
"รักไม่รักก็ต้องแต่งอยู่แล้ว" มันหนีไม่พ้นจริงๆนั่นแหละ ก็บิดากับผู้พันไกรมีความสุขเลยสถานะของลูกๆด้วยซ้ำ คอยเชียร์คอยแซวว่าเมื่อไหร่จะมีหลาน โถ ให้หล่อนยอมตกลงให้เขายกขันหมากมาเสียก่อนเถอะพ่อๆ
"อยากให้รักนี่ แล้วตอนนี้รักหรือยัง" 
เขาไม่อยากจะบอกเลยว่าหลงรักหญิงสาวตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้อีกทีเขาก็ไม่มีความอึดอัดหลงเหลืออีกแล้วหลังจากที่ได้รู้ว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงที่เป็นลูกสาวของเพื่อนพ่อ มันเหมือนในละครแต่ก็ขัดไม่ได้ เพลงพิณทำให้ความรู้สึกหมอกควันนั้นหายไปด้วยนิสัยของเจ้าหล่อน แถมหน้าตาก็ไม่ได้เป็นรองใครสักนิด จะต่างหน่อยก็รูปร่างเหมือนเด็กเพราะหญิงสาวนั้นแสนจะตัวเล็กแถมยังผิวดี ใครก็ไม่รู้หรอกว่าตัวเล็ก ๆ อย่างนี้น่ะซ่อนรูป แรงเยอะกว่าอะไรดี เผลอ ๆ แข็งแรงกว่าคนที่ตัวใหญ่กว่าอีกด้วย
"ไม่รู้สิ" เพลงพิณยักไหล่ไม่สนใจจะตอบอะไรมากมาย ก็คนมันเขินมาชวนคุยอะไรกันเรื่องนี้ก็ไม่รู้
"รักหรือไม่รัก" ชายหนุ่มดึงตัวหล่อนนิดเดียว ก็ได้มานั่งคร่อมตักเขาเอาไว้ แรงเยอะดีจริงๆนะ หล่อนหันหน้าหนีเขาก็รัดเอวหล่อนเข้าไปแน่นเข้าชิดติดหน้าท้องแข็งจนต้องหันมามองสบตาจริงจัง
"ตอบ"
"พี่โก้ จะพูดเรื่องนี้ทำไมเนี่ย ก็รู้ว่าผิงไม่ชอบพูด" จะให้หล่อนพูดตรง ๆ กับใครก็ได้ แต่ต้องไม่ใช่เรื่องหวานเลี่ยนที่ต้องพูดกับเขา หญิงสาวยังไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่ากับเขาเรียกว่ารักหรือยัง
"พี่ก็ไม่ได้ถามบ่อยนะ แต่ถามกี่ครั้งก็ไม่ตอบสักที ใครจะไปหยั่งรู้ได้ล่ะครับ" 
หญิงสาวเข้าใจในสิ่งที่อีกฝ่ายเป็นทันที รู้ว่าเขานั้นมีใจให้หล่อน แต่ขอเวลาอีกสักหน่อยเธอจะบอกเขาเองกับปากไม่ต้องให้เขามาเค้นเอาแบบนี้หรอก แต่ถึงอย่างนั้นเพลงพิณรู้ว่าตนก็รู้สึกดีกับเขาเลยไม่ปฏิเสธอะไร แต่แค่ยังไม่แน่ใจกับสิ่งที่เขาต้องการจะรู้ ก็หล่อนเองยังไม่รู้เลยว่ากับเขานั้นเรียกว่ารักได้หรือยัง
"เอาไว้ผิงมั่นใจก่อน จะบอกเอง" กฤษตฤณจ้องตาหล่อนคิ้วขมวด
"ก็ตลอด... ขออะไรผิงไม่เคยจะได้" มีแต่เขาเท่านั้นที่คอยตามใจ 
ชายหนุ่มเคืองใจได้ไม่นานก็ต้องยิ้มร่า เพลงพิณเห็นเขาเริ่มขุ่นใจอีกแล้วกับสถานะในหัวใจของหล่อนเรื่องของเขา หญิงสาวรู้ซึ้งดีถึงความรู้สึกของอีกคน หล่อนตั้งใจว่าจะไม่ละเลยเขาเหมือนแต่ก่อน หญิงสาวไม่ชอบเห็นเขารู้สึกแย่เพราะหล่อน เพลงพิณก้มลงจูบแก้มเขาดัง 'จุ้บ' ก่อนจะย้ายไปอีกข้าง กันน้อยใจ ถึงยังไม่ได้บอกอะไรตอนนี้แต่ก็ไม่ใช่ว่าหล่อนไม่รู้สึกอะไร ถูกใจอีกคนจนลืมน้อยใยเพราะไม่อยากมีปัญหากันอีก แค่หล่อนยอมจูบแก้มเขาเอาใจอย่างนี้ก็ดีใจแล้ว
"ไม่ต้องมายิ้มเลย ขอไม่ได้แล้ววันนี้จะมาหาทำไม" เขาทำหน้าชื่นตาบานจนหล่อนเริ่มกลัวเวลาอีกไม่นานข้างหน้า
"พี่งอนต่างหาก" หากเขาไม่โกรธมีหรือหล่อนจะยอมมาเองง่ายๆแบบนี้
"พี่โก้... ผิงถามได้ไหม" เพลงพิณใช้สองมือประคองใบหน้าเขาเอาไว้ ชายหนุ่มก็นั่งเกี่ยวแผ่นหลังให้หน้าท้องหล่อนชิดแนบไปกับเขา หญิงสาวมองตาเขาแน่วแน่ กฤษตฤณเลิกคิ้วเป็นเชิงสงสัยก่อนจะพยักหน้าให้คำตอบ จู่ๆหล่อนก็จริงจัง
"เป็นเพราะวิสัยของผู้ชาย หรือเป็นเฉพาะพี่โก้ ถึงขาดเรื่องอย่างว่านานๆไม่ได้" หล่อนจะว่าเขามักมาก มักบ่อยอย่างนั้นหรือ
"ตอบตามตรงไม่เข้าข้างตัวเองเลยนะ ผู้ชายมีความต้องการบ่อยกว่าผู้หญิงนะ ที่พี่ทำอยู่ไม่เรียกบ่อย สมัยเรียนพี่ไม่เคยขาดนาน ๆ เลยนะ โดยเฉพาะแกงค์ ๆ กันนี่ เป็นเหมือนเรื่องธรรมดาอ่ะผิง พี่เนี่ยน้อยสุด ๆ แล้วนะ ตั้งแต่ได้คบกับเราพี่นี่อดอยากปากแห้งมาก" กฤษตฤณตอบตามความเป็นจริง แต่ไม่รู้ทำไมหล่อนถึงทำหน้าไม่พอใจ
"พี่โก้ทรมานหรอ" เขาคงจะบ่อยจริง ๆ ตอนยังเป็นวัยรุ่น ก็กฤษตฤณรูปหล่อแถมเพื่อน ๆ เขาก็คงระดับเดียวกัน เพลงพิณถามอย่างเห็นใจปนไม่ชอบใจ ไม่อยากตามใจเขาไปทุกครั้งหรอกมันดูพร่ำเพรื่อ หล่อนไม่ชอบความฉาบฉวยเท่าไหร่นัก มันดูไม่มีคุณค่าทางจิตใจ อด ๆ อยาก ๆ บ้างก็ดี แต่เขากลับดูไม่มีความสุข
"เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว" ก็เขามีของอยู่กับมือแต่แม่คุณกลับระงับใช้ แล้วเขาจะระบายความอัดอั้นอย่างไรล่ะ ชายหนุ่มตอบไปตามตรง แล้วประโยคต่อมาของเจ้าหล่อนก็เล่นเอาเขาแถบเข่าทรุดเพราะความคิดของเธอนั้นแสนจะผิดแผกไปจากคนปกติ
"ถ้าอย่างนั้นผิงอนุโลมให้ พี่โก้อยากมีใครก็ได้เอาไหม ก่อนเราแต่งงานกัน หลังจากนั้นห้ามเด็ดขาด" หญิงสาวก็ทำใจที่จะพูดออกไป แถมก็ต้องทำใจยอมรับด้วยในสิ่งที่ตนเองเสนอ แต่หล่อนก็ไม่ชอบให้เขาทรมานเหมือนกัน จะให้ตามใจก็ใช่ที่อีก
"เฮ้ย!" 
"ทำไมทำหน้าแบบนั้น ดีใจหรอ" เขาทำหน้าตะลึงสุดขีดจนหล่อนเริ่มใจฝ่อ
"บ้า ไม่ใช่... พี่ตกใจทำไมผิงคิดแบบนั้น"
"ผิงให้พี่โก้แบบที่พี่โก้ต้องการไม่ได้ ดังนั้นก็ควรจะแฟร์ ๆ ผิงไม่อยากให้พี่โก้ทรมานหรอก ทำงานหนักก็ต้องผ่อนคลายบ้าง" กฤษตฤณหัวเราะร่ากับความคิดของหญิงสาวจอมเพี้ยน แต่หล่อนหน้างอเพราะเขาขำ
"มันจะแฟร์ยังไง ถ้าพี่เห็นผิงไปกับคนอื่นพี่ก็ใจเย็นปล่อยให้ผิงมีความสุขไม่ได้หรอกนะ แล้วถ้าพี่ทำได้ผิงทำไม่ได้นี่ไม่นับว่าแฟร์" ชายหนุ่มพูดตามความคิดจริง ๆ
"ไม่รับข้อเสนอเหรอ"
"ไม่ครับ" กฤษตฤณปฏิเสธ ถ้ามองไม่ผิดเขาเห็นแววตาความพอใจหล่อน และก็หน้าท้องที่แอ่นเบียดชิดเข้ามาอย่างถูกใจด้วย
"ทำไมล่ะคะ ไม่ดีเหรอ" เขาทำถูกใจจนหล่อนอยากจะมอบรางวัล
"เป็นข้อเสนอที่ดี แต่ผู้ชายที่ดีจะไม่รับครับ พี่มีผิงก็จะเป็นผิงคนเดียว คนอื่นพี่ไม่เอา ไม่ได้ก็ไม่ตาย พี่ทนได้ อย่าคิดเยอะสิ" เขาเอาหน้าผากไปถูกับหน้าผากหล่อนเบาๆอย่างเอาใจ
"ทำไมพี่โก้ตอบดีจัง น่ารักนะเนี่ยเรา" เพลงพิณหัวเราะออก ละมือที่ใบหน้ามากอดคอเขาเอาไว้
"พี่เหมาะกับคำว่าน่ารักด้วยหรอนี่" ชายหนุ่มว่ามันตุ้งติ้งเกินไปสำหรับเขา แต่หญิงสาวไม่สนใจ
"วันนี้พี่โก้ทำดี ผิงมีรางวัลให้" 
ตามปกติมาที่บ้านเขาก็ต้องทำเรื่องผ่อนคลายกันตลอด แต่ปกติแล้วกฤษตฤณเป็นคนเริ่ม ต่างจากครั้งนี้ที่หญิงสาวเห็นว่าคนที่กอดหล่อนเอาไว้อยู่ตรงหน้าน่ารักเกินจะทน หญิงสาวรั้งคอเขาเข้าหาก่อนจะประทับริมฝีปากลงไปอย่างเคยชิน เห็นเขายิ้มมุมปากเล็กน้อยก่อนจะเผยอรับริมฝีปากหล่อนอย่างเป็นธรรมชาติ เพลงพิณทำใจกล้าแหย่ลิ้นเข้าตามกลีบปากของชายหนุ่มเห็นเขาเผยอรับก็สอดลิ้นเข้าไปพันพัวจรได้ยินเสียงเขาครางฮึมในลำคออย่างพอใจ กายสาวก็ร่ายมนต์บดเบียดบิดพลิ้วเข้าหาลำตัวแกร่งของชายหนุ่มอย่างก่ออารมณ์ 
"จะรุกพี่หรือ" กฤษตฤณยอมปล่อยช่วงให้หล่อนหายใจก่อนจะทิ้งหน้าไปทีลำคอสาว สูดดมความหอมทั้งยังพรมจูบไปตามตำแหน่งที่ริมฝีปากลากไล้ไปจนเพลงพิณเสียววาบๆตามช่องท้อง
"พี่โก้เลียคออีกแล้ว ผิงจั๊กจี้นะ" เขาชอบเลียคอให้หล่อนได้หดหนีอยู่เป็นประจำ ไม่รู้มันหวานนักหรือไงถึงชอบเลียนัก
"อื้ม พี่โก้..." เขาขมเม้มติ่งหูจนหญิงสาวจนกายลุกชันเกรียว
กฤษตฤณจับชายเสื้อหญิงสาวเลิกขึ้น เพลงพิณก็ทำหน้าที่เป็นอย่างดี ชูแขนสองข้างให้เขารูดเสื้อยืดออกจากตัว ตามด้วยมาเกาะบ่าเขาเอาไว้เช่นเดิม เนื้อสาวชูช่อล่อตาชายอยู่ในกระพุ่มห่อทรวงสีขาวสะอาดตา หญิงสาวมีทรวงอกที่อวบพอดีตัว มองผิวเผินไม่มีอะไรเป็นพิเศษหากแต่เขาคนเดียวที่สามารถสัมผัสและเห็นใกล้ชิดขนาดนี้ก็ได้รู้ว่าเจ้าหล่อนนั้นซ่อนรูป สองหญิงชายนั่งหอบหายใจตามแรงกระสันของอารมณ์ เพลงพิณลอบมองชายหนุ่มที่จ้องมองทรวงอกหล่อนอย่างเกิดอารมณ์ แต่หล่อนไม่ชอบให้เขาจ้องเอาอย่างนี้จึงได้รีบก้มหน้าใช้ศีรษะดันหัวเขาขึ้นพากันแลกจูบดูดดื่มอีกครั้ง 
ชายหนุ่มลูบไล้แผ่นหลังเนียนขึ้นลง ตามความโค้งที่หล่อนโถมตัวลงจูบกับเขาจนศีรษะพิงติดพนักโซฟา สักพักเขาก็แกะสปริงตะขอด้านหลังออกปล่อยเนื้อสาวที่เคยถูกห่อหุ้มให้เชยชิดกับอากาศ 
เพลงพิณรับรู้ถึงแรงคลายจากเสื้อชั้นใน หล่อนก็รีบเบียดทรวงเข้าหาอกให้แนบชิดกันอย่างหวาดเสียว ชายหนุ่มก็ไม่ได้พ่ายแพ้มือเขายังสามารถรูดชั้นในของหล่อนออกตามเรียวแขนก่อนจะวางนิ่งอยู่บนโซฟา มืออุ่นๆหันไปวนเวียนอยู่กับแผ่นหลังหล่อนสักพักก็เข้ามากอบกุมความนุ่มหยุ่นที่สู้มือก่อนจะนวดให้หล่อนได้แดดิ้นบนตักเขา
"อา... พี่โก้ จะ...บนโซฟาหรอ" หล่อนถามเสียงพร่า 
"ผิงจะเอาไหมล่ะ หรือจะไปบนห้อง" กฤษตฤณรีบถามความสมัครใจของเจ้าหล่อนทันที แล้วเขาก็ได้คำตอบเป็นร่างน้อยด้านบนเปลือยเปล่าเข้ากอดรัดกับลำคอเอาตัวแนบเขาเสียแน่น
"ไปข้างบน" บนโซฟาเอาไว้ลองวันหลังนะพี่โก้ อยากอาบน้ำเร็วๆ หากทิ้งเวลาบนโซฟาไม่แน่ว่าวันนี้จะได้ขึ้นไปอาบน้ำกันหรือเปล่า
"พี่โก้ถือถุงมาด้วยค่ะ" เขาอุ้มหล่อนขึ้นด้วยมือเดียว ก่อนจะเดินไปหยิบถุงไว้ในมือ พาอุ้มหล่อนขึ้นบันไดไปอย่างกับหญิงสาวไร้น้ำหนัก คนซนก็ไม่ยอมอยู่เฉย เขาแทบพาหล่อนร่วงบันไดก็เพราะเพลงพิณคอยจะดูดจะงับผิวเนื้อที่ลำคอของเขาไปทั่วบริเวณ
 
 
 
 
เขาวางร่างหล่อนลงบนเตียงก่อนจะรื้อเสื้อผ้าด้านล่างออกจนหมด เพลงพิณนอนหุบขาชันเข่าทันทีที่เขาผละไปถอดเสื้อผ้าของตัวเองเหลือแต่เสื้อ รีบตามมาประกบหล่อนเอาไว้อย่างรีบร้อน
"ดูลนลานจังนะ" เพลงพิณแกล้งแซวคนที่เอาหน้ามุดอยู่กับซอกคอหล่อน
"พี่คิดถึง" เดือนกว่าแล้วที่หล่อนไม่ได้มาที่นี่ให้เขาดื่มกินอย่างกระหายอยาก
"ขี้หื่น"
 เขาไม่สนใจคำว่ากล่าวของหล่อนอีก ชายหนุ่มเริ่มปรนเปรอสวาทหล่อนอีกครั้งด้วยริมฝีปากอุ่นชื้นจัด ความเปียกชื้นที่ระรัวอยู่บนปลายยอดสร้างความเครียดเกร็งให้เม็ดบัวสีชมพูเข้มยิ่งตื่นตัวจากการถูกสัมผัส สู้ลิ้นสู้มือเขาอย่างไม่ยอม หญิงสาวรู้สึกเหมือนทรวงของหล่อนจะปริแตกเพราะมือและปากของเขาที่นวดคลึงอย่างไม่ลดละ
"โอย... ผู้หมวด ทรมานนะคะ" เขาขยันทำให้หล่อนหดเกร็งลำตัวบ่อยเสียจริง 
"ขาดไปตั้งหนึ่งเดือน ไม่รู้ลืมรสพี่หรือยัง" กฤษตฤณเลิกล้อเล่นกับด้านบนของหล่อน ค่อยๆกดจูบมาเรื่อยตามหน้าท้องแบนราบ 
"ใครจะลืมลง ฮื้อ..." หญิงสาวครางครวญทันทีที่เขาประกบปากลงมาบนดอกไม้น้ำงาม ชายหนุ่มรุกเข้าหาอย่างเคยชิน ดูดดึงความอิ่มเนื้ออิ่มน้ำให้หญิงสาวได้ซาบซ่านจนต้องจิกมือแน่นกับผ้าปูที่นอน แอ่นร่างยกเอวขึ้นรับสัมผัสเขา กฤษตฤณจูบกายหล่อนอย่างโหยหิว ลิ้นชื้นของเขาลากไปตามกลีบดอกไม้ที่ปิดสนิทจนหญิงสาวเริ่มปล่อยน้ำตามกลีบกายตอบโต้การรุกเร้าของเขาอย่างเป็นไปตามธรรมชาติ นานเข้าเขาก็สอดปลายนิ้วเข้ามาควานช้อนโพลงเนื้อนุ่มให้หญิงสาวได้เงยหน้าปล่อยเสียงร้องผ่อนคลายความรู้สึกเสียดในช่องท้องและแปลบปลาบบริเวณที่เขาชอนไช
"อือ... พี่โก้ขา" 
เขาชอบนักยามหญิงสาวเรียกชื่อเขาด้วยน้ำเสียงอันลุ่มหลงอย่างนี้ กฤษตฤณเพิ่มจำนวนผู้บุกรุกในกายหล่อนเป็นสองนิ้วก็คับตึงแน่นช่องรักของหญิงสาว สองนิ้วเรียวยาวใหญ่แทงเข้าออกในกายหล่อนอย่างต้องการเตรียมพร้อมและเล้าโลมให้หญิงสาวได้สุขระหว่างการเปรอรสรักของเขา ลิ้นสากกับนิ้วทำงานร่วมกันจนเพลงพิณรู้สึกหัวเสมองเริ่มมึนเบลอ ไม่สนใจว่าจะเสียลุคส์ขนาดไหนแต่หญิงสาวขอทำตามใจด้วยการกรีดร้องครางตามแรงนิ้วที่สวนเข้าออกในกายหล่อน
"ซี๊ด ...อ๊า พี่โก้ พี่โก้" 
กฤษตฤณกระแทกนิ้วเข้าออกกระทบน่องเนื้อของสาวเจ้าแรงจนน้ำกระฉอกออกมาตามช่องทางรัก เปียกยันผ้าปูที่นอนเป็นลายไอน้ำประบาง เพลงพิณดิ้นร่อนส่ายสะโพกใส่มือเขาที่ละเลงเล่นกับเนื้อตัวหล่อนราวกับจะกลั่นแกล้ง แต่เสียงร้องของหล่อนและเอวที่ร่อนไปมาทำเอาชายหนุ่มแทบจะหมดความอดทน เขาตาพร่ากับร่างเย้ายวนตรงหน้า เพลงพิณร่ายรำด้วยร่างกายเปล่าเปลือยสวยงามยิ่งนัก เขาไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนนอนร้องครางด้วยเหตุแห่งเขาได้สวยงามเท่านี้ หรือจริงๆ แล้วเป็นเพราะหล่อนคือเพลงพิณ หญิงสาวที่จับจองห้องใจของเขาอย่างโลภมากครบทั้งสี่ห้อง มันเลยดูสวยงามไปหมดไม่ว่าหล่อนจะส่ายไปทางไหน
"กรี๊ด!!! พี่โก้..." 
หญิงสาวกรี๊ดเสียงดังเหมือนคนถูกทรมานเมื่อความอดทนกับนิ้วมือร้ายนั่นใกล้จะหมดลงแต่อีกฝ่ายไม่ยอมให้หล่อนได้หายใจ เร่งความเร็วจนสะโพกหล่อนไม่ติดพื้น
"อ๊า..." 
เพลงพิณร้องครางอืออาเมื่อชายหนุ่มเร่งขยี้มือของตนอย่างรวดเร็วส่งให้หล่อนขึ้นสวรรค์จนร่างเกร็งกระตุกเขาก็ชักมือออก ใช้นิ้วมือที่เปียกปอนป้ายขนอ่อนของหล่อนจนเปียกไปด้วยทั้งลิ้นของเขาในตอนแรกและต่อมาก็เป็นน้ำรักจากตัวหล่อน เพลงพิณแทบจะเป็นลมกับเลือดที่สูบฉีดเร็วเกินไป หญิงสาวนึกภาพตัวเองที่ดิ้นอยู่ใต้อำนาจของนิ้วเขาจนดูคล้ายตนเองเป็นจิ้งหรีดก็ได้แก้มชมพูปลั่งเรียกเลือด
กฤษตฤณแหวกขาหญิงสาวให้อ้ากว้างก็แทรกตัวลงไปจูบแก้มหล่อนอย่างแสนรักใคร่ แก้มนวลชมพูเย็นเพราะอุณหภูมิในห้อง แต่หญิงสาวนั้นรู้สึกเหมือนหล่อนกำลังตัวร้อนทั้งที่อากาศเย็น 
ชายหนุ่มใช้สองแขนวอดเข้าใต้ไหล่เล็กก็ขยับตัวหญิงสาวให้นอนตามแนวของที่นอนฝั่งประจำของเจ้าหล่อน มือเขาควายไปที่ถุงวางไว้ปลายเตียงก่อนจะหยิบของที่ต้องการออกมา เพลงพิณก็ยังไม่เลิกตัวสั่น หายใจเข้าออกลึกจนหน้าท้องบุ๋มลงไป 
 เสียงครวญครางเบาๆเรียกเลือดเขาให้สูบฉีดจนลำแกร่งแข็งร้าว
กฤษตฤณขยับมานั่งคุกเข่ากลางหว่างขาของสาวเจ้าก่อนจะจับให้ปลีน่องกลมเสลาพาดผ่านลำตัวเขาไป เปิดเปลือยกลีบกายให้อ้าแผ่รอรับเขา ชายหนุ่มเปิดฝาหลอดพลาสติกก่อนจะบีบของเหลวออกมากลางฝ่ามือ แต่ก็มีเสียงดังจากคนที่นอนพิงหมอนอยู่ดังขึ้นมา
"พี่โก้ อะไร" หญิงสาวได้ยินเสียงเขาแกะพลาสติกห่อหลอดออกก็ลืมตาดูเห็นเขาบีบบางอย่างใส่มือ
"เจลไง อันใหม่" ของที่ไม่คุ้นตาทำให้หล่อนตั้งคำถาม 
"อันเก่าล่ะคะ" 
"หมดแล้วไง พี่ไม่ได้ซื้อมาเก็บไว้เมื่อกี้เลยลองหยิบอันใหม่มา" หญิงสาวพยักหน้าเข้าใจ ชายหนุ่มก็เตรียมละเลงของเหลวไปตามลำหัวของแก่นกายที่แข็งตั้งตระหง่าน หากแต่มือเขากลับโดนหล่อนจับชะงักเอาไว้อย่างกะทันหัน
"เดี๋ยวก่อน พี่โก้!" 
"ฮะ..." กฤษตฤณไม่เข้าใจท่าทีของหญิงสาว แต่ก็ยอมชะงักมือเอาไว้
"ผิงอยากลองไม่ทาเจลบ้าง มันเหนอะหนะข้างในยังไงไม่รู้ สดๆได้ไหม" ใช่ พอเขาสอดเข้าไปเนื้อเจลมันหนึบหนับอยู่กาย หญิงสาวไม่ชอบใจแล้วหลายครั้งแต่ก็ลืมบอก เพราะหลังจากเสร็จกิจกามก็ลืมไปทั้งหมดที่เคยไม่ชอบ
"เดี๋ยวผิงก็เจ็บอีก จะทนหรอ" ครั้งสองครั้งแรกเขาก็รู้แล้วว่าขนาดมันมีปัญหา ครั้งต่อๆมาเลยต้องใช้ตัวช่วย
“ผิงว่าไม่เจ็บแล้วมั้ง หลายรอบแล้วนะ ร่างกายผิงคงขยายตามขนาดตัวพี่โก้แล้วแหละ" ชายหนุ่มหัวเราะขำคำพูดของเจ้าหล่อนทันที ผู้หญิงอะไรแบบนี้หนอ
"แสดงว่าต้องใหญ่มากแล้วสิ เมื่อกี้สองนิ้วยังเต็มเลยนะ" บอกให้รู้ว่าของเขาไม่ธรรมดา เพลงพิณก็อายแทบม้วนทั้งๆที่นอนอ้าขาต่อหน้าเขาแบบนี้ไม่เห็นอาย
"อื้อ ลองก่อน" 
มันไม่สบายตัว หล่อนจึงอยากลองดูสักครั้ง โดยปราศจากเจลหล่อลื่นนั่น 
"โอเค ตามใจ เจ็บบอกนะ" 
กฤษตฤณเสียดายเจลที่ฝ่ามือก็ลูบป้ายไปยังทรวงอิ่มของหญิงสาวจนมันวาว รับเสียงร้องประท้วงของเจ้าหล่อน หญิงสาวกำมือมองฝ่ามือหนาลูบนวดฟอนเฟ้นอยู่กับอกของตนจนรู้สึกอารมณ์บางอย่างมาจุกอยู่ตรงสะดืออีกแล้ว
"พี่โก้ ...สักที" เขาเอาแต่นวดอยู่นั่น คนใจร้อนก็ไม่อยากรอแม้มันจะรู้สึกดี แต่อยากรู้สึกดีกว่านั้น
กฤษตฤณหัวเราะหึหึในลำคอก็ปล่อยมือลงตามคำสั่งคนเลือดร้อน ชายหนุ่มแหวกขาหญิงสาวให้กว้างขึ้นก่อนจะใช้ฝ่ามือกางลูบไล้เช็คความพร้อมของกายสาว เมื่อมีน้ำลื่น ๆ บางอย่างติดมือมาเขาก็ป้ายปัดไปที่ไรขนอ่อนของเจ้าหล่อนอีกครั้ง ก่อนจะขยับตัวพาลำแข็งเข้าประชิดกลางกลีบดอกไม้งาม ค่อย ๆ สอดไถตัวตนเข้าไปเรื่อย ๆ ก็มองสีหน้าของคนด้านบน 
หญิงสาวหลับตาปิดสนิทรอลุ้นผลที่เขาคอย ๆ สอดเข้ามา หล่อนยกมือขึ้นกำแน่นเพราะเสียว ปากเผยอออกอย่างไม่รู้ตัว ความรู้สึกมีเพียงตึง ๆ และคับแน่นแต่ไม่ได้เจ็บอะไรทำให้หล่อนร้องครวญออกมาเพราะเพียงแต่อึดอัด พอเขาถามหล่อนก็ส่ายหัวเป็นคำตอบ
"เจ็บหรอ" 
"ต่อนะ..."
 เขาดันลำกายเข้ามาจนสุด หญิงสาวก็ผ่อนลมหายใจเพราะเลิกเกร็ง แต่หันมาเสียวช่องท้องแทน
"ไม่เจ็บแล้วค่ะพี่โก้ สงสัยขนาดเรารับกันแล้ว"
 เพลงพิณหัวเราะเบา ๆ ไม่อยากให้ตัวไหวไปกระทบกับท่อนเนื้อที่สอดนิ่งค้างอยู่ในลำตัวหล่อนเข้า
"ตลกจริงนะเรา ...พร้อมนะ" 
กฤษตฤณมองตาหล่อนพักนึงก็ได้รับคำตอบเป็นการพยักเพยิดใบหน้ายอมรับ เขาเลยเลื่อนกลับมามองท่อนเอ็นใหญ่ของตนที่ฝากฝังอยู่ในกายสาวจนเห็นแค่ต้นโคนที่เขานั่งทับส้นอยู่เลยไม่ได้แทงเข้าไปจนหมด มือเขาใจดีมานวดกลีบเนื้อหล่อนให้อย่างรัญจวน เนื้อนุ่มส่ายไปมาก็พากันโยกคลอนแท่งเอ็นของเขาจนสั่นไหวเบาๆไปด้วยกันพอสยิว
"ผิงสวยขนาดนี้ พี่จะไปมีคนอื่นได้ยังไงนะ"
 เขาภูมิใจที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของร่างกายสาวเจ้า และก็แสนปรีดาที่ได้เห็นหล่อนระทดระทวยเพราะร่างกายเขา
"ให้มันไม่มีจริง ๆ เถอะค่ะ อื้อ" 
หล่อนพูดจบก็ได้จังหวะที่เขาขยับยกเอวขึ้นมาแระกบแน่นติดหล่อนพอดี
"ของพี่ ให้ผิงคนเดียว ผิงก็ต้องมีพี่คนเดียว เข้าใจหรือเปล่า" 
ชายหนุ่มขยับสะโพกตั้งท่า ล็อคลำน่องขาวหญิงสาวเอาไว้ก็ดึงเอวออกสอดเข้ามาใหม่จนได้ยินเสียงหล่อนครางหายใจฮือ
"เป็นของพี่โก้คนเดียวตั้งแต่แรกอยู่แล้ว" 
เพลงพิณพูดเรื่องจริงเพราะเขาเป็นคนแรกและคนเดียว หล่อนไม่เคยมีใคร และนิสัยจริงใจทำให้ไม่คิดจะมี
"ตลอดไปครับ" เขาชื่นใจกับคำตอบของหล่อนจนต้องโบกโบยเอวเข้าฟาดฟันหล่อนอย่างถึงใจ
"... อึ๊ก ตลอดไป ค่ะ" เพลงพิณครางครวญหลังจากนั้นก็ไม่มีใครส่งเสียงอะไรอีกนอกจากร่ำร้องหากันและกันอย่างบ้าคลั่ง กฤษตฤณเทิดทูนให้หล่อนทั้งแท่งยาวถวายให้สุดตัวพละกำลังที่มี หญิงสาวก็อ้าแขนตอบรับเขาด้วยสะโพกผายกลมกลึงที่โบยบินร่อนรับจังหวะสวนกระแทกของเขาจนเกิดเสียงกระทบเนื้อดัง แข่งกับเสียงหวานครางจนทั่วทุกมุมห้อง
ความสุขเอ่อล้นเต็มโหนกเนื้อหญิงสาวจนขนอ่อนลู่เปียกไปเป็นทาง ชายหนุ่มปลดปล่อยน้ำรักที่สุดท้ายของยอดอารมณ์ให้รินรดปลีเนื้ออ่อนบางที่เขาได้ขบเม้มเอาไว้จนขึ้นเป็นจ้ำแดง สองร่างนอนหายใจหอบเหนื่อย กฤษตฤณทิ้งตัวลงเคียงข้างหล่อนนอนประกบอยู่ด้านหลังใช้ท่อนแขนสอดเข้ารัดหญิงสาวเอาไว้
 
"มีความสุขไหม" ชายหนุ่มจูบลาดไหล่เปลือยของหล่อนก็ถามคำถามชวนสะท้านไหว เพลงพิณขยับศีรษะเล็กน้อยอย่างเมื่อยขบ จนเขาสอดแขนเข้ามารองคอเอาไว้ก็เลยรู้สึกสบาย
"อื้อ..." หญิงสาวตอบเหมือนไม่ใส่ใจ แต่คนข้างหลังรู้ดีว่ามันเป็นอาการวางฟอร์ม
"แล้วทำไมไม่มาหาบ่อย ๆ " กฤษตฤณถามหญิงสาวในอ้อมแขนอย่างรักใคร่
"ให้บ่อย แล้วพี่โก้เบื่อสุดท้ายไม่แต่งก็เสียของฟรีสิคะ" เพลงพิณพูดไปอย่างนั้น ที่จริงหญิงสาวไม่ได้คิดว่าเขาจะเบื่อจนล้มขบวน เพราะถึงจะทำจริงหล่อนก็ไม่แคร์ ขอให้เขากล้าทำเสียก่อนเถอะ
"โอ้ย หลงจนโงหัวไม่ขึ้น จะเบื่อง่ายไหมเนี่ย" ชายหนุ่มไม่พูดเอาใจสักนิด เขาพูดเรื่องจริง แล้วก็ขำกับสิ่งที่เพลงพิณพูดมาเมื่อสักครู่ เขาหรือจะเบื่อเจ้าหล่อนง่าย ๆ มีแต่หญิงสาวนั่นแหละที่จะเบื่อเขาเสียก่อน
"ก็ดีค่ะ ...ผิงชอบให้พี่โก้หลงนะ พี่โก้จงรักแต่ผิง ปารถนาแค่ผิง เสพสมกายผิง ไม่มีอำนาจใดลบล้างได้" สองเสียงหัวเราะกันลั่นจนตัวโยน ไม่รู้อย่างไรเวลานึกว่าเขาไม่สนใจ เลิกตาม เลิกหวง เลิกหลงหล่อน หญิงสาวก็รู้สึกไม่พอใจจนต้องพูดติดตลกออกไปอย่างนั้น ทั้ง ๆ ที่หล่อนตั้งใจจะให้เป็นเช่นนั้นจริง ๆ
"โอเค จัดไปครับ" กฤษตฤณหยุดหัวเราะแต่ยังไม่หยุดยิ้ม ตอนนี้มังกรร้ายที่เคยหมดฤทธิ์ไปตอนแรกรู้สึกเหมือนมีอำนาจอะไรบางอย่างเข้าปลุกปั่นให้ได้คำรามลั่นอีกครั้ง หรือจะเป็นอำนาจของหญิงสาวที่สาปเขาเมื่อสักครู่กันหนอ ลำกายถึงได้แข็งขึงขึ้นมาอีกครา ชายหนุ่มตอบรับคำสาปของหล่อนอย่างเสียงหนักแน่น ก่อนจะเป็นฝ่ายออกคำสั่งบ้าง
"เช่นนั้นแล้วแม่มดจะรออะไรอยู่เล่า ข้าจักเสพสมกายท่านให้ร้องลั่นไปทั่วผืนปฐพี เพียงท่านยกขาขึ้น" 
ชายหนุ่มกล่าวตามน้ำ พลางมืออีกข้างที่กอดหล่อนไว้ก็จับปลีน่องด้านหน้าให้หญิงสาวยกขึ้นก่อนจะนิ่งค้างเอนเอียงมาด้านหลังเล็กน้อยจนพอดีเกี่ยวน่องขาล่ำๆของเขาเอาไว้ได้ ชายหนุ่มก็ละมือปล่อยหญิงสาวค้างไว้ท่านั้นก่อนจะเอื้อมไปจับลำกายแข็งชันให้จ่อประชิดกลีบเนื้อที่ถูกถ่างออก หญิงสาวทำตามอย่างว่าง่ายแต่ก็แทบละทิ้งน้ำหนักขาที่ยกไว้ลงเมื่อเขาเสียบปลั๊กไฟเข้าสู่รังไฟอย่างพรวดเดียวเต็มแท่ง
"อุ้ก!! " 
หญิงสาวสะดุ้งขึ้นสุดตัวเมื่อความรู้สึกตันแน่นเต็มช่องกลางหว่างขาของตน กฤษตฤณเอื้อมมือมาขยี้ติ่งเนื้อให้หล่อนได้ดิ้นพล่านไปกับเขา หญิงสาวส่ายเอววนจนแท่งเนื้อของเขาขยับตาม
"ฮือ พี่โก้จ๋า..." สามนิ้วที่พากันถูวนอยู่ตรงหน่อเนื้อทำให้หล่อนรู้สึกสมใจหนักขึ้นไปยิ่งกว่าเดิม
"จ๋า ที่รักของพี่" กฤษตฤณเริ่มขยับเอวตรอกตรึงหญิงสาว หล่อนก็ครางฮือหนีทั้งมือทั้งเอวสอบ
"เสียว ...เสียว" เขาสอดเข้ามาอย่างช้า แต่ลึกแน่นสนิท คลื่นกระแสความกระสันเสียงพากันก่อตัวรับป้านหัวแฉกที่แหวกโพรงเนื้อนุ่มเข้ามา เพลงพิณครางหวนรู้สึกสะท้านไหวไปกับการเสียดสีของกันและกัน มือของขวาของหญิงสาวเลื่อนไปประกบกับมือซ้ายที่หล่อนใช้รองคอแน่น
 
"พี่ยกให้สุดตัวเลยที่รัก รับนะ" สะโพกหล่อนไหวยะเยือกเมื่อถูกแรงกระทบจากด้านหลัง ชายหนุ่มเร่งขยับความเร็วตรอกกายหญิงสาวถี่แน่นขึ้นจนเสียงร้องครางของเจ้าหล่อนสะท้อนเป็นจังหวะ
"อือ... อ๊ะ อ๊ะ พี่ก...โก้ ที่รัก" เพลงพิณปล่อยขาที่ยกค้างไว้ที่ให้พาดเอวสอบของชายหนุ่มอย่างหมดแรงจะขืน ปล่อยให้เขาพาล่องลอยขึ้นสวรรค์ชั้นฟ้าเป็นระดับ กว่าวิมานฉิมพลีจะได้บรรลุแก่อารมณ์ของทั้งคู่ หญิงสาวก็รองครางระงมจนเสียงแห้ง หล่อนกรีดร้องครั้งแล้วครั้งเล่าแต่ก็ไม่วายถูกเขากลืนกินตามคำสาป จนหมดแรงเหนี่ยวรั้งสิ่งใดให้ผายรับแรงกระแทก ผู้กุมคำสาปยอมแพ้สยบให้แก่ชายหนุ่มที่คึกคักขังผู้ต้องคำสาปไว้ในกายหล่อนอย่างปรีดา
      
ตัวหนังสือเล็กไป? อ่านยากหรือเปล่าคะ?