ผัวผมเป็นมาเฟีย
5.6
เขียนโดย ชิชิ
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 14.55 น.
14 ตอน
13 วิจารณ์
19.29K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2558 20.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
8) ผัวผมเป็นมาเฟีย 100%
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ20:50
ณ.คอนโด
ตั้งแต่ผมกลับมาผมก็นอนและไอ้แจ็คก็โทรหาผมเป็นระยะๆและพรุ่งนี้ผมก็จะไปมหาลัยเพื่อจะพบกับความจริง..
กริ่งงง. กริ่งงง
ฮาโหลภ
"ไงมึงพรุ่งนี้ไปเรียนไหมว่ะ?"
ไปดิว่ะทำไมกูจะต้องไปไปด้วย
"ก็ไม่มีไรแค่ทำเฉยๆ..เออเดะพรุ่งนี้เจอกัน"
เออฝันดีนะมึง
"หู้ยย วันนี้มาบงมาบองฝันดีด้วยว่ะ"
ทำไมว่ะแค่กูบอกฝันดีมึงจะทำไมหืมม??
"เปล่าโว๊ยแค่เห็นมึงมาแปลกก็เท่านั้น..อืมพรุ่งนี้เจอกันฝันดีโว๊ยย"
เออๆ.
..
..
..
6:30
วันนี้เป็นวันแรกที่ทำให้ผมตื่นเช้ายั่งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"กูเป็นไรว่ะเนี้ยตื่นซะเช้าเลย"ผมบ่นพึมพ่ำกับตัวเอง
ครืดด. ครืดดด
"ข้อความใครว่ะ"
(ข้อความ0986xxxxxx
มึงวันนี้กูไม่ไปเรียนนะขอโทษด้วยคือกูมีทุระจริงๆว่ะ
จากแจ็คสัน)
"เห้อ//ไรของมันว่ะ"
หลังจากที่ผมอ่านข้อความเสร็จผมก็เตรียมตัวเพื่อจะไปมหาลัย
ณ.ลานจอดรถ
ตอนี้ผมเดินตรงมายังรถที่มีป้ายทะเบียนที่แปลกที่สุดคือนม6555แต่ผมก็รักรถคันนี้มากเช่นกัน
" ไงลูกรักไม่ได้เจอกันนานวันนี้พาพ่อไปมหาลัยหน๋อยนะ"ทำไมผมถึงบอกอย่างนี้นะหรอเพราะทุกวันผมจะนั่งแท็กซี่สะมากกว่า
..
..
..
ปัง!!
"เชี้ยยยไรว่ะเนี้ย"อะไรหนะหรอคับก็ไอ้รถบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ดันมาขับชนท้ายลูกผมซ่ะได้ทั้งๆที่ผมก็ขับอยู่ดีๆ
ตอนนี้ผมลงมาดูบาดแผลที่เกิดขึ้นกับลูกชายผมมันแสนสาหัดยิ่งนักยิ่งผมเห็นมันทำให้ผมอารมเสียนั้นทำให้ผมเดินตรงไปที่รถะของผู้กรณี
"เฮ้ยยลงมาดิว่ะ ลงมา!! "
ทันทีที่ประตูรถเปิดออก!! ผมก็เจอชายร่างสูงเดินออกมาจากรถทันทีที่เขาลงมาผมแทบทรุดเพราะอะไรนะหรอก็ชายคนนั้นคือคนที่ทำให้ผมต้องหยุดเรียนเพราะเจ็บ.....ชั่งเหอะผมไม่อยากพูดถึงมัน
" อ่าว!!นายนี้เองฉันนึกว่าใครมาตะโกนด่าตรงนี้"
" นี่!คุณขับรถภาษาอะไรหะ!! "
" ก็ผมรีบนี่คุณ.....งั้นเดี๋ยวผมจะจ่ายค่าเสียหายให้ละกัน"
" ทำไมไม่เรียกประกันมาห่ะ// "
"คุณก็ผมบอกแล้วไงว่าผมรีบ "
" เอองั้นนายเอาค่าเสียหายมา 1xxxxxxx บาท "
"ได้สิแต่ฉันไม่ได้เอาเช็คแล้วฉันก็รับด้วยงั้นนายเอาเบอร์มาเดี๋ยวฉันจะโทรนัดให้มาเอาเงิน..โอเคไหม? หืมม"
" กอ..ก็ได้ 090xxxxxxx "
" โอเคเดี๋ยวฉันจะโทรนัดนะ"
..
..
..
หลังจากที่ผมสนทนากับชายคนั้นเสร็จผมก็ขับรถตรงมายังคอนโดที่ผมไม่ไปมหาลัยก็เพราะถ้าผมไปทุกคนต้องถามแน่ๆว่าผมหายไปไหนและรถเป็นอะไร..เหอะ!ที่จริงไอ้คำถามพวกนี่ผมสามารถตอบมันได้แต่ตอนนี้ผมอารมแทบไม่ดีเลยนั้นทำให้ผมเลือกที่จะกลับคอนโด
" เชี้ยเอ้ยยทำไมวันนี้มันซวยจังว่ะ "
ไลน์ ไลน์ ไลน์
เจสสัน: เดี๋ยวอีกพรุ่งเจอกันเดี๋ยวผมจะโทรนัด
เจสสัน:
ณ.คอนโด
ตั้งแต่ผมกลับมาผมก็นอนและไอ้แจ็คก็โทรหาผมเป็นระยะๆและพรุ่งนี้ผมก็จะไปมหาลัยเพื่อจะพบกับความจริง..
กริ่งงง. กริ่งงง
ฮาโหลภ
"ไงมึงพรุ่งนี้ไปเรียนไหมว่ะ?"
ไปดิว่ะทำไมกูจะต้องไปไปด้วย
"ก็ไม่มีไรแค่ทำเฉยๆ..เออเดะพรุ่งนี้เจอกัน"
เออฝันดีนะมึง
"หู้ยย วันนี้มาบงมาบองฝันดีด้วยว่ะ"
ทำไมว่ะแค่กูบอกฝันดีมึงจะทำไมหืมม??
"เปล่าโว๊ยแค่เห็นมึงมาแปลกก็เท่านั้น..อืมพรุ่งนี้เจอกันฝันดีโว๊ยย"
เออๆ.
..
..
..
6:30
วันนี้เป็นวันแรกที่ทำให้ผมตื่นเช้ายั่งที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
"กูเป็นไรว่ะเนี้ยตื่นซะเช้าเลย"ผมบ่นพึมพ่ำกับตัวเอง
ครืดด. ครืดดด
"ข้อความใครว่ะ"
(ข้อความ0986xxxxxx
มึงวันนี้กูไม่ไปเรียนนะขอโทษด้วยคือกูมีทุระจริงๆว่ะ
จากแจ็คสัน)
"เห้อ//ไรของมันว่ะ"
หลังจากที่ผมอ่านข้อความเสร็จผมก็เตรียมตัวเพื่อจะไปมหาลัย
ณ.ลานจอดรถ
ตอนี้ผมเดินตรงมายังรถที่มีป้ายทะเบียนที่แปลกที่สุดคือนม6555แต่ผมก็รักรถคันนี้มากเช่นกัน
" ไงลูกรักไม่ได้เจอกันนานวันนี้พาพ่อไปมหาลัยหน๋อยนะ"ทำไมผมถึงบอกอย่างนี้นะหรอเพราะทุกวันผมจะนั่งแท็กซี่สะมากกว่า
..
..
..
ปัง!!
"เชี้ยยยไรว่ะเนี้ย"อะไรหนะหรอคับก็ไอ้รถบ้าที่ไหนก็ไม่รู้ดันมาขับชนท้ายลูกผมซ่ะได้ทั้งๆที่ผมก็ขับอยู่ดีๆ
ตอนนี้ผมลงมาดูบาดแผลที่เกิดขึ้นกับลูกชายผมมันแสนสาหัดยิ่งนักยิ่งผมเห็นมันทำให้ผมอารมเสียนั้นทำให้ผมเดินตรงไปที่รถะของผู้กรณี
"เฮ้ยยลงมาดิว่ะ ลงมา!! "
ทันทีที่ประตูรถเปิดออก!! ผมก็เจอชายร่างสูงเดินออกมาจากรถทันทีที่เขาลงมาผมแทบทรุดเพราะอะไรนะหรอก็ชายคนนั้นคือคนที่ทำให้ผมต้องหยุดเรียนเพราะเจ็บ.....ชั่งเหอะผมไม่อยากพูดถึงมัน
" อ่าว!!นายนี้เองฉันนึกว่าใครมาตะโกนด่าตรงนี้"
" นี่!คุณขับรถภาษาอะไรหะ!! "
" ก็ผมรีบนี่คุณ.....งั้นเดี๋ยวผมจะจ่ายค่าเสียหายให้ละกัน"
" ทำไมไม่เรียกประกันมาห่ะ// "
"คุณก็ผมบอกแล้วไงว่าผมรีบ "
" เอองั้นนายเอาค่าเสียหายมา 1xxxxxxx บาท "
"ได้สิแต่ฉันไม่ได้เอาเช็คแล้วฉันก็รับด้วยงั้นนายเอาเบอร์มาเดี๋ยวฉันจะโทรนัดให้มาเอาเงิน..โอเคไหม? หืมม"
" กอ..ก็ได้ 090xxxxxxx "
" โอเคเดี๋ยวฉันจะโทรนัดนะ"
..
..
..
หลังจากที่ผมสนทนากับชายคนั้นเสร็จผมก็ขับรถตรงมายังคอนโดที่ผมไม่ไปมหาลัยก็เพราะถ้าผมไปทุกคนต้องถามแน่ๆว่าผมหายไปไหนและรถเป็นอะไร..เหอะ!ที่จริงไอ้คำถามพวกนี่ผมสามารถตอบมันได้แต่ตอนนี้ผมอารมแทบไม่ดีเลยนั้นทำให้ผมเลือกที่จะกลับคอนโด
" เชี้ยเอ้ยยทำไมวันนี้มันซวยจังว่ะ "
ไลน์ ไลน์ ไลน์
เจสสัน: เดี๋ยวอีกพรุ่งเจอกันเดี๋ยวผมจะโทรนัด
เจสสัน:
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
5.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6.2 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ