Don't stop love you หยุดไม่ได้ที่จะรักนาย

เมื่อริมฝีปากของทั้งคู่ประกบเข้าหากัน อาเรียที่หน้าเเดงก่ำอยู่นั่นทำอะไรไม่ถูก เธอพยายามบังคับริมฝีปากของเธอให้ออกมาจากการประกบคู่กับคิรัว เธอส่ายหน้าไปมาพั่บๆ พลางใช้มือปิดปากของเธอ"ฉ......ฉันทำอะไรลงไป ฉันเเค่อยากสัมผัสใบหน้าของเขาเเค่นั่นเองเเต่ทำไมฉันถึง...."อาเรียพูดติดๆขัดๆอยู่ตลอด "ฉันคงจะยู่ที่นี้ไม่ได้เเล้วสิ ต้องรีบออกไปเเล้ว"อาเรียตะเกียดตะกายลุกขึ้นจากเตียง เธอหันไปทางหน้าต่างบนหัวนอนเเล้วกระโดดลงไปโดยไม่คิดชีวิต"ในที่สุดก็ออกมาได้ ลาก่อนนะคิรัว"เธอกล่าวลาคิรัวเเล้วรีบวิ่งออกจากบริเวณคฤหาสน์ หัวใจเธอเเทบจะเเตกสลายเมื่อเธอต้องกล่าวลาคิรัวทั้งๆที่เธออยากจะอยู่ข้างกายเขา"ขอโทษนะคิรัว ขอโทษจริงๆ"อาเรียพูดออกไปพร้อมก้บน้ำตา น้ำตาของเด็ดสาวที่บริสุทธิ์ค่อยๆไหลออกมา ในที่สุดอาเรียก็วิ่งออกมาจากึฤหาสน์หลังนั่นได้เเต่เเทนที่เธอจะดีใจเธอดลับเสียใจมากกว่า "เธอเป็นอะไร"ทันใดนั้นเอง เสียงของใครสักคนนึงดังขึ้นมาจากทางด้านขวาของอาเรีย เธอหันไปมองต้นเสียงพร้อมกับน้ำตา"นายคือเพื่อนของคิรัวใช่ไหม""อืม เเล้วเธอร้องไห้ทำไมใครทำอะไรเธออย่างงั้นเหรอ?""เปล่า....ไม่มีใครทำอะไรฉันหรอก ฉันทำตัวฉันเองตางหากล่ะ"อาเรียพูดไปพลางใช้นิ้วปัดน้ำตาออก เธอเเกล้งยิ้มเเสเเสร้งทำเป็นมีความสุข"เธอโกหกใช่ไหม คิรัวใช่ไหมที่ทำให้เธอร้องไห้""คิรัวเหรอ....เค้าจะทำอย่างนั่นทำไมกัน เเล้วอีกอย่างฉันก็ไม่ได้โกหกด้วยนะ ฉันทำตัวเองตางหาก ถ้าไม่มีอะไรเเล้วงั้นฉันกลับบ้านนะ"เมื่ออาเรียพูดจบเธอจึงหันหลังใส่คุราปิก้า(เพื่อนของคิรัว) "เดี๋ยวก่อนสิ"ทันใดนั้นเองคุราปิก้าก็เข้ามาจับมือของอาเรียเอาไว้เเน่น"อะไรอีกล่ะ ฉันก็บอกนายเเล้วหนิว่าไม่มีอะไร เพราะฉะนั้นปล่อยมือฉันเถอะนะ""ไม่!!เธอต้องตอบคำถามฉันก่อน""ไม่เอาดีกว่า ปล่อยมือฉันเถอะฉันจะกลับบ้าน""เธอชอบคิรัวใช่ไหมล่ะ"อาเรียอึ้งอยู่สักพักเมื่อคุราปิก้าถามคไถามเกี่ยวกับความรู้สึกของเธอที่มีให้กับคิรัว"นายถามอะไรเนี้ย ฉันจะไปชอบคนอย่างตานั่นได้ยังไงกัน นายบ้ารึเปล่า""ตอบความจริงมาเถอะ ถือว่าฉันขอร้อง""........อืม...ฉันชอบคิรัว...........""เหรอ...อย่างนั้นเองเหรอ"เมื่ออาเรียบอกความจริงกับคุราปิก้าไปเเล้ว เขาจึงค่อยๆปล่อยมือของอาเรียอย่างช้าๆ "ฉันขออะไรสักอย่างจากเธอได้ไหม""อะไรเหรอ""ขอกอดเธอสักครั้งนึงจะได้ไหม"คุราปิก้าพูดเสียงสั่น เขาทำสีหน้าอ่อนโยนอย่างมากมันเลยทำให้อาเรียยอมรับคำขอของเขา"อืม..ได้สิ"คุราปิก้าพุ่งเข้าไปกอดอาเรียอย่างรวดเร็วเหมือนเด็กที่กำลังตามหาเเม่ คุราปิก้ากอดอาเรียไว้เเน่นเป็นเวลาซักพักใหญ่"นี่ เดี๋ยวสิ นายกอดฉันนานเกินไปเเล้วนะ""ขอโทษนะ เธอกลับไปหาคิรัวเถอะ เธอหนีเขามาใช่ไหมล่ะ กลับไปหาเขาเถอะ""อืม.....ว่าเเต่นายรู้ได้ไงว่าฉันหนีเขามา""ความลับน่ะ""เหรอ ช่างมันเถอะ ฉันไปล่ะนะ""อืม"อาเรียย้อนกลับไปหาคิรัวอีกครั้ง เเต่เเล้วหัวใจที่เเตกสลายของอาเรียกลับหายไปเเต่ว่ามันกลับไปอยู่ที่คุราปิก้าเเทน คุราปิก้าร้องห่มร้องไห้เสียใจเป็นอย่างมากเมื่อคนที่ตัวเองชอบกับไปชอบเพื่อนของตัวเอง เขาเดินกลับไปโดยไม่ยิ้มอีกเลยเมื่ออาเรียกลับเข้ามาในบ้านของคิรัว"คิรัว!!!!"อาเรียตะโกนเสียงดังเรียกคิรัว เมื่อเธอเข้ามาในห้องนอนของเขาเธอรีบกระโจนกอดเข้าหาเขาโดยที่เขากำลังนอนเเบบครึ่งหลับครึ่งตื่นอยู่"คิรัว""อะไรเนี้ย เธอมากอดฉันทำไม"อาเรียเข้ามากอดคิรัวที่นอนอยู่บนเตียง"คิรัวฉันขออะไรอย่างนึงสิ""อะไร""ฉันขอให้พวกเราเป็น...มากกว่าเพื่อนจะได้ไหม""ห๊า!! นี่เธอพูดเรื่องอะไรเนี้ย เป็นมากกว่าเพื่อนเหรอทำไมเธอถึงพูดเเบบนี้ล่ะ"ทันใดนั้นเองอาเรียหอมเเก้มของคิรัวในขณะที่เขากำลังพูดอยู่"ขอร้องล่ะนะ เป็นมากกว่าเพื่อนเถอะนะ""ก็ได้""เย้ ถ้างั้นเป็นเเฟนกันเเล้วก็ไปเที่ยวกันเถอะ""เฮ้อ!!....ไปก็ไป"ในที่สุดรักเเท้ก็ได้เกิดขึ้นเเละต้องขอขอบคุณการช่วยเหลือของคุราปิก้าที่ทำให้ทั้งคู่ได้รักกันเเต่ตัวเองกับเจ็บปวดจ้องขอขอบคุณคุราปิก้ามากเรื่องราวความรักของทั้งคู่ก็จบเเล้ว                                              ☆♡จบบริบูรณ์♡☆