โปรยเสน่ห์ ให้เธอมารัก

ที่โรงเรียนช่วงนี้วุ่นวายมากเพราะกำลังจะใกล้ถึงวันกีฬาสีแล้ว ส่วนฉันก็ลงแข่งแบตมินตันที่ฉันชอบและรักที่สุด ส่วนนายเฟรมก็ตื้อที่จะไปเชียร์ทั้งๆที่เราไม่ได้อยู่สีเดียวกันเลย โรงเรียนเรามี4สี โรงเรียนเรามีทั้งหมด12ห้องแต่ล่ะม.ก็เลยแบ่งได้ง่ายๆคือห้อง1-3อยู่สีฟ้า 4-6อยู่สีม่วง 7-9อยู่สีชมพู 10-12อยู่สีส้ม ส่วนนายเฟรมอยู่ห้อง4เรา2คนไม่ได้อยู่สีเดียวกันแต่ตั้งแต่นายเฟรมบอกว่าจะจีบฉันแบบเปิดเผยก็ตามติดฉันตลอด หยอดมุขนู่นนี่ชวนอ้วกตลอด และคราวนี้ยังจะตามมาเชียร์อีกบ้ารึเปล่า
"นานาอาจารย์เรียกคนที่ลงแข่งแบตมินตันไปลงตัวเพื่อจะได้บอกเวลาวันซ้อม"ฉันที่กำลังนั่งคิดไรเพลินๆนานาก็วิ่งมาบอกฉัน
"โอเคจ้ะขอบใจมาก"
"จะไปไหนหรอมิน"อยู่ๆนายเฟรมก็โผล่มาขวางทางฉันแล้วยังจะยื่นหน้ามาใกล้อีกโอ๊ยอย่าทำแบบนี้ได้ไหม หัวใจฉันเต้นแปลกๆตลอดเวลานายเอาหน้ามาใกล้รู้บ้างรึเปล่าเนี้ย
"หลีกไปฉันจะไปหาอาจารย์"นายเฟรมทำหน้างงๆเหมือนจะถามว่าไปทำไม
"อาจารย์เรียกพบจะได้รู้ว่าวันเวลาซ้อมวันไหนบ้าง"
"เราไปด้วยสิได้ป่ะ"
"จะไปทำไมเราอยู่คนล่ะสีกันน่ะ"ฉันพูดแล้วผลักนายเฟรมเบาๆเพื่อจะได้เดินหนีได้
"ถึงจะอยู่คนล่ะสีแต่หัวใจเราอยู่สีเดียวกับเธอน่ะ" ตึกตัก ตึกตัก หัวใจเจ้ากรรมก็ดันเต้นแรงเวลานายเฟรมเล่นมุขด้วยเนียสิโอ๊ยฉันจะบ้า
"เล่นมุขไรของนายเนี้ย ฉันจะอ้วก"
"หน้าแดงเลยหรอไปไปฉันไปด้วย"แล้วอยู่นายเฟรมก็ดึงแขนฉันไปหาอาจารย์นายนี่รู้จักอาจารย์ที่อยู่สีเดียวกับฉันด้วยหรอ
 
ณ ห้องอาจารย์หมี (นั่นแหละชื่ออาจารย์)
"สวัสดีค่ะอาจารย์"ฉันพูดขึ้นเมื่อเดินเข้ามาในห้องแล้ว ส่วนนายเฟรมฉันก็ปล่อยให้อยู่ข้างนอกไปก่อนเดี๋ยวเข้ามาจะวุ่นวายคนอื่นเขา
"มาแล้วหรอมินโกะนั่งก่อนสิ"นั่นชื่อจริงฉันเอง มินโกะ จงภักดี ไม่ต้องแปลกใจทำไมฉันถึงชื่อเหมือนคนญี่ปุ่นฉันลูกครึ่ง ญี่ปุ่น เกาหลี ไทย
"อ่ะมากันครบแล้วน่ะ ที่อาจารย์นั่นกันมาเนีย เพราะอาจารย์จะบอกว่า วันเวลาซ้อมของพวกเธอ คือวัน เสาร์-อาทิตย์ เวลา11โมงถึงบ่ายโมง มากันได้รึเปล่าจ้ะ"
"มาได้ครับ/ค่ะ"ทุกคนตอบพร้อมกัน ฉันไม่มีปัญหาอยู่แล้วอยู่บ้านก็ไม่มีไรทำ
"โอเค นั้นเสาร์นี้ เจอกัน11โมงน่ะ แยกย้ายได้"
"สวัสดีครับ/ค่ะ"พอแยกย้ายกันเสร็จฉันออกมานอกห้องก็เจอนายเฟรมยิ้มหน้าแฉงอยู่ แถมมีสาวๆนั่งล้อมข้างๆด้วยอะไรกันเนียฉันเข้าไปแปปเดียวออกมาก็มีผู้หญิงมานั่งด้วยเลยหรอ ทำไมมันรู้สึกหงุดหงิดแบบนี้เนีย
"อ้าวออกมาแล้วหรอ^^"ยังจะมายิ้มหน้าแฉงอีก
"...."ฉันไม่ตอบแล้วเดินหนีออกมา
"มินรอก่อนสิเห้ รีบไปไหนหน่ะ"นายเฟรมวิ่งตามฉันมา
"....."แต่ฉันไม่อยากตอบ ฉันรู้สึกหงุดหงิดที่เห็นนายเฟรมอยู่ใกล้ผู้หญิงพวกนั้น หงุดหงิดตัวเองที่รู้สึกแบบนี้ด้วยนี่มันอะไรกันเนีย
"เป็นอะไรทำไมทำหน้าบ้งแบบนั่นล่ะ"นายเฟรมหันมาถามฉัน
"เปล่า ทำไมไม่ไปอยู่กับสาวๆของนายล่ะ"
"แหนะ หึงเราอ่ะดิ"O-Oหึงหรอ
"บ้าใครหึงนายกันอย่าหลงตัวเองหน่อยเลย"
"แหนะหึงเราจริงด้วย สาวๆพวกนั้นแค่มาขอเราถ่ายรูปเองอย่างอนเลยน้า"ใครหึงย่ะ
"พวกนั้นจะมาอะไรกับนายก็เรื่องของนายสิไม่เกี่ยวกับฉันบอกฉันทำไม"
"แหมๆ หึงก็บอกว่าหึงสิคร้าบบบ"
"เปล่าสักหน่อย"ฉันพูดเสียงดังกลบเกลือนเพื่อไม่ให้แสดงอาการเขินออกมา
"แหนะ ทำเสียงดังกลบเกลือนเขินเราหรอ"แหนะยังจะมารู้ทันอีก
"อะไรของนาย ไปไกลๆเลย"ฉันผลักนายเฟรมเบาๆเพื่อจะให้เขาไปไกลๆ
"แหนะๆ มีแตะตัวเราด้วยชอบเราอะดิ"O///O 
"บ้า คนหลงตัวเองฉันไปหาเพื่อนดีกว่า"ฉันรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนที่นายเฟรมจะแซวฉันไปมากกว่านี้
"แหมๆอย่าหนีสิมินเขินก็บอกเขินสิ อย่าวิ่งหนีน่ะ"ฉันรีบวิ่งหนีนายเฟรม แถมยังวิ่งตามฉันมาอีกโอ๊ยทำไมฉันรู้สึกเขินแบบนี้เนีย โอ๊ย นายมาทำไรกับหัวใจฉันปั่นป่วนฉันใจฉันทำไม ไอ้คนบ้าา