โปรยเสน่ห์ ให้เธอมารัก

ตอนเย็น

"เสาร์นี้เธอว่างรึเปล่ามิน"นายเฟรมถามขึ้นขณะที่ฉันขับรถจะกลับบ้าน

"ไม่ว่างหรอกเสาร์ อาทิตย์นี้ฉันไปซ้อมแบตมินตันหน่ะ"ฉันตอบ

"กี่โมงหรอแล้วเลิกกี่โมงหรอ"เฟรมถามพลางยื่นตัวมาข้างหน้าแล้วหันหน้ามาทางฉันแล้วคือมันใกล้มากจนเกินไปน่ะ

"เอ่อ ก็11โมถึงบ่ายโมงหน่ะO///O"ฉันตอบแต่ทำเป็นไม่สนใจขับรถต่อ

"หรอ เธอหน้าแดงน่ะ"พูดแล้วยังเอาหน้ามาใกล้อีก แต่ฉันหน้าแดงหรอบ้า

"บ้า ฉันร้อนต่างหากแล้วนายช่วยนั่งดีๆได้ไหม เดี๋ยวก็หน้าทิ่มหรอก"

"ร้อนอะไรกันเปิดแอร์สุดซะขนาดนี้เราหนาวจะตายแล้ว แล้วนี่เรายื่นหน้ามาเราจะปิดแอร์เขินเราอ่ะดิ"

"บ้าใครเขิน กลับไปนั่งดีๆเลย"

"คร้าบๆๆ"คนบ้ามาว่าเราเขิน "เอ้อวันเสาร์ อาทิตย์เราไปด้วยคนน่ะ"

"นายจะไปทำไมนายไม่ได้ลงแข่งอะไร"

"ฉันจะไม่เฝ้าเธอไง แล้วเสร็จเราไปเดทกัน"เดทงั้นหรอหมายถึงคู่รักเดทกับงั้นหรอ

"เราไม่ได้เป็นไรกันจะไปเดททำไม"เขินน่ะอีตาบ้า เอ๊ะ ฉันบอกว่าฉันเขินหรอไม่ๆฉันไม่ได้เขิน

"น่ะน่ะน่ะ ไปน่ะ น้าา"อ้อนอีกแล้วแล้วคำตอบฉันจะเป็นอะไรไปได้นอกจาก

"อื้อ ไปก็ไป"ฉันเกลียดที่ตัวเองใจอ่อนง่ายแบบนี้จริงๆเลย

วันเสาร์

มาถึงเร็วชะมัด ฉันไม่ได้หมายถึงวันที่ต้องซ้อมน่ะแต่เป็นนายเฟรมต่างหากมาตั้งแต่6โมงเช้ามาทำไมแต่เช้ากันเนียแต่ฉันปล่อยให้รอจน8โมงฉันถึงลงมา พอลงมาถึงนายนั่นก็เอาแต่บนจนฉันขับรถออกมาก็บ่นเอาๆอยู่นั่นแหละ

"แล้วใครบอกให้นายมาเช้าล่ะ"

"ก็อยากเห็นหน้าเธอเร็วๆนี่"ยังจะมาหยอดมุขอีก

"นั่งเงียบๆไปเลย"พอฉันบอกให้นายเฟรมนั่งเงียบๆจากนั้นก็เงียบจนถึงโรงเรียน ฉันเลยบอกให้นั่งรอไปก่อนเสร็จแล้วค่อยไปหาไรทานกันจนตอนนี้มาอยู่ที่ร้านอาหารนั่งทานจนอิ่มเลย

"เฮ้ออิ่มจังแฮะๆ"

"เก็บอาการหน่อยก็ได้น่ะ"

"โหย ดุจังนี่เรามาเดทน้าาาาาถ่ายรูปกันเถอะ"พูดเสร็จก็มานั่งข้างๆฉันเตรียมมือถือขึ้นมาถ่ายเต็มที่"ยิ้มหน่อยสิ จะได้น่ารัก"ว่าฉันไม่น่ารักอีกไอ้บ้า

"แบบนี้หรอ"ฉันยิ้มยีงฟันให้เห็น32ซีเลย

"โห ประชดหรอ แต่น่ารักน่ะเนีย"O///Oฉันเขินจนเผลอยิ้มนิดๆไป"แบบนี้เลยน่ารัก"แชะแล้ววันนี้ทั้งวันเราก็เดินเล่นที่นู่นที่นี่จนหน่ำใจแล้วก็กลับบ้านกัน

ณ ที่บ้าน

"ขอบใจน่ะวันนี้เราสนุกมากเลย^^"นายเฟรมบอกขอบใจฉันทั้งๆที่คนพานำเที่ยวคือนายเฟรมแท้ๆเลย

"นายเป็นคนพาฉันไปเที่ยวน่ะ ฉันต้องขอบใจนายมากกว่า ขอบใจน่ะเรามีความสุขมากเลย^^"

"เอ่อ -///- มะ...ไม่เป็นไรหรอกเราเต็มใจหน่ะ"เป็นอะไรไปกันน่ะอยู่ๆก็หน้าแดง

"เป็นไรไปหน่ะไม่สบายหรอ"ฉันกำลังเอาหลังมือไปแตะที่หน้าผากนายเฟรม แต่นายเฟรมจับมือฉันค้างกลางอากาศพอดี

"ปะ...เปล่านั้นเรากลับบ้านแล้วน่ะ คืนนี้ฉันดีน่ะครับ"ครับหรอเพิ่งเคยได้ยินน่ะ

"โอเค เช่นกันน่ะบายบาย"ฉันโบกมือให้นายเฟรมส่วนนายเฟรมก็เดินหน้าแดงไปเลย ฉันเข้าใจหรอกน่ะว่านายนั่นตามจีบฉันหน่ะแต่บางทีใจฉันหวั่นไหวมากเลยน่ะ เวลาอย่างเช่นนายนั่นเขินอย่างเมื่อกี้ไงน่ารักมากเลย อยู่กับนายเฟรมฉันมีความสุขที่สุดเลย

"ไปเที่ยวหรอครับถึงได้กลับดึกขนาดนี้"อินถามขึ้น ขนาดนั่งอ่านหนังสือไม่มองมาทางฉัน ยังรู้อีกว่าเป็นฉันอ่ะ

"จ้ะ พี่ไปนอนก่อนน่ะ"ฉันตอบกลับไปพอกำลังเดินขึ้นห้องก็ต้องชะงักลงเพราะทำถามของมาอินทำให้หัวใจของฉันหวั่นไหว ใจเต้นแรงแปลกๆ

"ชอบเขาหรอครับผู้ชายคนนั้น"

"ถามอะไรหน่ะอินพี่เนียน่ะชอบนายเฟรมไม่ใช่สักหน่อย"

"พี่โกหกผมหรอ ผมรู้น่ะว่าผู้ชายคนนั้นชอบพี่แล้วมาตามจีบพี่อยู๋แล้วพี่ก็หวั่นไหวให้กับเขาแล้วใช่ไหมล่ะ"

"พี่ไปนอนก่อนน่ะ"อะไรกันถามแบบนี้ แถมรู้อีกว่านายนั่นตามจีบฉันสองพี่น้องแฝดนี่ทำไมถึงฉลาดกันจังน่ะ