สงครามรักพิชิตหัวใจ

อารดาสั่งให้ดีไซเนอร์ประจำตัวของเธอ     ตัดชุดสำหรับอ๋องมู่เฉินทั้งแบบชุด       ธรรมดาที่ใส่เวลาไปไหนมาไหนไว้สองสามชุด      ซึ่งนำมาให้วันรุ่งขึ้นได้ แต่สำหรับชุดราตรีของเธอและเขาเธอต้องการภายในวันนี้   เพื่อใช้ใส่ในงานราตรีคืนนี้    ซึ่งดีไซเนอร์มาวัดขนาดตัวของอ๋องมู่เฉินคนเดียวเนื่องจากขนาดไซด์ของอารดานั้นดีไซเนอร์รู้อยู่แล้ว และลากลับไปทำงานโดยบอกว่าจะนำชุดมาส่งให้ตอนเย็น  ในระหว่างนี้อารดาได้สั่งให้คนรับใช้ไปซื้อเสื้อผ้าผู้ชายของยุคนี้โดยเขียนขนาดตัวของเขาที่ดีไซเนอร์วัดได้แนบไปให้    เพื่อใช้ใส่ออกข้างนอกชั่วคราวใส่แทนชุดอ๋องของเขา ไม่นานก็ได้ชุดเป็นเสื้อยืดคอกลมตัวในสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อเชิ้ตยีนสีดำกางเกงยีนพร้อมเข็มขัด   ซึ่งเธอต้องช่วยสวมใส่ให้เขาเพราะเป็นชุดของวัยรุ่นสมัยนี้ อ๋องมู่เฉินใส่ไม่เป็น เมื่อช่วยแต่งตัวให้เขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว     เธอก็ขับรถพาอ๋องหนุ่มไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าและสถานที่ต่างๆในยุคนี้ ซึ่งล้วนแล้วแต่น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับหนุ่มยุคโบราณเป็นอย่างมากซึ่งมักจะเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยอยู่เรื่อยซึ่งอารดาก็ยินดีบอกเขาในทุกเรื่อง  ด้วยเข้าใจความรู้สึกของชายหนุ่มดีว่าเขามาจากที่ต่างยุคสมัยกันกับเธอ
อารดาพาอ๋องมู่เฉินมาเที่ยวที่สวนสนุก      ชวนเขานั่งเครื่องเล่นต่างๆมากมายความจริงอ๋องมู่เฉินก็รู้สึกสนุกอยู่หรอก     แต่เพราะชุดที่อารดาใส่มาเที่ยวข้างนอกเป็นเสื้อสายเดี่ยวโชว์สะดือตัวสั้นกับกางเกงยีนขาสั้นของเธอ        ทำให้หนุ่มๆหลายต่อหลายคนมองเธอเป็นอาหารตากันเป็นแถว  ซึ่งทำให้อ๋องมู่เฉินหงุดหงิดไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง  "ทำไมเจ้าไม่ใส่เสื้อผ้าให้มันมิดชิดหน่อยล่ะ"    "โถ่... ท่านอ๋องชุดที่ข้าใส่อยู่พวกผู้หญิงในยุคสมัยของข้าก็ใส่กันท่านไม่เห็นเหรอ?"           "ข้าเห็น! แต่ข้าไม่ชอบให้เจ้าใส่มันออกมาข้างนอกให้ชายหนุ่มพวกนั้นดู เจ้าพวกนั้นมันมองเจ้าตาเป็นมันเลย กินเจ้าได้มันคงกินไปแล้ว!"     อารดารู้สึกชอบใจที่ได้เห็นอ๋องหนุ่มแสดงท่าทีหึงหวงเธออย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกว่าเขาน่ารักดี จึงพูดอย่างประจบเอาใจ   เธอขยับตัวเข้าใกล้คนตรงหน้าจับใบหน้าของเขาให้หันมาหา       ดึงแก้มเล่นอย่างหยอกล้อก่อนจะกล่าวว่า
"เอาล่ะถ้าท่านไม่ชอบ          งั้นพวกเราเที่ยวกันแค่นี้ก็แล้วกันนี่มันก็ช่วงบ่ายแล้วด้วยดีไหม?"   เพียงแค่นั้นก็ทำให้อ๋องหนุ่มเปลี่ยนจากอารมณ์ที่หงุดหงิดเป็นเผลอเคลิ้มไป        "เจ้ามันเป็นปีศาจจิ้งจอกที่แสนร้ายกาจสำหรับข้า"          อ๋องหนุ่มเปรยพร้อมกับรอยยิ้มละมัย      "ดีสิเรากลับกันเถอะ ข้าไม่อยากเห็นชายหนุ่มคนใดมองเจ้าอีกแล้ว    หากเจ้าจะใส่ชุดเยี่ยงนี้ ก็ใส่ให้ข้าดูคนเดียวพอ"  อารดาอดที่จะเขินไปกับคำพูดของอ๋องหนุ่มไม่ได้  หน้าแดงเรื่อแล้วทำทีเป็นเดินนำไปที่รถโดยไม่พูดอะไร เป็นกิริยาที่น่ารักสำหรับอ๋องหนุ่มยิ่งนัก    ปกติเขามักจะเห็นนางทำหน้าเชิดที่เย่อหยิ่ง พอได้เห็นอีกฝ่ายในมุมเขินอายอย่างน่ารักก็ยิ่งน่ามอง    ยิ่งนับวัน เขายิ่งโดนมนต์เสน่ห์ของนางจิ้งจอกเล่นงานจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว  'นางจิ้งจอกเจ้าทำให้ข้าลุ่มหลงเจ้าขนาดนี้    แล้วเมื่อไหร่เจ้าจะยอมมอบใจให้ข้าเสียที'