สงครามรักพิชิตหัวใจ
เขียนโดย nightshadow
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 08.06 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
29) เยี่ยมชมคฤหาสน์อัครมงคลไพศาล
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความหลังจากศึกป่วนอารมณ์ย่อมๆ ระหว่างอารดากับอ๋องมู่เฉินพึ่งจบลงพักใหญ่ อ๋องมู่เฉินออกมาจากห้องน้ำด้วยชุดอ๋องที่ใส่มาชุดเดิม เขาพบว่านางสวมใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้วชุดของนางดูแปลกตาจากในยุคของเขาแต่เป็นชุดที่แสนจะเปิดเผยเนื้อหนังมังสาเสียเหลือเกินพาให้ใจชายเตลิดยิ่งนัก ขณะนี้อารดาอยู่ในชุดสายเดี่ยวเอวลอยสีฟ้าอ่อน เผยให้เห็นหน้าท้องแบนราบโชว์สะดือทรวงอกอิ่มดุนดันจนเห็นร่องอกโผล่แพล็มออกมาสวมใส่กางเกงยีนขาสั้นเผยให้เห็นเรียวขาขาวเรียวยาว เธอกำลังนั่งอยู่หน้ากระจกแต่งหน้าด้วยโทนสีที่เธอชอบกีดอายไลเนอร์สีดำเข้มทำให้ดวงตาดูคมทาลิปติกสีชมพูอ่อนทรงผมมัดรวบครึ่งหัวที่เหลือปล่อยยาวมาถึงกลางหลังติดกิ๊บสีส้มปิดทับเสริมและฉีดน้ำหอมกลิ่นที่เธอใช้เป็นประจำ
หลังจากแต่งตัวเรียบร้อยแล้วก็หันหลังออกจากหน้ากระจก เธอพบว่าอ๋องหนุ่มกำลังจ้องมองเธออยู่ด้วยสายตาโลมเลีย พาให้เธออดที่จะนึกถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำขึ้นมาไม่ได้ จนเธอต้องทำทีเป็นพูดด้วยเสียงราบเรียบทั้งที่ใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย "เดี๋ยวลงไปทานอาหารเช้ากัน คุณพ่อคุณแม่รออยู่" "เดี๋ยวข้าจะสั่งดีไซเนอร์ เอ่อ...หมายถึงช่างออกแบบตัดเย็บเสื้อผ้าประจำตัวของข้าน่ะ ข้าจะให้เขามาวัดตัวตัดชุดให้ท่านใหม่ ให้เข้ากับยุคสมัยในโลกของข้าเพราะชุดของท่านจะดูแปลกสำหรับคนที่นี่ถ้าใส่ออกไปข้างนอก" ว่าแล้ว อารดาก็กดมือถือต่อสาย "หัลโล...ฉันอยากให้คุณตัดชุดแฟชั่นนิยมสำหรับผู้ชายในขณะนี้ให้ผู้ชายคนหนึ่งหน่อยเดี๋ยวมาวัดตัวเขาที่คฤหาสน์ได้เลยนะ" "เจ้าพูดอะไรกับสิ่งนั้นหรือ?" อ๋องมู่เฉินถามอย่างสงสัย "อ๋อ สิ่งที่ท่านเห็นอยู่นี้คือเครื่องมือที่ใช้ในการติดต่อสื่อสารกันในยุคของข้า แม้จะอยู่ห่างไกลกันแค่ไหนก็สามารถพูดคุยติดต่อถึงกันอย่างรวดเร็ว โดยไม่ต้องใช้ม้าเร็วหรือพิราบสื่อสารเหมือนในยุคของท่าน"
แล้วอารดาก็พาอ๋องมู่เฉินเดินไปที่ลิป เนื่องจากที่คฤหาสน์ของเธอนั้นมีจำนวนสามชั้นแต่ละชั้น มีขนาดกว้างและบันไดที่จะเดินลงไปยาวอยู่หลายขั้นกว่าจะไปถึงชั้นล่าง เธอจึงพาอ๋องมู่เฉินลงโดยการใช้ลิปแทน เธอกดปุ่มประตูลิปเปิดออกแล้วพาอ๋องมู่เฉินเข้าไปในลิป "นี่มันห้องอะไรกันหรือ?" อ๋องหนุ่มเอ่ยถามอย่างแปลกใจ "นี่เรียกว่าลิป ใช้สำหรับลงไปชั้นล่างแทนการเดินลงบันไดที่ใช้ลิปเพราะใช้เวลาในการลงเร็วกว่า เพราะชั้นที่เราอยู่เป็นชั้นบนซึ่งเป็นชั้นสาม กว้างและยาวมากถ้าใช้บันไดกว่าจะลงไปชั้้นล่างได้ทั้งเหนื่อยและใช้เวลานานกว่าจะถึง ข้าไม่อยากให้คุณพ่อคุณแม่ของข้ารอนาน" "ที่โลกของเจ้ามีเครื่องมือแปลกๆเยอะจริง"
และไม่นานอารดาก็พาอ๋องมู่เฉินมาถึงชั้นล่าง เขาพบว่ามันใช้เวลาแค่ชั่วอึดใจ คฤหาสน์ของนางนั้นกว้างขวางใหญ่โตมาก เฉพาะชั้นบนที่เขาเห็นอยู่ก็มีอยู่หลายห้องด้วยกัน แต่ละห้องนั้นล้วนแล้วแต่กว้างใหญ่โอ่อ่าด้วยกันทั้งสิ้น ถ้าหากในที่ของเขา เขาคืออ๋องผู้มีศักดิ์เป็นน้องชายองค์จักรพรรดิ์ที่มากด้วยยศฐาบรรดาศักดิ์แล้วละก็ ที่นี่นางก็มีชีวิตที่ไม่ต่างจากเจ้าหญิงสูงศักดิ์เลยที่เดียว มิน่านางถึงได้มีท่าทางเย่อหยิ่งมาดมั่นไม่สนใจผู้ใด เธอเดินมาที่ห้องอาหาร พบว่าที่โต๊ะอาหารตัวยาว มีบิดามารดาของเธอนั่งรออยู่
"หนูต้องขอโทษคุณพ่อคุณแม่ด้วยนะคะที่ให้รอนาน เพราะหนูต้องแนะนำการใช้ห้องน้ำของในยุคเราให้ท่านอ๋องน่ะค่ะ" "ไม่เป็นไรหรอกยัยหนูดา เราเข้าใจจ๊ะลูก ท่านอ๋องคะเชิญมาทานอาหารเช้าด้วยกันนะคะ"
อารดาพาอ๋องมู่เฉินไปนั่งที่เก้าอี้กำมะหยี่ตัวนุ่ม บิดาของอารดาพยักหน้าให้แม่บ้านเสริฟอาหาร ประกอบด้วยชุดอาหาร ไก่อบ เบค่อน แฮมรมควัน ไข่คน ไข่ดาว ซุปมันฝรั่งและผลไม้พร้อมของหวานเป็นครัวซองกับเวฟเฟอร์วางอยู่ ซึ่งเหมือนกันทั้งสามคน "ท่านอ๋องจะรับน้ำอะไรดีคะ? มีชา กาแฟ โกโก้ และน้ำผลไม้" "ข้าขอเป็นกาแฟก็แล้วกัน" อารดาหันไปสั่งกับแม่บ้านเสริฟกาแฟให้อ๋องมู่เฉิน เขาลองดื่มดูพบว่าเป็นกาแฟที่มีรสหวานมันและกลิ่นหอมกรุ่นยิ่งนัก แต่แล้วก็มีปัญหาอีกจนได้เมื่ออาหารที่โต๊ะต้องใช้ช้อนส้อม มีดสำหรับหั่นอาหารแบบสไตล์ยุโรป ซึ่งสมัยของอ๋องมู่เฉินใช้ตะเกียบ จะใช้ช้อนก็เฉพาะตักซุปเท่านั้น อารดาจึงต้องสอนวิธีทานอาหารโดยการใช้ช้อนส้อมและมีดในการหั่นเนื้อไก่อบโดยการจับมือของอีกฝ่ายสอนจับช้อนส้อมและมีด คนสอนก็สอนไป แต่คนเรียนแทบไม่มีสมาธิเลยเมื่อทรวงอกอวบของคนสอนดุนดันแนบชิดแผ่นหลังของเขาอยู่ ซ้ำยังกลิ่นน้ำหอมจากกายของอีกฝ่าย พาให้คนเรียนใจสั่นทรมานยิ่งนัก กว่าที่มื้ออาหารจะจบลง ก็ทำเอาใจของอ๋องหนุ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หลังจากมื้ออาหารสิ้นสุดลงมารดาก็กล่าวกับลูกสาวว่า "ยัยหนูดาเรื่องที่พ่อกับแม่จะให้เราไปงานเลี้ยงในนามพ่อกับแม่ที่ไม่ว่างคืนนี้น่ะ แม่ว่าให้ท่านอ๋องไปกับหนูด้วยดีไหมจ๊ะ? เขาจะได้ไม่เหงาอยู่คนเดียว และจะได้พาเขาเปิดหูเปิดตาได้เห็น งานเลี้ยงในยุคของเราให้เขาได้เรียนรู้ด้วยไงล่ะลูก" "ได้ค่ะคุณแม่...เดี๋ยวหนูจะสั่งให้ดีไซเนอร์ตัดชุดราตรีสำหรับหนูกับท่านอ๋องสำหรับไปงานเลี้ยงคืนนี้นะคะ" หลังจากนั้น อารดาก็พาอ๋องมู่เฉินเดินชมคฤหาสน์ในส่วนต่างๆ จนมาอยู่ที่สวนหย่อมอันร่มรื่นอยู่ข้างนอกที่มีโต๊ะที่ทำจากหินแกรนิตขัดเงา ในสวนตกแต่งด้วยดอกไม้สีสันสวยงาม มีน้ำพุอยู่กลางสวน "คฤหาสน์ของเจ้าช่างใหญ่โตกว่าของพวกคหบดีของที่นั่นซะอีก เป็นรองแค่ในวังหลวงเท่านั้น แต่แม้จะเป็นในวังของ ฝ่าบาทก็มีแค่ชั้นเดียวแค่มีตำหนักอยู่หลายตำหนักแค่นั้น แต่ในคฤหาสน์ของเจ้าทั้งกว้างใหญ่ มีหลายห้องหลายชั้น การตกแต่งก็สวยงามแปลกตายิ่งนัก"
"สถานที่ ที่ท่านเห็นอยู่นี้คือ คฤหาสน์อัครมงคลไพศาลค่ะ"
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ