สงครามรักพิชิตหัวใจ
เขียนโดย nightshadow
วันที่ 10 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 08.06 น.
แก้ไขเมื่อ 5 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 19.19 น. โดย เจ้าของนิยาย
30) พาอ๋องมู่เฉินเที่ยวยุคปัจจุบัน
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความอารดาสั่งให้ดีไซเนอร์ประจำตัวของเธอ ตัดชุดสำหรับอ๋องมู่เฉินทั้งแบบชุด ธรรมดาที่ใส่เวลาไปไหนมาไหนไว้สองสามชุด ซึ่งนำมาให้วันรุ่งขึ้นได้ แต่สำหรับชุดราตรีของเธอและเขาเธอต้องการภายในวันนี้ เพื่อใช้ใส่ในงานราตรีคืนนี้ ซึ่งดีไซเนอร์มาวัดขนาดตัวของอ๋องมู่เฉินคนเดียวเนื่องจากขนาดไซด์ของอารดานั้นดีไซเนอร์รู้อยู่แล้ว และลากลับไปทำงานโดยบอกว่าจะนำชุดมาส่งให้ตอนเย็น ในระหว่างนี้อารดาได้สั่งให้คนรับใช้ไปซื้อเสื้อผ้าผู้ชายของยุคนี้โดยเขียนขนาดตัวของเขาที่ดีไซเนอร์วัดได้แนบไปให้ เพื่อใช้ใส่ออกข้างนอกชั่วคราวใส่แทนชุดอ๋องของเขา ไม่นานก็ได้ชุดเป็นเสื้อยืดคอกลมตัวในสีขาวคลุมทับด้วยเสื้อเชิ้ตยีนสีดำกางเกงยีนพร้อมเข็มขัด ซึ่งเธอต้องช่วยสวมใส่ให้เขาเพราะเป็นชุดของวัยรุ่นสมัยนี้ อ๋องมู่เฉินใส่ไม่เป็น เมื่อช่วยแต่งตัวให้เขาเสร็จเรียบร้อยแล้ว เธอก็ขับรถพาอ๋องหนุ่มไปเที่ยวห้างสรรพสินค้าและสถานที่ต่างๆในยุคนี้ ซึ่งล้วนแล้วแต่น่าตื่นตาตื่นใจสำหรับหนุ่มยุคโบราณเป็นอย่างมากซึ่งมักจะเอ่ยถามในสิ่งที่สงสัยอยู่เรื่อยซึ่งอารดาก็ยินดีบอกเขาในทุกเรื่อง ด้วยเข้าใจความรู้สึกของชายหนุ่มดีว่าเขามาจากที่ต่างยุคสมัยกันกับเธอ
อารดาพาอ๋องมู่เฉินมาเที่ยวที่สวนสนุก ชวนเขานั่งเครื่องเล่นต่างๆมากมายความจริงอ๋องมู่เฉินก็รู้สึกสนุกอยู่หรอก แต่เพราะชุดที่อารดาใส่มาเที่ยวข้างนอกเป็นเสื้อสายเดี่ยวโชว์สะดือตัวสั้นกับกางเกงยีนขาสั้นของเธอ ทำให้หนุ่มๆหลายต่อหลายคนมองเธอเป็นอาหารตากันเป็นแถว ซึ่งทำให้อ๋องมู่เฉินหงุดหงิดไม่สบอารมณ์เป็นอย่างยิ่ง "ทำไมเจ้าไม่ใส่เสื้อผ้าให้มันมิดชิดหน่อยล่ะ" "โถ่... ท่านอ๋องชุดที่ข้าใส่อยู่พวกผู้หญิงในยุคสมัยของข้าก็ใส่กันท่านไม่เห็นเหรอ?" "ข้าเห็น! แต่ข้าไม่ชอบให้เจ้าใส่มันออกมาข้างนอกให้ชายหนุ่มพวกนั้นดู เจ้าพวกนั้นมันมองเจ้าตาเป็นมันเลย กินเจ้าได้มันคงกินไปแล้ว!" อารดารู้สึกชอบใจที่ได้เห็นอ๋องหนุ่มแสดงท่าทีหึงหวงเธออย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกว่าเขาน่ารักดี จึงพูดอย่างประจบเอาใจ เธอขยับตัวเข้าใกล้คนตรงหน้าจับใบหน้าของเขาให้หันมาหา ดึงแก้มเล่นอย่างหยอกล้อก่อนจะกล่าวว่า
"เอาล่ะถ้าท่านไม่ชอบ งั้นพวกเราเที่ยวกันแค่นี้ก็แล้วกันนี่มันก็ช่วงบ่ายแล้วด้วยดีไหม?" เพียงแค่นั้นก็ทำให้อ๋องหนุ่มเปลี่ยนจากอารมณ์ที่หงุดหงิดเป็นเผลอเคลิ้มไป "เจ้ามันเป็นปีศาจจิ้งจอกที่แสนร้ายกาจสำหรับข้า" อ๋องหนุ่มเปรยพร้อมกับรอยยิ้มละมัย "ดีสิเรากลับกันเถอะ ข้าไม่อยากเห็นชายหนุ่มคนใดมองเจ้าอีกแล้ว หากเจ้าจะใส่ชุดเยี่ยงนี้ ก็ใส่ให้ข้าดูคนเดียวพอ" อารดาอดที่จะเขินไปกับคำพูดของอ๋องหนุ่มไม่ได้ หน้าแดงเรื่อแล้วทำทีเป็นเดินนำไปที่รถโดยไม่พูดอะไร เป็นกิริยาที่น่ารักสำหรับอ๋องหนุ่มยิ่งนัก ปกติเขามักจะเห็นนางทำหน้าเชิดที่เย่อหยิ่ง พอได้เห็นอีกฝ่ายในมุมเขินอายอย่างน่ารักก็ยิ่งน่ามอง ยิ่งนับวัน เขายิ่งโดนมนต์เสน่ห์ของนางจิ้งจอกเล่นงานจนถอนตัวไม่ขึ้นเสียแล้ว 'นางจิ้งจอกเจ้าทำให้ข้าลุ่มหลงเจ้าขนาดนี้ แล้วเมื่อไหร่เจ้าจะยอมมอบใจให้ข้าเสียที'
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ