SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

     ณ ดาดฟ้าอันแสนสงบ
"ฉันได้ยินอะไรผิดไปหรือป่าว"เลย์พูดกับซาบะแล้วทำท่าทางกวนๆ
"ทำไม...ฉันมาหาเซราไม่ได้มาหานาย หลีกไป"ซาบะพูด
"มันจะมากไปแล้วมั้ง มาหาแฟนคนอื่นแบบนี้ ไม่รู้จักเกรงอกเกรงใจกันบ้างเลย"เลย์พูด
แฟนหรอ ใครคือแฟนใคร แฟนใครคือใคร หะ ไม่ใช่ฉันหรอกนะ
"แฟนคนอื่น...คงไม่ได้หมายถึงเซราหรอกนะ"ซาบะพูด
"ถ้าใช่ล่ะ นายจะทำไม"เลย์พูด พร้อมกับสะแยะยิ้ม
บรรยากาศตอนนี้ อึมครึ้มน่ากลัวทะแม่งทะแม่ง สายตาชายสองคนมองกันแบบดุเดือด 
 "พวกนายเลิกทะเลาะกันสักทีเถอะน่า ไปเรียนกันเถอะ อาจารย์คงมาแล้ว"เคนพูดขึ้น
"ไงเคน ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ เห็นนายทีไรแล้วมันคันไม้คันมือจริงๆว่ะ"ซาบะพูด
"นายหมายความว่าไง"เลย์พูด
"ก็หมายความว่า ฉันเกลียดขี้หน้ามันยังไงล่ะ"ซาบะพูด
"แก!!"เลย์กำหมัดแน่นจะชกเข้าที่หน้าของซาบะแต่เคนก็มาห้าไว้ก่อน
"ช่างมันเถอะน่ะ"เคนพูด
"หน้าอย่างแกมันน่ารังเกียจรู้มั้ยเคน มันน่ารำคาณมากๆด้วย ใช่มั้ยเซรา"ซาบะมองมาที่ฉัน มันทำให้ฉันโกรธมาก ฉันกำหมัดแน่น และมองหน้าวาบะด้วยความแค้นใจ
"หุบปาก ฉันขอตัวล่ะ"ฉันพูดก่อนที่จะลากยัยฮารุกะมาด้วย
  เราสองคนเดินมาใกล้ถึงห้องแล้ว ฉันอยากจะร้องไห้จริงๆนะ ทำไม ทำไม ฉันทำอะไรมันไม่ได้เลย ทำไม!!!
"เป็นเธอนี่ ดีจังเลยนะเซรา ซาบะกับเลย์ ต่างเป็นที่ชื่นชอบของคนในโรงเรียน ใครสักคนจะเข้าถึงได้มันยากมากเลยหล่ะ แต่เธอน่ะ ทั้งๆที่ปฎิเสธพกวเค้า แต่พวกเค้าก็ยังตามเธอ เข้าหาเธอ น่าอิจฉาชะมัด"ยัยฮารุกะพูด ด้วยสายตาเศร้าๆ
"คิดมากน่า ไม่เห็นจะน่าชื่นชอบตรงไหนเลย พวกนั้นน่ะ น่ารำคาญจะตาย"ฉันพูดกับฮารุกะ
"อืม เธอนี่ละน้า มีหนุ่มๆหล่อๆเข้ามาหา แทนที่จะกอบโกย ดันทิ้งๆขว้างๆซะงั้น"ฮารุกะพูด
"ทิ้งๆขว้างๆที่ไหน พูดซะพวกเค้าเป็นของเล่นเลย"ฉันพูด
"หรือว่าเธอมีแฟนแล้วใช่มั้ย เธอถึงดูไม่สนใจพวกนั้นเลย"ฮารุกะพูด และฉันก็หยุดเดินทันที
"จะว่ามีก็ไม่ใช่ เพราะฉันน่ะ รอเค้าอยู่นานมากแล้วหล่ะ"ฉันพูด ในหัวสมองฉันมีแต่ไคเต็มไปหมด หัวใจของฉันมันร้อนผ่าว เจ็บจี๊ดขึ้นมา 
"ฉันขอโทษนะเซรา อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้นสิ"ฮารุกะพูด
"ฮ่าฮ่าฮ่า ช่างมันเถอะ ฉันไม่เป็นไรหรอก"ฉันพูด ตอนนี้เราสองคนมายืนอยู่หน้าห้อง และฉันก็เปิดประตูเข้าไปทันที พอเข้ามา ทุกสายตาจับจ้องมาที่ฉัน ทุกคนทำท่าเหมือนซุบซิบนินทาใครสักคนทั้งๆที่สายตาจับจ้องมาที่ฉัน อย่าบอกนะว่านินทาฉันน่ะ ช่างมันเถอะ ไปนั่งที่ดีกว่า
 พอฉันเดินมาที่โต๊ะฉันแต่กลับกลายเป็นว่า โต๊ะฉันหายไป
"โต๊ะเธอหายไปไหนน่ะเซรา"ฮารุกะพูด ทุกสายตาต่างจับจ้องมาที่ฉัน
"มาแล้วหรอ นางตัวแสบ"เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นพร้อมกับพรรคพวกอีกสี่คนเดินมาหาฉัน
"หมายความว่าไงหรอฮานะ"ฮารุกะคุยกับผู้หญิงที่พุดกับฉันเมื่อกี้
"หมายความว่า ที่นี่ไม่มีที่นั่งของยัยนี่ไงล่ะ"ยัยฮานะพูด
"เกิดอะไรขึ้นหรอ มีอะไรหรือเปล่า"ฮารุกะพูด
"เปล่านี่ ฉันก็แค่อยากทักทายเพื่อนห้องคนใหม่ เมื่อวานเรายังไม่ได้ทำความรู้จักกันเลยนะ"ยัยฮานะพูด
"ยินดีที่ได้รู้จัก"ฉันพูด
"อืม ยินดีที่ได้รู้จัก โต๊ะเธอน่ะ ย้ายไปตรงนุ้นแน่ะ ไม่รู้ว่าใครมาย้ายมันไปนะ หรือว่ามันอาจจะเดินไปเองก็ได้ ไปนั่งสิ"ยัยฮานะพูด พร้อมกับทำหน้าทำตากวนประสาทมาก ฉันเลยตัดสินใจเดินไปนั่ง แต่ทว่า แสงแดดดันส่องผ่านกระจกหน้าต่างเข้ามาตรงโต๊ะพอดี
"อย่างเธอน่ะ นั่งที่สว่างๆแบบนั้นก็ดีแล้วแหล่ะ"ยัยฮานะพูด
"มีปัญหาอะไรกับฉันหรือเปล่า"ฉันหันหน้าไปถามยัยฮานะด้วยความไม่พอใจอย่างแรง
"อุ้ยตายย โกรธหรอคะ"ยัยฮานะพูด
"มีอะไรก็รีบๆพูดมา"ฉันพูด
"ฮารุกะ ฉันให้เธอตอบคำถาม1ข้อ ตอบมาให้ชัดๆ แล้วฉันจะบอกว่ามีปัญหาอะไร"ยัยฮานะพูด
"คำถามอะไร"ฮารุกะพูด
"เธอน่ะเคยบอกว่าอยากจะเข้ากลุ่มพวกฉันใช่มั้ย ถ้าอย่างนั้น คำถามมีอยุ่ว่า ระหว่างพวกฉันกับยัยเด็กใหม่นี่ เธอจะเลือกใคร"ยัยฮานะพูด
"หมายความว่าไง"ฮารุกะพูด
"ก็หมายความว่า ถ้าเธอเลือกพวกเราเธอก็จะได้มาอยู่กลุ่มพวกเราห้าคนไง เธอจะได้ไม่โดนคนอื่นแกล้งอีก"ผู้หญิงคนหนึ่งในกลุ่มพูด
"แต่ว่า ถ้าเธอเลือกยัยเด็กใหม่ เธอก็จะเป็นเหมือนเดิม หรือไม่ก็อาจจะเจออะไรร้ายแรงกว่าเดิมก็ได้"ผุ้หญิงในกลุ่มอีกคนพูดขึ้น
"เลือกสิ ติ๊กต่อก ติ๊กต่อก...."ยัยฮานะ พูดและจ้องมาที่ฮารุกะอย่างจดจ่อ
"ฮารุกะ เธอไม่ต้องเลือกฉันก็ได้นะ"ฉันพูด
"ฉัน....คือฉัน....เซรา เธอจะโกรธฉันมั้ย"ฮารุกะพูด
"ไม่หรอก ถ้ามันทำให้เธอสบายใจ ฉันก็ไม่โกรธหรอก"ฉันพูด
"เร็วสิฮารุกะ รีบตอบคำถามมา"ยัยฮานะพูด
"ฉันจะเป็นเพื่อนกับเซรา คนนี้คนเดียวเท่านั้น"ฮารุกะพูดพร้อมกับหันหน้ามายิ้มให้ฉัน
"งั้นก็ดี ฉันจะได้จัดการทีเดียวเลย"ยัยฮานะพูด
"โมจิ ไปเอาแปรงลบกระดานมาสิ"ยัยฮานะหันไปบอกยัยโมจิ ยัยโมจิก็ทำตามเยื่องทาส
"อ่านี่"ยัยโมจิยื่นแปรงลบกระดานให้ยัยฮานะ
และแน่นอนยัยฮานะไม่รอช้า เอาแปรงลบกระดานตบใส่กันแล้วผงชอกที่ติดอยู่ก็ร่วงโรยลงบนหัวฮารุกะ ฉันต่างอึ้งทึ่งกับสิ่งที่เห็น
"เธอทำบ้าอะไรเนี่ย"ฉันโกรธมาก กล้าดียังไงมาทำเพื่อนฉัน
"ยังไม่ถึงคิวเธอ รอแปบนะ ขอฉันจัดการยัยฮารุกะก่อน"ยัยฮานะพูด
"หยุดเดี๋ยวนี้นะ"ฉันพูดแล้วก็พยายามเอามือไปปัดแปรงลบกระดานในมือยังฮานะ
"หยุดก็ได้ เธอคงจะรอไม่ไหวที่จะได้รับบทลงโทษสินะ"ยัยฮานะพูด
"บทลงโทษบ้าอะไรของเธอ"ฉันพูด
"ก็บทลงโทษที่เธอกล้าดีตบหน้่าพี่ซาบะของพวกเราไง แถมยังขึ้นไปนั่งบนดาดฟ้ากับพวกเลย์อีก เธอนี่มันร้ายมากนะ มาใหม่แท้ๆ"ยัยฮานะพุดแล้วก็เอามือมาผลักหัวฉัน
"เรื่องแค่นี้เองหรอ ตบมันยังน้อยไป ฉันน่าจะทำมากกว่านั้นด้วยซ้ำ"ฉันพูด
"นี่เธอ มันจะมากไปแล้วนะ"ยัยฮานะพูดพร้อมกับยกมือมาเตรียมจะตบฉัน แต่มีมือใครคนหนึ่งมาห้ามไว้
"อย่าทำเซรานะ"เรนพูดขึ้น พรางมองหน้ายัยฮานะอย่างเอาเป็นเอาตาย
"ถ้าเธอทำเซรา เหมือนเธอทำพวกฉัน"อลิสพูดขึ้นอีกคน
"เรน มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่เห็นเลย"ยัยฮานะพูด"ขอโทษเซราเดี๋ยวนี้"อลิสพูดขึ้น
"อลิส แต่ฉันจะสั่งสอนมัน มันตบหน้าซาบะนะ"ยัยฮานะพูด
"เธอนี่เป็นพวกบ้าผู้ชายหรือไง"เรนพูดพร้อมกับมองยัยฮานะด้วยสายตาเยือกเย็นจนขนลุก
"ขอโทษเพื่อนเซราด้วย"มิกะพูด
"แต่ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด"ยัยฮานะพูด
"ช่างมันเหอะเรน"ฉันพูด
"รู้จักกันด้วยหรอ"ยัยฮานะพูด
"รู้จักดีเลยหล่ะ"เรนพูด 
  ฉันลืมบอกไปว่า เรน มิกะ อลิส เป็นแวมไพร์น่ะ เค้าอาศัยอยู่บ้านเดียวกับฉันนี่แหล่ะ เราอยุ่ด้วยกันทั้งหมด6คนมีฉัน พี่เฮนา วีนัส เรน มิกะ อลิส
"รู้จักกันได้ไง"ยัยฮานะพูด
"จะยังไงก็ช่าง ห้ามแตะต้องเซรากับเพื่อนอีก อย่าให้ฉันเจอนะ เพราะไม่งั้น คนที่จะโดนเกลียดจะกลายเป็นเธอและเพื่อนของเธอ ไม่ใช่เซรากับฮารุกะ เข้าใจมั้ย"เรนพูดและทำสายตาเยือกเย็นมากจนน่าขนลุก
"ฉันย้ายโต๊ะให้นะ"เรนพูด
เรนคือผู้ชายคนเดียวในบ้าน เค้าเป็นผู้ชายที่เพอเฟคมากเลยแหล่ะ เค้าทำได้ทุกอย่างเลยนะ และที่สำคัญเค้าแอบชอบฉันด้วยนะ เรนกับไคเป็นเพื่อนรักกัน เรนเพิ่งกลายเป็นแวมไพร์เมื่อห้าสิบปีที่แล้ว  หลังจากที่ไคตาย เรนแค้นมากและบอกว่า อยากจะอยู่อย่างนี้ เพื่อแก้แคนให้ไค พี่สาวฉันตอบตกลงและทำให้เรนกลายเป็นแวมไพร์อย่างสมบูรแบบ
 
โปรดติดตามตอนต่อไป