SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

     หลังจากที่อีตาเลย์ลากฉันขึ้นรถหรูของเค้า เค้าก็ขับพาฉันตรงมายังห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง และก่อนจะลงจากรถ นางก็ไม่ลืมที่จะใส่แว่นกันแดดและสวมหมวก พร้อมกับที่ปิดปาก
"นายจะไปปล้นธนาคารหรือไง"ฉันพูด พรางมองเค้าแบบว่า นายบ้าใช่มั้ย
"เปล่านิ่ ถ้าไม่ทำแบบนี้ เดี๋ยวมีคนจำฉันได้ขึ้นมาจะทำยังไง"เลย์พูด
"ว่าแต่ ใครจะจำนายได้หรอ"ฉันพูด
"ห๊ะ...."เลย์
"ฉันถามว่าแล้วใครจะต้องจำนายได้หรอ ทำไมต้องปิดขนาดนี้ด้วย หรือกลัวแฟนนายมาเจอหรือยังไง"ฉันถาม
"เธอ....ไม่รุ้จักฉันจริงๆหรอ"เลย์ถามฉัน
"รู้จักสิ ก็ฉันกับนายรู้จักกันบนดาดฟ้าเมื่อกี้นี้ไง"ฉันพูด
"ฮ่า ฮ่า ฮ่า......เธอนี่ เชยจริงๆเลย"เลย์พูด
"หัวเราะอะไร ใครเชย บ้าหรอ"ฉันพูด
"อ่านี่ เอาไปดูซะ"เลย์ยื่นหนังสือเล่มหนึ่งให้ฉัน มันเป็นหนังสือเกี่ยวกับแฟชั่น ฉันไม่รอช้าเปิดอ่านทั้นที พอเปิดไปสองสามหน้าฉันจำต้องตะลึง
"โอ๊ะ...นายเป็นนายแบบนี่เอง เอะ นี่ไคนี่ เค้าถ่ายแบบกับนายด้วยหรอ"ฉันพูด
"ไคไหน นั่นเคน ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ ทำไมต้องเรียกหมอนั่นว่าไคอยุ่เรื่อยเลย"เลย์พูด
"เปล่านี่ ไม่มีไรหรอก"ฉันพูด
"และอีกอย่าง ฉันไม่ใช่นายแบบ ฉันเป็นศิลปินวง SecretBell เธอไปอยุ่หลุมไหนมาเนี่ย"เลย์พูด
"SecretBellหรอ อ้อ นักเรียนที่โดดเรียนวันนี้อ่าหรอ"ฉันพูด
"เอาเถอะ อยากจะคิดอะไรก็ตามใจเธอเลย ไปกันเถอะ"เลย์พูด พอพูดจบเค้าก็ลงจากรถและมาเปิดประตูลากฉันลง
"เราจะไปไหนกันอ่า"ฉันถาม
"ไปทานข้าว ฉันหิว"เลย์พูด
"แล้วนายกินคนเดียวไม่ได้หรือไง ทำไมต้องลากฉันมาด้วย"ฉันพูด
"กินคนเดียวมันไม่อร่อย ถ้ามีเธอมากินด้วยก้คงจะอร่อยกว่าเดิม"เลย์พูด พรางยิ้มเจ้าเลห์ให้ฉัน
"เหอะ...นายนี่มัน หลงตัวเองสุดๆเลยนะ"ฉันพูดจบก็เดินไปกับเลย์แต่โดยดี
 
ณ ร้านอาหารแห่งหนึ่ง
   ฉันกับเลย์เดินเข้ามาในร้าน ร้านนี้ไม่ค่อยมีคนเลย เงียบมาก แล้วแบบนี้ อาหารจะอร่อยมั้ยเนี่ย
"รับอะไรดีครับ"พนักงานคนหนึ่งเดินเข้ามา
"ฉันขอ สปาเก๊ตตี้คาโบนาราค่ะ"ฉันพูด
"ผมขอสปาเกตตี้ซอสแดง"เลย์พูด พอสั่งอาหารเสร็จพนักงานก็เดินไปในครัว
"นี่เลย์ นายกับเคนสนิทกันมั้ยอ่า"ฉันถาม
"ทำไม"เลย์มองหน้าฉันแบบดุๆและพูด
"เปล่า...ฉันแค่อยากรู้ก็แค่นั้นเอง"ฉันพูด
"ชอบมันมากหรอ"เลย์ถาม
"เอะ เปล่า ไม่ใช่อย่างนั้น ฉันก็แค่อยากรู้ไง เค้าหน้าคล้ายคนที่ฉันรู้จักน่ะ"ฉันพูด
"ฉันชอบเธอ"เลย์พูด
"หะ เอาอีกแล้วนะ นายเลิกเพ้อเจ้อสักทีเถอะ"
"เพราะฉะนั้น เธอห้ามชอบคนอื่น"เลย์พูด
"นายอย่าพูดอะไรเอาแต่ใจได้มั้ย มันไม่ใช่เรื่องเล่นๆนะ เรื่องความรักน่ะ มันน่ากลัวนะ"ฉันพูด
"ฉันพุดจริงๆนะเซรา ฉันชอบเธอและฉันก็ไม่ชอบที่เธอชอบพูดถึงผู้ชายคนอื่น"เลย์พูด
"ผู้ชายคนอื่นของนายก็คือเพื่อนนายไม่ใช่หรอ จะเป็นไรไป ฉันแค่ถามนิดๆหน่อยๆ"ฉันพูด
"ฉันบอกไม่ให้พูดไง"เลย์พูด
"แล้วนายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉันล่ะ"ฉันพูด
"สิทธิ์ของคนที่ชอบเธอ"เลย์พูด ให้ตายสิ ดูหมอนี่พูดเข้า เค้าทำฉันเถียงไม่ออกเลย
"ฟังนะเลย์ เลิกมาบอกว่าชอบฉัน รักฉันสักทีได้มั้ย ฉันมีคนที่ฉันรักอยู่แล้ว เพราะฉะนั้น นายไม่ต้องมาชอบฉัน เพราะฉันไม่อยากทำให้ใครเสียใจ เข้าใจมั้ย"ฉันพูด
"เธอรักใครก็เรื่องของเธอ มันไม่ใช่เรื่องของฉัน ฉันแค่ชอบเธอ"เลย์พูด
"นายนี่มัน นายทำให้ฉันรำคาญ นายรู้ตัวมั้ย ฉันไม่กินแล้ว ฉันจะกลับบ้าน"ฉันพูดแล้วก็ลุกจากที่นั่งแล้วเดินออกจากตรงนั้นทันที 
 
ตุ่บ+
พอฉันวิ่งออกมาได้ไม่นาน ฉันก็วิ่งมาชนเข้ากับใครสักคน พอฉันเงยหน้าขึ้น ฉันถึงกับตกใจ
"ไค"ฉันพูด
"เธออีกแล้วหรอ เลิกเรียกฉันว่าไคได้แล้ว ฉันชื่อเคน แล้วเธอมาทำอะไรที่นี่"เคนถามฉัน
"เซรา เธอไม่ควรจะเดินหนีฉันออกมาอย่างนี้นะ"เลย์เดินตามแล้วตวาดใส่ฉัน
"เลย์ นายกับเธอมาทำอะไรกันหรอ แล้วไปสนิทกันตอนไหน"เคนถาม
"ฉันไม่ได้สนิทกับหมอนี่นะ หมอนี่ลากฉันมาทานข้าวน่ะ แต่ฉันก็ไม่ได้อยากมาหรอก แล้วนายมาทำอะไรที่นี่หรอ"ฉันถามเคน
"อ่อ ฉันนัดเพื่อนไว้น่ะ เดี๋ยวก็คงมาแล้วแหล่ะ"เคนพูด
"อ่อ งั้นหรอ งั้นฉันขอตัวก่อนนะ ไว้พรุ่งนี้เจอกันที่โรงเรียนนะ"ฉันพูดแล้วรีบวิ่งขึ้นรถเมย์ทันที ดีนะที่ฉันใส่เสื้อแขนยาว ไม่งั้นแสงแดดคงทำร้ายฉันแน่เลย ให้ตายสิ อีตาเลย์น่ารำคาญชะมัดเลย ทำไมต้องมายุ่งกับฉันก็ไม่รู้ แล้วฉันจะเข้าหาเคนได้ไงเนี่ย เห้ออออออ!!