SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

หลังจากเมื่อวานที่กลับมาจากสวนสนุก ฉันก็ได้แต่คลุกตัวสอยู่ในห้อง ไม่ยอมไปไหน ไม่ยอมทานข้าว คิดถึงแต่เรื่องที่ไคบอกกับฉัน ทำไมฉันจะต้องลืมเค้าด้วยนะ ทำไมล่ะไค ทำไมต้องอยากให้ฉันลืมเค้านัก
ณ โรงเรียนของเราน่าอยู่ คุณครูใจดีทุกคน
 
"เซรา"ยัยฮารุกะตะโกนเรียกฉันจากหน้าโรงเรียน
"มาแต่เช้าเลยนะ"ฉันพูด
"แน่ละ ก็อยากมาก่อนเซราบ้างนี่นา มาทีไรไม่เคยทันเซราเลย"ฮารุกะพูด
"ทานอะไรมาหรือยัง"ฉันพูด
"ยัง ไปโรงอาหารกันมั้ย วันนี้มีคอนเสิร์ตที่หอประชุมน่ะ คนที่โรงอาหารไม่ค่อยมี"ฮารุกะพูด
"คอนเสิร์ตอะไรหรอ"ฉํนถาม
"ก็พวกsecretBellแหล่ะ เห็นว่าผู้อำนวยการชวนวงอื่นเข้ามาด้วย เพราะวันนี้เป็นวันเกิดของ รองผุ้อำนวยการน่ะ"ฮารุกะพูด
"ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย"ฉันพูด
"ไม่ค่อยมีใครสนใจหรอก เลยไม่ค่อยได้ยินข่าวลือ แต่ที่มีคนไปเยอะน่ะ เพราะพวกศิลปินต่างหาก ไม่ได้มีใครอยากฉลองวันเกิดให้ท่านรองหรอก"ฮารุกะพูด
"เธอก็พูดซะตรงเลย นี่ถ้าท่านรองมาได้ยินเข้า เค้าไล่เธอออกขึ้นมาละก็ ฉันไม่ช่วยเธอหรอกนะ"ฉันพูด
"ว่าแต่จะไปโรงอาหารหรือจะเปลี่ยนใจไปดูคอนเสิร์ตล่ะ แกน่าจะไปดูเลย์หน่อยนะ เค้าอยู่บนเวทีทีไร เท่มากเลยแหล่ะ"ฮารุกะพูด
"ไม่ล่ะ แกไปเหอะ ฉันอยากอยู่เงียบๆน่ะ เดี๋ยวจะซื้อของไปกินบนดาดฟ้า"ฉันพูด
"ถ้าแกไม่ไปฉันก็ไม่ไป ไปทานข้าวกัน"ฮารุกะพูด
"เดี๋ยว ไปดูคอนเสิร์ตก็ได้"เมื่อฉันเห็นยัยฮารุกะทำหน้าเสียใจเลยจำต้องไปสินะ
"จริงหรอ"ฮารุกะถาม
"อื่อ จริงสิ ไปดูคอนเสิร์ตกัน แต่เราไปซื้ขนมปังกันก่อนนะ"ฉันพูด
"โอเคร ตกลง"ฮารุกะพูด
 
ณ หอประชุม
"กรี๊ดดด พี่เลย์ เท่มากเลยค่ะ" เสียงนักเรียนตะโกนโหวกเหวก เมื่อเห็นเลย์ดีตกี้ต้าและร้องเพลง 
"แกดูสิ เลย์เท่ใช่มั้ยล่ะ"ยัยฮารุกะกระซิบฉันข้างหู
"ก็งั้นๆแหล่ะ"ฉันพูดแล้วก็มองเลย์ต่อไป พอเหลือบไปเห็นเคน เค้าเล่นกี้ต้า อย่างตั้งกตั้งใจ ดูเค้าสิ เท่มากเลย 
"ทุกคนครับ วันนี้เป็นวันเกิดของท่านรองผู้อำนวยการ ขอให้ทุกคนช่วยร้องเพลง สุขสันวันเกิดให้รองผู้อำนวยการของเราด้วยครับ"เลย์พูด หลังจากร้องเพลงเสร็จ
"แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู"เสียงนักเรียนทั้งหอประชุม ร้องเพลงโอยพรวันเกิดให้ท่านรองผุ้อำนวยการ ก่อนที่จะตัดเค้กและทำพิธีทั้งหมดเสร็จสิ้น จากนั้น พวกเลย์ก็เล่นคอนเสิร์ตต่อ และตามด้วยวงต่างๆที่ถูกจ้างวานมา ส่วนฉํนก็ได้แต่นั่งดูอยู่ข้างหลังอย่างใจจดใจจ่อ
"มาดูเหมือนกันหรอ นึกว่าเธอไม่ชอบอะไรแบบนี้ซะอีก"ซาบะเดินมาหาฉันแล้วถาม
"ฉันจะชอบหรือไม่ชอบมันก็ไม่ใช่ธุระกงการอะไรของนาย"ฉันพูด
"เซรา เลิกเย็นชากับฉันสักทีได้มั้ย"ซาบะพูด
"ฉันเกลียดนาย นายเข้าใจหรือเปล่า เข้าใจคำว่า ฉันเกลียดนายหรือเปล่า"ฉันพูดพร้อมกับจ้องหน้าซาบะอย่างเอาเป็็นเอาตาย
"เรื่องมันก็ผ่านมาตั้งห้าสิบปีแล้วนะ เมื่อไหร่เธอจะลืมสักที"ซาบะพูด
"นายเลิกพูดว่า จะให้ฉันลืมเรื่องทั้งหมดสักทีเถอะ เพราะมันไม่มีวันเป็นไปได้ ฉํนจะไม่มีวันลืมเรื่องทั้งหมดที่เกิดขึ้น และนาย ก็เลิกยุ่งกับฉัน ก่อนที่ฉันจะทำอะไรนายไปมากกว่านี้"ฉันพูด
"เธอก็ฆ่าฉันซะสิ ถ้ามันทำให้เธอหายโกรธ ถ้ามันทำให้เธอยกโทษให้ฉัน"ซาบะพูด
"ฟังนะซาบะ ไม่ว่านายจะแลกด้วยอะไรก็ตาม ฉันก็จะไม่ยกโทษให้นาย ต่อให้วันนี้ฉันฆ่านายฉันก็จะไม่ยกโทษให้นาย เพราะมันจะไม่มีวันที่ฉันจะยกโทษให้นาย ไม่มี!!"ฉันพูดก่อนที่จะโยนแก้วน้ำที่ถืออยู่ขว้างใส่ซาบะอย่างแรง น้ำกระเด็นเต็มหน้าซาบะ และฉันก็เดินจากตรงนั้นมา
"เซรา เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่เป็นอะไรนะ"ฮารุกะเดินตามฉันมาและก็ถามชุดใหญ่
"ฉํนไม่เป็นอะไรหรอก เธอไม่ต้องห่วงนะ"ฉันพูด
"ฉันไม่น่าอยากมาเลยอ่า ไม่งั้นเธอก็คงไม่ต้องมาเจอซาบะ"ฮารุกะพูด
"จะอยูที่ไหนฉันก็เจอได้ทั้งนั้นแหล่ะ เธออย่าคิดมากนะ"ฉันพูด
"อื่อ"ฮารุกะ
"เธอจะรีบไปไหน"ออยู่ๆก็มีมือใครสักคนมาดึงฉัน
"นายมีอะไร"ฉันพูด
"ทำไมไม่อยู่ดูฉันก่อน ทะเลาะไรกับไอ้ซาบะ"เลย์ถามฉัน
"จะทะเลาะอะไรก็ช่างเถอะ ไม่ได้เกี่ยวกับนายหรอก"ฉันพูด
"เกี่ยวสิ เรื่องของเธอก้คือเรื่องของฉัน"เลย์พูด
"ถ้าอย่างงั้น ฉันไปซื้อน้ำกับขนมมาเพิ่มนะเซรา"ฮารุกะพูดก่อนจะค่อยๆเดินออกไป
"ฮารุกะ อย่าไปสิ มานี่"และฉันก็ต้องยืนอยู่สองคนกับเลย์ ท่ามกลางผู้คนมากมาย
"เธอไม่เคยอยู่กับฉันสองคนหรือไง ทำไมต้องทำท่าทางเกร็งแบบนั้นด้วย"เลย์พูด
"ฉันบอกนายแล้วใช่มั้ยว่าให้เลิกยุ่งกับฉันน่ะ อยู่กับนายทีไรก็มีแต่เรื่อง ฉํนไปล่ะ"ฉันพูดก่อนจะเดินหนีแต่เลย์ก็ยังเดินตาม
"โอ๊ยยย นายเลิกตามฉันสักทีได้มั้ย"ฉันพูด
"เธอก็เลิกเดินหนีฉันสักทีสิ"เลย์พูด และเค้าก็เดินเข้ามาจับมือฉันและจูงฉันเดิน
"ปล่อยฉัน เดี๋ยวคนอื่นเห็นเค้าจะเข้าใจผิด"ฉันพูด
"ก็ดีแล้วนี่ ก็เราเป็นแฟนกัน พวกเค้าก็เข้าใจถูกแล้ว"เลย์พูดได้หน้าตาเฉยมาก
"ฉันบอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ตอบตกลงจะเป็นแฟนนาย"ฉันพูด เค้าจึงหยุดเดิน
"ทำไม กลัวคนอื่นเข้าใจผิดหรือกลัวซาบะเข้าใจผิดล่ะ ชอบมันมากหรอ"เลย์ตะคอกใส่แันด้วยความโกรธ
"นายจะบ้าหรอ ฉันกับซาบะ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน และฉันก็เกลียดหมอนั่นมาก ทำไมฉันจะต้องไปชอบหมอนั่น ทำไมต้องกลัวหมอนั่นเข้าใจผิด ฮะ"ฉันจึงตะคอกกลับไปหาเลยืบ้าง แล้วเค้าก็อุ้มฉันขึ้นจากพื้น
"ว้ายยย!! นายจะทำบ้าอะไรเนี่ย ปล่อยฉันลงนะ"ฉันพูด
"ไม่ จนกว่าเธอจะพูดว่าเธอเป็นแฟนฉัน"เลย์พูด
"นายจะบ้าหรอ ใครจะพูดเล่า"ฉันพูด
"งั้นก็ตามใจ เพราะฉันจะไม่ปล่อยเธอลงจนกว่าเธอจะพูดว่าเธอเป็นแฟนฉัน"เลย์พูด
"อีตาบ้านี่ เล่นอะไรของนายเนี่ย"ฉันพูด
  เลย์ก้มหน้าลงมามองฉันและฉันก็มองหน้าเค้า ใจฉันเต้นแรงมาก ตอนนี้ ดูใบหน้าที่หล่อเหลาของเค้าสิ ดวงตาคุ่นั้น มันช่าง กรี๊ดดด เซรา แกบ้าไปแล้วแน่ๆ ทำไมจะต้องตื่นเต้นด้วยนะ
"จะยอมเป็นแฟนฉันได้หรือยัง"เลย์ถามฉันอีกครั้ง
"ไม่"ฉันพูด และเค้าก็ก้มหน้าลงมาหาฉํนต่ำจน ตอนนี้หน้าเราสองคน ใกล้กันแค่สองเซนมั้งเนี่ย
"จะเป็นแฟนฉันได้หรือยัง"เลย์ถาม
"นายจะทำบ้าไร ถอยไปนะ บ้าหรือไง"ฉันพูดและหลบตาเค้า
"ก็ได้เซรา ก็ได้"เลย์พูดก่อนจะอุ่้มฉันเข้าไปในงาน
"นายจะทำอะไรเนี่ย ปล่อยฉันลงก่อนสิ คนอื่นมองกันใหญ่แล้ว"ฉันพูด
"ทุกคนในที่นี่ จากนี้ไปอยากจะให้ทุกคนเป็นพยาน ระหว่างความรักของเราสองคน"เลย์พูดแล้วก้มมามองเย้ยฉัน
"นายทำอะไรเนี่ย"ฉันพูด ทุกคนหันมามองกันใหญ่ เลย์วางฉันลงแต่มือก็ยังจับแขนฉันไว้
"เซรา ฉันรักเธอ"เลย์ตะโกนดังลั่นหอประชุม ทุกคนต่างหันมามองกันอย่างใจจดใจจ่อ
"นายพูดบ้าอะไรเนี่ยย"ฉันพูด
"ฉันจะรักเธอแค่คนเดียวนับจากวันนี้เป็นต้นไปและจะไม่มีวันรักใครอื่นนอกจากเธอ"เค้าพูด พอเค้าพูดเสร็จเค้าก็ก้มลงมาประกบริมฝีปากของเค้ามาที่ฉัน ทุกคนในหอประชุมต่างยืนอึ้ง และปรบมือกันยกใหญ่
ตอนนี้ทุกอย่างแน่นิ่งไปหมด หัวใจฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ ความรู้สึกเขินอาย ความรู้สึกแบบนี้ ฉันเคยรุ้สึกมาก่อน ฉันเคยรู้สึกอย่างนี้ ตอนที่ไคบอกรักฉันแล้วเค้าก็ถอนจูบออกจากฉัน แล้วมองหน้าฉัน ฉันก็มองหน้าเค้า
"ไค"ฉันเรียกชื่อไคมาโดยไม่รู้ตัว
"ฉันชื่อเลย์เซรา"เลย์พูด
"ไค ฉันขอโทษนะ"ฉันพูด ด้วยความรู้สึกผิด ตอนนี้ เหมือนหัวใจของฉันมันกำลังจะเปลี่ยนไป ฉันกำลัง ตกหลุมรักเลย์หรอเนี่ย
"เซรา ฉันชื่อเลย์ ไคคือใคร"เลย์ถามฉัน
"เปล่า ไม่มีอะไร ฉันขอตัวนะ"ฉันพูดเสร็จก็รีบวิ่งออกจากหอประชุมทันที โดยมีเลย์วิ่งตามมา
 
 
 
โปรดติดตามตอนต่อไป.............