SecretBellรักสุดใจนายตัวแสบ

ฉันวิ่งมาได้สักพัก ก็ต้อหยุดเดิน เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ไม่นะ ฉันจะต้องไม่รักใครอีก ฉันไม่อยากสูญเสียความรักเหมือนคราวที่แล้วอีกแล้ว ฉันไม่อยากเจอเรื่องแบบนั้นอีกแล้ว ฉันได้แต่คิดในใจ น้ำตาก็ไหลเอ่อลงบนใบหน้า

"เซรา...เธิ่งหนีฉันมาทำไม"เลย์ที่ตมฉันมา พูดกับฉัน

"อย่าเข้ามาะ อย่าเข้ามา"ฉันบอกกับเค้า เพราะฉันไม่อยากให้เค้าเห็นน้ำตาของฉัน

"เธอเป็นอะไรบอกฉันสิเซรา เราเป็นแฟนกันนะ"เลย์พูด พอได้ยินดังนั้น ฉันจึงหันหน้าไปมองเค้า ฉันค่อยๆเดินเข้าไปหาเค้าแลวก็กกำหมัดสองข้างไว้แน่น ก่อนจะบรรเลงมือ ทุบเค้ากลางอกเต็มๆ

"นายน่ะ ชอบเอาแต่ใจ พูดเองเออเอง ฉันไปตกลงเป้นแฟนนายตอนไหน ฮือออ ทำไมนายไม่ฟังฉันบ้าง ฉันไม่อยากเป็นแฟนนาย ฉันไม่อยาก ฮือออ อย่ามาคิดเองเออเองสิ อย่ามาทำแบบนีนะ ฉันเกลียดนาย ได้ยิมั้ย ฉันเกลียดนาย ฮือออออ"ฉันพูด มือก้ทุบเค้าอยู่อย่างนั้น น้ำตาก็หลเอ่อ เต็มหน้า ฉันกลัวจริงๆนะ กลัวว่าถ้าวันหนุึ่งฉันรักเค้าขึ้นมา ฉันอาจจะต้องเสียเค้าไปอีก พอเป้นเช่นนั้นแล้ว เลย์ก็ดึงฉันเข้าไปกอด น้ำตาฉันยิ่งไหลหนักกว่าเดิม

"ฉันน่ะ จะไม่มีวันทิ้งเธอ ไม่ว่าจะยังไงก็ตาม ฉันสัญญา"เลย์พูด อะไรน่ะ เค้ารู้ได้ไงว่าฉันคิดอะไร ไม่สิ มันคงบังเอิน เค้าคงคิดว่าฉันกลัวเค้าทิ้งฉันละมั้ง 

"ทำไมต้องเป็นฉันล่ะเลย์ คนอื่นตั้งเยอะ ทำไมนายต้องรักฉันด้วย"ฉันพูด เลย์ก็ยังคงกดฉันไว้แน่น

"นั่นสินะ ทำไมต้องเป็นเธอล่ะ"เลย์พูด สักพักเลย์ก็ถอนกอดออกจากฉัน ก่อนจะมองหน้าฉันแล้วค่อยๆเอามือมาปาดน้ำตาฉัน สายตาที่เป็นห่วงเป็นใยของเค้า มันทำให้ฉันรู้สึกอบอุ่นเหลือเกิน

โป๊กกกก

โอ๊ยยยยย! เสียงฉันร้องอย่างแรง เมื่อมีอะไรสักอย่างลอยมาโดนหัวฉันเข้าอย่างจัง

"เป็นอะไรมั้ยเซรา"เลย์ถามฉัน แล้วฉันก็เงยหน้าแล้วเอามือกุมหัวฉันไว้

"ไม่เป็นไรหรอก"ฉันพูด

"เซรา เลือด"เลย์พูด 

"เอ๊ะ...เลือดหรอ"ฉันค่อยๆเอานิ้วมือจับๆแล้วเอามาดู เลือดจริงๆด้วย"พอเห้นดังนั้นฉันจึงรีบหันหน้านีเลยืทันทีและเตรียมจะวิ่งหนีเค้าแต่ทว่า เค้าดึงแขนฉันไว้อย่างแน่น

"เธอจะไปไหนอีก"เลย์พูด

"เปล่า อย่ามองฉันนะ อย่ามองฉัน ขอร้อง"ฉันพูด แต่ทว่า หมอนี่ฟังซะที่ไหนเลย์ดึงฉันให้หันหน้าไป

"อย่ามองฉันนะ อย่านะ"ฉันพูด

"เลือดหายไปไหน แผลเธอล่ะ"เลย์ถาม ฉันที่พยายามจะหันหนาหนีเค้า แต่เค้าก้มองตามไม่ละสายตา ก่อนที่เค้าจะปลอยมือฉันและละตัวออกจากฉัน ฉันได้แต่ยืนมองเค้าอย่าอึ้งไปเลย เค้ากลัวฉันหรอ ทำไมต้องผละออกแบบนั้น

"เลย์....ไม่ใช่อย่างที่นายคิดนะ อย่ามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นสิ"ฉันพูด

"เธอเป็นใคร"เลย์ถามฉัน

"ฉัน...เอ่อ...ฉัน...ฉันอธิบายได้นะ"ฉันพูด ฉันได้แต่มองเค้าด้วยสายตาอาลัยอาวร อะไรกันเนี่ย ฉันบ้าหรือไง เมื่อกี้ยังจะผลักไสเค้าตอนนี้มาอาลัยอาวรเค้า ฉันควร ปล่อยให้เค้ากลัวฉันแบบนี้สิดีแล้ว เค้าจะได้เลิกักฉัน แต่ทว่า พอคิดแบบนั้นแล้ว มันเจ็บจีีดๆในใจยังไงไม่รุ้ฮะ

"ฉัน...ฉันไม่อยากอธิบายแล้ว ถ้านายกลัวฉัน ไม่อยากเข้าใกล้ฉันอีก นายก็ไปซะ ไปซะสิ"ฉันพูด พรางมองหน้าเค้า ในใจรู้สึกเจ็บจี๊ดยังไงไม่รู้ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย ทำไมถึงเป้นแบบนี้

"อธิบายมาสิ ฉันจะฟัง"เลย์พูดแล้วค่อยๆเดินเข้ามาใกล้ๆฉันฉันเงยหน้ามองเค้า น้ำตาเจ้ากรมก็อ่อล้นเต็มขอบตา

"ไม่ว่าเธอจะเป็นใคร จะเป็นตัวอะไร ฉันก็ไม่กลัวทั้งนั้นแหล่ะ เพราะฉันรักเธอ"เลย์พูด น้ำตาฉันไหลพรากทันทีที่ได้ยิน เค้าเดนเข้ามาสวมกอดฉัน อย่างรักใคร่

หลังจากเหตุการณ์นั้นผ่านไป ฉันก็เล่าให้เลย์ฟังทุกอย่าง สีหน้าตอนฟัง บางครั้ง็เหมือนกลัว แต่เค้าก็ไม่มีทีท่าที่จะหนีฉันเลย

ณ ดาดฟ้าโรงเรียน

ฉันเล่าทุกอย่างให้เลย์ฟังหมดแล้ว เราสองคนนั่งยู่ด้วยกันนานมาก 

"เซรา...."เลย์เรียกชื่อฉัน

"มีอะไร...."ฉันพูด

"่ต่อจากนี้ไปคนรักของเธอ คือฉันไม่ใช่ไอ้บ้าไคนั่น"เลย์พูด

"นายอย่าเรียกเค้าแบบนั้นสิ"ฉันพูด

"เธออย่าขัดใจฉันเชียวนะ ไม่งั้นฉันจะจูบเธอวันละ100รอบเลย"เลย์พูด

"นายมันบ้า"ฉันพูด

"แล้วก็ ห้ามมองหน้าเคนบ่อยๆ ไม่มองเลยยิ่งดี"เลย์พูด

"ทำไมล่ะ"ฉันถาม

"เธอนี่ เข้าใจอะไรยากจริงๆนะ"พอเลย์พูดจบเลย์ก็เอามือมาจับมือฉันและลากลงไปห้องเรียนทันที

โปรติดตามตอนต่อไป

*ปล.ต้องขออภัยที่ไม่ได้มาแต่งให้อ่านหลายวันเลย เนื่องจากว่า ฉันกลับต่างจัหัด ที่บ้านไม่มีคอมพิวเตอรื เพื่งจะได้แตะคอมก็วันนี้แหล่ะ ขอบคุรทุกคที่ติดตามอ่านค่ะ

GrapeBella